Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Duke degjuar zerat brenda teje (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=6906)

Ka ca njerez qe nuk mund te kuptojne idene se vetmija ka raste kur shijon dhe ne momente te tilla nuk ke nevoje as per brockulla ne ajer, as per ndonje orgazme, as per ndonje sanduic. Ke nevoje vetem per veten, per ndonje flete te bardhe dhe mundesisht ndonje gote gjysem plot. Por ka njerez qe kjo gje I duket e pamundur. Por keta lloj njerzish sado te cuditshem qe me duken, perseri mund ti kuptoj procesin e mendimit dhe pse egzistenca e tyre me duket shpesh sikur bie ne kundershtim me jeten ne toke.
Ata qe vertet nuk mund te kuptoj jane gjuetaret e dhimbjes. Krijesa te cuditshme, hibride te prekshmerise dhe fiksimit te cilet zhvishen nga cdo botekuptim tjeter pervec se nje teme te vetme. Dhimbja. Thashe gjuhetaret e dhimbjes jo ata qe i ndjek ajo e shkrete si qeni I gjahut prene e tij. Nuk po flas per ata qe nuk dine tjeter nga kjo jete te cileve duket sikur i ka mbetur dopio gjashta ne dore prej kapricove te fatit. Kjo jete eshte medioker ne me te miren e saj ndaj ka raste te cilet kurre nuk e kane pare diellin. Me se shumti e kane enderruar. Nuk po flas per Dostojevkse apo Van Goge. Flas per gjuhetare dhimbjesh. I degjoj tek me flasin dhe ndajne ironine e kesaj teme bastarde, por kur dicka tjeter del ne pah mbasi edhe ne probabilitetin e mediokritetit ka vend per ndonje moment kenaqesie apo clirimi qe ja vlen te perjetohet deri ne sekonden e fundit, ata terhiqen dhe nuk pranojne bukurine apo dhe vertetesine e ketyre momenteve.
Keta njerez me lodhin, me zbehin dhe drobitin. Me bejne te vleresoj vetmine edhe me shume. Ahhh