Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Monstra ne shpirtin tim (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=9518)

Citim:

---

Po citoj ato që tha iliriusa
Kaq shume rruge te cilat i ndermarrim ne jete na dalin perpara vetem per shkak te gabimeve. Shkelim e vazhdojme te ecim tek to vetem per shkak te gabimeve, edhe gabimet kthehen ne ato rastesite e cuditshme te cilat per nje moment i pe si mrekulli e ne momente te tjera te kthehen ne mallkime.
I besojme kaq shpesh personave te gabuar, ndoshta sepse thelle thelle brenda nesh kemi te strukur ate personin e mire me endrrat e bardha e besimin naiv se syte qe te veshtrojne perballe teje jane sy te paster qe te veshtrojne nepermjet nje shpirit te bukur, nje zemre te paqme. Por harrojme se monstrat jetojne brenda gjithekujt e heret a vone do te shfaqin kokat e tyre te shemtuara duke thyher retinen e syve te paster ne te cilet po pasqyroheshim me pare. Ndonjehere ndodh qe monstrat te hidhen persiper e te fillojne e te kafshojne e ti perpiqesh te mbrohesh por gjithesesi te lene nje shpirt te gjakosur... por here te tjera kafshimet e tyre as qe i sheh....as qe i ndjen, vetem kur e sheh sesa ke humbur nje dite kur ti kalon nje kthese edhe i sheh mostrat aty duke lepire kockat e tyre...
Gjithesesi ndergjegjesisht te zgjuar e dime se gabimet do te mbeten aty e do vazhdojme ti bejme dosido... cila eshte rrugezgjidhja, sa mundesh te mesosh nga gabimet qe ben, deri ku mund te te behet pesimi mesim? E deri ku mund te arrish ta mbrosh veteveten? E deri ku vete-mbrojtja mbetet vete-mbrojtje e nuk kthehet ne vete-izolim ?
Kujt ti besosh ne kete bote kur njerzit te cilet i beson vazhdon te rrezohen njeri pas tjetrit si kollona qe shemben e ti s'di me ku te mbahesh? E per me teper me humbjen e tyre humbet edhe besimin ne vetevete, ne gjykimin tend, ne vlerat e tua intelektuale, ne gjithecka...
Gabimet gelltitin gjithecka! Edhe momentet e bukura qe i japin ngjyra jetes. E ne castet e grishta ti ulesh diku, ne nje cep te shpirtit ku dhimbja nuk te arrin edhe pyet vete-veten:Eshte me mire te shohesh boten bardhe e zi e te pertypesh neper dhembe dhimbjen e rezistences ndaj jetes? Apo ti shohesh ngjyrat per aq kohe sa ato rrezellijne me gjithe shkelqimin e tyre lebetyres sado qe e di qe heret a vone do te plaken para teje e do te veniten me shpresat e vrara gjithashtu?
Dosido ne fund te gjitheckaje ti ndodhesh ne funeralin e nje shkendijeze te bukur te shpirtit tend. Vajton per aq kohe sa mundesh te vajtosh, me aq zemer sa mundesh ti dedikosh asaj shkendijeze....i dedikon edhe nje rekuiem aq te hidhur sa mundesh edhe....
.....
..... edhe fillon serish nga e para....

---