Ky pohimi per depresionin eshte interesant por une doja te shtoja se eshte me interesante (per mua) cfare ka pertej depresionit apo pertej euforise. Depresion do te thote te vuash megjithese realiteti per ty vazhdon ta humbase realen....
A nuk eshte ky nje paradoks? Vete kjo paqendrueshmeri e realitetit duhet te te shkepuse nga varja emotive ndaj tij. Normalisht kjo sipas logjikes normale sepse per mendimin tim depresivi nuk vuan me per realitetin por vuan per vuajtjen eshte si nje njeri shume i etur qe pi uje deti sepse ate ka dhe ai ia shton edhe me shume etjen. Per ate cdo lloj suksesi eshte i perkohshem, apo nuk eshe ai qe kishte nevoje apo nuk eshte real per te vetem vuajtaj eshte reale dhe duke qene e vetmja ndjenje reale qe i mbetet.....drogohet. Ne momentin kur do pranoje se edhe vuajtja nuk eshte reale atehere eshte pertej te mires dhe te keqes