..e qe thua ti, "loke"
monstrat e mi, me te cilet me duhet te luftoj qe ne mengjes sapo hap syte, jane mendimet e mia, jane dyshimet dhe paqartesite, eshte konfuzioni, eshte kompleksi i mendimeve rreth persiatjeve te jetes, jane njerezit qe me habisin, mbi te gjitha eshte vetja ime qe me merzit, nuk e kuptoj pse me mberthen nje merzi mbytese, e kur?, pikerisht tani qe ndihem e plotesuar, e realizuar deri diku, te pakten deri ne ate pike qe skam perse te ankohem, por monstrat me dalin si bisha te vogla me goje hapur ne dhembet e te cileve ndihet e varur nje pjese e imja, duke shpresuar te me leshojne e te mos me kafshojne me dhembet e pesimizmit, trishtimit, pasigurise.... 