Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- E Merkure 3 shtator 2003 (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=1968)

Asgje nuk dukej me kaq e thjeshte une kisha menduar se koha do te sheronte gjithshka por asgje nuk ishte me si me pare dhe sa me shume mundoheshim qe ta kuronim plagen aq me te veshtire e kishim qe te shkulninm njehere e pergjithmone nga jeta jone njehere e pergjithmone ate episod te shemtuar qe na ndau dhe s’na la kohe qe te riparonim gabimet e femijerise .Ti u largove dhe as koken nuk e ktheve mbrapa ate te djele shtatori ndersa une duke mbajtur frymen si nje statuje e ngrire shpresoja se ti do me falje do ktheheshe vrik dhe si dikur ne fillimet tona do me mbysje me te puthura,e cuditshme sa naïve kam qene mendoja se per ty isha qendra e botes nderkohe qe nuk isha asgje me shume se nje loder qe ti e perdore si deshe.Kaq valle vleja per ty,kaq pak???? Sa genjeshtra te embla me thoje atehere dhe une s’dija kujt ti falesha me pare per kete dhurate Jezusit apo Muhametit???????O zot sa te kam dashur,o zot sa te kam pritur ,ne heshtjet e mia te gjata ndersa endja si penelope mallin qe kisha per ty dhe dhimbjen e pamat e per nje dashuri te genjeshtert,Pse valle u rrita kaq vone ,Ka qene dimer kur per here te pare kuptova se zemra me rrihte aq fort sa mendoj se do me shkulte kraharorin.Nje dite aq tmerresisht e ftohte nga ato qe te nguliten ne kujtese dhe te kap e dridhura sa ti mendosh.Ti ecje rruges me duart te rrasura fort ne xhepat e palltos njgjyre hiri dhe une qe nxitoja krah teje duke u dridhur e gjitha,e ndjeve pranine time por cuditerisht nuk mi hodhe syte por vazhdove me ate hapin e sigurte te nje njeriu qe ka ne kontroll gjithcka…Une ngadalesova hapin,te pashe vjedhurazi dhe nje i nxehte me pershkoi te teren,atehere nuk e dija qe kjo ndjesi qe kisha sa her qe te shihja ty do me torturonte edhe naten si mankthi me i keq.Pastaj me veshtrove ngultas me ata syte e medhenje kafe ti me hodhe veshtrimin qe me dehu,s’dija ku isha dhe s’ndjeja ftohte nje zagushi e nje i nxehte i padurueshem po me merrte frymen,ishte sikur dikush te me kishte cuar ne mes te sahares ne oazin me te bukur.Por endrrat mbarojne shpejt,isha kthyer serish ne boten reale pa ty,vetem,pa endrra....nuk di nese te kam dashur kaq fort dhe vertetesisht,di qe ti u fute papritmas tek une dhe po kaq papritmas ike................Do me mungoje kjo vere pa ty!