Se iliriusa jo vetem qe eshte nje shkrimtare e shkelqyer, por edhe shuuume modeste. 
Iliriusa, kam nevoje per ndihmen tende. Nuk e dija qe mund te blinim edhe ne kendej.
| Forumi Horizont | Gjithsej 5 faqe: « 1 2 3 [4] 5 » Trego 211 mesazhet në një faqe të vetme |
Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Monstra ne shpirtin tim (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=9518)
Cupka, ma ke shtuar tej mase kuriozitetin. Ma merrte mendja qe iliriusa eshte nje shkrimtare e shkelqyer, por tani, me ke shtuar oreksin. Se iliriusa jo vetem qe eshte nje shkrimtare e shkelqyer, por edhe shuuume modeste.
Iliriusa, kam nevoje per ndihmen tende. Nuk e dija qe mund te blinim edhe ne kendej.
Re: Monstra ne shpirtin tim
Citim:
Po citoj ato që tha iliriusa
Monstrat ne shpirtin tim
Sy monstrash me veshtrojne ne sy.
E dhembet gjigant me kafshojne.
une prap e shoh monstrin ne sy
sado thelle dhembet meshojne.
Sy monstrash me veshtrojne ne sy
e aviten fshhtas nen retinen e zeze
reshkasin nen te mite sy
e une marre fryme, edhe vetem pres.
Sy monstrash me veshtrojne ne sy
e une ndjej putra qe thelle me cajne
me rrjedhin lot nga te mite sy
kerkojne shpirtin te ma perlajne.
Sy monstrash me veshtrojne ne sy
e monstrat renkojne, befas kelthasin
rrezellin nje e qeshur ne te mite sy
ne shpirtin tim, monstrat humbasin!
Re: Re: Monstra ne shpirtin tim
Citim:
Po citoj ato që tha Eric Darven
Sa me perfqeson sot kjo Poezi......
Faleminderit Moter....
ps,kam shume nevoj per ty ne keto Momente.....
Ka momente ne jete kur kupton se diku brenda teje, ne nje thellesi te erret, te kerrusur, ku rrallehere arrin prekja e dikujt rrine fshehur ndjenja qe as ikin e as vijne. Edhe mermerisin ngadale e ti arrin ti degjosh vetem atehere kur s'e pret. Edhe te habisin, sepse levrijne si mendime qe s'jane te tuat edhe pse linden tek ty; sepse jane mendime qe shuajne ngadal te tjera mendime edhe te mbeshtjellin ne nje heshtje te semure e te vetmuar, e gjithecka tjeter zbehet ngadal e perpire nga ajri i ftohte...
Edhe nuk e di c'te besh me materialin e gjalle qe gjen aty brenda teje. Nuk e di si ta shpjegosh, si ta zbulosh, si ta trajtosh...e ngadale procesi i perhershem fillon zhvillohet serish. Mjergulla e imet mbulon shtresen perpelitese te atyre ndjenjave te huaja edhe ti fillon harron, e gjithecka humbet deri ne ato momente kur shfaqet edhe ti e gjen veteveten edhe njehere te habitur... akoma pre' te atyre ndjenjave qe mbeten serish vecese veze qe mbartin jete se brendshmi e nga momenti ne moment foshnje monstrash do te zgjasin thonjet e ta grryejne nga brenda...edhe ti e kupton me se fundmi pse monstrat nuk vdesin kurre...
Citim:
Po citoj ato që tha iliriusa
Cudi se si nje moment i shkurter ndryshon gjithecka. Te rrit kaq shume. Edhe pse intriga te huaja te rishfaqen para syve edhe ti sheh nje tjeter njeri brenda syve te dikujt qe mendoje se e njihje, cuditerisht zhgenjimi nuk te dobeson. Perkundrazi, rrigjen force ne shpirtin tend te drobitur, te lodhur, te shkundur e rrezuar e trazuar nga ererat edhe stuhit e cmendura. Gjen force edhe te buzeqeshesh. Sepse zhgenjimi me nuk te vret. Te kalon shkarazi. Te godet... pastaj humbet. Cudi se si nje moment te ben te rritesh kaq shume. Edhe e sheh boten serish, lakuriqe, te piset..., te zhgryer ne jashteshqitjet e saj e serish shemtia e saj nuk ta shqyen shpresen prej shpirtit. Nuk te helmon. Thjesht ndjen pak keqardhje qe nje tjeter iluzion u fik. U shua. Humbi....edhe asgje me teper...
Jeta fillon serish. Ti je po ajo qe ishe dje. Vetem pak me e rritur. Me nje grimcez njohuri me teper...
Shpirti eshte i njejti. I imi shpirt qe i reziston gjitheckaje...
Shpresat jane aty. Te mijat shpresa qe nuk shuhen kurre...
Xixellonja te arta qe shendrrijne ne sy...
Jeta eshte e bukur edhe pse dhimbja eshte ende aty.... perjetesisht....
Nqs do te mund te thosha dy fjale, e do te mund te me degjonin sic duhej....
"Verberia e njeanshme njerzore te ndjek hap pas hapi si degeza gjithe gjemba qe te gjakosin ne cdo hap. Verberia e njeaneshme njerezore krijon viktima qe as i njeh e as i sheron, vetem i plagos. Verberia e njeanshme njerezore ushqen shurdherine e njeanshme gjithashtu. Ndaj , teksa ndjej sot ne shpirt zemerimin e nje viktime te pafajshme edhe e shoh kete verberi e shurdheri mizore, vetem marr fryme edhe lutem per viktimat qe krijon, per viktimat qe dhunon, per viktimat qe i gjykon por kurre s'e mori mundimin ta shikonte se si kishin rene nga qielli tyre i paster e ishin zhgryer ne kenetat me balte."
Citim:
Po citoj ato që tha Enya
Pershendetje Iliriusa.
Zgjodha fjalet e shpirtit tend imagjinar-qe per cudi hyne ne folene
e shpirtit tim,(momentalisht).
Shkruan aq bukur, sa thjeshtesia e fjaleve te tua deperton thelle
ne mendjet njerezore qe ndjejne, vertet ndjejne...
pashim yllo
U zgjova e mbytur ne djerse. Mu duk sikur erdha prej nje tjeter bote, sikur u ktheva nga nje shtegetim i larget prej nje vend qe s'e njoh por qe me mbajti te burgosur disa dite rresht. U zgjova edhe ende me dhimbte truri nen kafken time. Ende me dhimbte shpirti nen brinje. Ende me dhimbte jeta ne vena. U zgjova edhe pse kesaj here vertet mendova se nuk do te zgjohesha serish. Dola ne siperfaqe e mora fryme. Papritur e kuptova se ajri kishte tjeter shije, se kisha kaluar nje prag i cili shenonte nje shenje me vete...
U zgjova e mbytur ne djerse, e mbytur ne ndjenjat e mia, e mbytur ne dhimbje... u zgjova serish edhe pse disa here i kam premtuar vetevetes mos te zgjohem serish ashtu, as mos te fle me te tilla mendime ne koke. Edhe e rigjej veteveten pre te ligesise se kesaj bote. E rigjej veteveten te gjakosur, gjymtyre perdredhur, te thyher...e serish rizgjohem...marr fryme e peshperise ngadale : Ka Zot!
Pshertima ime mbush dhomen e pastaj... paqe...
Me theve flatrat serish...
E me krise shpirtin cepave por mos mendo kurre se do te ma thyhesh te gjithe, s'te le as ty e askend tjeter te hyje aq thelle. E flatrat me jane thyher me mijra here e s'kam mundur ta shoh me qiellin per dite me rradhe, por kockat me jane ngjitur serish, e dhimbja me eshte kthyher ne fuqi, e plaget ne jete.
Mi theve flatrat serish, e une nuk e di persen, e ndoshta s'do ta di kurre perse... perse ndjell shpirtra te grisht drejt te timit shpirt... te kem valle vete te tille shpirt?
Mi theve flatrat serish e per nje moment te urreva me gjithe shpirt sepse ndjeva sesi vete gishtrinjte e tu u zgjaten e me perthyhen kockat, sepse degjova kercitjen e tyre teksa me hyne thelle ne mish....
Mi theve flatrat serish e ti ndoshta kurre s'do ta dish dhimbjen qe me shkakton ama kurre s'ke per te me pare duke u zhgrryer pertoke, flatrat e mia i kane rrenjet ne shpirt e engjejt i ushqejne me lot.... as nje dore njerzore s'mundet ti arrij... as ti!
Keto shkronjat e tua iliriusa jane te arta,ndricojne edhe ne nje dite te vranet ku dielli eshte fshehur pas reve.Te japin force , te falin jete.Nje shoqja e imja me thoshte nje dite qe dhimbja eshte bekim e dashur.Eshte! Eshte force, eshte jete!
Eshte ajo pjese qe njeriun e ndan nga qeniet e tjera, ose e ben te dallueshem nga njerezit e tjere.
Sa bukur. Urime per cdo fjale te formuar nga shkronja te arta. Jane nje optimizem ne thellesi.
Nuk kam me monstra ne shpirt. nganjehere edhe kthehen kllapite e vjetra, por i mbyll syte fort dhe i largoj i mbaj larg vetes, larg shpirtit larg mendjes.
Nese perpiqesh te zbulosh dicka pozitive ne gjithshka qe te ndodh, ne te gjitha traumat veshtiresite problemet lotet dhimbjet, shpirti fluturon gjithmone i lire dhe jeta buron nga cdo qelize. I kam bere vetes nje premtim qe kur kam ndryshuar vendqendrim dhe e gjithe qenia ime ka ndryshuar. s'kam qene kurre me e lumtur pavaresisht veshtiresive dhe nuk kam qene kurre me pare kaq shume e mbushur me entuziazem. tani nuk i dedikohet personave te vecante, por vetes sime ne pergjithesi dhe jetes sime te re. qeshni njerez se nje buzeqeshje sjell ndryshim perqafimeeeeeeeee
Kaq shume rruge te cilat i ndermarrim ne jete na dalin perpara vetem per shkak te gabimeve. Shkelim e vazhdojme te ecim tek to vetem per shkak te gabimeve, edhe gabimet kthehen ne ato rastesite e cuditshme te cilat per nje moment i pe si mrekulli e ne momente te tjera te kthehen ne mallkime.
I besojme kaq shpesh personave te gabuar, ndoshta sepse thelle thelle brenda nesh kemi te strukur ate personin e mire me endrrat e bardha e besimin naiv se syte qe te veshtrojne perballe teje jane sy te paster qe te veshtrojne nepermjet nje shpirit te bukur, nje zemre te paqme. Por harrojme se monstrat jetojne brenda gjithekujt e heret a vone do te shfaqin kokat e tyre te shemtuara duke thyher retinen e syve te paster ne te cilet po pasqyroheshim me pare. Ndonjehere ndodh qe monstrat te hidhen persiper e te fillojne e te kafshojne e ti perpiqesh te mbrohesh por gjithesesi te lene nje shpirt te gjakosur... por here te tjera kafshimet e tyre as qe i sheh....as qe i ndjen, vetem kur e sheh sesa ke humbur nje dite kur ti kalon nje kthese edhe i sheh mostrat aty duke lepire kockat e tyre...
Gjithesesi ndergjegjesisht te zgjuar e dime se gabimet do te mbeten aty e do vazhdojme ti bejme dosido... cila eshte rrugezgjidhja, sa mundesh te mesosh nga gabimet qe ben, deri ku mund te te behet pesimi mesim? E deri ku mund te arrish ta mbrosh veteveten? E deri ku vete-mbrojtja mbetet vete-mbrojtje e nuk kthehet ne vete-izolim ?
Kujt ti besosh ne kete bote kur njerzit te cilet i beson vazhdon te rrezohen njeri pas tjetrit si kollona qe shemben e ti s'di me ku te mbahesh? E per me teper me humbjen e tyre humbet edhe besimin ne vetevete, ne gjykimin tend, ne vlerat e tua intelektuale, ne gjithecka...
Gabimet gelltitin gjithecka! Edhe momentet e bukura qe i japin ngjyra jetes. E ne castet e grishta ti ulesh diku, ne nje cep te shpirtit ku dhimbja nuk te arrin edhe pyet vete-veten:Eshte me mire te shohesh boten bardhe e zi e te pertypesh neper dhembe dhimbjen e rezistences ndaj jetes? Apo ti shohesh ngjyrat per aq kohe sa ato rrezellijne me gjithe shkelqimin e tyre lebetyres sado qe e di qe heret a vone do te plaken para teje e do te veniten me shpresat e vrara gjithashtu?
Dosido ne fund te gjitheckaje ti ndodhesh ne funeralin e nje shkendijeze te bukur te shpirtit tend. Vajton per aq kohe sa mundesh te vajtosh, me aq zemer sa mundesh ti dedikosh asaj shkendijeze....i dedikon edhe nje rekuiem aq te hidhur sa mundesh edhe....
.....
..... edhe fillon serish nga e para....
ehuha
sa here qe flas per monstrat e mi, po aq here, ata rrezikohen te zhduken. dhe sa here qe veproj ne rebelizem,po aq here zbehen ndikimet e tyre.
Sa here qe lutem,aq here fitoj lirine prej tyre.
hej a. mund te hapesh pak mesazhet private,desha te te pyesja disa gjera mbipsotimin per librin ne fillim.
faleminderit dhe njehere, me fal per vonesen.
It's been crazy !
ILIRIUSA,PERSHENDETJE.
KOMPLIMENTAT E MIA ME TE MIRA.
SHKRUANI SHUME BUKUR.KENI NJE SHPIRTI TIPIK ROMANTIK,ARTISTIK,POETIK .....
TE UROJ SUKSESE,TE METEJSHME.SHKRUANI JASHTEZAKONISHT SHUME BUKUR.BESOJ SE KENI TALENT TE LINDUR.
SUKSESE E DASHUR.FAT DHE MBARESI.
u be kohe tashme qe
rri dhe mendoj sesi do te ishte jeta ime pa Zotin.Sikur te mos kisha rastisur te njihja mbi personalitetin e tij,sikur te mos dija qe ka nje Zot atje lart qe kerkon me kaq ngulm te kete nje marredhenie te vecante dhe personale me njerezit ketu ne toke,sikur te mos dija qe kjo marredhenie arrihet mes lutjeve dhe perulesise,jeta ime do sihte krejt ndryshe,dhe personaliteti im do ishte krejt ndryshe.
Do isha si nje eprson qe shkon nga te fryje era dhe furtuna, do shkelja parimet e mia duke iu vene ndjenjave rendesi me shume se fakteve, nuk do merrja vendime qe kerkonin guxim dhe me pas do inatosesha se nuk merrja vendime te tilla e ngecur si ne nje rreth vicioz. Por nuk jam e tille, ne eprsonalitetin tim rriten ne porporcion premtimet qe Zoti ka bere ne Bibel per gjithe ata qe besojne tek biri i tij;rritet miresia, guximi, dashuria per njerezit, durimi. Eshte e cuditshme sesi per pothuajse 1 vit une nuk flisja me nje shoqe sepse ajo me kish lenduar shume thelle ne shpirt, dhe nga frika e shtyja qe te flisja me te dhe sepse ajo nuk me kish kerkuar falje. Vetem 3 jave me pare me kerkon falje dhe une qe deri atehere isha sjelle aq krenare dhe kryenece i kerkoj falje qe i isha sjelle aq ftohte dha ashper( fjalet e mia kur iantosem dhe lendohem jane shume therese dhe sarkastike). Mu desh qe zerma ime te arrinte ne kete pike dhe jam shume e sigurte qe Zoti beri punen ne zemren time qe ajo te zbutej sepse te ishte per mua dhe per shkak te krenarise time as qe do kisha hedhur syte dy here nga ajo rruge. Zoti me ka bere te mposht demonet qe jane kaq te natyrshem ne qenien njerezore. Nuk eshte e lehte te falesh njerezit qe sillen padrejtesisht me ty, nuk eshte e lehte te lutesh per ta dhe te perpiqesh ti duash, nuk eshte e lehte qe te japesh shanse te dyta. Un e nuk di nga tia filloj me shoqen time, nuk do di a do jem e afte ti besoj asaj serisht, dhe ti besoj asaj serisht eshte perkufizimi i FALJES. Te falesh eshte te ZGJEDHESH te harrosh.Eshte njesoj sikur ndodhia mos kete ndodhur kurre. Nuk eshte aspak e lehte,dhe une me perpjekjet e mia njerezore nuk mund ta bej kete gje,eshte vetem npm fuqise se Zotit dhe vetem prej tij jam ndjere e cliruar ne zemer mbi kete ceshtje.Te jesh e krishtere qe do me thene te ndjekesh Krishtin duhet qe te falesh sic fali ai,dhe njerezit kurre nuk mund ta rrijne kete gje vete nqs nuk kane nje nderhyrje nga lart.
Si do ishte jeta ime pa Zotin??? oh, e verber, do ecja ne tym dhe zemra ime do ishte shume e ngushte,s'do kishte vend per shume njerez.
Si eshte jeta ime me Zotin? Ka raste shume e veshtire. Mendimi i shume njerezve mbi fene eshte :feja eshte per ata qe nuk jane te afte tia dalin vete jetes dhe i drejtohen nje qenieje te mbinatyrshme. Ndoshta per shume veta qe nuk jetojne besim te vertete dhe qe e quajne veten te 'krishtere' kjo gje u pershtatet,nuk e di, por une flas per besimin tim. Besimi im eshte i veshtire,jo shume nejrez duan te analizojne zemren,ta riskojne ate per se dyti jo shume njerez duan te ndryshojne jetet e tyre dhe gjithashtu te kene endrra dhe vizione te ndihmojne jetet e te tjereve qe ndoshta presin per dicka qe nuk dine se c'eshte, qe ndoshta nuk dine se c'po kerkojne por e dine qe ndihen bosh. Zoti na ka krijuar me deshiren per te qene prane tij ,dhe kur jami larg,ndihemi ne boshllek.
Une jam plot and i looove it.
.
.
.
.
.
.
.
.
hey Iliriusa, hape pak mesazhin privat se doja te te ktheja pergjigje. po luan kukafshehti ?
Re: u be kohe tashme qe
Citim:
Po citoj ato që tha lorie
rri dhe mendoj sesi do te ishte jeta ime pa Zotin.Sikur te mos kisha rastisur te njihja mbi personalitetin e tij,.
Citim:
Po citoj ato që tha iliriusa
Kaq shume rruge te cilat i ndermarrim ne jete na dalin perpara vetem per shkak te gabimeve. Shkelim e vazhdojme te ecim tek to vetem per shkak te gabimeve, edhe gabimet kthehen ne ato rastesite e cuditshme te cilat per nje moment i pe si mrekulli e ne momente te tjera te kthehen ne mallkime.
I besojme kaq shpesh personave te gabuar, ndoshta sepse thelle thelle brenda nesh kemi te strukur ate personin e mire me endrrat e bardha e besimin naiv se syte qe te veshtrojne perballe teje jane sy te paster qe te veshtrojne nepermjet nje shpirit te bukur, nje zemre te paqme. Por harrojme se monstrat jetojne brenda gjithekujt e heret a vone do te shfaqin kokat e tyre te shemtuara duke thyher retinen e syve te paster ne te cilet po pasqyroheshim me pare. Ndonjehere ndodh qe monstrat te hidhen persiper e te fillojne e te kafshojne e ti perpiqesh te mbrohesh por gjithesesi te lene nje shpirt te gjakosur... por here te tjera kafshimet e tyre as qe i sheh....as qe i ndjen, vetem kur e sheh sesa ke humbur nje dite kur ti kalon nje kthese edhe i sheh mostrat aty duke lepire kockat e tyre...
Gjithesesi ndergjegjesisht te zgjuar e dime se gabimet do te mbeten aty e do vazhdojme ti bejme dosido... cila eshte rrugezgjidhja, sa mundesh te mesosh nga gabimet qe ben, deri ku mund te te behet pesimi mesim? E deri ku mund te arrish ta mbrosh veteveten? E deri ku vete-mbrojtja mbetet vete-mbrojtje e nuk kthehet ne vete-izolim ?
Kujt ti besosh ne kete bote kur njerzit te cilet i beson vazhdon te rrezohen njeri pas tjetrit si kollona qe shemben e ti s'di me ku te mbahesh? E per me teper me humbjen e tyre humbet edhe besimin ne vetevete, ne gjykimin tend, ne vlerat e tua intelektuale, ne gjithecka...
Gabimet gelltitin gjithecka! Edhe momentet e bukura qe i japin ngjyra jetes. E ne castet e grishta ti ulesh diku, ne nje cep te shpirtit ku dhimbja nuk te arrin edhe pyet vete-veten:Eshte me mire te shohesh boten bardhe e zi e te pertypesh neper dhembe dhimbjen e rezistences ndaj jetes? Apo ti shohesh ngjyrat per aq kohe sa ato rrezellijne me gjithe shkelqimin e tyre lebetyres sado qe e di qe heret a vone do te plaken para teje e do te veniten me shpresat e vrara gjithashtu?
Dosido ne fund te gjitheckaje ti ndodhesh ne funeralin e nje shkendijeze te bukur te shpirtit tend. Vajton per aq kohe sa mundesh te vajtosh, me aq zemer sa mundesh ti dedikosh asaj shkendijeze....i dedikon edhe nje rekuiem aq te hidhur sa mundesh edhe....
.....
..... edhe fillon serish nga e para....
nqs Zoti do te shfaqet si forme njerezore, s'e ndalon njeri
as ti as une...
monstrat ne shpirtin tim..?------- huh? ku jane fshehur keto dite..?
Kembanat e shpirtit
Bien kembanat
te dhimbjes lajmetare
shpirti zhvishet,eshte ore e tij
si postitute neper rruge perdridhet
nje epshor,t'ia ngjeshe doren tani.
S'ka dileme
le te jem postituta e virgjer e kesaj nate,
Sonte dhe shpirtin e lashe pa dere,
kush te doje te hyje pa trokitur fare,
ta shijoj mekatin dhe une nje here.
Bien kembanat te mekatit njerezor,
dy shpirtra cmendurisht po dashurohen
neper trotuaret mbushur me molle,
qe tashme frytet ia mblodhen.
Dihatje shpirterore degjohen kete nate,
hena syte nga turpi ka mbuluar,
yjet veshet me duar mbajne
te mekatit s'duan te jene deshmitar.
Bien kembanat
te mengjesit te ri,
shpirti vishet dhe del,
ai eshte i bukur dhe plot hijeshi,
pafajesi qe te gjithe i rremben.
ps: Iliriusa besoj se nuk te vjen keq qe e postova ketu kete poezi ....Vertete qe nuk dija ku ta postoja tjeter....Te pershendes
Monstra ne shpirtin tim
O monster,o monster qe mundohesh te me gryesh shpirtin me tehun e asaj thike te mbuluar me gjak...O monster,perse mundohesh te ma ngulesh serish kur e di qe kam vdekur o monster ,o monster ja arrite ta gervishesh te timin shpirt o monster,o monster nuk me rrodhi lot me ngjyre gjaku kur pash se me vrave o monster, o monster por pse duhej te ishte pabesisht o monster ,o monster pse sme pe ne sy o monster , o monster pse me vrave dhe sma the kurre pse-ne o monster ....o monster me vrave gjithecka ,endrrat,shpresat,ndjenjat o monster .....me bere gjitchka o moster ....por si vetja nuk me bere dot....
Monster.
Re: Monstra ne shpirtin tim
Citim:
Po citoj ato që tha Eric Darven
O monster,o monster qe mundohesh te me gryesh shpirtin me tehun e asaj thike te mbuluar me gjak...O monster,perse mundohesh te ma ngulesh serish kur e di qe kam vdekur o monster ,o monster ja arrite ta gervishesh te timin shpirt o monster,o monster nuk me rrodhi lot me ngjyre gjaku kur pash se me vrave o monster, o monster por pse duhej te ishte pabesisht o monster ,o monster pse sme pe ne sy o monster , o monster pse me vrave dhe sma the kurre pse-ne o monster ....o monster me vrave gjithecka ,endrrat,shpresat,ndjenjat o monster .....me bere gjitchka o moster ....por si vetja nuk me bere dot....
Monster.
monstra ne shpirtin tim....
monstrat .....eh....edhe kur kerkoje ti mposht ....ndonjehere ato pushtojne fijet e shpirtit tim....edhe kur kerkoje ti manipuloje .......ato manipulojne ndjenjat e mia.......dhe kur i burgos ...lirin ato kerkojne.....
Dje ne mbremje u zgjova ne nje enderr ku ishte ferri….Ju e keni parasysh ….male te larta dhete thepisura,nga toka del zjarri qe mbahet gjalle vetem me shpirtrat e humbur te mekatareve dhe qielli mes reve te zeza tenje dite me shi……por eshte dhe dicka tjeter...,sepse cdo ferr ka dhe parajsen e tij…Tani parajsa…nje fushe e bukur me lule,dendesia e popullsise nuk eshte shume e madhe ,sepse dihet qe njerezit meritojne me shume se parajsa! Dhe ne fund Zoti,ai Lali atje lart qe na krijoj,komandoj, na beri te vdekshem..etj etj….Ne kerkuam lirine qe nuk do ta kemi kurre dhe ai vetem per kete perulje ne fali monstren me te frikshme …vdekjen! Ate qe cdo dite njerezit mundohen ta harrojne dhe cdo dite vrapojne-vrapojne me shpresen dhe idene se mund te ikin nga dhurata me e shemtuar qe njerezimi e mban gjithmone me vete….Njeriu lind dhe vdes…dhe ne castet e fundit te jetes se tij…gjithcka I shfaqet se pasazh….si nje film me metrazh te shkruter dhe ne fudn kupton se gajte gjithe ekzistences se vet ….gjithje ka qene I shoqeruar nga thonje te piste monstrash….thonje qe I kane rrembyer gjithnje endrrat dhe ia kane ngrire ne buze buzeqeshjen…….dhe njeriut te shkrete…edhe pse tashme e ka kaluar pragun e horizonitit I mbetet peng ne shpirt ,se gjithnje nuk ka bere ate qe ka dashur vertete ,por ka ecur me shpresen se gjithcka do te behet me mire,por nuk e kupton I shkreti njeri se po nuk e bere vete ate q ee shte e mire per ty ,nuk kane se sit a bejne te tjeret!
Keshtu qe jeta eshte e shkurter……..Jetojeni ate sipas deshires tuaj dhe mos I lini monstrat te pengojne rrugtimin tuaj …te thyejne endrrat dhe te plasarisin shpirtin……….[/I]
[I] Jeto njeri…sepse Vetem TI mund t’I zhdukesh Monstrat nga Shpirti yt!!
Katilesha kjo poezi eshte krijuar nga nje dijetar i hershem islam Hasan El Basri.
Origjinali ne vend te shprehjes, te mos jap llogari eshte,:"Sa mire do te ishte sikur te mos ringjallem, por meqe do ringjallem nuk dua te denohem,.....etj
Gjithsesi flm qe na e solle kete poezi me frymezim kuranor..
Citim:
Po citoj ato që tha Isra
Katilesha kjo poezi eshte krijuar nga nje dijetar i hershem islam Hasan El Basri.
Origjinali ne vend te shprehjes, te mos jap llogari eshte,:"Sa mire do te ishte sikur te mos ringjallem, por meqe do ringjallem nuk dua te denohem,.....etj
Gjithsesi flm qe na e solle kete poezi me frymezim kuranor..
Monstra ne Shpirtin tim....ne Shpitin tend....Monstra kujtimesh mes nesh..monstra fjalesh te pathena ....perqafimeve qe me eren u treten...rrugetimit te vargjeve....ndjenjave ..,mendimeve...,deshirave qe syte mbyllen akoma pa lindur....Monster une ...Monster Ti.....Monster e vetes tone ne te Dy....!!
Po mundohem te mesohem me kete monster qe brenda meje fle....monster e pendimit...monster qe "shkatrroj" folezen e Katit qe ti kishe ndertuar brenda shpirtit tend.......sot per te saten here lexova te fundit mesazh qe me ke derguar.....lexova te fundit pjese te dhimbjes dhe zhgenjimit tend....Nuk vuajta dhe as u ndjeva keq.....thjesht pa u kuptuar as vete perse......
Te dhuroj nje edhe ty Monster....
Ti nuk do te degjosh (1)
Doja te te tregoja une ty
Me pak fjale e ne pak ore.
Se sit e shihje me te mite sy
E boten time te kishe ne dore.
Te tregoja c’gjuhe flisnin pemet
C’peshperisnin rete tek dritarja ime.
Sesi zgjateshin ne perqafime deget
Si gjethen ne parvaz krijonin qilime.
Se c’me thoshte shiu I vjeshtes
Kur tek xhami trokiste:”Dritaren ma hap!”
Edhe se si vete muret heshtes
Tregojne ngjarje kur me duar I kap.
Te te ulja diku e te te flisja
Per ndjenja qe ti as nuk I njeh
Per henen qe ndriste teksa te prisja
Per yjet qe vdisnin ne cdo fjale qe the.
Doja te te tregoja une per endrrat
Qe ti I shnderrove ne lot e ne dhimbje
E per dy a tri nga endrrat
Qe I qepa siper zemres time.
Doja te te thoja une me pak fjale
Te ktheja lotet ne shkronja qe ti t’I lexosh
E dhimbja prej meje se fundi t edale
Por ti shikon tutje,nuk do te degjosh.
-Iliriusa- 07.07.03
ps; Eshte nje nga poezite e mija te preferuara......Marre nga libri i Iliriuses ......
Ti nuk do te degjosh (2)
Ti nuk do te degjosh
Dhe momentet humbasin
Bien pertoke dhe thyhen.
Ti nuk do te degjosh
E nje nga nje cdo rubin,
Ne balten e rruges zhgrryhet.
Ti nuk do te degjosh
Edhe dielli rrezohet
Mbyll syte edhe shkrihet.
Ti nuk do te degjosh
Edhe deti shkumezohet
Bregu mes dallgeve kridhet.
Ti nuk do te degjosh,
Shenimet ne rere rizgjohen,
Hapat tane rishfaqen.
Ti nuk do te degjosh
E yjet serish kujtohen
Perqafohen e perflaken.
Ti nuk do te degjosh
E dielli kafshon dallget
E shenimet nen hapa I rras.
Ti nuk do te degjosh
Une pertyp e mbys fjalet
Dhe me nuk te flas.
-Iliriusa-
16.07.03
monstra ne shpirtin tim....
o katilesha 007,shume e frikshme kjo monstra prane kesaj hyjneshes.....me kalli daten mua......
VETMI.
Trotuaret ishin braktisur ate pasdite
dhe une nuk e dija perse;
ndoshta per shkak te shiut qe binte,
a te shisheve qe rrokulliseshin perdhe.
(26.06.99 )
marre nga libri me poezi shqipe "Monstra ne Shpirtin tim"
autore A.G
[QUOTE]Po citoj ato që tha iliriusa
[B]Kaq shume rruge te cilat i ndermarrim ne jete na dalin perpara vetem per shkak te gabimeve. Shkelim e vazhdojme te ecim tek to vetem per shkak te gabimeve, edhe gabimet kthehen ne ato rastesite e cuditshme te cilat per nje moment i pe si mrekulli e ne momente te tjera te kthehen ne mallkime.
I besojme kaq shpesh personave te gabuar, ndoshta sepse thelle thelle brenda nesh kemi te strukur ate personin e mire me endrrat e bardha e besimin naiv se syte qe te veshtrojne perballe teje jane sy te paster qe te veshtrojne nepermjet nje shpirit te bukur, nje zemre te paqme. Por harrojme se monstrat jetojne brenda gjithekujt e heret a vone do te shfaqin kokat e tyre te shemtuara duke thyher retinen e syve te paster ne te cilet po pasqyroheshim me pare. Ndonjehere ndodh qe monstrat te hidhen persiper e te fillojne e te kafshojne e ti perpiqesh te mbrohesh por gjithesesi te lene nje shpirt te gjakosur... por here te tjera kafshimet e tyre as qe i sheh....as qe i ndjen, vetem kur e sheh sesa ke humbur nje dite kur ti kalon nje kthese edhe i sheh mostrat aty duke lepire kockat e tyre...
Gjithesesi ndergjegjesisht te zgjuar e dime se gabimet do te mbeten aty e do vazhdojme ti bejme dosido... cila eshte rrugezgjidhja, sa mundesh te mesosh nga gabimet qe ben, deri ku mund te te behet pesimi mesim? E deri ku mund te arrish ta mbrosh veteveten? E deri ku vete-mbrojtja mbetet vete-mbrojtje e nuk kthehet ne vete-izolim ?
Kujt ti besosh ne kete bote kur njerzit te cilet i beson vazhdon te rrezohen njeri pas tjetrit si kollona qe shemben e ti s'di me ku te mbahesh? E per me teper me humbjen e tyre humbet edhe besimin ne vetevete, ne gjykimin tend, ne vlerat e tua intelektuale, ne gjithecka...
Gabimet gelltitin gjithecka! Edhe momentet e bukura qe i japin ngjyra jetes. E ne castet e grishta ti ulesh diku, ne nje cep te shpirtit ku dhimbja nuk te arrin edhe pyet vete-veten:Eshte me mire te shohesh boten bardhe e zi e te pertypesh neper dhembe dhimbjen e rezistences ndaj jetes? Apo ti shohesh ngjyrat per aq kohe sa ato rrezellijne me gjithe shkelqimin e tyre lebetyres sado qe e di qe heret a vone do te plaken para teje e do te veniten me shpresat e vrara gjithashtu?
Dosido ne fund te gjitheckaje ti ndodhesh ne funeralin e nje shkendijeze te bukur te shpirtit tend. Vajton per aq kohe sa mundesh te vajtosh, me aq zemer sa mundesh ti dedikosh asaj shkendijeze....i dedikon edhe nje rekuiem aq te hidhur sa mundesh edhe....
.....
..... edhe fillon serish nga e para....
Une gjithnje e kam ditur se shpirti yt eshte burim i pa shtershem ...
Je e pa harrueshme
ps,Citova kete postim se jane pak a shume mendimet qe me vertiten...(sikur te ishim moter e vella ne te dy)
Kuptome ti njeri
Kur mbi fytyren time shikon hije trishtimi
hesht,dhe me shiko pa e ditur une.
Dhe kur te jeme kredhur ne detra mendimi
te lutem mos u bej lum qe te derdhesh tek une.
Dhe kur heshtja te me kete perpire ne thellesi
duke me lidhur me krahet si litar,
hesht dhe ti me mua o njeri
dhe lotet mbi fytyre le te behen udhetare.
Mos e ndal vershimin e tyre te lire
Pse fuqi nuk kam ta mbys kete bote cinike?
Jo fjale,asnje shikim,se nuk dua meshire
nuk te braktis vuajtje,te qendroj ty besnike.
- poezi nga mikja ime shpirti i dyzuar
Pa titull
Qetesi varri ne qytet
prishet nga hap i lehte ne mesnate,
nje zemer e brishte qe troket
ne nje dere me mekat lare.
Frika ndihet ne cdo percapje,
nga kycja e celesit ne deren mekat,
me pas do kete te tjera percapje
me shpirtin e kurdisur ne sahat.
Minutat ecin ne erresiren e perdale,
duke lene shenja mbi zemren e brishte,
asgje tjeter nuk pritet te dale
vecse turpit te shumfishte.
007........
VETEVRASESE
QAN TI NE HESHTJE PER LOTET PENDOHESH
NUK NGOPESH NE DOZA PESIMIZMI DROGOHESH
NE VORBULLEN E HESHTJES NGRE KOKELARTE REVOLTEN
PERCAPESH DESHTUAR DJERSITUR MERR DROGEN
MEMURE SHEKULLOREPO RRETHON TE ARDHMEN
GENJEHESH SE SFIDON POR PENGON TE ARDHMEN
FSHEH GJOKSIN PERPARAHAPSIRAVE UL KOKEN
KTHEN SHPINEN ZHURMSHEM PERPLAS PORTEN
NE SOFREN E SHTRUAR KAFSHATAT PERTYP
E URITUR NXITON KAFSHATE QEMBET NE FYT
VEPRON NDAJ GJITHCKAJE EGERSISHT HAKMARRESE
ME VETEN LUFTON S'KUPTON PO BEHESH VETEVRASESE.
Ilirusa, nga behesh moj vajze, ke kohe qe nuk dukesh, apo jo??
Re: Monstra ne shpirtin tim
rrezellin nje e qeshur ne te mite sy
ne shpirtin tim, monstrat humbasin!
ps,Ky shiu i sotem sikur morri gjithcka me vete
Me mungojne shkrimet e Iliruses.
Gjej pak caste edhe per ne moj vajze se na thave syte.
Dhimbja, trishtimi dhe egersia i paraprijne rrugen duke percare dhe vrare cdo perpjekje rezistence nga ajo cfare ka mbetur prej shpirtit tim. Mendja po me le dhe guximi eshte strukur di ku per te lepire plaget vdekjeprurese. Asnje pike fuqie ne gjoksin tim dhe i gjithe trupi dhemb. Shoh rreth meje. Askush qe te me ndihmoje. Te gjithe jane te zene duke luftuar mullinjte e tyre te erres dhe askush nuk sheh qe erresira ka pushtuar cdo cep te botes sone te brendshme. Transformimi eshte i paevitueshem. Mbreti i erresires eshte prane per te me dhene damken e merituar.
Pasqyren ka kohe qe e evitoj. Si kam qene dhe si jam tani. Ndergjegjia eshte burg budallenjesh. Te etur per me shume harruam kufijte e te drejtes te ngritur nga ne dhe tani ndjehemi te humbur ne erresire pa drejtim. Provuam gjakun dhe tani duam me shume. Si monstra perrallash qendrojme naten zgjuar me duart qe na dridhen per viktimen e rastit te kaloje shtegut tone.
I shperfytyruar, nenshtrohem fatit tim dhe bashkohem me shume te tjere duke vrapuar mbas burimit te erresires me shpirtin qe nuk gjen prehje kurre. Valle shpresa ka humbur pergjithmone?
Me duhej ky "déclic" kjo mbushje, ky shperthim per te kuptuar qe nuk ju urrej por ju dua me shume seç duhet dhe se eshte momenti te shkeputem, si ajo anija e ngarkuar rende, ne breg te detit, dhe qe i ngrihet spiranca...
Citim:
Po citoj ato që tha katilesha007
Pa titull
Qetesi varri ne qytet
prishet nga hap i lehte ne mesnate,
nje zemer e brishte qe troket
ne nje dere me mekat lare.
Frika ndihet ne cdo percapje,
nga kycja e celesit ne deren mekat,
me pas do kete te tjera percapje
me shpirtin e kurdisur ne sahat.
Minutat ecin ne erresiren e perdale,
duke lene shenja mbi zemren e brishte,
asgje tjeter nuk pritet te dale
vecse turpit te shumfishte.
007........
Citim:
Po citoj ato që tha agata
Me duhej ky "déclic" kjo mbushje, ky shperthim per te kuptuar qe nuk ju urrej por ju dua me shume seç duhet dhe se eshte momenti te shkeputem, si ajo anija e ngarkuar rende, ne breg te detit, dhe qe i ngrihet spiranca...
Citim:
Po citoj ato që tha ingmetalboy
Shuume e bukur kati. Vetem nje sugjerim te vockel: gjej nje fjale tjeter te zevendesosh fjalen "percapje" ne rrjeshti i trete, strofa e dyte.
Ps: I like the way u look at the world.
sinqerisht
imb
Por c'eshte e verteta une nuk ia them fort poezive dhe as rimave e fjaleve pershtatese keshtu gjithsesi ndonje fjale per ate "percapje" do ta gjej
Citim:
Po citoj ato që tha katilesha007
Pa titull
Qetesi varri ne qytet
prishet nga hap i lehte ne mesnate,
nje zemer e brishte qe troket
ne nje dere me mekat lare.
Frika ndihet ne cdo percapje,
nga kycja e celesit ne deren mekat,
me pas do kete te tjera luhatje,
me shpirtin e kurdisur ne sahat.
Minutat ecin ne erresiren e perdale,
duke lene shenja mbi zemren e brishte,
asgje tjeter nuk pritet te dale
vecse turpit te shumfishte.
007........
:p
katile po sikur fjalen "percapje" ta zevendesoje me fjalen "capitje" dhe fjalen "luhatje" me "trokitje" e cila rimon me ate vargun e pare nese do ndahej ne strofa 4vargjeshe poezia.
Megjth ashtu sic e ke hedhur ti eshte e lezetshme.
Citim:
Po citoj ato që tha Demokrate4ever
katile po sikur fjalen "percapje" ta zevendesoje me fjalen "capitje" dhe fjalen "luhatje" me "trokitje" e cila rimon me ate vargun e pare nese do ndahej ne strofa 4vargjeshe poezia.
Megjth ashtu sic e ke hedhur ti eshte e lezetshme.
Eh ta marrsha na doli poezi me forca shumkombshe :d
Citim:
Po citoj ato që tha katilesha007
Pa titull
Qetesi varri ne qytet
prishet nga hap i lehte ne mesnate,
nje zemer e brishte qe troket
ne nje dere me mekat lare.
Frika ndihet ne cdo capitje,
nga kycja e celesit ne deren mekat,
me pas do kete te tjera luhatje
me shpirtin e kurdisur ne sahat.
Minutat ecin ne erresiren e perdale,
duke lene shenja mbi zemren e brishte,
asgje tjeter nuk pritet te dale
vecse turpit te shumfishte.
007........
Citim:
Po citoj ato që tha Eishin-an Kati
.............
Uh Demo me ne fund oli ne drite edhe fjala. Eh ta marrsha na doli poezi me forca shumkombshe
Hugs
Citim:
Po citoj ato që tha Demokrate4ever
- Mos deshe te thuash qe poezia doli e plotfuqishme?
ah dhe dicka lidhur me vargjet e hedhur nga black side of the moon,
fjalen "sakaq" zevendesoje me fjalen "mot"
Urime, urime, po deshe redaktore per librin jam gati
Thnx per gadishmerine ,po librin e kam redaktu dhe jam ne kerkim te nje sponsori po deshe te coj nr e llogarise.:p
Citim:
Po citoj ato që tha iliriusa
Jane pikerisht monstrat qe mposht me shpesh ata qe ringrihen me shpejt. Si per tu tallur me mua, si per te me vrare shpresen e re qe sapo lind. E duart e gjata te erresires afrohen, me shtrengojne ne kraharor e fillojne e zhvasin pak nga pak nga drita ime. E cuditshme sesi vecse nje dyshim i vogel afrohet, lervrites si nje krimb i squllet e fillon gjen vend ne shpirt. Fillon grryen themelet qe vec momente me pare dukeshin te pathyheshme...
Edhe e ndjej kaosin qe fillon e me perpine ngadale. Shtellunga te erreta qe zene hapesiren rreth meje..., ftohte...., dhe asnje dore e zgjatur aty per ti mberthyher gishtrinjte qe mos te biesh.
Edhe nje e qeshur e dhimbshme me shfaqet ne buze. S'eshte vecese nje perpjekje e mundur per ti kthyher monstrave nje pamje arrogante... e mundur qe ne momentin qe lind dosido...
Jam e lodhur me shpresat e imta qe me lindin ne shpirt. E lodhur nga perplasjet e shpeshta, me nofullat e thyhera edhe pamundesin per te shprehur ate qe dua...
Jam e lodhur nga dyshimet...
E lodhur nga erresira....
Kur u shua drita ime...qartesia e kalter e qiellit tim....
Ku humbi aftesia ime per te krijuar ujvara pas xhamave te dritares...
Ishe ti qe e vrave? Apo isha une?
Perse vazhdoj te qaj veteveten si ta kisha varrosur diku ne pamundesi per ta zhvarrosur serish?!
Perse i njejti monster rikthehet e me mberthen prej gryke, e le te njejtat shenja, e une as mesohem me te, e as e mesoj ate me mua?
Perse kaq shume pyetje qe s'mundem ti kthej nje pergjigje?
Megjithate shtrengoj dhembet e filloj e coptezoj te qeshuren time te dhimbshme. Shpresat me kane mbytur edhe me pare, me kane shkaktuar me shume dhimbje se sa monstrat...
Edhe kush e dinte se ti rezistoje impaktit te nje shprese do te ishte kaq temerresisht me e dhimbshme se ti rezistoje impaktit te nje monstri.
Edhe kush e dinte se nje dite edhe vete shpresat do te vishnin petkun e monstrave. E do te kafshonin ne shpirt e te te linin shenja te hidhura...
Kush e dinte se edhe shpresa kishte fytyre te bruzet......
Enderrat jane fara te shpresave te hidhura...., si nuk mesova mos ti mbledh ne duar e ti mbjell ne shpirt gjithemon...
Si nuk mesova ta le shkretetiren te rritet ngadale e te zeri gjithecka me kaktuse gjemtues....
Si nuk mesova asnjehere ate qe duhet........
| Gjithsej 5 faqe: « 1 2 3 [4] 5 » Trego 211 mesazhet në një faqe të vetme |
Materialet që gjenden tek Forumi Horizont janë kontribut i vizitorëve. Jeni të lutur të mos i kopjoni por ti bëni link adresën ku ndodhen.