nga hipokrizia e nje miresjelljeje fallso,
nga deshira e zjarrte per te ja perplasur cdo gje ne surrat,
e ti thoja,ja,kjo/ky je ti,
s'te vjen turp per veten?
shikoje dhe pak veten ne pasqyre,
fiksoje veten gjate e qarte,
tani,cdo thuash per mua?
apo vazhdon koncepti mesjetar i thenieve mbas shpine
sepse ne fytyre s'ke guxim ti thuash?
Ja,ti qe je aq i/e sigurte per mua kur flet
mi thuaj ne fytyre,
ah po,luaj dhe ca rolin e viktimkes,
sa te shkon,te ben te ndihesh femer e vertete?
Harrohen sakrificat,mbrojtja,
ngelet ndjenjat e adoleshentit
qe ne nje faze te adoleshences mundohet te
hedhe poshte imazhin e prinderve:
" e po s'ke nga ti dish gjerat ti o ma/ba..."
-"jo babush,s'kam nga ti di,une jam thjeshte ai qe te dha jete
,asgje me teper.Kam jetuar vetem "pak" vjet me shume se ti
e si pasoje me mungon eksperienca."
E di si eshte puna mik/mikeshe?Ne djall,pasi mua s'do me terheqesh ne lojerat e tua qe as vete si kupton deri ne fund!!!Mundohu te zgjidhesh lemshin e personalitetit tend pastaj eja e bej thashetheme
