Këmbët e mia të ftohta,
Po shkelin qetësinë e natës,
Ndërsa qyteti këndon me atë simfoninë e Shopenit.
Pyes muzikën: përse këndon vetëm ne kete nate?
Thua e meritojnë sytë e poeteve dhe artisteve
Që duken kaq të koncentruar poetikisht!?
Unë dhe te tjere po mbushim qelizat me ajër poetik,
Dhe ndjejme njëfarë freskie të bukur brenda nesh.
Simfonia që drithëron hap nje misherim me plot frymezim
violina e artistes po ben natyren shume per vete
pastaj cfare? krejt hijet e bardha ndalen ketu
per te degjuar kete histori te shkurter dhe te gjate
me nota te shkeputura nga violina.
me vone violina me gjen mua
dhe ma ben me sy
ndersa ajo bjondja me floke si te miat
te medha e kacurrelse fare
buzeqesh kendshem dhe me plot heshtje kurioze.
ah violine ?!>./<
Molekulat e shpirtit fillojnë të këndojnë,
molekulat e natyres po rreqethen ngadale
vuajtjet shkojne
vajzat kendojne
une marr fryme me heshtje dhe gjej
nje frymezim te madh...
