Daja im i ndjere,
dikur kur ishte i gjall,
gjithçka kishte vlere,
tani e kujtoje me mall...
Kur jetoje dikur daja im,
sa i bukur, e i dashur ishte,
me te gjithçka kishte kuptim..
dashurine e botes kishte...
Ah, dhembjen qe ai kishte,
semundja e rend e kaploj,
asnje dite te qete se linte,
e mori ne parajse e çoi.....
E mori e rrembej,
smundja ditet ia shkurtoj,
zemren ia plasi, cope ia thej,
nga kjo jete e largoj.
Ishte si nje
Daj, Prind, Vella, Shoke e Mik,
kishte nje bote me lumturi,
por,nuk jetoj gjate,nga semundja vdiq,
shkoj ne perjetesi...
Pase la gruan me femije,
motren e vellain,
shkoj atje, ku pushoj shpirti i tij,
la lotin, mbrapa la vajin....
Emri i tij kurre s'do te harrohet,,
daja im, gjithmone do te kujtohet,
motra tij, ah nena ime,
vellaun e saj, e mbane gjithmone n'kujtime..
Sa here ne fotografi
ajo e shiqon,
per vellaun burrnor, i pikon loti,
me dhembje e perkujton...
kurre kurre perjete se harron.
Ah dhe une mbesa e dajes,
tani per te shkruan,
e kujton me mall,
dhembjen ne shpirt, s'mund e shuan,
as tash lotin se ndal.
I lehte i çofte dheu i tij,
dajes sim, te dashur,
qe ishte gjithmone bujar..
Te kujtojme me mall,
ty o daja yne Jashar.
Shkruar me 20. Dhjetor. 2oo8 Gjermani
nga autorja Loti_Dashurise