Faktori Ksenia
U zgjova ne mengjes dhe rezultova qe nuk ka asgje qe te me jape kenaqesi dhe te me beje te ngrihem me nje fryme nga krevati. Edhe ajo qe merrem cdo dite sme jep me kenaqesi... eci perpara ne menyre mekanike. Gjithashtu arrita ne perfundimin se vetem te renit ne dashuri te shkaktojne nje deshire dhe dashuri te pakuptueshme per te ngrene mengjes, per t’u veshur bukur, per te konsumuar me njerezit e shtepise fjalet e perditshme, per te vrapuar, per te buzeqeshur edhe kur te lendojne....
Ndersa hapja posten e perditshme(faktori pushim), ndiqja postimin e fundit te Ksenia dhe fjalet me siper me qelluan. Ksenian e lexoj me endje, nuk kam konfidenca madje mbaj mend qe para shume muajsh(t'emen e s'emes...ne kete forum u bene vite qe jemi) i entuziasmuar nga nje debat ne te cilin bente pjese dhe une ndiqja si vezhgues, vendosa ti nisja nje mesazh privat ku pergezohesha me te dhe menyren si e mendonte. I druajur, ne vorbullen e mendimeve e cila gjithnje me ka thene qe ne te tilla ambiente, sorrat te cilat vertiten per te patur nje numer me shume ne rubrikat e tyre telefonike, per fat te keq, shpesh here ngaterrohen me ata individe te cilet ne fjalet e debatuesve te tjere identifikohen. Keshtu, kesaj here vendosa te pranoj ne menyre publike fjalet e tua ne te cilat identifikohem edhe une!
E vertete, ajo dashuria jo-racionale ku gjithçka behet ne emer te asaj ndienjes se paster, te ngrohte, ku ta merr shpirtin dhe degdis larg, si shkuma e dallgeve te detit....afrohen bregut, qellojne dhe treten per t'ja lene rradhen dallges(emocionit) tjeter.
Faktori "fluturat ne bark"
Me vinte per te qeshur sa here ma thoje kete gje. Madje mbas pak kohesh u mesova keq, e dija çfare i provokonte dhe te ngacmoja me qellim. Me thoje qe per sa kohe ti ndieje tek barku ato fluturat, nuk duhet te preokupohesha.
Nuk me mjaftonin fluturat, kur ishim bashke me dukej vetja si ai eksploruesi botanik i cili per shume e shume kohe fluturat thjeshte i kishte pare neper libra ose ne muret e laboratorit te shkolles dhe papritmas, papritmas nje dite ndihet i hedhur ne nje ishull te virgjer te Paqesorit, ku natyra jep spektakel, nja nga ato bukurite ku ti shetit me gojen hapur dhe eksploron. Ehhh sa i kam ndjekur fluturat
Nuk i vija spillen ne trup per ti mbajtur si trofe neper mure, thjeshte zgjasja doren, buzet...dhe i perceptoja me to ndersa uleshin dhe i beja te miat per pak çaste.
Me pelqente ndersa te prekja lehte buzen dhe ndieja qe dridhej, per tu terhequr mbas e pare ne sy ate momentin rrufe perpara se ti mbyllje per ti hapur prape mbas disa fragmente sekondi, kur syte e tu me thonin "Akoma edhe nje..."
Faktori "Ne"
Fjalet e Ksenia jane te miat ne keto momente. Diku, kane vertetuar qe dashuria eshte semundje, atehere deduktoj qe kohet e fundit jam kthyher ne nje te semure kronik. Do preferoja te ngelesha keshtu perhere, une qe ndjek fluturat dhe ti qe i leshon ne ajer....dmth ne te dy, ti ne konflikt te perhershem me egoismin tend e une duke kerkuar te bind veten qe fluturat e tua pa mua, do te kishin nje tjeter ngjyre krahesh, nje tjeter perplasje te tyre...nje tjeter forme.