Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Bota e re poezise (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=337)
-- Pse të deshta aq shum? (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=17861)

Mos qofsha gabim mbaj mend qe nji grua e kisht futur femijen ne mikrovale .

Fajtori dhe lezhjani-82,flm.qe lexuat poezin ani qe komentet e juaja jane vertet ,,vrastare''....dhe nuk kan vend tek kjo teme....Flm.per mirekuptim....

Citim:

---

Po citoj ato që tha Piktor
Epanjohura shkruan fjale zemre, poezi te krijuara nga realiteti ku jeton dhe te asaj qe ka perjetuar. Forca e vargut te saj eshte dritarja e motivit te jetes se saj. Neprmjet atyre vargjeve shpreh te gjitha emocionet.
Po te lexosh vetem poezine e fundit te saj sidomos vargjet:

As qyteti nuk me pelqen,
as netet e bardha,
As simfonia e Bethovenit,
as kenget qe pelqeja dikur.

Ndien se ajo jeton realitetin e saj perballe fallsitetit te nje qyteti te bukur, apo neteve te bardha te shoqeruara me muziken e bethovenit apo te ndonje grupi muzikor apo kengetari qe preferonte dikur. Dikur qe nuk mund te percaktohet ne kohe. Nuk eshte nostalgjke aspak per keto gjera te dores se dyte kur bashke me qytetin e bukur, naten e bardhe etj ikin bashke me ata qe do.
Tregon dhimbjen qe i shkakton ose perjeton ikja e tyre sikurse e atyre qe iken pergjithmone nga jeta e saj.

---

Citim:

---

Po citoj ato që tha shelgu

Piktor, mendoj qe ka nevoje per nderhyrje ketu. pak me siper bera nje nderhyrje tjeter duke dashur te ndihmoj, indirekt
E panjohura vertet shkruan fjale zemre. ka nje temp te mire, por poezia eshte femijnore. Ti ke cilesuar disa vargje qe mund te jene me te miret e saj.
Mbi keto fjale zemre duhet punuar duke perdorur ato elemente qe kerkon vargu per t'u quajtur poezi.
Rimat jane te thjeshta dhe te kerkuara. kjo lloj poezie mendoj une, nuk ka nevoje fare per rime, sepse lloji i vargut eshte i tille qe kerkon liri, ose varg te bardhe. Keshtu rima duke dashur ta beje vargun poezi e demton dhe e kthen ne nje lloj "bejte".
Figurat letrare jane te nje niveli shkollor, te perdorura tej mase, pa origjinalitet. keto mund te perdoren ne te foluren e perditshme me shume sukses, por ne nje poezi kerkohet te rrish larg shabllonit, klisheve.

Nje tentative per te krijuar varg klasik dhe nje tentative tjeter per te manipuluar me vargun e lire njekohesisht eshte teper e veshtire dhe teper e rralle ne poezi. Ndryshimi i stilit brenda te njejtes poezi eshte i mundur ne poemat e gjata dhe edhe ne ato duhet bere me shume kujdes.

Megjithate e uroj krijuesen dhe e inkurajoj qe te mos e lere krijimin ne nivelin e shperthimit te ndjenjave. Ajo nuk krijon vetem per vete, por kerkon qe keto shkrime t'i lexojne edhe te tjeret. Pra e nisur nga kjo gje duhet te mendoje me gjate para se te hedhe jashte vetes nje poezi.

Suksese "e panjiohur"

---

[QUOTE]Po citoj ato që tha shelgu
[B]
Megjithate e uroj krijuesen dhe e inkurajoj qe te mos e lere krijimin ne nivelin e shperthimit te ndjenjave. Ajo nuk krijon vetem per vete, por kerkon qe keto shkrime t'i lexojne edhe te tjeret. Pra e nisur nga kjo gje duhet te mendoje me gjate para se te hedhe jashte vetes nje poezi.

Duket se Shelgu qenka plakur pas nje largimi te gjate! Duken si keshilla te nje plaku farmacist me syze, i cili te rekomandon nje kujdes pas nje gripi te lehte pranveror, duke i thene klientes te mbeshtillet mire e te prese sa te ngrohet koha, e pastaj te niset te takoje te dashurin e zemres. Nderkohe qe dashuria ne kete rast hedh poshte shall e ilace dhe e mposht semundjen permes eres se marrzise, pa pyetur c'thone e mendojne te tjeret.
Vetem shperthimi i ndjenjave mund te sjelle varg te fuqishem; cfar tek e panjohura duket se esht akoma larg.
Para nja 1-2 vjetesh lexova dy libra me poezi, nje i vajze: A.Adami: Enderrime, dhe tjetri nga L.Bejko: nje here ne jete. I pari i vogel, me vargje te thjeshte, te paperpunuar, por sa terheqes dhe origjinale. I dyti, vellim me i madh, me varg me te perpunuar, mw me mendim, por me mw pak ndjenje.
Shume mendim e lodh vargun! Dhe kjo bote prandaj dhe vuan shume, sepse ka shume mendim.

Si naiv ne fushen e letersise, me lejoni te hedh koncept tjeter pervec mendimit dhe ndjenjes. Eshte "talenti" ai qe ben ndjenjen te penetroje gjuhen ne forme poetike pa patur nevoje per mendim. Poete te medhenj si Agolli arrijne te thone gjera te bukura pa kodifikuar vargun me mendime. Kjo sepse kane talentin, njohurine e fjalorit, etj.

Per sa kohe ne emigrantet jetojme jashte, fjalori yne do reduktohet gjithmone e me shume, ndaj dhe poezite do i kemi gjithmone me larg vargut te talentuar. I vetmi emigrant qe kam pare te shkruaje sikur s'ka ikur ndonjehere nga Shqiperia eshte Shkelqim Cela.

Meqe ra fjala, di njeri si te futet tek blogu i tij, se e ka bere me "te njoftme" dhe duhet me i gjet mikun.

Kot dhe meqe kisha kohe, po nderhyj. Mire se ndjenjen e kuptojme cfare eshte, po ashtu edhe mendimin. Por talentin si mund ta pershkruajme!? Ne rastin e poezise, mundet ky talenti te jape aq shume edhe pa ndjenjen dhe mendimin? Apo ka lidhje me 'to?

faje pa problem fare e kam shok per koke :d i vetmi shkrimtar qe me ka nisur librat e tij me rruge postale dhe te dedikuara me emrin tim. ja di emrin blogut? se mua me pati derguar linkun dikur kur donte te lexoja dicka..

Poezia vjen nga zemra dhe jo nga fjalori. Ashtu si natyra eshte e bukur vete dhe s'ka nevoj per nderhyrjen e dores se njeriut. Por njerezimi deshiron ti kontrolloj, rregulloj e ti bej formale. Kshuqe keshilla ime per te epanjohur vazhdo te shprehesh cfare ndjen perbrenda dhe brenda saj do gjesh dhe stilin tend.

Neqoftese e panjohura paska elxues qe e pelqejne ajo e ka arritur sulksesin. Cfare duhet me shume?
Megjithate, une insistoj ne vargun e perpunuar. Eshte ai lloj vargu qe i reziston kohes. Te tjerat humbin shpejt.
Per kete duhet njohje e thelle e gjuhes (fajtori ka te drejte kur flet per emigrantet qe harrojne gjuhen e tyre). dhe njohje e thelle e teorise se letersise. Nje poet qe nuk njeh teorine eshte si ai muzikanti qe luan nje vegel pa njohur as notat.
Talenti per mendimin tim eshte koncept arkaik. Une do e perifrazoja ndryshe kete fjale. Krijimi eshte prone e njeriut qe ka qeliza kreative dhe rruge kreative, bashkepunime sinaptike kreative ne tru. Ekzistojne te tilla koncepte. Kush i ka keto duke futur pune, shume pune mund te jape krijime ne shume fusha. Natyrisht maksimalja arrihet ne ate fushe ku ke punuar me teper.

Ne rastin e krijimeve qe me detyruan te bej nderhyrjen, Eshte e vertete ajo qe shpesh po vure dore shume mbi nje poezi, kjo demton spontanitetin e mendimit dhe ate shpertimin e bukur te pare.
Per te qene me i paturpshem dhe me i sakte, fatkeqesisht une nuk shikoj ndonje shperthim te mirefillte, me perjashtime te rralla ne keto krijime.

Nje element te dyte qe doja te vija ne dukje eshte qe duhet futur larmi ne krijim, ndryshe behet si ato kenget e kalanderit qe i binte ne nje tel gjithmone.

Mos me keqkuptoni, une e inkurajoj cdo perpjekje, dhe keto keshilla modesta kane thjesht qellim te mire.