Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Nje grua e dorezuar! (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=15793)

E diel 26 shtator
Pra, ndodhi ajo qe prisja. Ndodhi.
 
E hene 27 shtator
Mire pra! Ngjau c’kishte per te ngjare. E natyrshme. Duhet te bindem dhe duhet ta mbys zemerimin qe me vloi perbrenda gjithe diten e djeshme. Morisi me pat genjyer; edhe kjo eshte fare e natyrshme. Mund te kishte vazhduar ne vend qe te rrefehej. Ndonese me vonese, duhet t’I jem  mirenjohesre per ciltersine e tij. Me ne fund, te shtunen, me zuri gjumi: here pas here zgjasja doren drejt shtratit tjeter; carcafi ishte gjithnje  I  tendosur. (Mua me pelqen te bie te fle para tij kur ai punon ne kabinet.) Ashtu pergjumesh, degjoj rubinetin te rrjedhe, ndjej aromen e lehte te kolonjes, zgjas doren, trupi I tij  mbush carcafet dhe une kridhem ne lumturi. Dera kryesore u perplas me zhurme, thirra: “Moris”! ishte tre e mengjesit. Nuk kishin  punuar gjer ne tre , kishin pire e derdellitur. U ngrita mbi shtrat:
-          Ne c’ore vjen ne shtepi? Nga vjen?
Ai u ul ne kulltuk. Ne dore mbante nje gote me uiski.
-          Ora eshte tre, them. Koleta eshte e semure, po cmendem nga shqetesimi, dhe ti kthehesh ne tre. Nuk ma ha mendja se keni punaur deri tani.
-          Koleta eshte me rende?
-          Nuk po permiresohet. Po ty aq te ben!  Mesa duket, kur merr persiper shendetin e gjithe nejrezimit, nje bije e semure nuk ka me rendesi.
-          Mos u bej e keqe kot.
Me veshtroi me nje lloj trishtimi te thelle dhe une shkriva sic shkrihem sa here  ai me mbeshtjell me kete drite te erret e te ngroht.
E pyeta me te bute:
-          Thuame, pse  erdhe kaq vone? –  ai nuk m’u pergjigj fare.
-          Keni pire? Keni luajtur poker? Keni dale shetitje? Apo harrove sa ishte ora?
Ai vazhdonte te heshtete, me nje menyre kembengulese, duke rrotulluar gotem mes gishterinjve.  Atehere I hodha ca fjale kot, vetem e vetem qe ta nxehja e t’I nxirrja me ganxha sqarimin:
-          Cfare pot e ndodh “ mos ke ndonje te dashur?
Pa me shqitur syte, me tha:
-          Po, Monike, ne jeten time ka hyre nje grua. ( Gjithcka ishte blu siper nesh e poshte kembeve  tona; nga larg shquhej bregu afrikan.Ai me shterngonte pas vetes. “Po me tradhetove, une do te vras veten – Po me tradhetove, une od te vdes nga  hidherimi”. Kane kaluar pesembedhjete vjet. Vertete? C’jane pesembedhjete vjet? Ishte kaq e kuptueshme. Une te dua. Nuk mund te dua tjeter njeri vec teje. E verteta eshte e panryshueshme, koha nuk ndryshon asgje.)
-          Cila eshte?
-          Noeji Zherar?
-          Noejia? Pse?
Ai ngriti supet. Qarte. E dija pergjigjen: e bukur, e shkelqyer, gashnjyese. Lloji I aventurave pa pasoja e qe I lajkaton burrat. Kishte nevoje ai te lajkatohej?   Me buzeqeshi:
-          Me vjen mire qe me pyete. Nuk me pelqente te te genjeja.
-          Sa kohe ke qe po me genjen?
Nuk ngurroj asfare.
-          Te kam genjyer ne Muzhen. Dhe qysh kur u ktheva.
-          Ke fjetur me te kur mbete vetem ne Paris?
-          Po.
-          E takon shpesh?
-          Oh jo! Ti e di mire se une punoj….
I kerkova saktesime. Dy mbremje dhe nje pasdite pas kthimit te tij, nuk me duket pak.
-          Perse nuk me the qe ne fillim?
Me veshtroi me trishtim dhe me tha, me nje ze plot dhimbje:
-          Ti thoje se do te vdisje nga hidherimi…..
-          Keshtu thuhet, kot.
Me erdhi t’ia plasja te qarit ate cast; nuk  po vdisja, kjo me bente te vuaja dhe  me shume.  Permes avujve te kalter ne veshtronim afriken, perselargu, dhe fjalet qe shqiptonim nuk paskeshin qene vecse fjale. U perplasa ne shtrat. Ky grusht me kishte derrmuar. Habia me zbraste krejt koken. Me duhej nje fare kohe per te kuptuar c’po ngjante . “Biem te fleme”, I thashe. Zemerimi me zgjoi heret.  Dukej aq I pafajshem , me ato floke rene mbi balle, I rinuar nga gjumi. ( Ne gusht, gjate mungeses sime ajo qe zgjuar prane tij: nuk mund ta besoj! Perse e shoqerova Koleten ne mal? Ajo nuk kishte ndonje deshire te madhe, une ngula kembe) Me ka genjyer per pese vjet te tera! “ Sonte beme nje hap serioz perpara”. Dhe kthehej nga Noejia. Me vinte ta shkundja, ta fyeja, te ulerija. Po e mbajta veten. I lashe nje cope leter mbi jastekun tim: “Sonte “. Sigurisht qe mungesa ime do ta prekte me shume se cdo qortim; kur tjetri mungon  s’mund te pergjigjesh dot. Brodha kot me kot neper rruge, me keto fjale qe me ushtonin ne koke: “ Ai me ka genjyer”! I thoshja: “ Do te vdes nga hidherimi” po , por atehere me behej t’ia thoshja.  Ai ishte me I zjarte se une kur e vendosem paktin tone; asnje kompromis, asnje leshim. Kalonim ne rrugen e ngushte Sent – Bertra de Komenzhe dhe ai  ngulmonte : “ Do te te mjaftoj une gjithmone?” merzitej se nuk I pergjigjesha me shume afsh ( po sa I embel qe pajtimi ne dhomen e atij hoteli te vogel plot arome dorezonje qe hynte nga dritarja! Kane kaluar njezet  vjet: duket djeJ , ai me mjaftoi , jetova vetem per te, ndersa ai per nje trill, I tradhetoi betimet tona! Mendoja: do t’I them ta lere, menjehere! Shkova te Koleta, u mora me te gjithe diten, por perbrenda zieja. U ktheva ne shtepi e raskapitur.“Do  t’I kerkoj ta lere”. Por c’kuptim ka fjala “kerkese”  pas nje jete te tere dashurie e vemendjeje? Nuk kam dashur asgje per vete, qe te mos vlente edhe per te. Ai me mori ne krahe gjiteh turbullim. Kishte  telefonuar disa here te Koleta dhe s’I ishte pergjigjur njeri ( une e kisha bllokuar telefonin, qe ajo te mos shqetesohej). Ishte shume I tronditur.
-          Nuk te shkoi ndermend se doja te vija dhe une?
-          Me shkoi.
Shqetesimi I tij me ngrohu dhe e degjova pa u zemeruar. Sigurisht , atij nuk I pelqente te me genjente, dhe duhet kuptuar.  Ngurrimi I pare sjell pastaj nje mjegullime te madhe: nuk tam ban me te tregosh te verteten, sepse duhet te pohosh edhe q eke genjyer. Pengesa behet edhe me e pakapercyeshme per njerez si ne qe e cmojne shume sinqeritetin. E pranoj dhe vete: me cfare ngulmimi do ta kisha genjyer une , per te fshehur nje genjeshter. Rrenat e par ate Lysienes dhe Koletes me shtangnin kembe e duar. Me zor e gelltitja faktin se te gjithe femijet I genjejne nenat e tyre. Po jo mua! Une nuk jam nje nene te cilen mund ta genjesh ; une nuk jam nje grua te cilen mund ta genjesh. Seder budallai. Te gjitha grate e pandehin veten e tyre te vecante; te gjitha mendojne se atyre nuk mund t’I ndodhin gejra, dhe te gjitha I genjen mendja. Sot u mendova thelle.( Sa mire qe Lysiena eshte ne Amerike. Do te detyrohesha te luaja role me te. Duk do te me linte te qete.)  vajta e bisedova me Izabelen. Ajo me ndihmoi , si gjithmone. Pata frike se nuk do te me kuptonte, sepse ajo dhe Misheli e kane bazuar marredhenien e tyre tek lira, jo si une e Morisi tek besnikeria. Po kjo nuk e ka penguar me tha, t’I ihipnin here pas here xhindet me te shoqin dhe te ndjehej ne rrezik: para pese vjeteve pandehu se ai  po e linte. Me keshilloi te beja durim. Ka shume respekt per Morisin. I duket e natyrshme qe ai te kete deshiruar nje aventure; I falet qe ma fshehu ne krye; po do te lodhet shoejt, patjeter. Keto lloj gjerash kane terheqjen e tyre m si gjera te reja qe jane; pastaj kha vepron kunder Noejise; dalengadale, prestigji qe gezon ne syte e Morisit, do te bjere. Vetem se , nese une dua qe dashira jone te dale e pademtuar nga kjo prove, nuk duhet te luaj as viktimin e as grindavecen. “Sille me te sikur e kupton, ji e gezuar. Mbi te gjitha, sillu miqesisht”, me tha ajo.  Ne kete menyre  e  pat  rifituar  me ne fund Sharlin. Durimi nuk eshte virtyti im kryesor. Por e shoh se duhet ta ushtroj. Dhe jo vetem per taktike: per moral.  Une kam bere jeten qe kam dashur: duhet ta meritoj kete privilegj. Nese mposhtem me hallin me te pare , gjithe c’mendoj per veten s’eshte vecse perfytyrim I rreme.  Une jam kerkuese, I ngja tim eti , dhe Morisi me cmon, po r gjithashtu perpiqem te kuptoi te tjeret dhe t epershtatem. Izabela ka te drejte: eshte e natyrshme qe nje burre te kete nje aventure pas njezet vjet martese.  Une do te isha anormale- feminore- pot e mos e pranoja kete. Pasi u ndava me Izabelen nuk me shkohej me te takoja Margeriten , por ajo me kishte derguar nje copez leter gjithe ndjenje, nuk e deshperoja dot. C’trishtim ne ate vend, c’fytyra te vuajtura adoloshentesh. Me preken vizatimet e saj ; te kendshme. Donte te bente dekoracione; o te pakten te rregullonte vitrina.  Mbi te gjitha te punonte.  I perserita premitmet e gjykatesit. I tregova perpjekjet qe kisha bere per te marre autorizimin qe te dilja te dielen me te. Ajo ka besim te une, me do fort, duron: po jo gjithmone.  Sonte do te dal me Morisin. Keshillat e Izabeles dhe te zemres sime: per te rifituar burrin , ji e gezuar, elegante, dil me te. Une nuk mendoj se duhet ta rifitoj, nuk e kam humbur. Por, kam shume pyetje per t’I bere dhe biseda do te jete me e cliruar pot e darkojme jashte. Nuk du ate duket sikur e kane organizuar  me qellim. Me shqeteson  nje detaj pa kuptim: pse mbante nje gote uiski ne dore? Une e thirra: Moris! Isha zgjaur, ne tre te mengjesit; ja pat marre mendja se do ta germoja. Zakonosht nuk e perplas deren aq fort kur hyn.    

E marte , 28 shtator

Piva shume,por Morisi qeshte  dhe me tha se isha e mrekullueshme.  Sa e cuditshme: duhej te me tradhetonte , qe te kujtonim netet e rinise tone.  S'ka  gje me te keqe se rutina : tronditjet te permendin. Sen-Zhermen - de Pre ka ndryshuar qe nga 46-ta : publiku eshte i ndryshem. "Tjeter  epoke" tha Morisi paksa me trishtim.  Nuk kisha shkelur  aty qe prej 15 vjtesh dhe gjithcka me mahniti. Vallzuam. Ne nje cast, duke me shternguar fort ai me tha : " Nuk ka ndryshuar asgje midis nesh".Dhe folem , ashtu , gjithe thumba: por une isha gjysme e dehur , kam harruar shumicen e atyre qe me tha. Pak a shume i merrja me mend; Noeja eshte nje avokate e shkelqyer dhe e pangopur ne ambicjet e saj ; rron vetem me vajzen -eshte  e divorcuar- grua e lire, mondane, teper e  hedhur: e kunderta ime. Morisi paskesh dashur te dinte ne i pelqente ketyre lloj grave . " Po te kisha dashur dhe une ....." E beja kete pyetje kur flertoja me Kilanin , i vetmi flert i jetes time , dhe qe e nderpreva menjehere. Tek Morisi, si tek te  gjithe burrat,  gjallon adoloshenti i pasigurte. Noejija i jep kete siguri. Dhe , s'ka dyshim qe kemi te bejme me nje lidhje trupore. Noejija eshte e panginjur.   

E merkure, 29 shtator


Hera e pare qe, me dijenine time, Morisi e kalon mbremjen me Noejine. Kisha shkuar me Izabelen te shihnim nje film te  vjeter  te Bergmanit; hengrem dhe te Hoshepoti nje gjelle Burgonje. Gjithnje me pelqen te  dal me te. Ka ruajtur gjallerine e rinise tone, kur, cdo film, cdo liber, cdo talo kishte nje rendesi te vecante; tani qe  vajzat me jane larguar, e shoqeroj me shpesh ne koncerte , ne ekspozita. Edhe  ajo, kur u martua, la pergjysem studimet, por ruajti me mire se une jeten e dendur intelektuale. Duhet te them  se ka rritur vec nje djale dhe jo dy  femije si une. Dhe pastaj,ajo, nuk merret te ndihmoje njerezit hallexhinj sic bej une, me nje burre inxhinier ka pak raste t;I takoje. I thashe se po zbatoja taktiken  e buzeqeshjes meqe jam e bindur se kjo histori nuk ka ndonje rendesi per Morisin . “ Nuk ka ndryshuar asgje midis nesh”, me tha ai pardje.
Te them te drejten, edhe me pare jam shqetesuar keshtu: ka nja dhjete vjet: sikur iu nxiten ambicje te reja, sikur ajo puna e tij ne Simka – e zakonshme, e paguar pak, por qe I jepte kenaqesi e qe ai e donte – nuk do t’I mjaftonte; duket nuk e duron dot me shtepine , ndoshta ndjenajt per mua I jane shuar, mendoja atehere.  ( E ardhmja me provoi te kunderten).  Me vjen vetem keq se nuk marr  dot pjese ne punet qe ai ben. Me fliste per te semuret e tij, me tregonte per raste te vecanta; une perpiqesha ta ndihmoja.  Tashme jam krejt  jashte kerkimeve te tij dhe poliklinikes, nuk ka nevoje per mua. Edhe ne ate kohe Izabela me qendroi prane. Me bindi te respektoja pavaresine e Morisit. Kjo donte te thoshte te mohoja idealin e vjeter misheruar ne figuren e tim eti.  Me e veshtire se te mbyllje syte perpara nje marrie dashurie.
E pyeta Izabelen ne ndihej e lumtur:
-         Nuk ia bej vetes kete pyetje, pra, pergjigja duhet te jete po.
Zakonisht, ajo zgjohet me qef ne mengjes. Me duket nje percaktim I mire i lumturise. Edhe une, cdo mengjes buzeqesh kur hap syte. PO keshtu edhe ate mengjes.  Kisha pire ilace para se te bija dhe me kishte zene gjumi menjehere.  Morisi me tha se  qe kthyer andej nga ora nje.  Nuk e pyeta per asgje. Nuk jam fizikisht xheloze, dhe keshtu nuk ndihem aq keq.  Nuk eshte me tridhjete vjec trupi im , as ai I Morisit. Bashkohemi me kenaqesi- rralle here te themi te drejten, por pa passion.  Oh! Nuk gabohem. Noejija e terheq  me te panjohuren. Morisi rinohet ne shtratin e saj .Por ky mendim nuk me mundon. Do te frikesohesha nga nje grua qe do t’I sillte Morisit dicka. Por nga c’e kam pare Noejine ne takimet e mia me te dhe nga cfare me kane thene  rreth saj jam qetesuar  plotesisht. Ajo misheron gjithcka qe nuk na pelqen: arrivizmin,snobiznmin, etjen per para, deshiren per t’u  dukur.  Nuk ka asnje mendim te sajin , asnjelloj ndjeshmerie , ecen vetem pas modes. Aq paturpesi e dukje kane koketerite e saj , sap yes mos valle eshte e ftohte fizikisht.

Kati, e adhuroj kete shkrimtare, libri me me fame qe ajo ka shkruajtur, per mua, eshte "Le Deuxième Sexe".

ps tek nje mesazhe me lart, ke shkruajtur "E marte , 28 shtator 2008" mendoj se e ke vene gabim daten...
pacim

Citim:

---

Po citoj ato që tha agata
Kati, e adhuroj kete shkrimtare, libri me me fame qe ajo ka shkruajtur, per mua, eshte "Le Deuxième Sexe".

ps tek nje mesazhe me lart, ke shkruajtur "E marte , 28 shtator 2008" mendoj se e ke vene gabim daten...
pacim

---

E enjte 30 shtator
Koleta kishte 39.6 sot ne mengjes; po ka filluar te ngrihet. Morisi thote se kjo semundje ka rene neper Paris; temperature, dobesim e pastaj sherohesh. Nuk e di pse, por, duke e pare tek sillet rrotull ne kete apartament te vogel, I kuptoj edhe ankesat e Morisit. Nuk eshte me pak e zgjuar se e motra; kimia e terhiqte, me mesime shkonte mire, mekat qe I ka lene ne mes. Me se do ta kaloje kohen?  Nuk e kundershtova dot; ka zgjedhur te njejten rruge me timen; por une kisha Morisin. Padyshim, ajo ka Zhan-Pierin. Nje burre qe nuk mund ta dashurosh, qe nuk e perfytyron dot se si mund te ta mbushe jeten.
    Leter e gjate e Lysienes, e pasinuar pas studimeve dhe pas Amerikes.
Duhet te kerkoj nje tryze per dhomen e ndenjes. Duhet t’I bej nje vizite dhe places se paralizuar te Banjoletit. Perse ta mbaj kete ditar kur nuk kam c’te shkruaj ne te? E nisa se me mundonte vetmia; e vazhdova ngaqe ndihesha keq; mgaqe me turbullonte sjellja e Morisit. Por, kjo semundje po me kalon tani qe cdo gje e kam te qarte, mendoj se s’do te shkruaj me.
 .......?!

E premte 1 tetor
Per here te pare u solla keq. Ndersa po hanim mengjes, Morisi me tha se, kur te kalonte mbremjen me Nojine , do te flinte ne shtepine e saj, meqe keshtu eshte me mire si per te dhe per mua, pretendoi.
-          Perderisa ti e pranon kete lidhje, lerme ta jetoj ne menyre te rregullt.
Po t’I numerojme mbremjet qe ai mbetet ne laborator, darkat qe s’ha ne shtepi, del se rri me Noejine po aq sa dhe me mua. M’u ngriten nervat. Ai me mbyti me llogaritje; sipas numrit te oreve, thote, rri me shpesh me mua. Por, ne kete numerim nje kohe te madhe ia kushton punes, leximit te revistave; pastaj takohemi dhe me miqte. Kur eshte me Nojine, eshte vetem per te.
  Ne fund e lashe te bente si te donte. Meqe po mbaj nje qendrim mirekuptimi, keshillimi, duhet te vazhdoj keshtu. Po ta qortoj per aventuren e tij, do te me largohet, do t’I mbetet mendja aty. Po e lashe ta jetoje” ne menyre te rregullt” do te lodhet shpejt. Dhe Izabela kete me pohoi. “Durim” perseris me vete.
Sido, duke marre parasysh lidhjen e Morisit, bindem se eshte lidhje trupore.  Pra, ne Muzhen, e kishte mendjen te Noejia. E kuptoj tani veshtrimin e shqetesuar ne aeroportin e Nices: dija gje une apo jo .      Apo I vinte turp qe me kishte genjyer? Turp a shqetesim? E rishoh ate fytyre, por s’e zberthej dot.
  

E shtune 2 tetor, mengjes

Jane ne pizhama, pine kafe , buzeqeshin…. Ky perfytyrim me shkakton dhimbje. Kur peplasesh ne nje gur , ne fillim ndjen vetem goditjen, vuajtja vjen me pas: une vuaj nje jave me vonese. Ne fillim isha si e shastisur. Arsyetoja , e shmangia kete dhimbje. Hapa sirtarin e tij. I veshtrova pizhamat, kemishat, mbathjet, bluzat, e nisa te qaj. Qe nje tjeter t’ia perkedhele jaken e mendafshte, butesine e ketij pulovri, jo , nuk e duroj dot.
  Nuk kam qene sycelet. Kujtoja se Morisi po plakej , se punonte jashte mase, se duhet t’I pershtatesha sjelljes se tij me te parguar. Ai me shihte tani pak a shume sin je moter. Noejia I zgjoi deshirat. Di si ta shpjere ne shtrat, s’ka rendesi ne eshte e zjarrte apo jo. Atij I eshte perkdhelur sedra se hodhi ne dore nje femer. Te flesh s’eshte vetem te flesh. Midis tyre lindi ai intimitet qe me perkiste vetem mua. Dhe, ne mengjes, kur zgjohen , a nuk e mbeshtjell ai ne gjoks duke e perkedhelur oh, sorkadhja ime, zogu im I vogel? Apo ka shpikur emra te tjere per te, qe I shqipton me te njejtin ze? Rruhet, I buzeqesh, syte e thelle I ndritin edhe me shume, buzet I shquhen me teper midis shkumes se bardhe. Duket befas tek dera, ne duar, Brenda nje qesje te madhe celfoni, trendafila te kuq: I shpie dhe lule? Zemra me dhemb sikur nje sharre e holle ma gerryen dalengadale.

                                                            E shtune ne mbremje
Ardhja e zonjes Dormua me shpetoi nga mendimet e nguleta. Folem gjere e gjate dhe I dhashe per te bijen rrobat qe Lysiena s’I ka marre me vete. Pas nje sherbyesje gjysme te verber, pastaj nje mitomaneje qe me trulloste me historite e fatkeqesive te saj, qe me vidhte paprere, e cmoja shume kete grua te ndershme dhe te permbajtur; e vetmja qe e pata marre jo per t’I bere nder. Isha ne Pazar. Zakonisht bredh me nge ne kete rruge gjithe aroma, zhurme e buzeqeshje. Me vete perpunoj deshira te ndryshme, sic jane te ndryshme frutat, zarzavatet, djathrat, embelsirat, byreqet, peshqit. Sot levizja mekanikisht. Mbusha trasten pa deshire. Ndjenje qe se kisha provuar kurre: me bezdiste gezimi I te tjereve.
Gjate darkes I thashe Morisit:
-          Ne te dy nuk kemi folur fare. Une s’di asgje per kete Noejine.
-          Si jo , te thashe kryesoret,
Vertet, me foli per te te Klubi 46; nuk e kam patur mendjen.
-          Megjithate nuk e kuptoj c’I gjen te vecante; gra te bukura ka sa te duash.
Ai u mendua nje cast:
-          Ka nje cilesi qe do te te pelqente: kur merr dicka persiper, jepet e gjitha  pas saj.
-          Duket eshte ambicioze.
-          Jo, s’ka lidhje me ambicjen.
Heshti, me sa duket ndjehej keq te me levdonte Noejine. Po as une nuk po e nxisja.

E marte 5 tetor

Tani qe u sherua , shkoj me rralle te Koleta. Megjithe dashamiresine qe me tregon, e di merzia ime mund ta lodhe edhe ate.  Kur ke jetuar vetem per te tjeret, qenka e veshtire te mesohesh te jetosh per vete. Te mos genjejme veten me kurthet e devotshmerise: e di fare mire se fjalet te japesh e te marresh jane te ndersjella dhe une kisha nevoje per po ate nevoje qe vajzat e mia kishin per mua. Dhe une kurre, nuk jam gabuar ketu. “ Je e mrekullueshme”, me thoshte Morisi- e ma thoshte aq shpesh, per nje shkak a tjeter- “sepse , t’u japesh kenaqesi te tjereve, kenaqesh se pari per vete”.  Une qeshja: “ Po, e di , nje lloj egoizmi”. Syte e tij embelsoheshin; “ Egoizmi me I bukur”.