te shkruaj dicka per foton se s'me rrihet?
Koha kish ndaluar..papritur.....
Deget e tij ishin zgjatur si tentakula drejt saj.
Kishin formuar rrathe dhe trekendesha te holle qe tundeshin ne ajer dhe e hipnotizonin nen qiellin blu te erret .
Ishte ngulur thelle ne toke dhe rrenjet e tij i dhimbnin nga ngjeshja ,por ai ishte i lumtur ,e dashuronte token ,e dashuronte plehun dhe lageshtiren .
Panorama te kujtonte gjyshin ne karrige tek lexonte perralla mbeses se tij nje nate me shi dhe bore.Ishte plak zeshkan ,i qete,babaxhan ,i gatshem per te pranuar ne heshtje te papriturat qe a ardhmja kishte servirur per te .Tashme gjithcka qe kish enderruar e kish arritur .Tani kishte vetem diellin e tij te vogel ,shpresa e nje jete te re ,filizi te ri qe do ta bente te prehej .
Zgavrat ishin bere te thella pas kohesh lufte me ereret dhe tufanet, e megjithate ai buzeqeshte per cdonjehren nga to ,nje kutjim me vete qe tregonte se sa fitimtar kish dale.
Dhe nqs dikur kish lexuar qe pleqte jane si germadha te lena ne vetmi (Viktor Hygo--Njeriu qe qesh) ai ndihej krejt e kunderta, ndihej i arrire,pa pendime dhe me nje gezim te papermbajtur qe po ikte duke i premtuar mbeses se vogel qe do ishte gjithmone prane saj .Mjaftonte ta therriste ne heshtje dhe ai do ishte atje per te, ne zemren e saj.
--------------------------
