Po ju tregoj dhe une nje histori. Qeni im quhej Xheku, ishte shume i bukur, i zi me te bardhe, dhe u dashurova sapo e pashe. Ishte 2 muajsh kur ma dhuruan. O zot sa femije i lumtur isha. Mezor prisja t'u ktheja nga shkolla dhe te luaja me te, ta perqafoja.
I mesova edhe te bente cicin jashte shtepise, se muajt e pare i ndejta mbrapa duke i fshire urinen neper shtepi..me prishi dhe nja 2 tapete...pupupu hajde te degjoje mamin tim.
E nejse une luaja c'do mbasdite me qenin, e nxirrja tek parku afer shtepise. Me ishte bere si pjestar familje, nuk mund te rrija pa te.
Nje dite te bukur e lej jashte tek dera, dhe hy brenda ne shtepi me marr dicka, dhe kur dal jashte, shof qe Xheku s'ishte me....thirra e thirra neper lagje, po hic. Xhekun nuk e gjeta me.
kam qajtur me denese pothuajse gjithe diten, dhe si perfundim qenin nuk e gjeta.
Qe ate here, nuk kisha me guxim te merrja qen tjeter ne shtepi, se kisha frike ta humbisja serish.
