Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- E Merkure 3 shtator 2003 (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=1968)

sot, sot, sot

ka kaq shume dite si e sotmja
me duket sikur kjo bote eshte kaq e ndyre,
dhe armiku me i rezikshem eshte koha.
Koha kjo semundje vdekjeprurese
qe i ka infektuar te gjithe.
na ben te ndiemi keq.
mezi presim ndonjihere te jemi prane dikujt.
por na duhet te presim gjate, dhe kur ky moment vjen
edhe pse eshte nej perjetesi na duket sikur zgjat pak.
Sa keq.

Ndihem e gjalle,e rethuar plot me dashuri ne shume aspekte te rendesishme te jetes time,ndihem "rehat" ne pranine e atyre qe me duan dhe me vleresojne per ate qe jam.Ndihem e kuptuar...i dua jashte mase ato qe me rethojne cdo dite,ato qe me japin shpesh miremengjesin te paret,ato me te cilet drekoj dhe bej shaka mbi nje gje apo nje tjeter,ato qe me perqafojne ne momente te veshtire,ato qe jane gjithmone jane gati te me ofrojne nje kraheror ne te cilin mund te qaj!
Ishin te gjithe te njejtet si gjithmone,me pelqeu arushi qe kishin varur ne raftin ku fus librat me ne barkun e tije te shkruar"Je e rendesishme per ne,mos e harro per asnje moment"
Flm per dashurine qe me jepni ne cdo hap qe pershkoj,flm per pranine tuaj...flm qe eksistoni!!!

Nje kujtim........

Shiu vazhdon te trokasi pas xhamave te dritares...Vetmia helmon cdo qelize te trupit tim.Duke te pritur ty cdo gje hesht pa kuptim...Lotet perkedhelin faqen e rrudhosur nga trishtimi,jeta me perqesh....Ne muret pajete te kesaj dhome ende ndihet frymemarja jote qe thyen monotonine boshe te saj.Tashme ti je larguar kushedi se ku por shija e hidhur e qenies tende e mundon ende kete shpirt te pervuajtur ,qe vetem per inerci te fatit vazhdon te jetoj.Ti je i rritur brenda shpirtit tim dhe eshte e veshtire per t`i thyher hekurat e forta qe e rrethojne ate....ti do te mbetesh perhere aty i mbrojtur nga stuhia e kohes...Erresira gllaberon cdo grimce jete dhe une harroj te shoh pertej atje ku dielli serish buzeqesh ,atje ku bashkemoshataret e mi perpiqen qe me hovin e tyre rinor te mund te ndalin vrullin e kohes.....Perplas koken mbi derrasen e ftohte te deres per te ndjere fort dhimbjen e te qenit gjalle.....Rrezoj mbi dysheme cdo gje qe thyhet per t`i dhene sadopak ritem kesaj dhome....ku enderrat rine varrosur bashke me kohen qe iku......................


23.09..........

Mendimet e mia fluturojne si zogjte emigratore te vendosur ne forme V-je,jam i fundit ne rreshtin e atyre qe humben lartesi nga lodhja e rruges......nuk dorezohem,mbas pak do te le mbas kraheve stinen qe me ndjek nga mbas gjate gjithe udhetimit,duke ju larguar thonjve te saj,akullin qe kam brenda dua ta kthej ne force per te perplasur me forte krahet........vende te ngrohta me prisni,po vij drejte jush.
Fluturim linear....

e keqe jam nganjehere.... por shpreha nje deshire qe edhe veten cudita..... dhe u largova, e di... qe lashe pas nej konfuzion, ndoshta nje zhgenjim per pak embelsi,... ndjenje teper e deshiruar por teper e mohuar.... per pak ciltersi.... virtut teper i rralle, por shpesh here i tradhtuar....
e ndersa endem labirinteve te mendimeve te mia, perpiqem te kuptoj, kerkoj nje rreze drite qe do ndriconte pak mendjen e trazuar....

idealet, a nuk jane ato valle boshti i jetes sone?? spiranca ku kapemi kur realiteti te perplas sa andej ketej?? Keshillat e vetme te pandryshueshme?? a nuk u rikthehemi sa here behemi pa dashur shkak problemesh, trishtimesh, keqkuptimesh????

Spo me ze gjumi sonte. Qyteti jashte eshte mbeshtjelle me nje petk magjik gjumi e qetesie, por une s'mundem te fle.
Kohet e fundit jeta ime eshte bere si teater me shume personazhe pjesemarres. Disa te njohur, disa te panjohur, disa reale, disa virtuale, te gjithe te vecante ne origjinalitetin e tyre.... por qe secili ne nje menyre apo tjeter eshte perfshire ne vorbullen e jetes sime. E ndersa veshtroj cfare roli luakne gjendem gjithmone mes dy zjarreve....
Mes deshires per te qene e kuptuar.......... dhe keqkuptimeve,
mes deshires per te qene e vleresuar........ dhe mos vleresimeve,
mes arsyes dhe........... ndjenjes,
mes deshirave reale........... dhe te pamundures,
mes botesh shpirterore............. dhe realitetit te eger....

Ke valle te ndjek??? Ka ndonje ekuiliber??? si t'a arrij ate???

e ndersa ndihem e ezauruar nga ky konflikt i perhershem interesash, dua te humb......... t'i largohem kesaj bote diku ku ka vetem qetesi.... embelsi....... ciltersi.....bote te pafund shpirterore......... ku njerezit nuk e komplikojne jeten e tyre dhe te te tjereve.............. ku ka vetem dashuri.....

Fantazi apo realitet???? s'e di.... nganjehere i perjetojme kaq shume iluzionet saqe duken realitet.... por duke i hequr barrierat vetes harrojme qe permes botes se endrave dhe realizimit te tyre egziston nej hendek pa fund............

Sot me kane ''zgjuar'' shpejt.Do te doja 365 zgjime te tilla si ky gjate gjithe vitit......te ben te ndihesh i veçante kur dikush preokupohet per ty,tregon qe ne shkallen e gjerarkise sociale,ti je ne shkallen me te larte e kjo gje te trasmeton veçse kenaqesi.
Pashe harten dhe rrugen qe me duhet te bej keto dite.Ta haje dreqi jane shume km ,edhe pse te udhetoje e kam gjetur gjithnje intriguese.
Eshte bukur sidomos kur udhetoj me tren,me pelqen jashtezakonisht sidomos ne kete stine.Le mbas kraheve peisazhe te ndryshme,nderthurje ngjyrash te denja per impresionistin me te shquar.......
Vjeshta te ofron te tilla bukuri,te ofron ate ngjyre jeshile te liqenit afer shtepise.Me zgjon gjithnje nje deshire te çmendur te bej nja banjo aty sa here qe i kaloj perpara......te bej nje ''zhytje'' ne syte e tu,e njejta ngjyre me ate te liqenit......ne çdo stine.

nje jete qe thyhet ne mes ne moshen me te bukur........... nga nje pabesi....... dhimbje .......lot.......... nje shpirt i bukur qe nuk eshte me ne kete bote..... qe nuk do ta shohe me driten e diellit dhe nuk do buzeqeshe me........

o Zot lehtesoja dhimbjen asaj nene qe qan, atij babai qe ka filluar te flase me vete, tregoju qe ndoshta djali i tyre eshte ne nje bote me te mire, ku nuk ka dhimbje, lot, vuajtje, ku dielli nuk perendon kurre ku vdekja nuk ishte vecse fillimi i nje jete te perjetshme.......

Me vjen keq qe s'ta kam thene kurre qe te kam xhan....po ndoshta tani e degjon..

dicka dhemb, nuk e di se cfare dhemb. nuk e percaktoj dot....... fjalet qe nuk thuhen?? perqafimet qe nuk shijohen??? prekjet qe nuk ndihen????
se di, di qe ne keto momente dicka po me dhemb diku ne shpirt. nuk e percaktoj dot madhesine, formen, cfare mungon.......si gjithmone vetem ndiej dhimbje.......... dhe akullsine e nates.....

Jam e pergjumur,por nuk me vete te degjoj klithmat e trupit tim qe kerkojne prehje.Me kalon cdo gje perpara syve tani,si nje tren i shpejte...imazhe,fjale,momente gezimi & hidherimi.Kam humbur shume gjera nga vendi im,dhe para disa diteve humba dicka qe e di qe do e "qaj" gjate shume koheve.Nuk pashe lotet e gezimit ne syte e nje njeriu qe vleresoja shume gjate dites me te bukur te jetes.Deshiren per te qene prezente e kisha mbytur ne vetvete me fjalet "s'eshte e mundur...",por sot kur pashe ca imazhe te atyre momenteve e ndieva vertete se cfare kuptimi kishte pasur per mua qe te isha...nuk eshte e mundur...Cfare eshte e mundur atehere??!!...por jeta vazhdon si nje lum qe gjate momenteve pa rreshje shterret e anasjelltas...

Dua te humbas ne krahet e nates qe pastaj te zgjohem nga rrezet e diellit te nje dite te re...

gjume gjume gjume.. vodka vodka vodka.. kombinim vdekje prures.. natural born killer hehe.. qesh me veten edhe kthej nje gote tjeter me vodka.. gjume gjume gjume