Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Monstra ne shpirtin tim (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=9518)

Kur eshte momenti kur ndjen se dicka po te reshket nga duart? Dicka qe ti e ke patur aq shume kujdes duke ja fshire pluhurin dhe duke i vajosur ingranazhet per te mos u konsumuar, i lyen tavanin me ngjyra nga me te ndezurat dhe te celurat duke i kenduar kenge te gezueshme per te mos e merzitur. Ndonjehere je kthyer dhe ne rolin e xhonglerit per ta argetuar me truke dhe lojra shpejtesie. E ke pare te qeshe, te qaje ne supin tend, te struket ne prehrin tend nga acarri dhe te gjunjezohet nga dhimbja. I ke falur vullnetin, forcen, diturine, ndjenjat, djersen, pagjumesine, lotet, gjakun, zemren, zerin, enderrat, driten dhe sketerren. Me pak fjale i ke dhene aq shume sa tani te duket vetja bosh. Boshshshshshshsh. Zeri i ndergjegjes duket sikur kumbon ne brendesi dhe godet muret e zhveshura tashme te ftohte te vete unit tend. boshshshshshshshsh

Boshshshshsh. Ja se si ndihesh pra kur vjen ai moment. Kur ndjen se si ajo qe ke dashur me shume eshte nisur drejt nje rruge pa kthim, nje rruge qe nuk eshte e jotja ose me sakte ti nuk ben me pjese atje.

Ne momentin e pare qe ndjen te ftohtin e boshllekut, shkund koken me kryeneceri dhe vazhdon perpara duke dhene me shume se kurre, duke u perqendruar tek ajo puhize qe sa vjen dhe forcohet brenda teje. Here pas here, krejt papritur ndjen te dridhura dhe syte treten diku ne nje pike te humbur te horizontit dhe fytyra per shprehjen me tipike nga variacioni i shumte i mimikave humane, merr shprehjen e njohur "si i humbur". Ne ate moment fillon kupton se dicka nuk eshte ne rregull dhe perpiqesh te gjesh nje mije arsyucka per ti ndrequr duke u perpjekur te fshehesh me flamurin e intelektit arsyen e vertete qe te qendron tashme varur mbi hunde cdo moment. Tani nuk je me rehat, nuk di cfare te besh, shikon qe gjithcka po shkon perposhte dhe ti nuk ben dot me asgje. I lodhur, i lenduar, i enjtur nga lotet, duke u dridhur nga i ftohti i boshllekut qe tashme eshte krijuar brenda teje, strukesh ne nje qoshe te erret dhe te lagesht duke pare nje pjese tenden tek largohet prej teje bashke me ate qe aq shume i ke falur...
Naten e mire. Mbylli syte. Tani vetem fli. Neser boshlleku do te ndihet perseri, por do te jesh mesuar disi me te.

Mos ndalo se pari nga qielli neteve te kthjelleta. Nje yll qe po bie mund te te plotesoje nje deshire dhe papritur e gjen veten perseri mes lemshit te gezueshem te te dhenit dhe te te marrit nga dikush. Naten e mire...

Nje boshllek gllaberues te plandoset ne shpirt....
Nje boshllek i tille qe s'je ne gjendje ta mbushesh e as ta flakesh tej. Nje boshllek i tille qe ne barkun e tij te thelle ka tretur gjithe ndjenjat e tua. Mallin, friken, dashurine, urrejtjen, neverine...
Nje zgaver e erret ne kraharorin tend, nje hon mbyten pervajshem dhimbjet, pendimet e mia, angullimat e gjata leshuar ne ato nete te brishta plot yje ku edhe hena vezullon si nje pishtar gjysem i shuar, e gatshme te veshi renkimet e mia me nje petke te huaj.
Renkimet e permbytura qe shkasin nga shpirti si vesa e argjendte e petaleve me te virgjera te kujtimeve. E lotet e mi do te shkasin permbi gonxhe, permbi gjethe e gjemba e se fundi do te treten pa zhurem ne fasaden e heshtur te jetes, te asaj jete plot dhimbje, renkime, lot, boshllek...
Vendos butazi gishtrinjte mbi te timin kraharor. Prek konturet e honit gllaberues ku shterin kujtimet e mija..., hm... edhe vete shpirti yt te behet i huaj ndonjehere!

Citim:

---

Po citoj ato që tha iliriusa

Vendos butazi gishtrinjte mbi te timin kraharor. Prek konturet e honit gllaberues ku shterin kujtimet e mija..., hm... edhe vete shpirti yt te behet i huaj ndonjehere!

---

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy


e hidhur por e vertet o plak.
mbetsh me shendet

---

Cuditerisht prisja te zgjohesha nje dite edhe ta gjeja veten te rritur. Me te gjitha pyetjet te pergjigjura, me cdo dyshim te fshire nga vetevetja. Cuditerisht mendoja se me kohen, gjithecka behej me e thjesht...
Vitet te shtojne dilema te reja mbi supe, dyshime te huaj qe me pare s'i kishe shijuar kurre, mendime te cilat as ti vete nuk i pelqen por s'mundesh ti largosh.
Cuditerisht mendoja se heret a vone njeriu mesohej me jeten... cuditerisht tashme e kam humbur naivitetin e atehereshem.

Mendoja se do te ishte e veshtire te mesohesha me jeten edhe sfilitjet e nevojshme per ta jetuar ate. Mendoja se do te me duhej te shkundja pjesez shpirti prej vetvetes per kaq shume kohe perpara se jeta te mos me lendonte me. Mendoja se duhet te kalonte kaq shume kohe perpara se te mund ta izoloja veteveten nga cdo lloj ndjenje e hidhur...
Kisha te drejt!
Por sot, sot kur ndaloj edhe kerkoj te rigjej ate mozaikun e dikurshem qe paraqiste jeta; sot qe dua te rindjej mahnitjen e dikurshme, magjepsjen e shkujdesur... sot s'po mundem ti ringjall ndjenja te tilla ne vetevete.
Shpirti im eshte i ceket..., i ftohte... ndryshe jeta do te me dhimbte serish, si nje gjymtyre me teper. Pervajshem kuptoj sot se nuk mundesh ta shkepusesh dhimbjen prej lumturise, se nuk mund ta gjesh te bukuren pa te shemtuaren... se duhet ti pranosh jetes cdo fytyre qe ka ose te heqesh dore prej njohjes me te.
Sot me shpirtin tim te ceket eci me hapa te ndryshkur ne kerkim te dickaje te bukur...

Eshte kaq e veshtire te pranosh qe njeriu, nje krijese me inteligjenc 'superiore' e ka te pamundur ndonjehere te gjej nje rrugezgjidhje te arsyeshme ndaj nje problemi. Eshte e veshtire, persado qe eshte e shpesht..., pothuajse nje dukuri ditore e natyreshme.
Edhe e gjej veteveten aty, ulur ne gjunje perpara nje qenieje hyjnore, e i lutem te kete durim, durim me ne zezveket qe nuk ditem ta mbyllim gojen kurre. Durim me ne, te mjeret qe nuk ditem ta zbusim shpirtin e eger e te mos e lendojme njeri-tjetrin pa shkak e pa arsye. Durim..., edhe pse nuk e meritojme!
Eshte kaq e lodhshme te perplasesh serish e serish me te njejten tabllo patetike, tragjike... njerzit qe flasin te njejten gjuhe por s'e kuptojne njeri tjetrin. Eshte e lodhshme, e deshperueshme edhe gjithecka te mbetet eshte ti lutesh Zotit te kete durim. Por pyes veten ndonjehere... po ne...njerzit e mjere, si ti a bejme, ku ta gerrmojme edhe pak me teper durim? Ku ta kerkojme ne keto kohera kur shpirtin e kemi te thate e gjuha na eshte shendrruar ne nje vegel egoiste qe vetem di te lendoj e plackisi shpritrat nga gjithecka e bukur e paster....
Nga gjithecka ka mbetur nga ai kopshti i Edenit qe shkaterruam, shkelmuam, e rrenuam me duart tona.... sepse bukuria ia vret syte njeriut. Sepse bukurin njeriu do ta prish ne menyre qe ta rindertoj serish... se keshtu, vetem keshtu do te mundet ta krahasoj veteveten me Zotin. Sepse persado e gropos... e gropos bukurin vetem qe ta zhgroposi si nje relike vlerat e gjetjes se te ciles ti kete vete ai. Njeriu nuk diti kurre ta shoh bukurin edhe mos te kerkoj ti perkasi atij ne cdo lloj menyre!!!!

Citim:

---

Po citoj ato që tha iliriusa


Ingmetalboy, te lutem, te pakten me thuaj plake, megjithese as e moshuar nuk jam.
Sa per komentin qe the, ke te drejte, eshte e hidhur por gjithashtu e vertete!

---

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy

Duhet te kem qene i pire ate nate qe nuk e vura re mbaresen e nickut tend. sorry. Por duhet ta pranoj qe edhe kur jam esell ajo thenia jote eshte e vertet.
take care
Ps: vertet qe me pelq menyra se si shprehesh.

---

Kam kaq shekuj mbyllur ne kete guacke te mermert edhe shkelmoj e grushtoj se koti. Asgje s'e thyhen! Asgje s'e krise. Eshte e pashkaterrueshme. Fjalet jane kaq pak... Asnjehere te plota sa duhet. Asnjehere te fuqishme sa duhet. Asnjehere shprehese sa duhet.
Si mundem atehere ta thyhej kete guacke vetem me fjale???? Nuk mundem ti thyhej brinjet e mija e ta le shpirtin pa shufra burgosese verdall.
Po ti s'kupton... s'mundesh te kuptosh...
Duhet te njohesh edhe skllaverine per ta ditur se sa e frikeshme eshte liria. E frikeshme sepse eshte kaq e papershkrueshme... Kaq e paaritshme...
Edhe s'mundem te zgjas duart, ta perqafoj e ta terheq brenda ne guacken time te mermerte. Ti s'mundesh te kuptosh... askush nuk i hodhi pranga shpirtit tend te lire.... asnjehere!
Askush nuk ta shkelmoi shpirtin tend te lire pse kishte nje enderr...
Askush s'ta ka prekur shpirtin ty... ndersa per mua... liria eshte e paprekshme...
Por ti s'mundesh te kuptosh!!!!