Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Fizikë dhe Astronomi (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=10)
-- Teoria e pergjithshme e relativitetit (TPR) (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=18792)

Përveç këtyre tre vrojtimeve-eksperimente që përmendëm më lart (shmangia e Mërkurit, tërheqja e dritës nga forca/fusha gravitacionale, veçimi lart i ngjyrës së kuqe në forca/ fusha gravitacionale), të cilat ishin shtruar nga vetë Ajnshtajni, shkencarët kanë bërë edhe prova të tjera për të vërtetuar TPR-n. Po si në rastin e vërtetimit të TSR (teorisë speciale të relativitetit) me orët atomike në aeroplan, edhe këtu tek TPR-ja u muarën orë me atomë hidrogjeni dhe u vendosën në një raketë, të cilat treguan në lartësi 10 mijë km. shpejtimin e kohës.
Po kështu janë bërë eksperimente me atome të tjerë, të cilët vërtetojnë –sipas shkencarve– teorinë ajnshtajniane të Kohës-Hapsirë.
Për këto ndryshime në sjelljen e atomeve në shpejtësi të ndryshme, apo në lartësi të ndryshme nga forca e gravitetit, ne folëm më lart dhe shpjeguam se ky ndryshim nuk ka të bëjë me kohën në vetvete, por me sjelljen e tyre. Edhe me njeriun është e njëjta gjë. Nëse ai udhëton me tren apo me aeroplan, ka një farë çlirimi në vetvete, ndjehet më i lehtë e më i qetë, biles edhe gëzimi i tij pëson rritje. Po kështu, nëse ai ndodhet lart në një mal, në një lartësi të caktuar, ai ndjehet më i çliruar e më i gëzuar. Për ndikimin që ka graviteti këtu, do flasim më poshtë. Ajo që na mjafton këtu është kuptimi, se koha nuk pëson ndryshim në vetvete. Ajo rrjedh e pavaruar nga sistemi i caktuar, nga ne dhe kushdo, nga psiqika jonë, nga ajo nëse ne kemi kushte për të jetuar më gjatë apo jetojmë më shkurtër.
Duhet thënë se teoria e përgjithshmë e relativitetit (TPR) nuk bazohet në të kundërta të kuptimit njutonian të hapsirës, kuptim ky që ka çdo njeri në botë. Por ajo teori bazohet në disa të dhëna pak më të ndryshme nga ato të marra prej teorisë njutoniane. Kaq, asgjë më shumë.
Tani le ta shohim pak në vetvete këtë teori të përgjithshme të relativitetit, këtë vizion ajnshtanian. Përse kjo teori dhe vizion janë një pesë me hiç, një fantazi kalamajsh.
Po të kemi parasysh se ky Univers, -me aq sa ne kemi mundur të shohim deri më sot me anë të teleskopëve-, ka me miliarda galaksi, të cilat gjithashtu kanë në vetvete me qindra milionë deri milardë diej, e mes të gjithë këtyre ka distanca të caktuara gjigande, mund të imagjinohet se çfarë përmasash ka ky univers, -deri aq sa shohim të paktën, siç edhe thamë. Sipas vizionit të çdo njeriu, nga antikiteti e deri më sot, pra edhe atij njutionian, mbi këtë Univers, kjo hapsirë kaq e madhe është e mbushur me masa të caktuara trupash materialë, si yjet, planetët, galaktikat, etj..
Tani mendoni këtë Univers sipas vizionit ajnshtajnian. Të gjitha këto masash trupash materialë si galaktikat me yje dhe planetë, etj. , të cilat –sipas vizionit normal– gjinden kudo në këtë hapsirë, tashmë –sipas vizionit ajnshtajnian– na duhet ti vendosim vetëm në një hapsirë të jashtëme të këtij Universi. Në këtë rast do të kishim një Univers miliarda herë më të madh nga ai që parafytyrojmë! Përveç kësaj do të shihnim me teleskopët tanë në dy anë të universit, atë lart dhe atë poshtë vëtëm një hapsirë të zezë pa trupa materialë. Në këtë rast, edhe po ta parakuptonim këtë hapsirë gjeometrike ajnshtajniane si të rrombullakët, në këtë Univers-rrethor, do të kishim në mes një hapsirë po ashtu miliarda herë më të madhe nga kjo e sotmja dhe pa trupa materialë, kështu nuk do të arrinim të shihnim trupat materialë në anën tjetër të këtij Universi, por vetëm këtë hapsirë të zezë pa trupa dhe energji. Në këtë rast, duke patur parasysh që kjo hapsirë do të ishte e përkulur në të gjithë sipërfaqen e saj rrethore, do të bëhej pyetja: përderisa në njërin krah trupat rëndojnë duke përkulur hapsirën, i bie që rëndesa e trupave të tjerë në anën tjetër të topit të jetë në po këtë drejtim, çfarë zhduk kuptimin e universit rrethor, (shiko fig. 11a).
Nëse, përkundrazi, trupat materialë do ta përkulnin hapsirën në brendësi të këtij universi-top, atëhere do të dilnim me konceptin e një energjie tërhese në mes të këtij universi (fig. 11b).

?

Fig.11a
Fig.11b

Ndonëse figurat skematike këtu janë edhe më tepër komike se vetë teoria Ajnshtajnit, e prezantohen vetëm në disa pak masa trupash materialë, ne pyesim: shkon përkulja e hapsirës drejt një drejtimi (fig.11a), apo shkon kjo përkulje drejt një qëndre (fig.11b), apo kemi një hapsirë jo rrethore, jo të mbyllur?
Si në shpjegimet e Ajnshtajnit, si në shpjegimet e ajnshtajni-stëve të sotëm, si në figurat e ndryshme të kësaj hapsire, të para në revista dhe libra të ndryshëm, apo dhe të nxjerra nga interneti, -disa prej të cilave do përpiqemi ti sjellim këtu-, nuk kemi asnjë gjë të qartë mbi këtë hapsirë të Universit. Nuk shpjegohet se si ishte vizioni i Ajnshtajnit dhe as si është vizioni i këtyre ajnshtajnianëve të sotëm!!! Edhe nëse tregohet diçka vizionare-skematike mbi këtë përkulje, tregohet vetëm një trup, e shumta disa trupa, por jo i gjithë Universi.

Dikush mund ta hedhë poshtë këtë sistem universi të mësipërm dy-dimensional, dhe të na shpikë diçka të re alla ajnshtajniane, duke ia veshur Ajnshtajnit, e duke na thënë se kjo përkulje Hapsire ndodh kudo, pra kjo Hapsirë qëndron kështu siç është, tre-dimensionale, dhe brenda këtij Universi kemi përkulje aty, këtu, atje, gjithandej. Ne do ta pranonim edhe këtë skemë, për hir të shkencës dhe në kërkim të së vërtetës, -ndonëse nuk është nga Ajnshtajni. Por në këtë rast do të na dilnin sërish shumë probleme (pikpyetje).
E para do të pranonim, që në mes/ në fund të galaktikës tonë, Rrugës së Qumështit (Kashtës së Kumrit), Hapsira duhet të ketë një përkulje rreth 100 miliard herë më të fortë nga ajo që shkakton dielli ynë. Në këtë përkulje të kësaj hapsire do të kemi këto miliarda diej në këtë galaktikë, të cilët gjithashtu kanë përkuljet e tyre, në shumicën e të cilve vërtiten planetët, por dhe këta e kanë përkulur hapsirën, sepse në këtë përkulje vijnë rrotull satelitët natyralë të tyre, si Hëna tek Toka jonë. Tani, në këtë përkulje të madhe që ka shkaktuar vetë qendra e galaktikës tonë, si i paraqesin këta ajnshtajnianë ato qindra miliarda përkulje të tjera të Hapsirës nga diejt dhe planetët?
Dhe të mos harrojmë, që kemi me miliarda galaktika si kjo e jona, Rruga e Qumështit. Kemi kështu edhe miliarda përkulje gjigande të hapsirës. Pa llogaritur edhe trupa të veçantë në Hapsirë, apo grumbuj galaktikash, zona mjegullore ku po formohen yje të rinj, e tjera forma materie dhe energjie.
Nëse pranohet kjo Hapsirë tre-dimensionale, siç edhe shihet me sy, përse duhet të flasim për përkulje të Hapsirës, dhe çfarë ndikimi ka kjo në kuptimin e funksionit të natyrës? Apo sa ndihmon kjo në zbulimin e ligjeve të natyrës? Pra në kuptimin e zhvillimit të natyrës?!
Pasi sipas TPR na jepen vetëm masa të caktuara, pa iu futur formimit dhe zhvillimit të këtyre masave materie në Kozmos!
Përveç kësaj, sipas TPR nuk shpjegohet përse disa galaktika komunikojnë me njëra-tjetrën, duke u afruar apo larguar nga njëra-tjetra!?
Përveç kësaj, sipas TPR nuk shpjegohet ajo energji e matur midis galaktikave të ndryshme, dhe e cila sipas gjeometrisë aq të bukur ajnshtajniane të hapsirës, i binte që midis galaktikave të mos kishim fare shkëmbim energjie, apo ndodhje (gjëndje) energjie!?
Përse sistemi Kepler-Njuton i matjeve të lëvizjeve të trupave në Hapsirë ka patur përmisimet e veta gjatë shekujve, ndërsa sistemi i Ajnshtajnit shihet si i pagabueshëm?
Unë do të kisha dëshirë që në ato dhjetra artikuj të lexuar mbi TPR-ajnshtajniane të gjeja një të vetëm shpjegim, se si është kjo hapsirë Universi. Në vend të kësaj gjen në të gjithë artikujt vetëm prova, (në thonjza kjo për ne), të vërtetsisë së kësaj teorie, si psh. rasti i Mërkurit, drita e përkulur, (matematikisht) singuraliteti në vrimat e zeza, etj. „prova“. Në asnjë artikull nuk jepet një përshkrim i kësaj Hapsire, ashtu siç edhe nuk gjindet një foto-skematike e këtij lloj Universi me Hapsirë të përkulur nga pesha e diejve dhe planetëve! Por kudo vetëm foto-skematike të vetëm një planeti, apo të një „prove“ të dalluar diku!
Mbi të gjitha, herë thuhet se pika kulminante e kësaj përkulje të hapsirës gjindet në mes të trupit, pra në mes të galaktikës, në mes të yllit, në mes të planetit. Ndërsa nganjëherë kjo pikë kulminante e përkuljes së planetit vendoset poshtë këtij trupi apo dhe më poshtë akoma!
Në rastin e parë ngrihet vetvetiu pyetja se nga cila anë është hapsira e përkulur!? Në rastin e dytë, që duket më llogjik, pasi fundi i një trupi të caktuar është ai që e prek këtë bazament të kësaj hapsire të përkulur, do të kishim në satelitët artificialë të tokës prekjen e kësaj hapsire, kështu këto objekte fluturues do ta ndienin këtë perde hapsire tek rrotullohen prej kaq e kaq vitesh rreth tokës, e në të gjitha anët e saj!?! Pra, përse nuk ndjehet nga satelitët në një farë forme kjo hapsirë e përkulur?
Ja po e pranojmë Hapsirën e përkulur ajnshtajniane, kështu kuptojmë pse toka vjen rrotull diellit dhe Hëna rreth Tokës. Por si ta shpjegojmë rrotullimin e tokës rreth vetes? Si ta shpjegojmë rrotullimin e diellit rreth vetes? Si ta shpjegojmë rrotullimin e galaktikës tonë rreth qendrës së vet? Si ta shpjegojmë rrotullimin e pulsarve rreth vetes me një shpejtësi marramendëse?
Të mos harrojmë, se bashkë me këtë përkulje të Hapsirës kemi edhe ngadalsimin e kohës. Edhe këtu na dalin pyetje dhe paqartësira, të cilat ajnshtajnianët duhet të na i shpjegojnë.
Ku gjindet përkulja më e madhe e hapsirës dhe ku gjindet koha zero? Pra ku kemi një pikë që koha ndalon?
Tek vrimat e zeza? Mirpo dhe këto nuk nuk na paraqiten njëlloj! Mendohet se në mes të çdo galaktike kemi vrima të zeza. Mirpo galaktikat janë të madhësive e moshërave të ndryshme! Pra, këto vrima të zeza kanë përkulje të ndryshme të hapsirës. Pra, koha në ‘to është e ndryshme! Kur kemi kohë zero në vrimat e zeza? Apo kur kemi kohë zero përgjithsisht?
Nëse kemi në Kozmos arritjen e këtyre kohrave zero, apo pranë zeros, dhe nga ana tjetër, (apo pas një farë kohe, me kohën tonë të vëzhguesit), kemi shpërthime dhe rifillime galaktikash të reja, pra kemi mjegullnaja ku fusha gravitacio-nale ajnshtajniane sapo po fillon të formohet, a ka në këtë rast kohë të shpejtë, pasi hapsira në atë zonë është për momentin e drejtë, pa masa trupash rëndues? Dhe sa e shpejtë është kjo kohë, nëse e masim me kohën absolute të lëvizjes së dritës, pra me kohën zero të dritës (sipas TSR)? Po koha e Universit tonë a ka ecur normalisht në këtë kohë, apo në lidhje me këtë pjesë të saj? Apo kjo kohë e Universit ka qenë e varur nga këto kohra lokale?
Po në ato zona ku nuk shohim materie, pra parallogaritet se hapsira nuk ka përkulje, sa shpejt ecën koha? Dhe sa më shpejt në lidhje me një tjetër të së njëjtës formë gjeometrike ajnshtajniane? Dhe sa më shpejt në lidhje me orën tonë?

Dhe pse në disa zona ka hapsirë më të madhe pa trupa të dukshëm materialë, e në disa zona kjo hapsirë pa trupa të dukshëm materialë është më e vogël? Përse disa zona paraqiten më të vjetra në Univers dhe disa më të reja? Tregon kjo vjetërsi e ndryshme e materies së formuar në Kozmos se koha është absolute dhe e pavarur nga sistemet e referimit? Tregon kjo vjetërsi e ndryshme e materies së formuar në Kozmos, se koha nuk varet nga hapsira e përkulur, pra nga kjo fushë gjeometrike graviteti?
Duke iu afruar fundit të pyetjeve, pyesim se çfarë është kjo hapsirë që përkulet? Nga çfarë materiali është e përbërë? Apo është thjesht një material hipotetik, për të kuptuar gravitetin? Apo është fusha konstante (?) gravitacionale në Hapsirë, e cila pëson përkulje nga pesha e trupave të ndryshëm? Kështu është e përbërë nga grimcat graviton (?) pa masë (?) e peshë (?)?!
Po vetë energjia bërthamore dhe termobërthamore e yjeve, apo dhe çfardo lloj tjetër energjie që ne nuk e njohim nga trupat në hapsirë, çfarë ndikimi ka në këtë hapsirë? Çfarë ndikimi ka në strukturën e kësaj hapsire? Në strukturën e saj materiale, nëse është vërtet diçka materiale?
A shkatërrohet struktura e kësaj materie? Nëse po, nga se? Nëse jo, përse? Nga çfarë grimcash është ajo e përbërë? Nëse është e përbërë nga grimca të caktuara, cilat janë cilësitë e këtyre grimcave? Ç’forca veprojnë në këto grimca dhe përse? Nga ç’shkaqe?
Përse ka nevojë kjo Hapsirë për një konstante? Ç’rol luan kjo konstante në këtë teori relativiteti të përgjithsëm, me një Hapsirë të përkulur nga pesha e trupave? Dhe përse kjo konstante hapsinore do të hiqej po vetë nga Ajnshtajni, duke u quajtur nga ai vetë, si gomarllëku më i madh i jetës së tij?
Nëse hapsira nuk paska konstante pra, kështu ajo zgjerohet përher, ç’ndikim ka ky zgjerim në format e saja të përkulura?
Përse nuk kemi në asnjë shkrim të Ajnshtajnit një përshkrim mbi këtë Hapsirë? As tek Historia e Fizikës me bashkautor J. Infeldin, nuk kemi nga Ajnshtajni një përshkrim të saktë të Hapsirës së tij dy-dimensionale! Aq më pak për strukturën e saj! Përse nuk është sqaruar deri më sot ky problem?!
Përse zbulimi i pritur i grimcave gravitacionale duhet të jetë si një provë akoma më e madhe në ndihmë të TPR, dhe jo si provë e forcës gravitacionale njutoniane? Përse nuk mund ta pranojë forca tërheqse e trupave në Hapsirë grimcën graviton, por duhet ta pranojë vetëm hapsira 2-dimensionale e përkulur, që na jep kështu një fushë gjeometrike gravitacionale?
Përse ka nevojë një fushë gjeometrike e hapsirës pa masë e peshë, (ndaj dhe duket kishte nevoj për konstanten e Ajnshta-jnit!), e pa forca të caktuara, për grimcën graviton?
Vetvetiu një fushë gjeometrike është konstante e pandryshuar. Duke e shtrirë këtë fushë gjeometrike në Hapsirën e pafund qiellore, kjo Hapsirë ka nevojë për këtë konstante, pra të jetë konstante (e pandryshueshme në vetvete), të jetë statike, si e tillë pëson deformime vetëm nga pesha e caktuar e trupave të tjerë mbi ‘të. Nuk e kuptojmë, përse e hoqi konstanten e tij Ajnshtajni, e cila ishte vetë thelbi i gjithë kësaj teorie!? Apo sepse Huble dalloi zgjerimin e universit!? Është njëlloj si ti heqim teorisë së Njutonit forcën gravitacionale që ka sejcili trup, e cila është në propocion të drejtë me masën e trupit, e të themi se kjo forcë gravitacionale është thjesht një grimcë në Hapsirë që mban këta trupa!!! Në këtë rast do të na dilnin sërish shumë e shumë pyetje kardinale, si këto më lart.
Këto grimca të hipotetizuara, me emrin graviton, e të cilat po kërkohen, a hyjnë në përbërjen e trupave materialë, si yjet apo planetët? Apo janë vetëm pjesë përbërse e kësaj Hapsire dy-dimensionale? A janë këto grimca, gravitonet, pjesë përbërse elementësh, apo thjesht grimca që nuk bëjnë pjesë në asnjë element të njohur, si heliumi, hidrogjeni, etj.? A ndikohen ato nga drita, apo nga fotonet? Apo përkundrazi, drita ndikohet nga grimcat (akoma hipotetike) gravition? A kanë ato pole?
Çfarë ndikimi ka në këtë hapsirë dy-dimensionale shpejtësia e rrotullimit të një trupi të caktuar? Nëse ka ndikim, veprojnë atëhere forca të caktuara në këtë hapsirë dy-dimensionale? A ndodh magnjetizmi apo elektro-magnjetizmi në këtë hapsirë dy-dimensionale? Pra, a ndodh magnjetizmi ose elekto-magnjetizmi në fushën e caktuar gjeometrike gravitacionale të krijuar nga pesha e trupave? Pra a ndodh elektro-magnjetizmi në grimcat (akoma hipotetike), gravitionet? Pra, kjo fushë gjeometrike gravitacionale e krijuar nga hapsira dy-dimensionale, a kthehet edhe në fushë elektromagnjetike?
Apo, a mund të konfondohet edhe me një fushë elektro-magnjetike? Nëse po, përse na duhet atëhere kjo hapsirë dy-dimensionale? A nuk na mjafton në këtë rast shpjegimi njutonian i forcave gravitacionale midis trupave në hapsirë?
E sa e sa pyetje të tjera mund të bëhen, e sa e sa pyetje të tjera nuk na kujtohen edhe neve tani! Të gjitha këtyre pyetjeve mund tu afrohet aq bukur dhe kollaj shpjegimi njutonian i bashkveprimit të forcave në Hapsirë dhe mund tu japi një farë shpjegimi. Ndërsa gjeometria aq e thjeshtë ajnshtajniane e hapsirës dy-dimensionale është aq larg përgjigjeve dhe shpjegimeve të këtyre pyetjeve kaq të thjeshta, sa unë nuk e di pse dhe ku ajo e ka vlerën e saj! Nuk e kuptoj as se përse kjo gjeometri kaq e thjesht e Hapsirës ka nevoj të zbulojë grimcat gravition? Ku dhe përse e ndihmojnë këtë hapsirë gjeometrike, (apo këtë teori ajnshtajniane) këto grimca graviton?
Ndonjëherë unë do të merrem në hollësi me të gjitha thëniet e Ajnshtajnit, nëse koha do të na lejojë, pasi dhe vetëm tek libri aq i thjeshtë dhe i kuptueshëm, Historia e Fizikës, me bashkautor J. Infeld, prezantohen nga Ajnshtajni ngatërresa të pafalshme, sidomos tek TPR.
Si përfundim themi se të dyja teoritë e Ajshtajnit vetëm sa e kanë futur fizikën në qorrsokak, pa e lënë të studjojë më tej natyrën tre-dimensionale, në proçeset e saja në kohë absolute, e cila i shoqëron këto proçese të natyrës, duke qenë kështu dimensioni i katërt i saj.