Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Copeza jete nga e kaluara... (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=5885)

Per sa mund te dukesh i pergatitur per nje vdekje, kurre nuk je i tille. Nuk flas per rastin tim sepse fundja kjo pune qe bej nuk me le asnje grime emocioni ne ato momente. Flas per te afermit e personit qe ishte pergatitur te linte kete bote. Per sa kohe qe ja kishim bere te qarte qe gjendja ishte e rende dhe se pritej nga momenti ne moment qe te ndodhte, dukeshin sikur kuptonin, por ne momentin qe i larguam nga dhoma per te mos qene te pranishem ne momentin e ndihmes se shpejte. Ne ate moment nuk reshtnin te qarat.

Eshte e habitshme se si shpirti nuk e le lehte trupin...nje lufte qe zgjat deri ne frymen e fundit!

Absence

Sot u ktheva ne shtepi me zemer te renduar, duke kafshuar thonjte tashme te çrrenjosur dhe duke sjellur neper duar celularin dhe celesat. Cdo gje filloi kur po kthehesha nga puna. Nje kryqezim dhe nje sinjal i kuq mjaftoi te shihja silueten e tije: ndjeva gjunjte te me dobesohen, syte qe filluan t'a depertojne per te kerkuar nje fushe vizioni me te gjere, stakimi nga bota perreth...Ai po priste t'i hapej sinjali, ne nje moment nga pas mendova qe pashe silueten e njeriut qe ka mbushur ditet e mija per aq shume vite. Shpatullat, formen ne te cilen mbante trupin, floket, aliniamentet e spikatura...ngula thonjte fort ne timon dhe syte filluan te me lagen. Me ne fund ai ktheu fytyren ne drejtimin tim dhe çdo gje avulloi ne pak sekonda. Fatmiresisht, pasi ne dehjen e momentit mund te kisha zbritur...Ai vuri re fiksimin tim dhe me buzeqeshi, ktheva koken me force ne anen tjeter, e hidheruar e plot nerva. Kam filluar te shoh silueten e tije ngado, madje dhe tek kalimtaret e rastit-mendova e pikelluar.
Askush s'eshte ti, askush s'mund te jete ti, askush s'ka forcen as te marre mundimin e krahasimit...te tjeret jane konfirmim i asaj qe s'mund te jene asnjehere, kurse ti, ahh ti, ti je qenia sublime qe me perfeksionin e saje mund te shkaterroje lumturine e nje jete te tere, nese ngelet ne absencen tende.

I have scarcely left you
When you go in me, crystalline,
Or trembling,
Or uneasy, wounded by me
Or overwhelmed with love, as
when your eyes
Close upon the gift of life
That without cease I give you.

My love,
We have found each other
Thirsty and we have
Drunk up all the water and the
Blood,
We found each other
Hungry
And we bit each other
As fire bites,
Leaving wounds in us.

But wait for me,
Keep for me your sweetness.
I will give you too
A rose.

Mund te dije me shume rreth personazhit, please

Banaliteti i ca dashuriçkave ordinere me ben shpesh te pyes veten sesi subjektet ne fjale do reagonin prane nje tundimi te vertete, prane nje femre(mashkulli)qe i jep nje perkufizim dashurise plote skutheri, fshehur nen tabute e nje shoqerie kafsherore ku femra para se te dashurohet duhet te "blihet" nga i interesuari.

Ah, mik, me dhimbsesh. Me dhimbsesh per injorancen tende, me dhimbset idea jote e mos-perjetimit te nje dashurie qe te çon te menduarin ne nje dimension tjeter, qe te hap horizontet por...ne fund fare, ti je dhe ngelesh produkt i ambientit ku je ngjizur. Je djali i bindur i cili lumturine dhe perkufizimin vetjak e lidh me aprovimin e pabukesise qe e ka rrethuar. S'ke qene shpirti rebel dhe as do jesh. Je i dobet. Je i brishte. Je i...thyer. Ndoshta je i thyer dhe nga une, ndoshta une isha tentativa jote e brishte e ngritjes te kokes te rebelimit por ti e dije qe zemra ime eshte diku tjeter, ngjizur me horizonte qe ti s'do mundje kurre t'i zbuloje me mua. Mgjth, s'duhet te ishe ndalur tek nje E., duhet te kishe gjetur forcen te ecje me tutje ne kerkim te E.-se tende, ne kerkim te thellesive te reja shpirterore, pa rene ne moçale plot ere.

E po mire qe dashuria ka nje perkufizim ekstremisht relativ ndryshe kush e di se ne ç'humnere do gjendeshe, mik, sikur te shihje boten tende me syzet e mija(qofte dhe per pak min).

Re: Absence

Citim:

---

Po citoj ato që tha amor alucius
Sot u ktheva ne shtepi me zemer te renduar, duke kafshuar thonjte tashme te çrrenjosur dhe duke sjellur neper duar celularin dhe celesat. Cdo gje filloi kur po kthehesha nga puna. Nje kryqezim dhe nje sinjal i kuq mjaftoi te shihja silueten e tije: ndjeva gjunjte te me dobesohen, syte qe filluan t'a depertojne per te kerkuar nje fushe vizioni me te gjere, stakimi nga bota perreth...Ai po priste t'i hapej sinjali, ne nje moment nga pas mendova qe pashe silueten e njeriut qe ka mbushur ditet e mija per aq shume vite. Shpatullat, formen ne te cilen mbante trupin, floket, aliniamentet e spikatura...ngula thonjte fort ne timon dhe syte filluan te me lagen. Me ne fund ai ktheu fytyren ne drejtimin tim dhe çdo gje avulloi ne pak sekonda. Fatmiresisht, pasi ne dehjen e momentit mund te kisha zbritur...Ai vuri re fiksimin tim dhe me buzeqeshi, ktheva koken me force ne anen tjeter, e hidheruar e plot nerva. Kam filluar te shoh silueten e tije ngado, madje dhe tek kalimtaret e rastit-mendova e pikelluar.
Askush s'eshte ti, askush s'mund te jete ti, askush s'ka forcen as te marre mundimin e krahasimit...te tjeret jane konfirmim i asaj qe s'mund te jene asnjehere, kurse ti, ahh ti, ti je qenia sublime qe me perfeksionin e saje mund te shkaterroje lumturine e nje jete te tere, nese ngelet ne absencen tende.

I have scarcely left you
When you go in me, crystalline,
Or trembling,
Or uneasy, wounded by me
Or overwhelmed with love, as
when your eyes
Close upon the gift of life
That without cease I give you.

My love,
We have found each other
Thirsty and we have
Drunk up all the water and the
Blood,
We found each other
Hungry
And we bit each other
As fire bites,
Leaving wounds in us.

But wait for me,
Keep for me your sweetness.
I will give you too
A rose.

---

Sa keq me vjen, i kalova njeres perpara kembeve dje dhe s'me perfilli

Ca ironie

Qe te jem ne teme: Copeza jete nga e kaluara ime s'para mbaj mend.Di vetem qe e kam cop-cop

Lorie, flm, me behet qejfi qe te rilexoj. Uroj qe te jesh me teper prezente, ndihet mungesa jote.


Kete zonjen qaramane te mesiperme-qe per me teper ndihet e lene mbas dore- e pershendes me nje kenge qe vjen nga gjiri i ngrohte popullor:

Seç m'a plase buzen moj
o moj buzeplasur
Ke nja dy-tri dite moj
qe nuk me je qasur
nena s'te ka lene moj,
a vete s'ke dashur
rruga s'te ka rene moj
apo ne ke pasur
...

Citim:

---

Po citoj ato që tha amor alucius
[B

Seç m'a plase buzen moj
o moj buzeplasur
Ke nja dy-tri dite moj
qe nuk me je qasur
nena s'te ka lene moj,
a vete s'ke dashur
rruga s'te ka rene moj
apo ne ke pasur
... [/B]

---

Z. Sexman!

Z. Sexman eshte nje burre tek te 50-tat, me gjoksin e rruar, pantallonat trendy, kemishen e perveshur deri mbi brryl-siç eshte e modes tek yuppies keto kohe-dhe fragrancat e shtrenjta qe te pickojne hunden. Z. Sexman eshte perkufizimi i mashkullit qe s'pranon moshen e tije dhe lirine seksuale e ka nenkuptuar si ngacmim/inferiorizim seksual i çdo femre qe i terheq senset e tija. Keto te fundit zakonisht vajza te reja qe fluturojne lehtazi neper korridoret e institucionit plot mungese eksperience.
Potenciali intelektual i ketij zoterie s'mund te vihet ne dyshim, aq me pak ekspertiza e tije e pakontestueshme. Jeta e tije eshte puna por puna mesa duket z. Sexman s'i ka ngrohur zemren dhe ndoshta as krevatin.

Asistimi ne salle te operacionit i z. Sexman eshte perhere defryes, pak per te thene. Z. Sexman eshte i afte te gjeje momentin ne te cilin je perqendruar aq shume ne incizicione precize dhe te beje nje koment te tipit:"me lehte, s'po pret paralekuren e gjenitaleve." Pak dinte i shkreti Sexman qe do merrte nje kunder-koment te tipit:"me moshen, çdo lloj paralekure fiton njefare rezistence, duhet t'a dini me mire se une mgjth...". Fytyra e Sexman fillon te humbase ate hijeshine rinore qe ai me aq kujdes i ishte munduar t'i jepte vetes. Koleget me peshperisin duke qeshur nen hunde:"thuaji mirembrema turnit te nates!" mgjth z. Sexman kuptoi qe pafytyresia ime(latente) kalonte ate te tijen dhe turni i nates s'u be realitet(te pakten jo ne seksionin e tije).

Naten e mire, z. Sexman, dhe me falni per pseudonimin por e kam nga... perkedhelia. Ne fund fare, ne co-respektohemi me teper se çdo zgerdhirje dhe pershendetje tjeter siperfaqesore e veshur ne prezervativet e normave shoqerore, por kjo perhere ne formen tone; abrupte, direkte, perhere ne dijenine qe kuptimi eshte ne ate nivel saqe llustrimet s'nevojiten.

Citim:

---

Po citoj ato që tha amor alucius
Lorie, flm, me behet qejfi qe te rilexoj. Uroj qe te jesh me teper prezente, ndihet mungesa jote.

...

---