Po citoj ato që tha diabolic
Hena qenka e zbehte sonte.
Ajo hedh hapat e saj ngadal ne rruget e qytetit te trishte e vetme.
E vetme terheq mantelin e saj te bardhe si nuse e braktisur ne altar.
Rrugeve si gjurme le pas nga nje pike lot qe rrugen per ne shtepi ta gjej serish.
E deshperuar hena bredh neper nate ne kerkim te diellit i cili e ka braktisur prej kohesh.
Notat e nje vjoline udhetojne me eren ne kete nate ku hena dehet me melodine e saj dhe fillon te kerceje me te embelsisht.
E sfilitur hena preh shikimin e saj mbi pikturen e dy te dashuruarve qe i kane kthyer shpinin njeri-tjetrit.
Meket per nje cast ,pastaj dihatja e frymes se saj hesht.
Edhe psheretimat e yjeve heshtin,edhe sinfonia e dashuris se humbur keput telat e violines qe per nje cast behet memece.
Hena nuk ka me lot te flasi,fjalen ja vodhen dikur kur fshihej pas reve .
Ndrojtja e henes bredh lakuriq dhe behet njesh me puthjen e te dashuruarve dhe hena merr fyme nga dashurie e tyre .
Ajo jeton ne cdo buzeqeshje,klith dhe vuan ne cdo ndarje,fillon dhe behet pjese endrash ne cdo perkedhelje.
Naten kur bejn dashuri yjet ajo behet sinfoni shpirtrash ,dhe shpirtrave te humbur i tregon rrugen per ne shtepi.
Hena tretet dhe here pas here na fal pak nga vetja ,na jep pak nga jeta e saj ,nga heshtja e saj.
Hena nuk thote kurre boll,as kur i gjuan me gure,as kur e fyen ,e shan,e torturon me realitetin .
Ajo eshte atje gjithmon dhe te ben drite qe te shkruash poezit.
Ajo mahnit perendit.
Hena te le gjurmet permbi shpirt ,nese i ndjek behesh i perjetshem si ajo ...
Ps: Dedikuar komshies time :p
