Forumi Horizont - Shenjat e "lindjes" te nje Diktatori

Forumi Horizont

Gjithsej 2 faqe: [1] 2 »
Trego 98 mesazhet në një faqe të vetme

Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Politika Shqiptare (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=45)
-- Shenjat e "lindjes" te nje Diktatori (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=17956)

Postuar nga Vizioner datë 05 Shtator 2010 - 18:36:

Shenjat e "lindjes" te nje Diktatori

Emri i Sali Berishes është shkruar me germa kapitale me te medha se emrin i Nene Terezes.
Kjo Banderole e stermadhe ka zene prej ditesh tere Fasaden ballore te Muzeut Kombetar ne Tirane. Mbi ose ne te, jane shkruar keto fjale: "Nen kujdesin e veçante te kryeministrit Sali Berisha. Viti 2010, kushtuar Nene Terezes...". Ku bie ME SHUME ne Sy emri i Diktatorit se sa qellimi ne vetvete i kesaj Banderole!
Pra, emri i Shtetarit qe ka marre persiper kujdestarine "!!!" e vitit te shenjtores eshte bere me i madh se emri i Shenjtores!

Cili eshte ky Shtetar qe flet-vepron-organizon ne emer te tij?! Me cfare llogjike Morale-Ligjore-Shteterore vetvleresohet nje Individ per nje ceshteje Kombetare e organizuar nga strukturave Shteterore te cilat skane asnje lidhje me Individin???!!!

Ka bindjen ky Kryeminister, Sali Berisha, se ja kalon ne Fame, merita e Lavdi Nene Terezes?!

Nuk e ka bere berisha, do thote dikush por, servilet e tije! Mbase, por ai e ka pare kete Banderole ne mes te Tiranes me super permasa dhe ka hesht, perderiasa qendroji aty 24 ore dhe qendron akoma!
Keto gjera ndodhin vetem ne sistemet Diktatoriale Komuniste-Fashiste ku UNI ishte mbi gjithcka!!!

Une e gjykoj kete si nje sëmundje e vjeter e politikes dhe politikaneve shqiptare te metodes autoritariste, qe kujtojne se pushteti sundon historine.
Banderola e muzeut eshte nje pllakat i kesaj te shkuare ne mes të Tiranes.

Kulti i Diktatorit nuk ngrihet per nje dite, por me gjera te vogla, kaq vulgare, saqe fillon ti injorosh duke harruar se ato ngrene kultin. Ato tregojne hapat e para ( megjithse ne Shqiperi keto hapa dhe fenomene tregues exsitoje me kohe nga Sali Berisha) te nje Diktature = Shteti Diktatorial.

Une me kete kendveshtrim dhe llogjike e shoh. Ju, keni kendveshtrimin tuaj.

Postuar nga lost_soul datë 05 Shtator 2010 - 19:02:

Po lufton me mullinjte e eres me duket. Diktatoret e fillojne karrieren e diktatures kur jane 30 vjec dhe jo 70, keshtu qe mos u tremb shume, se s'ka fuqi sala te behet diktator.

Postuar nga AngelDevil datë 05 Shtator 2010 - 19:04:

Epo kryeminister biri i botes o Vizio si mos e shkruaj emrin me germa te medhaja ....

Aman c'diktator leshi ai ja sa ta mbylli dhe ket mandat ene ne pension rehat rehat me leket qe ka vjedh.

Postuar nga Fajtori datë 05 Shtator 2010 - 21:38:

Citim:
Po citoj ato që tha lost_soul
Po lufton me mullinjte e eres me duket. Diktatoret e fillojne karrieren e diktatures kur jane 30 vjec dhe jo 70, keshtu qe mos u tremb shume, se s'ka fuqi sala te behet diktator.

Pse kur e ka filluar karrieren politike Berisha, 70 vjeç?

Ndryshimi mes nje vendi demokratik dhe nje vendi filodiktatorial eshte ndryshimi i personazheve. Ne SHBA presidenti rri max 8 vjet, ne Rusi Putin ka 15 vjet. Ne Shqiperi Berisha ka 20 vjet pa frike ne krye te nje partie-klan duke luftuar ai me mullinjte e eres. Ne fushaten elektorale 2005 cfare nuk tha per Nanon dhe socialistet, pastaj beri pakte dhe askush nuk perfundoi ne burg. A nuk eshte te luftosh me mullinjte e eres kjo?

Ndersa per festimet e Nene Terezes e komentuan te gjithe paturpesine e nje kryeministri per ti bashkangjitur emrin e vet nje bamirese me fame boterore. Kjo nuk eshte politike demokracie, nuk prodhon kulture. Prodhon kultin e individit. Nene Tereza i duhet qe te rritet ai kult, edhe pse Nene Terereza ishte kokeulur me gjithe boten.

Postuar nga lost_soul datë 05 Shtator 2010 - 22:23:

E re se po ngaterron kekun me byrekun edhe ti. S'po thote njeri qe Berisha eshte demokrati me i madh ne bote.

Berisha e ka filluar karrieren politike (une fola per karrieren e diktatures) qysh 20 vjec, ne kohen e xhaxhit, po kjo s'ka lidhje me verejtjen qe beri hapesi i temes. Tek ky veprim, duket qarte qe Berisha kerkon me paturpesi te perfitoje kapital politik, ose po kerkon te permiresoje sadopak emrin e tij qe te kete cfare te shkruaje tek ndonje liber kujtimesh. Ai eshte ne fund te jetes politike dhe c'pati per ta bere e beri keto 20 vjet. Nuk do kujtohet tani 70 vjec te mendoje per lindje diktaturash shenjat e te cilave nuk u shpetojne syshqiponjave te forumit horizont.

Postuar nga Fajtori datë 05 Shtator 2010 - 22:31:

Pa debatuar me gjate, edhe nje opera qe pashe para dy vjetesh (Aida) ishte "nen kujdesin e veçante te Sali Berishes".

Imagjino sa vend i perparuar jemi. Po nuk vuri dore pushtetari nuk ecin dot gjerat. Ka nevoje per doren e tyre direkte, apo te grave te tyre (Liri Berishes apo Xhoi Nanos) qe te behen bamiresite.

Postuar nga AngelDevil datë 05 Shtator 2010 - 22:42:

Ca ka per tu cuditur ketu kjo eshte bota ku jetojme, ne cdo vend te botes grate e presidenteve apo kryeministrave perfshihen ne aktivitete te tilla.... cdo gje eshte marketing fushate publicitare .... eshte tjeter gje qe eshte gomarllik ose semundje e delirit te madhestise qe e karakterizon Berishen te shkruaje emrin e vet ne cdo event .... shume mire trapi mund te shkruante nen kujdesin e kryeministrit e kaq dilte i nderum e i respektum

Postuar nga Vizioner datë 06 Shtator 2010 - 08:40:

Citim:
Po citoj ato që tha lost_soul
E re se po ngaterron kekun me byrekun edhe ti. S'po thote njeri qe Berisha eshte demokrati me i madh ne bote.

Berisha e ka filluar karrieren politike (une fola per karrieren e diktatures) qysh 20 vjec, ne kohen e xhaxhit, po kjo s'ka lidhje me verejtjen qe beri hapesi i temes. Tek ky veprim, duket qarte qe Berisha kerkon me paturpesi te perfitoje kapital politik, ose po kerkon te permiresoje sadopak emrin e tij qe te kete cfare te shkruaje tek ndonje liber kujtimesh. Ai eshte ne fund te jetes politike dhe c'pati per ta bere e beri keto 20 vjet. Nuk do kujtohet tani 70 vjec te mendoje per lindje diktaturash shenjat e te cilave nuk u shpetojne syshqiponjave te forumit horizont.

Njeriu nuk lind Diktator qysh ne momentin e pare qe vjen ne jete, diten qe lind, por ai formohet ideologjikisht me kohen.

Edhe Hitleri, po te lexosh mbi jeten e tij ose te shohesh Dokumentare, nuk lindi Diktator por u formua gjate jetes. Shembull: Ne kohen kur ai nuk fitoji te drejten per te filluar Studimet ne fushen e Piktures, pati nje demoralizim te theksuar. Ne ate kohe, ai, pa asnje te ardhur financiare, perfundoji ne lypes neper Viene.....po po ne lypes rrugesh. Po ne ato momente, nje shok-mik i njohur i tij qe ishte CIFUT e merr - strehon ne dhomen e tij. Duke qene shok me kete Cifutin, ai hyri ne shoqerine dhe merrte pjese ne aktivitetet qe organizonin keto!
Me pas, e dime te gjithe nga Historia se si veproi ai me Cifutet!!!

Dhe, nje individ, ka force te madhe te ndryshoje, per mire apo per keq, sistemet!
Rastet nuk jane pak ne Historine Boterore, duke marre si shembull vitet e fundit, fillimin e viteve 1900, filluar qysh nga Diktatori-Vrasesi ne mase te 8 Milion Rusve ( e thote Historia) te Leninit= kamufluar ne te ashtuquajturin "Revolucion te Sindikatave" e me pas te Musolinit, Hitlerit, Stalinit, Mao Ce Dunit dhe shume te tille qe jane akoma ne vitet qe jetojme ne shtete te ndryshme!
Edhe keto Diktatore, si pa kuptuar e filluan karrieren e tyre. masa e Popullit nuk e ndjeu qysh ne fillim se cfare e priste nga keto individe. Por ja qe, keto arriten te bejne e te ndryshojne rrjedhat e Historise sipas tekave te tyre.

A ka Sali Berisha, mundesine, kapacitetin ideologjik te siperpermendurve? JO. Ai nuk mund te influencoje ne Bote, POR, atij i mjafton thjeshte Shqiperia. Dhe shenjat jane qe ai, deri ne mja mase te madhe procentuale, ia ka arrit qellimit me Shqiperine-Popullin Shqiptar!

Jane me dhjetra veprimet dhe ngjarjet ne keto 20 vjetet e fundit, te bera nga Sali Berisha qe tregojne Frymen Diktatoriale te tij.

Kush e nevlefteson, eshte i gabuar.

Postuar nga Eria datë 06 Shtator 2010 - 08:48:

Meqe ra fjala dje pata nje debat...eshte shtruar nje rruge ne Fier,qe lidh tre fshatra...dhe rruga ka tre dalje...Kryeministri e inaguroi rrugen ne njeren nga daljet dhe do vije ta inaguroje dhe ne dy daljet e tjera...me demek ka bere 3 rruge...kur ne fakt eshte vetem nje...por varet nga cila ane futesh ne te ....Nejse,,,,

Postuar nga Vizioner datë 06 Shtator 2010 - 20:46:

-Conquest of paradise-

Postuar nga Vizioner datë 10 Shtator 2010 - 08:51:

Berisha: Pa mbretërinë e Zogut, Pavarësia do ishte thjesht një akt iluziv

Me rastin e 100 vjetorit te Pavaresise, kryeministri Sali Berisha ka kerkuar njeherazi edhe ridimensionimin e figures se Ahmet Zogut.
Ne fjalen e tij gjate mbledhjes se qeverise, Berisha ka vleresuar lart rolin e Ismail Qemalit ne pavaresine e vendit, por ka shtuar se pa Mbreterine e Zogut ajo do te ishte thjesht nje iluzion.

"Në këtë kontekst, ridimensionimi i figurës dhe personalitetit të mbretit Zog është një kusht moral i madh për të vendosur të vërtetën historike në piedestalin që meriton. E vërteta historike është se ai erdhi në pushtet me zgjedhje. Ai erdhi me zgjedhje për të shpëtuar vendin e tij, por Ballkani i mbretërive nuk mund të toleronte regjime demokratike të zgjedhura. Ndaj e minuan nga të gjitha anët, për t'u rikthyer pastaj dhe vendosur mbretërinë në këtë vend. Theksova këtë moment se pa mbretërinë mbase pavarësia do të kishte qenë një akt iluziv, i paqëndrueshëm"- tha Berisha.

Postuar nga Vizioner datë 10 Shtator 2010 - 08:56:

Nderimi i Zogut, historianët kundër Berishës

Historianet Pëllumb Xhufi, Sabri Godo dhe Paskal Milo reagojne pas deklarates se kreut te qeverise Sali Berisha per ridimensionin e figures se Zogut, po te cilen Pavaresia e Shqiperise do te ishte thjesht nje akt iluziv.

Xhufi: Jo vetëm Berisha, edhe Zogu e kishte nje Bollano mik

Zoti Xhufi, kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, deklaroi gjatë punimeve të mbledhjes së qeverisë "ishte mbreti Zogu I, mbreti i parë i shqiptarëve, ai që bëri që pavarësia të realizojë qëllimin e saj, shtetin e ri të pavarur të Shqipërisë. Theksova këtë moment se pa mbretërinë, mbase, pavarësia do të kishte qenë një akt iluziv, i paqëndrueshëm". Në këtë mënyrë, ai kërkoi ridimensionimin e figurës së Zogut I. Si e vlerësoni ju këtë deklaratë?

Nga këto deklarata të kryeministrit, unë kuptoj se ai ka hyrë në një fazë të re të pasionit të tij politik, që është ajo e monarkisë. Në fakt, nëse është e vërtetë që periudha e viteve 1924-1939 është periudhë e konsolidimit të shtetit shqiptar, ku ka rol të padiskutueshëm edhe Ahmet Zogu, kjo nuk do të thotë që po të mos ishte shpallur mbret, pavarësia dhe konsolidimi i shtetit shqiptar do të kishin qenë të pamundur.

Edhe si President, Zogu kishte sigurisht sjellje prej monarku, sundimi i tij karakterizohej nga autoritarizmi, shpërfillja e institucioneve, goditja e kundërshtarëve politikë. Duke u bërë mbret, në vitin 1928, Zogu, pikë së pari, kënaqi ambiciet e tij personale, krijoi kushte për të qenë sundimtari i përjetshëm i vendit, mundësoi krijimin e pasurive e të përfitimeve përrallore për veten dhe familjen e tij.

Sa për imazhin dhe autoritetin e tij brenda dhe jashtë vendit, titulli mbret nuk i dha atij ndonjë kredit më shumë. Një pjesë e shqiptarëve vazhduan ta urrejnë atë edhe pasi u bë mbret, madje tentuan edhe t'i marrin jetën me atentate brenda e jashtë Shqipërisë.

Sa për të huajt, këta nuk është se e pritën si "lajmin e ditës" shpalljen e Ahmet Zogut si mbret të Shqipërisë. Siç dihet, Qemal Ataturku u neverit nga një akt i tillë, ndërsa në kancelaritë perëndimore shumëkush e quante Zogun "mbret operetash". Kjo për sa i përket aspektit formal të çështjes. Sa i përket përmbajtjes së qeverisjes në vitet 1924-1939, padyshim në ato vite u ngjiz vërtet ideja e shtetit shqiptar, u krijuan një sërë të mirash kombëtare për t'u pasur zili edhe sot e gjithë ditën, si për shembull, një administratë profesionale, e motivuar dhe e përkushtuar ndaj shtetit e ndaj interesave të tij. U hodhën bazat e shkollës e të arsimit kombëtar, u krijua një sistem juridik modern, pavarësisht se ligji nuk zbatohej gjithnjë e për të gjithë, u bënë përpjekje për të kapërcyer ndarjet krahinore, pavarësisht se Zogu vinte nga një traditë politike partikulariste. Duke thënë këto, nuk duhet harruar që bartësit e vërtetë të gjithë këtyre reformave, që e ngjizën shtetin shqiptar si të tillë, ishin ata mijëra intelektualë shqiptarë, atdhetarë të sprovuar në betejat për liri e pavarësi, të cilët formuan shtyllën kurrizore të institucioneve të shtetit shqiptar.

Do të ishte gabim që të mendohej se ata përfaqësonin një arsenal njerëzor të Ahmet Zogut. Madje, shumë prej tyre u konfliktuan ashpër me mbretin për probleme madhore të drejtësisë, të integritetit e të interesave kombëtare. Po mjaftohem të kujtoj vetëm njërin prej tyre, Mit'hat Frashërin, i cili që në vitin 1925 i lëshoi Zogut aktin e dorëheqjes si Ministër fuqiplotë në Athinë, porsa që kryeministri i ardhur me anën e bajonetave jugosllave, i fali si shpërblim Jugosllavisë, Shën Naumin.

Në vijim të deklaratës së tij, kreu i qeverisë u shpreh se e vërteta historike është se ai erdhi në pushtet me zgjedhje, erdhi me zgjedhje për të shpëtuar vendin e tij, por Ballkani i mbretërive nuk mund të toleronte regjime demokratike të zgjedhura. Cila është e vërteta e ardhjes në pushtet të mbretit Zog I?

Më vjen të them që Zogu kishte me zgjedhjet e lira e demokratike të njëjtin raport që ka me to edhe z. Berisha. Por, ndërkohë, ka kaluar një shekull...

Jo, Zogu asnjëherë nuk ka ardhur me zgjedhje të lira në pushtet.

Në dhjetor të vitit 1922, ai solli në pushtet një qeveri kukull të Xhafer Ypit, pasi kishte rrëzuar me forcën e armëve qeverinë e Hasan Prishtinës, të mbështetur nga një radhë e tërë patriotësh, si Aqif pashë Elbasani, Bajram Curri, Monsinjor Bumçi etj. Në dhjetor 1924, erdhi në pushtet me mbështetjen e jugosllavëve e të grekëve, të cilët i shpërbleu duke cenuar sovranitetin e integritetin territorial të vendit. Fola më lart për çështjen e Shën Naumit, por mund të shtoj edhe lëshimet që Zogu i bëri Athinës për çështjen e Himarës. Jo vetëm z. Berisha ka sot një mik në Himarë, që quhet Bollano, edhe Zogu e kishte një të tillë, që quhej gjithashtu Bollano! Por duhet pranuar, që në një moment të caktuar, pasi u çlirua nga obligimet ndaj Beogradit e Athinës për ndihmën që i dhanë për të ardhur në pushtet, Zogu diti t'i largohej politikës së lëshimeve të paprincipta ndaj fqinjëve. Me sa duket, kishte rezistuar e nuk kishte hapur biznese të përbashkëta me ta.

Gjithashtu, kryeministri deklaroi se mbretëria shqiptare ishte një mbretëri që, pavarësisht nga problematika e oborreve, të cilat kanë qenë të përjetshme, konsolidoi shtetin e pavarur shqiptar. A mendoni ju se ishte mbretëria ajo që konsolidoi shtetin e pavarur shqiptar?

E thashë pak më parë, shpallja e mbretërisë nuk ishte një deus ex machina, nuk ishte lëvizja gjeniale që solli konsolidimin e shtetit shqiptar. Zogu do të kishte bërë të njëjtat gjëra edhe si President. Në kohën e vet, askush nuk e mori seriozisht këtë kalim të Shqipërisë nga Republika në monarki. Konsolidimi i shtetit shqiptar ishte një frymë e epokës, ishte një thirrje që vinte nga betejat e Rilindjes Kombëtare, të Lidhjes së Prizrenit e të luftërave për pavarësi.

Zogu, edhe pse nuk ishte një rilindës, edhe pse nuk ishte një atdhetar demokrat, siç ishin shumica e kundërshtarëve të tij politikë, mori diçka nga mesazhi i historisë së popullit shqiptar. Në fund të fundit, braktisi një pjesë të mirë të së shkuarës së tij si feudal turkoshak e si bajraktar krahine, dhe zgjodhi ta bëjë Shqipërinë pikërisht me ata njerëz që koha i kishte vënë në krye të betejave historike.

Sigurisht, Zogu nuk arriti të bëhej një sovran i ndriçuar, ai mbeti pre e kulturës dhe e veseve të klasës së vet. Në fund të fundit, njerëz injorantë, të dhunshëm, intrigantë e të korruptuar deri në palcë, si Lalë Krosi, përbënin entourage-in e tij të besuar.

Postuar nga Vizioner datë 10 Shtator 2010 - 08:59:

Milo: Berisha po ecën në gjurmët e Enverit

-Zoti Milo, kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, deklaroi gjatë punimeve të mbledhjes së qeverisë se "ishte mbreti Zogu I, mbreti i parë i shqiptarëve, ai që bëri që pavarësia të realizojë qëllimin e saj, shtetin e ri të pavarur të Shqipërisë. Theksova këtë moment se pa mbretërinë, mbase, pavarësia do të kishte qenë një akt iluziv, i paqëndrueshëm". Në këtë mënyrë, ai kërkoi ridimensionimin e figurës së Zogut I. Si e vlerësoni ju këtë deklaratë?

Jam njohur me deklaratën e zotit Berisha. Ia kam thënë në sy mendimin tim Berishës sot (dje) tek komuniteti mysliman. Berisha duhet të heqë dorë nga zakoni i vjetër i tij që t'iu diktojë edhe shqiptarëve dhe, sidomos, historianëve se si duhet ta interpretojnë dhe ta shkruajnë historinë.Është një sjellje që nuk ka të krahasuar me asnjë vend të botës, ku kryeministri arrin deri aty sa të merret edhe me orientime se si duhet shkruar historia. Ky është një model i vjetër i tipit komunist dhe në rastin konkret të Enver Hoxhës, kur diktonte se si duhej shkruar dhe interpretuar historia. Berisha ecën në gjurmët e tij. Nëse do të flasim për figurën e Ahmet Zogut, i fundit që duhet të flasë është Sali Berisha. Përpara tij duhet të flasin historianët, ata që janë specialistë të fushës dhe që e kanë studiuar figurën e tij, dhe kohën e tij mbi bazën e dokumenteve.

Nga kjo pikëpamje, ato çfarë ka deklaruar zoti Berisha janë antihistorike dhe jorealiste, sepse figura e Ahmet Zogut është komplekse, është kontradiktore, si mjaft figura të tjera të historisë shqiptare dhe se nuk ka vend për ridimensionim të tij më tepër se çfarë është bërë. Madje, në ndonjë drejtim është bërë edhe më shumë se çfarë i takon. Ahmet Zogu si figurë historike ka merita tashmë të vlerësuara, qoftë për restaurimin e integritetit territorial të Shqipërisë në vitet 1920-1921, ashtu siç ka merita se kontribuoi në konsolidimin e mëtejshëm të shtetit shqiptar brenda atyre kornizave politike që ekzistonin në Shqipëri në vitet 1926-1939. Por, nuk duhet të harrojmë që Ahmet Zogu është shfaqur si një politikan dhe si një shtetar intrigant, thellësisht konservator, me tendenca të hapura diktatoriale që ka vrarë kundërshtarët e tij politik dhe që i ka luftuar ata në mënyrë të vazhdueshme, gjë që është e dokumentuar shumë saktë në histori. Ai është përgjegjësi për vrasjen e patriotëve të shquar dhe njohur nga i gjithë kombi shqiptar si, Bajram Curri, Avni Rustemi, Hasan Prishtina, Luigj Gurakuqi dhe shumë të tjerë. Po kështu, Ahmet Zogu është e dokumentuar jo vetëm nga arkivat shqiptare, por edhe të huaja, është autori i marrëveshjes me Pashiqin, ish-kryeministrin e Serbisë në vitin 1924, ku për hir të ardhjes në pushtet fali territore të Shqipërisë dhe bënë koncesione të tjera jashtëzakonisht të dëmshme për Shqipërinë, duke ecur në gjurmët e dajës së tij, Esat Pashë Toptanit. Po kështu, arriti t'i japë Jugosllavisë Shën Naumin dhe Vermoshin. Për më tepër, ndoqi një politikë të atillë që e gjunjëzoi Shqipërinë dhe e ktheu në një protektorat italian që u kurorëzua pastaj me pushtimin fashist të Shqipërisë në 7 prill të vitit 1939, dhe ku mbreti nuk bëri as minimumin e përpjekjeve për t'u rezistuar, por u larguar fshehurazi në një kohë kur populli shqiptar kishte nevojë për udhëheqje për të rezistuar, ashtu siç bënë mbretër të tjerë ballkanas në këtë kohë.

Pra, pa dashur të mohoj vlerat e Ahmet Zogut si shtetar dhe si shqiptar në momente të vështira të tij, nuk mund të pranoj dhe është absolutisht kundër produktive sjellja e kryeministrit shqiptar për të diktuar vlerësimet për figurat historike, është jashtë logjike normale historike, por mbi të gjitha është absurditet të mendosh që kryeministri shqiptar merret me interpretimin e historisë sikur nuk ka punë tjetër për të bërë dhe sikur punët e Shqipërisë janë të gjitha në rregull, dhe ai i ka mbetur që të rregullojë historinë dhe historiografinë.

-Në vijim të deklaratës së tij, kreu i qeverisë u shpreh se e vërteta historike është se ai erdhi në pushtet me zgjedhje, erdhi me zgjedhje për të shpëtuar vendin e tij, por Ballkani i mbretërive nuk mund të toleronte regjime demokratike të zgjedhura. Cila është e vërteta e ardhjes në pushtet të mbretit Zog I?

Është një tjetër absurditet, sepse dua t'i tregoj zotit Berisha që Zogu për herë të parë ka ardhur me zgjedhje të manipuluara në dhjetor të vitit 1923 dhe ishin pikërisht këto zgjedhje që krijuan një situatë të nderë politike që e detyruan pastaj Zogun të largohet dhe të zëvendësohet nga vjehrri i tij i parë, Shefqet Verlaci. Pra, se çfarë zgjedhjesh demokratike dhe nëpërmjet të cilave Zogu erdhi në pushtet u ngjajnë zgjedhjeve të vitit 1996 në Shqipëri.
Prandaj, zoti Berisha të mos na flasë për këtë lloj standard zgjedhjesh, sepse ne e njohim shumë mirë.
E dyta, ai bën një gabim shumë naiv kur mendon të krahasojë Shqipërinë e viteve '20 me mbretëritë e tjera të Ballkanit, të cilat ishin shumë herë më të zhvilluara, më të konsoliduara dhe me të vërtetë ishin regjime mbretërore, por ishin mbretëri të konsoliduara dhjetëravjeçare, dhe nuk u bënë mbretëri dhe as u vetëshpallën, siç e bëri Ahmet Zogu në vitin 1928. Mund të them pa mëdyshje se në dhjetor apo në janar të vitit 1924-ës, përveçse në Bullgari, ku ishte diktatura që rrëzoi qeverinë e partisë agrare bullgare, në vendet e tjera kishte qeveri që ishin mjaftueshmërisht demokratike, siç ishte në Rumani, siç ishte edhe në Serbi, apo siç ishte edhe në Greqi. Për të mos thënë pastaj për vendet e tjera evropiane. Modeli i qeverisjes së Ahmet Zogut u bë i papranueshëm nga bota ballkanike, aq më tepër nga një vend mik siç ishte Turqia, Mustafa Qemal Ataturku, udhëheqësi historik i Turqisë moderne, ishte në konflikt të hapur në shumicën e kohës me Ahmet Zogun se nuk pranonte sjelljen e tij politike, për të mos folur pastaj për qëndrimet që mbajtën vendet e tjera. Pra, me pak fjalë, duhet ta njohësh historinë për të folur për të. Zoti Berisha flet duke u nisur nga koniunkturat politike sot në Shqipëri dhe për fat të keq kërkon të përcaktojë një lloj protokolli historik për të vënë radhën se kush është lideri i parë dhe i dytë që ka bërë epokë. Me sa duket, po përgatitet për të hyrë në histori, sepse po e shikon që po vjen gradualisht fundi i tij në jetën politike shqiptare dhe po përgatit terrenin që të vetëcaktohet në hierarkinë historike të autoriteteve politike shqiptare.

Nga çfarë dëgjova, në vend si të ridimensionojë Ahmet Zogun, të mendojë që të nderojë, sepse e meriton më shumë se kushdo tjetër, Ismail Qemalin, themeluesin e shtetit të pavarur shqiptar, që me rastin e 100-vjetorit të shpalljes së pavarësisë t'i bëjë një monument në qendër të Tiranës, sepse e meriton dhe jo të merret me njerëz, të cilët kanë një karakter kontradiktor dhe të dyshimtë në historinë shqiptare.

-Gjithashtu, kryeministri deklaroi se mbretëria shqiptare ishte një mbretëri që, pavarësisht nga problematika e oborreve, të cilat kanë qenë të përjetshme, konsolidoi shtetin e pavarur shqiptar. A mendoni ju se ishte mbretëria, ajo që konsolidoi shtetin e pavarur shqiptar?

Nëse ka diçka për të folur që u krijua si shtet shqiptar dhe eci në rrjedhjen e viteve është pikërisht koha e viteve '20-'30, se atëherë në Ballkan dhe në Evropë nuk pati luftëra.

Shqipëria u krijua në prag të luftës së parë botërore dhe nuk mund të konsolidohej gjatë luftës së parë botërore kur u pushtua nga ushtritë e gjashtë vendeve luftuese.

Rrjedhimisht, koha e paqësimit në Evropë ishte koha më e përshtatshme për këdo edhe për kohën në Shqipëri për të bërë diçka, për të bërë konsoliduar shtetin. Konsolidimi i shtetit shqiptar nuk ishte produkt dhe meritë e Ahmet Zogut se sa ishte rrjedhojë e ekuilibrave midis fuqive të mëdha Evropiane, të cilat nuk lejonin që në vitet '20-'30, që Italia dhe më pas Jugosllavia, të mund të pushtonin Shqipërinë.

-Zoti Milo, a është momenti që në prag të 100-vjetorit të pavarësisë të rishikohet historia e Shqipërisë?

Historia e Shqipërisë, si çdo proces tjetër historik, ka dinamikën e vet të interpretimit, ajo është dhe u duhet lënë historianëve dhe jo politikanëve. Këshilla ime me rastin e 100-vjetorit është që historianët të vazhdojnë të interpretojnë historinë sipas larmisë që shkenca e lejon interpretimin historik dhe janë njerëzit vetë ata pastaj që do të pëlqejnë apo do të hedhin poshtë një interpretim apo një tjetër, qoftë për historinë e Shqipërisë, qoftë edhe për individët historikë të Shqipërisë.

Postuar nga AngelDevil datë 10 Shtator 2010 - 10:51:

Kush Milo eshte ky??? Paskali?!! Ne ngelte historia ne doren e ketij vaj medet thuj...

Postuar nga Vizioner datë 12 Shtator 2010 - 10:13:

Mero Baze, nje rrefim per marredheniet mes Azem Hajdarit dhe Sali Berishes

Rreshtat e meposhtem, jane nje deshmi e rendesishme per të rikonfirmuar çfare ka nen lekuren e personazhit qe sot eshte Kryeminister dhe qe ka dominuar skenen politike te ketyre viteve; kete skene oklokratesh te mbushur me burra te vegjel e te ndotur, qe hyjne e dalin, me damken e hajdutit te pandeshkuar ne shpine.

Nga Mero Baze
-pjese nga libri "1997"-

Prill 1996 - PD-ja jopolitike e 26 majit

...Nëse ka pasur ndonjëherë në historinë politike të një partie më shumë intelektualë dhe më pak politikanë, ky ka qenë Kuvendi dhe garnitura politike e dalë nga zgjedhjet e 26 majit. Pas kokëçarjesh të gjata me fraksione brenda PD-së dhe figura politike që e kontestonin vazhdimisht, Sali Berisha u mbyll i vetëm në vilën nr. 4 në Pallatin e Brigadave, për t'i dhënë PD-së një ekip të ri, që thuajse nuk kishte lidhje me politikën.

Prej ikjes së Neritan Cekës në vitin 1991 e më pas Pashkos, Zogajt, Imamit, Kalakulës, Baletës dhe kulmimit të rrjedhjeve me kryetarin karizmatik të partisë, Eduard Selamin, Sali Berisha dukej se po mendonte për një parti pa politikanë. Lista e gjatë që shkruante dhe rishkruante vetë, nxirrej nga lista pedagogësh, artistësh dhe intelektualësh të njohur të vendit, shumica e të cilëve as që kishin ndonjë ide se po hynin në politikë. Me siguri që ka qenë afër fundit kur, një mbrëmje, më thirri për kafe në vilën nr. 4. Ndihej qartë që ishte i kënaqur me vizat e panumërta që kishte hequr mbi dengun e listave që kishte përpara.

-Do t'i lexoj një herë emrat, - tha. - Kam gjetur ekipin më të shkëlqyer që kemi pasur ndonjëherë për zgjedhjet!
Po i dëgjoja. Gjysmën i kisha dëgjuar jo si politikanë, gjysmën tjetër as si politikanë dhe as si intelektualë.
- Si të duken? - më tha.
Ishte një pyetje që donte përgjigjen që duhej ta dëgjonte ai. Qoftë dhe për rutinë.
- Janë shumë, - i thashë, - s'di të them për të gjithë. Disa emra janë shumë të njohur dhe ndoshta bëjnë punë. A ke folur me ta?
- Me cilët? - tha.
- Për shembull, me Ndriçim Xhepën, Xhevdet Ferrin apo këta pedagogët.
- S'ka problem për ata, flasim. Po si të duket lista?
Donte doemos një përgjigje entuziaste.
- E mirë më duket, - i thashë. - Do të kesh pak problem me këta të partisë.
- Partisë... hë, ç'probleme do të kem? Ua kam thanë: "Më të shquarit, te zonat më të vështira." Ja, për shembull: Agron Musarajn e kam çue në Berat, Sadik Bejkon dhe Blerim Çelën në Tepelenë, Fatos Bejën në Gjirokastër, Leonard Demin në Sarandë, Genc Pollon në Përmet, Dashamir Shehin në Vlorë, Ridvan Boden në Korçë... se këta të Jugut ke merak ti...
Nuk i bëra asnjë koment. Po përpiqesha t'i mbaja mend, se ndoshta më duheshin për raportin e mëngjesit te "Zëri i Amerikës".
- Mirë e paske Jugun, - i thashë instinktivisht. - Këtë Boden nuk e njoh, por këtë Shehin pse në Vlorë?
- Nuk e njeh Boden... i shkëlqyem! Ka mbarue në Francë, e kemi pas drejtor Dogane, superkorrekt, financier i zoti. Ndërsa Vlora ka shumë rëndësi, - tha. - Do një figurë të fortë, s'bëhet pa një figurë të fortë.

Në të vërtetë, krisja mes Dashamir Shehit dhe Berishës kishte nisur. Aleksandër Meksi, që historikisht nuk duronte dot asnjë zëvendëskryeministër, për shkak se i dukeshin të gjithë të Berishës, po ashtu kishte probleme me të, por nuk kuptohej kurrë nëse i kishte me të apo me Berishën.
- E ke mbyllur, me një fjalë? A mund ta citoj unë ndonjërin nesër në radio?
- Jooo! - tha. - Se nuk e di njeri. Nuk duhet të dalë asgjë. Kam edhe ca probleme në Shkodër. Duhet me e mbyllë dhe atë. Më ka mbet ky Koleci, s'di ku ta çoj...
- Në Shkodër, ku tjetër? - i thashë.
- S'e di. Fola me Aliun... ai thotë se kemi një kandidaturë tjetër atje, një grua shumë e zonja thotë, po burri i saj qenka fis me Kolecin.
- Kush është kjo?
- Është një pedagoge... për matematikë më duket, nuk e di... ose për juridik, juridik më duket. Ja, të pyes Aliun.

Foli me Ali Spahinë. Toni i shtruar i Ali Spahisë dhe serioziteti që u kushtonte raporteve njerëzore e bënin atë figurën më të palëkundur të PD-së dhe njeriun më të qëndrueshëm nga pikëpamja politike për Berishën, edhe pse shpesh e xhindoste me kufijtë që u vendoste përpjekjeve të tij të përhershme për ta përdorur për çdo gjë.
- Është e shkëlqyer, thotë Aliu. Jozefina Topalli quhet. Qenka kancelare në fakultet. Nuk e di, po ky thotë se është më mirë ajo se Koleci në Shkodër, pasi ajo paska familje shumë të njohur nga baba i vet... Ku ta çoj këtë Kolecin, ku ta çoj.... - Filloi të hidhte sytë sërish mbi hartën elektorale. - Ah, po, e gjeta, - tha. - Në Mirditë e kam një vend. Të pyes një herë Aliun.
Foli sërish me Ali Spahinë: "Paska qenë mësues atje, në Mirditë? E po, shumë mirë atëherë... aty po e çoj. Shumë mirë, u mbyll kjo punë. E shkëlqyer! Mos fol me njeri."

- U mbyll, - m'u kthye mua. - Në Mirditë. Aliu thotë se paska qenë dikur mësues aty... ose i internuar, ose mësues, nuk e dinte mirë, por më tha që ka lidhje atje.

Përfytyrova Kolecin, një burrë i matur, i urtë dhe flegmatik, që kishte drejtuar me durim dhe përkushtim administratën e Presidencës për katër vjet. Nuk e njihja nga afër, por me siguri që ishte i çliruar nga ideja se po ikte nga ajo ndërtesë.
I vetmi kuriozitet që kisha për kandidaturat e Shkodrës ishte Azem Hajdari. Berisha nuk po ma përmendte emrin e tij, ndërsa Azemi kishte dy ditë që më kërkonte ta zhbiroja se ku kishte ndërmend ta çonte. "Më duhet një fije informacion, shqipe, - tha Azemi, - pastaj di vetë unë se ç'bëj."
- Po Azemin? - i thashë papritur.
- Azemin? Hëm, atij ia kam gjet vendin. Ai, kudo që ta çosh, fiton. Kemi një zonë shumë të vështirë, që bashkon Çermenikën e Librazhdit, Martaneshin dhe Tërnovën e Dibrës. Aty e kam çue. Vetëm ai mund ta fitojë këtë.
- Mos nuk e pranon, - i thashë me gjysmë zëri.
- Jo, mo, e pranon, - tha, - mos ki merak. Shiko, kam ndjekur një parim: figurat politike në zonat më të vështira, intelektualët në qytete të sigurta, se ata më duhen në Kuvend mue, s'mund t'i hedh në mes të detit menjëherë.

Pas disa ditësh, lista iu lexua Këshillit Kombëtar.
Përpara mbledhjes, në mëngjes, piva kafe me Azem Hajdarin në Rogner. Ia thashë pak a shumë se ku mund të ishte.
- Po në Shkodër, - tha, - kush është?
- Ka futur një grua, - i thashë. - Jozefina Topalli quhej, më duket se ishte kunata e Kolecit.
- Të ka mashtruar, - tha. - Koleci s'ka kunatë pedagoge.
- Nuk më tha "kunatë", por e mora me mend nga mbiemri... diçka e kishte burrin e saj.
- E di unë kush është, - tha Azemi. - Lene se e rregulloj vetë tani. Po e ftoj për një drekë në Vahinë, ta shikoj njëherë se ç'është. Nejse, shqipe, ti mos thuaj gjë për këtë muhabet, se di unë si e zgjidh.
Në mbledhje, Berisha foli gjatë për qeverisjen katërvjeçare dhe për parimet mbi të cilat kishte ndërtuar listën. Përsëriti pak a shumë faktin që politikanët do të shkonin në zona të vështira dhe intelektualët në zona të sigurta. Shtoi se, si risi, Kuvendi do të kishte një "boom" për gratë. Lexoi edhe emrin e Azemit në zonën përkatëse. Pati reaksion. Azemi u ngrit nga vendi dhe kërkoi të sqarohej më qartë: për se ishte sajuar një zonë për të?

28 maj 1996

Arrita dhe u futa te hotel "Tirana". Azem Hajdari ishte ulur në një tryezë në cep të kafenesë, në katin e parë dhe, i nxirë në fytyrë, shihte nga sheshi. Njësoj si në pjesën tjetër të bulevardit, ku kryeministri dhe ish-ministri i Brendshëm sodisnin masakrën, me shpresë se do të rrëzohej rivali i tyre, ashtu dhe njeriu që ishte përballur me diktaturën, shpresonte që përplasja e opozitës me policinë do ta rrëzonte atë që ia kishte zënë "hisen e diellit" në njëfarë mënyre. Por Sali Berisha nuk ishte as në hotel "Tirana", as te hotel "Dajtit", por në Pallatin e Brigadave. Nuk komunikonte me askënd. Në kohë të ndryshme, e kam pyetur disa herë për ato çaste dhe më ka dhënë të njëjtën përgjigje: "S'kam pasur komunikim. Dija vetëm se do të silleshin si me një miting të paligjshëm të partive të vogla".
Në këtë përgjigje shfajësuese kishte plot nuanca të dijes dhe mosdijes së tij për atë që do të ndodhte. Por Azem Hajdari mendonte ndryshe. Ai kishte frikë se dëmi që po bëhej do ta tejkalonte dëmtimin e Berishës dhe, si zakonisht në raste të tilla, ai i shtonte sulmet mbi njerëzit që i urrente vërtet dhe ata ishin Agim Shehu dhe Bashkim Gazidedja. Ma stërholloi skenarin e tij plot paranoja, se si ata të dy donin që të nxirrnin nga loja të gjitha palët dhe ta merrnin vetë komandën.
- Ky është skenar, - tha. - Duan të na nxjerrin jashtë loje.
Zemërimi i tij me njerëzit e ShIK-ut dhe të Policisë kishte kohë që i kishte kaluar kufijtë.

Dola me vrap jashtë dhe u futa mes turmës. Ndeza mikrofonin.
Ndërkohë që flisja me Azemin, një ofshamë e madhe erdhi nga sheshi. S'e dalloja dot mirë se kush kishte rrëmbyer një megafon, por më ngjasonte me zërin e Neritan Cekës, që këlthiste: "Kjo është diktaturë!".
Më tej, Servet Pëllumbi ngjante si një statujë e ngrirë nga pamja që kishte para syve. Një fotoreporter spanjoll, i gjakosur në përpjekje për të mbrojtur aparatin e tij fotografik dhe një truprojë e tij i gjakosur me lopatë xheniere, ishin mbështjellë rreth tij, sikur të gjenin mbrojtje te profesori i vjetër i marksizmit. Ishte një skenë që turpëron çdo shoqëri që e prodhon. Muskujt e palëvizur të Servet Pëllumbit dhe njerëzit e ngjeshur përreth tij, ishin imazhi më i dhimbshëm njerëzor që prodhoi dhuna e 28 majit.

Dhëmbët e thyer të Arben Imamit, tërheqja zvarrë e tij, dhunimi i Gramoz Pashkos dhe Blendi Gonxhes, përplasja me Pandeli Majkon, ishin brutale dhe të egra, kurse ballafaqimi i dhunës me një njeri paqësor dhe me një portret të heshtur e qortues si Servet Pëllumbi, ishte i dhimbshëm. Turma e policisë e humbi kontrollin dhe filloi të godiste kë të mundte. U afrova sa munda të merrja disa zëra për në radio. Për fat, mikrofoni më kishte regjistruar zërin e Neritan Cekës dhe Kastriot Islamit. Mblodha të gjithë zërat dhe u ula të shkruaja raportin.

Në orën 15.00 ishte emisioni te "Zëri i Amerikës". Montova fillimisht atmosferën e protestës, ku dëgjohej në sfond kënga "Eja mblidhuni këtu, këtu!", pastaj Neritan Cekën, Kastriot Islamin dhe në fund Azem Hajdarin. Pjesa e Azemit ishte më shumë si balancë ndaj tre opozitarëve. "Policia po bën detyrën, - tha ai. - Ky është një miting i paligjshëm. Asgjë më shumë". Ishin krejt e kundërta e asaj që bluante me vete në hollin e hotelit.
Zëri i tij ishte i pasigurt dhe sapo e mbaroi fjalinë, uli kokën dhe filloi të shante përsëri "ata që kishin futur në skemë PD-në". Brenda çdo minute ai jetonte dramën e të qenit themelues i Partisë Demokratike, të cilën duhej ta mbaronte, si dhe adhurues i betejës që bëhej para syve të tij dhe kundër partisë që ai kishte themeluar gjashtë vjet më parë për lirinë e fjalës dhe votës, që bëhej tashmë nga ajo parti që kishte trashëguar historinë e Partisë së Punës. Azem Hajdari e vuante këtë dilemë të madhe si një fat që nuk e meritonte. i luftuar me egërsi brenda partisë së tij nga grupi i Berishës dhe i mbetur më këmbë falë aftësive të tij populiste dhe makinacioneve shpeshherë banale, në mesditën e 28 majit ai ishte njeriu më i rrahur i politikës shqiptare, edhe pse mbi kurrizin e tij nuk u vërtit asnjë shkop. Ai ndiente lakmi për ata njerëz që kishin lirinë të bënin një betejë të re kundër atij që po e izolonte dhe po e zvogëlonte pak e nga pak brenda partisë që themeloi vetë. Ai ndiente makth, mes të tjerash, për mungesën e lirisë së tij për të thënë atë që mendonte, si gjashtë vjet më parë. Atë ditë ai mendonte se partia e tij po tradhtohej nga disa fanatikë që po e çonin në greminë dhe detyrohej të fliste publikisht në favor të një gjëje që nuk e besonte. E bënte këtë me shpresën që të mbetej ende brenda asaj partie, me shpresën se mund t'i vinte sërish dita për një betejë që mund ta fitonte brenda saj.

Qeveria e re, një ndjellëse fatkeqësish

Ndërsa vera e vitit 1996 po tërhiqej zvarrë mes sherreve të socialistëve dhe nxjerrjes jashtë loje të shumicës së emrave politikë të PD-së, në horizont po shfaqeshin probleme të reja, që buronin nga politika personale që kishte diktuar elitën e re politike në pushtet, nga larja e hesapeve mes palëve dhe pamundësia e pushtetit për t'i dhënë një përgjigje krizës së fajdeve, që pas zgjedhjeve shpërtheu edhe te fondacionet e quajtura bamirëse, si "Populli" dhe "Xhaferri".

Në planin politik, Azem Hajdari, themeluesi i Partisë Demokratike dhe i përjashtuari i madh i saj, po përgatitej për kundërsulm. Shoqëria e tij me krerët e sindikatave po rritej dhe ai po kërkonte një mandat për t'iu kundërvënë qeverisë së re Meksi.
Vetë Meksi, në të vërtetë, ishte i çudituri i madh që i kishte mbijetuar postit të tij. Komunikimi i tij me Berishën ishte vështirësuar dhe deri në minutën e fundit ai nuk kishte asnjë sinjal rikonfirmimi. Madje, një natë para se të shpallej qeveria, Berisha e çoi deri në fund humorin e zi, kur na thirri mua dhe Ylli Rakipin në zyrë dhe na la të kuptohej se kandidat mund të ishte edhe Genc Polloja. Ne e çuam deri në fund humorin e tij të zi duke e futur këtë në faqen e parë të gazetës. Por në orën dhjetë, gjithçka ishte qetësuar dhe Aleksandër Meksi ishte rikonfirmuar. Dy të zemëruar të mëdhenj kishte me këtë vendim: Bashkim Gazidedja dhe Azem Hajdari, të dy po ashtu armiq me njëri-tjetrin. Gazidedja u trondit aq shumë nga rikonfirmimi, sa nuk dinte kujt t'i hapej. Mori Ylli Rakipin në telefon dhe e ka mbajtur gati një orë duke zbrazur gjithçka kundër tij. Fliste për abuzime financiare, për lidhje të dyshimta antikombëtare, për gjithçka. Por dëshpërimi nuk i vinte nga kjo gjë, por nga fakti se, sipas tij, i kishte çuar një dosje të tërë Berishës me këto gjëra dhe se ai nuk e kishte përfillur. Këtë gjë nuk e shpjegonte dot. i vetmi që kishte një shpjegim për këtë ishte avokat Ngjela.
- Ky Gaziu s'e njohka doktorin fare, - tha. - i paska bërë dosjen sa një mal Leka Meksit dhe kërkon që ta heqë doktori. Po doktori atë do, dosjen. Ai e paska bërë me duart e tij kryeministër. i paska thënë: "Ja ku e ke dosjen e tij, tani bëje!". Se ai nuk e di që është ndryshe ekuacioni.
Por humori i Ngjelës nuk mbërrinte dhe as nuk kuptohej nga mendja e Gazidedes. Dhe ishte tejet i brengosur. Me Azem Hajdarin, po ashtu. Ky nuk e kishte me Aleksandër Meksin, por nuk guxonte ta bënte betejën direkt me Sali Berishën. Donte doemos t'i tërhiqte vëmendjen atij dhe ta thërriste për një pakt. Avokat Ngjela, që ia kishte njohur prej vitesh këtë stil, ia ngrinte nervat kur ia ilustronte gjithçka me pasqyrat që dogjën anijet e Kartagjenës.
- Kot e ke, Azem, sa bën gati anijen ti, ai të drejton pasqyrën dhe ta djeg. Mos u lodh kot! - i thoshte.
Po Azemi nuk u tërhoq kurrë. Për t'ia arritur asaj dite, që nuk ia arriti dot derisa e vranë, ai bëri gjithçka: u bë mik me armiqtë e Berishës në PD, armik me miqtë e tij, bëhej tolerant dhe radikal, antikomunist i tërbuar dhe njeriu më i moderuar. Bënte gjithçka që, një ditë, ai t'i thoshte:"Azem, çfarë do, fol..." Ai nuk ia tha kurrë dhe tashmë themeluesi i asaj partie po tretet nën dhè pa ia arritur të bëhej qoftë edhe një ditë ministër, ndërsa dhjetëra e qindra të tjerë, miq dhe armiq të tij, pa asnjë kontribut në atë parti, janë bërë gjithçka, mjaftonte që të mos kishin pretendime politike...

Postuar nga Vizioner datë 30 Shtator 2010 - 18:44:

Stërkaj lë PD-në: Jemi kthyer në kartona për ligjet e hajnave

LETRA E PLOTE E DEPUTETIT TE PD - Deputeti i Partisë Demokratike, Paulin Stërkaj nëpërmjet një deklaratë për shtyp derguar mediave ka njoftuar largimin e tij nga grupi Parlamentar i PD-së dhe kalimin në opozitë.

Në një letër drejtuar zgjedhësve të tij, Stërkaj ka shpjeguar të gjtha arsyet që e kanë cuar drejt këtij vendimi, ndërkohe qe u ka bërë thirrje të gjithë kolegëve të tij depuetë, që të thonë me zë të lartë atë që cdo ditë thonë me njëri-tjetrin për të zezat e këtij pushteti.

-Më poshtë mund te lexoni te plotë letrën e Paulin Stërkaj-

DEKLARATE SHTYPI E DEPUTETIT PAULIN STERKAJ

Durimi im ka mbaruar. Mbas 29 qershorit une kam njohun nje bote ku jam ndjere perdite edhe ma i huaj. Deri ne janar kam shkuar prane elektoratit tim disa dite ne jave. Aq sa njerezit filluan te me thone s'te kemi zgjedh me ndejt me ne po me na zgjidh problemet tona. Po si mund t'ja zgjidhja une problemet malesoreve te mi kur gjithçka ata donin nga une zgjidhej me leke jo me te drejte. 3500 euro kerkonin feudalet e kesaj qeverie ne malesi per te dhene nje vend pune ne arsim.

Kryeministri me jepte shprese me fjale. Kurse ne realitetin e varfer te malesise se madhe une gjeja vetem hajni e pabesi zyrash province qe per cdo problem u thoshin njerezve: Kaq lek duhen per mu e aq lek duhen per ministrin ne Tirane! Vendosa me e ngrit shqetesimin tim te madh ne grupin parlamentar. Nuk ishte e lehte. Sepse ne grupin e PD flet vetem kryeministri, kurse te tjeret heshtin. Ne nje vit mbledhje mbaj mend vetem 2 vete qe kane hap gojen. E njerit nga te dy Berisha i tha ky s'eshte vendi me diskutu po me miratu.

E verteta eshte se mbasi fola ne grup kryeministri me tha ke plotesisht te drejte. Por eshte po kaq e vertete se me mbrapa kurrgja nuk ndryshoi. Po ato praktika te mbrapshta. Po ato rrena. Po ato gjoba per njerezit e keputur qe duan vec pune me hanger nje kafshate buke dhe pune nuk gjejne dot pa dhene leke. Kjo me ka turperuar si deputet i kesaj mazhorance te korruptuar perpara malesoreve te mi, megjithese edhe ne 2005 edhe ne 2009 me kane ardhur mbrapa si Paulin e jo si partiak. Por keshtu me jane hape syte me pa se semundja e hajnise eshte e thelle dhe rrenjet i ka ne qeveri jo ne malsi.

U be kohe qe po e degjoj opoziten te nxjerri fakte te renda per ministra te korruptuar e per vjedhje ne sasira qe po e lene popullin gojehapur. Qeveria nuk po di cka me thene dhe po shmanget duke sulmuar opoziten. Plot deputete te mazhorances qe s'jane perzier apo nuk i ka perzier kush ne keto pune te pista, e thone perdite ne kafe me njeri-tjetrin se ketu ka plas hajnia. Kam pare edhe nga ata qe dalin me sha opoziten me porosi per 20%shin dhe pastaj thone qeveria vjedh kurse ne duhet te luftojme me opoziten! Kurse kryeministri rrit dozen e sukseseve ne fjalime per te balancuar rritjen e varferise e te hajnise ku mesa duket eshte i perfshire edhe vete. Me vjen keq por shpjegim tjeter nuk gjej dot kur e shoh Berishen te sjelle ne parlament ligje qe legalizojne hajnine dhe pastaj i versulet opozites sa del nje fakt korrupsioni.
Une nuk shoh me shprese per reflektim as te kjo qeveri as te ky kryeminister qe po do me fut gjithe Shqipnin ne thes me korrupsionin me te rrezikshem qe ka njohur historia e ketij vendi.

Nuk jam as i madh as i rendesishem. Po jam malesor qe me ka mbetur sahati tek mesimet e babes dhe zakonet e malsise qe nuk bashkejetojne dot me rrenen e me hajnine. Me vjen keq per gra e burra te mire dhe te zote ne grupin e PD-se qe jane kthyer ne kartona per ligjet e hajnave dhe qe nuk u thote kush as miremengjes. Une sot ju them atyre neser do jete vone neqoftese sot nuk e thoni me ze te larte ate qe e dini me mire se te tjeret dhe e thoni me njeni-tjetrin cdo dite per te zezat e ketij pushteti. Megjithate kjo eshte zgjedhja e tyre. Per mua ishin e kane me mbet miq te mire.

Une e kam bere zgjedhjen time: Larg hajnave qe po i marrin shpirtin Shqipnis!
Me besnikeri te plot ndaj malesoreve te mi qe me kane votuar edhe ne 2005 edhe ne 2009 dhe kurre nuk i kam ndare ne socialista e ne demokrat, une qysh sot jam ne opozite me kete qeveri qe eshte e keqja e malsise dhe gjithe Shqipnis.

* * *

Nuk e njoh por, Respektin tim per kete njeri!
Edhe pse, do te jete i "humbur" me kete veprim dhe mendoj qe, Diktatori - Sali Berisha, s'ka per ta lene rehat por, ai tregoji Karakterin e tij. Tregoji qe eshte Njeri!

Uroj te jene sa me shume nga keto njerez qe kane Moral.
Keto Njerez te ngjallin Shprese!

Ky ishte lajmi me i kendshem i dites, qe kam lexuar.

Postuar nga Fajtori datë 30 Shtator 2010 - 21:04:

Ky ishte me PS dhe kaloi me PD, kur Nano dhe urdher te votohet presidenti. Tani po kalon prape me PS.

Pavaresisht nga morali i ndryshimeve te partive, ky te pakten shkruan nje leter per publikun dhe elektoratin. Ilir Meta kaloi ne aleance me PD pa i spjeguar asgje elektoratit.

Postuar nga Vizioner datë 08 Tetor 2010 - 09:37:

Citim:
Po citoj ato që tha Vizioner

Rreshtat e meposhtem, jane nje deshmi e rendesishme per të rikonfirmuar çfare ka nen lekuren e personazhit qe sot eshte Kryeminister dhe qe ka dominuar skenen politike te ketyre viteve; kete skene oklokratesh te mbushur me burra [b]te vegjel e te ndotur, qe hyjne e dalin, me damken e hajdutit te pandeshkuar ne shpine.

Nga Mero Baze
-pjese nga libri "1997"-

Baze: Në zyrën e Berishës në 26 maj 1996

Tatëpjeta e demokracisë shqiptare do të niste pas zgjedhjeve të 26 majit 1996, ditë që është skeduar si simboli i revanshit antidemokratik ndaj zgjedhjeve të lira në një vend pluralist. Partia Demokratike e presidentit të atëhershëm dhe kryeministrit të sotëm, do të bënte gjithçka antiligjore dhe antidemokratike për të fituar një mandat të dytë qeverisës, paçka se do të binte pas revoltave të dhunshme dhe anarkisë që pllakosi vendin, pas rënies së shtetit në mars 1997.

Dëshmia e gazetarit Mero Baze, vjen nga brenda. Ai është atë ditë aty, në strofkullën politike të presidentit Berisha, i cili komandon fijet e pushtetit për të rrëmbyer fitoren në zgjedhjet parlamentare.

Është njëra prej dëshmive të shumta që bëjnë autopsinë e rënies të pushtetit të presidentit autoritar, pjesë e librit të sapodalë në treg me titull "Viti 1997, prapaskenat e krizës që rrënuan shtetin".

Berisha është drejtuesi i maskaradës elektorale, e cila i del nga kontrolli, pas largimit të komisionerëve të opozitës së majtë nga zgjedhjet. Dhe pasi gjithçka rrëshqet në totalitarizëm, është vetë Berisha që sajon komplotin e madh të armiqve të brendshëm (socialistëve) dhe atyre të jashtëm amerikanë, grekë, vëzhguesit e ODIHR-it për t'ua faturuar, "fitoren" e shëmtuar prej nga nisi degradimi i shtetit.

-Mero Baze-

Duhej të intervistonim Sali Berishën direkt për emisionin e lajmeve të orës 20.30 te "Zëri i Amerikës". Redaksia nga Uashingtoni ishte në ankth, pasi deri në orën 20.10, linjat ndërkombëtare me Shqipërinë ishin të bllokuara. Një vend që thuajse kishte qenë jashtë vëmendjes së botës, atë pasdite, befas, tërhoqi gjithë vëmendjen me krisjen e fortë që po merrte një proces i shkatërruar zgjedhjesh. Për 10 minuta të ankthshme para emisionit, na u desh që nga dy telefona të transmetonim njëkohësisht të gjitha raportet për zhvillimet e pasdites. Elez Biberaj u lidh direkt me Berishën. Biseda i ngjante një dueli mes dy miqsh të zemëruar me njëri¬tjetrin, por që ende s'kishin shkëmbyer asnjë fjalë për shkakun e vërtetë të zemërimit.

Biberaj ishte një gazetar legjendë në Shqipëri, për shkak të rolit të tij kyç në përmbysjen e komunizmit dhe shpeshherë, pa ndonjë sforcim, ai ia lejonte vetes luksin që ta quanin edhe përkrahës të Sali Berishës. Por kjo tashmë nuk ishte më luks, por taksë. Në duart e pushtetit të dalë nga rrënojat e komunizmit po plagoseshin rëndë zgjedhjet dhe ky ishte atentati më i madh që mund t'i bëhej një shoqërie që përpiqej të mbijetonte në demokraci, por me kulturën e komunizmit në kokë.
Biberaj përpiqej të ishte i ashpër në pyetje dhe i qetë, ndërsa Berisha protokollar dhe nervoz. Herë-herë ngjante i egërsuar dhe kishte një vendosmëri të dyshimtë në fjalët e tij. Disa herë iu drejtua me "zoti Biberaj", çka do të thoshte se po bëhej nervoz nga pyetjet. Sidoqoftë, deklarata e tij ishte parimore. Dënonte bojkotin dhe u bënte thirrje komisionerëve socialistë të rrinin aty për të numëruar votat. Ishte një thirrje që, në ato çaste, nuk kishte më se kush ta dëgjonte. Shumica e komisionerëve kishin braktisur komisionet dhe në qendrat e votimit kishte filluar anarkia.

Pasi përfundoi biseda e Biberajt me Berishën, pasuan tri raporte të tjera dhe në fund m'u desh të lidhesha përsëri direkt për të plotësuar një dyminutësh. Ishte një lidhje nervoze. Ndihesha i rraskapitur dhe plot pikëpyetje për atë që po ndodhte. Nuk është se nuk e besoja faktin që socialistët ikën për t'ia lënë zgjedhjet si kopilin në derë Berishës. Besoja, po ashtu, se PD-ja mund t'i fitonte ngushtë këto zgjedhje. Skenat e ditës së votimit dhe mënyra se si kishte nisur të degradonte situata, ishin vrastare. Makthi disamujor, që kish nisur të shfaqej para fushatës dhe gjatë saj e që çoi në pastrimin e fushës nga kundërshtarët realë dhe në bllokimin edhe fizik të fushatës, tashmë po prodhonte frytet e veta. Shihej qartë se rrënojat e asaj që po ndodhte para .syve tanë do të mbeteshin shumë kohë pa u pastruar në politikën shqiptare.

Zgjedhjet po prisheshin si një ndërtesë pa leje, ku askush nuk merr përsipër ta pastrojë territorin, por vetëm të shembë ndërtesën. Berisha kishte muaj që e kishte vizatuar armikun te njerëzit rrotull tij. Në atë vizatim kishte përdorur detaje realiste dhe fakte të pamohueshme, kombinuar me artifica dhe paranoja që ngjiznin idenë e një komploti thuajse ndërkombëtar. Ai fliste për një komplot që e drejtonte Fatos Nanoja që nga burgu dhe që ishte rekomanduar nga Nikolas Gejxhi, një shkrimtar tejet i njohur në SHBA dhe veprimtar i qarqeve nacionaliste greke, që çmohej sidomos për luftën e tij kundër Berishës. Vetë Gejxhi bënte kujdes që anti-Berishë të shfaqej vetëm kur ishte mes grekëve, ndërsa në publik bënte kujdes të ishte një shkrimtar i talentuar dhe plot fantazi për Epirin dhe Greqinë, një vend që vazhdon t'i çudisë amerikanët me aftësinë për të prodhuar më shumë "histori për frymë" se të ardhura për frymë.

Pasi mbaroi emisioni, u lidha në telefon me Berishën, që ta pyesja për gjendjen.
- Eja lart, - më tha. - Jam me Gencin. Eja njëherë ta diskutojmë.
Në atë kohë ai rrinte në vilën nr. 4, që ishte në krah të Pallatit të Brigadave, një vilë modeste, që kishte një dhomë dite të bollshme e që ishte gjithmonë e mbushur me gazeta, libra dhe shkresa sipër njëra-tjetrës,
që mund t'i identifikonte vetëm Sali Berisha me sistemin e tij të kontrollit mbi rrëmujën. Ishte një nga aftësitë e tij të veçanta të orientohej mes kaosit që prodhonte vetë, i cili i shërbente njëkohësisht si një pengesë, si një mur ndarës, që askush të mos përfshihej në kaosin e tij.
E gjeta teksa rrinte thuajse pa folur me Genc Pollon. Ky i fundit po rrinte në lidhje të vazhdueshme me Përmetin, në fund të dhomës së ditës, ku ishte telefoni. Fliste vazhdimisht dhe kërkonte gjithmonë një njeri me emrin Dashi.
Fliste dhe herë pas here qeshte me vete. Interesohej për detaje dhe kuti të ardhura nga fshatrat. Ishte ora rreth 21.30, kur ai uli telefonin, buzëqeshi me ndrojtje dhe shqiptoi se kishte fituar në Përmet.

Berisha, që ndërkaq po fliste me mua për gjëra krejt pa rëndësi, rrudhi vetullat.
Ashtu? - ia ktheu sakaq. - Ëhë..! - shtoi pastaj, sikur deshi t'i thoshte "futja kot".
Ishte një nga ato shprehjet e. pavullnetshme, kur ai ngelet bosh dhe nuk e gjen fjalën e duhur për të shprehur mosmiratimin për diçka.
- Në fakt, u thashë të mos e japin në televizion, se në orën 22.00 mbyllen votimet, - tha Polloja, në përpjekje për t'iu përshtatur mosmiratimit të dukshëm të shefit të tij.
E ku i numëruan ata? - e pyeti Berisha.
Po në Përmet janë mbyllur shpejt, se njerëzit atje votojnë herët dhe ata i kanë hapur kutitë. Ka pasur edhe socialistë. Pastaj, pak vetë e kanë marrë vesh nga socialistët në bazë që janë bojkotuar zgjedhjet. Në shumë fshatra s'e kanë marrë vesh fare.
- Me kë fole ti? - e pyeti sërish Berisha.
- Me atë që është te komisioni...
Berisha mblodhi buzët sërish, tundi kokën në shenjë mosmiratimi dhe u përpoq të vazhdonte bisedën me mua. Ishte aq instinktive kjo, sa harroi ku e lamë bisedën dhe mua m'u desh t'i kujtoja se po flisnim për vëzhguesit ndërkombëtarë.
- Ah, po... mirë, shiko, unë fola me këta të Asamblesë Parlamentare të OSBE-së dhe ata janë të kënaqur. "Ka pasur zgjedhje korrekte", më thanë dhe e kanë dënuar bojkotin. Shiko, kanë shumë rëndësi ata... ë? Se ata të ODIHR-it janë ca marksistë të fëlliqur, që i kanë sjellë këtu për me i prishë zgjedhjet.

Polloja, që me sa dukej kishte qenë furnizuesi kryesor me materiale të tilla, vazhdonte të rrinte në fund të dhomës dhe po i ndiqte me indiferentizëm ato që ne po bisedonim, por edhe i gatshëm të merrte pjesë në bisedë.
U vendos një heshtje e sikletshme.
- Nuk e di... ai thotë se mund të shkojë edhe në balotazh... - e theu heshtjen Polloja.
Tonet fillestare, gjysmë entuziaste dhe gjysmë cinike, ndërkaq kishin rënë, por sidoqoftë ndihej i gëzuar.
- Urdhëro? - ia ktheu Berisha, që u duk se u shkund papritur nga pauza që u vendos pas ngecjes së bisedës për vëzhguesit e huaj.
- Me kë fole? - e pyeta unë me zë më të ulët Pollon, për ta lehtësuar me këtë rast edhe kuptimin e fjalës "urdhëro", që Berisha e kishte instinktive, kur nuk donte të dëgjonte atë që dëgjonte.
Ndonëse Polloja ia dinte mirë këtë zakon, u kap në befasi.
- Me sekretarin e Bertit fola, me Dashin, - u përgjigj. - Vetëm ai ka telefon direkt te Turizmi.
Ndërkaq, në zyrën e Sali Berishës, ditën që zgjedhjet po kurorëzoheshin, Genci po ma kujtonte se kush ishte Dashi. Dhe mua m'u kujtua "pashallëku" i vogël që ata kishin krijuar në Përmet. M'u kujtua flokëgjati, sherret, dhuna. M'u kujtua Berti, që komandonte gjithçka, si dhe kryetari i PD-së, por edhe një shef komisariati nga Kuçova, që mbante flamurin e PD në makinë... Për një çast mendova se vërtet ata mund të kishin ndihmuar për një fitore thuajse të dhunshme.

Në heshtjen që pasoi mes fjalive të shkëputura të Pollos për fitoren e pritshme në Përmet dhe hezitimeve të Berishës për ta vazhduar atë bisedë që nuk donte ta dëgjonte, pulti i televizorit të tij rikthehej gjithmonë te TVSh-ja. Dy "yjet" e emisionit të lajmeve, Reiz Çiçoja dhe Vjollca Vokshi, ishin si në ekstazë. Vjollca shpalli fitoren në Skrapar. Ajo tha se sapo kishte pasur një telefonatë nga deputeti i PD-së në Skrapar dhe se ai konfirmonte fitoren e PD-së në bastionin "e kuq".

Berisha u përmend.
- Në Skrapar? - Mori në dorë telefonin. - Ore zotëri, ç'është ky Skrapar që jepni në televizion? S'kanë mbaruar zgjedhjet akoma. Ç'i keni këto? Nuk fiton PD-ja në Skrapar... Urdhëro? Jo, jo, nuk fiton... jo, shikojeni mirë, mos bëni marrëzi këtu.
E mbylli celularin me nervozizëm.
Duhej të ishte dikush nga TVSH-ja. Ai institucion ishte kthyer papritur në supershtet. Caktonte mandate, hiqte mandate, shpallte rezultate dhe të gjitha pastaj certifikoheshin ashtu siç shqiptoheshin aty.

Biseda ngeci përsëri. Berisha lëvizi me pult disa stacione dhe dëgjonte me nervozizëm. Ilir Meta, i alarmuar ndërkohë, kishte filluar të çonte mesazhe që të mos i prekej mandati. Më ra disa herë telefoni dhe më duhej të dilja jashtë për t'u përgjigjur. Artur Kopani, një reporter i gazetës Albania, që mbante lidhjet me Ilir Metën, ma konfirmoi i shqetësuar këtë gjë. Thashë të mos bëhej merak se gjithçka ishte në rregull.

Kur u futa sërish në dhomë, heshtja vazhdonte. Berisha ngriti kokën se mos kisha ndonjë lajm, por unë e mbylla me një "asgjë".
Ilir Meta është shqetësuar, - i thashë pastaj.
Ashtu? Normale që do të shqetësohet. Këta janë të papërmbajtur... domethënë... hëm! - Shfryu dhe nëpër dhëmbë përmendi emrin e Kudret Çelës, kandidat i PD-së në Skrapar. Pastaj, për inerci, u kthye nga Polloja: - Genc, ti nuk ke fituar në Përmet! Nuk besoj... pyet edhe një herë!
Ishte një fjali krejt e papritur dhe e ftohtë.
Ja, të pyes, - tha Genci dhe u ngrit e shkoi përsëri tek telefoni. Përsëri ai Dashi dhe pas pak, Genci erdhi më i skuqur.
Në balotazh, më duket, - tha. - Akoma nuk kanë ardhur disa zona. - U bënë shumë fitore, - i thashë Gencit.
Nuk ka ndonjë gjë. Kur je mbi 50 për qind, ç'bëri 51 për qind, ç'bëri 90 për qind, shumicë je. Nuk prish ndonjë punë.

Ishte një fjali që e bënte të panevojshme zgjatjen e bisedës. E tha me qetësi dhe ishte një përpjekje për të më treguar se ai nuk mund të hynte te pjesa që duhej të sakrifikohej. Për të, mbetja jashtë Kuvendit nënkuptonte fundin e karrierës. Ai vuante nga një paranojë se Berisha e kishte çuar në Përmet për ta hequr qafe. Në fakt, nga kjo paranojë vuante thuajse gjithë pjesa e PD-së që konsiderohej e "largët" me Berishën. Duke qenë shumica jugorë, ata ishin kandiduar në zonat e Jugut, ku PD-ja ishte pakicë. Ata e kishin konsideruar këtë si një përpjekje të Berishës për t'i nxjerrë jashtë loje. Megjithëse Berisha, për t'i përkëdhelur në sedër, kishte deklaruar se "në zonat më të vështira do të çoj më të mirët", sërish ata ishin xhindosur më shumë. Agron Musaraj, ministri i Brendshëm, që dukej se kishte distancë nga Berisha, e shprehte hapur këtë në Berat dhe pikërisht në emër të kësaj mërie të heshtur, bëri sa më pak kujdes që ta fshihte manipulimin.

Më vonë, ky ishte një arsyetim i Berishës në rrethe të ngushta, që e fajësonte këtë grup për prishjen e zgjedhjeve në shenjë hakmarrjeje. Por ky argument ishte i dobët, sepse ky grup e drejtonte gishtin mbi dyshen Shehu-Gazidede, që komandonin struktura të paidentifikuara civile ditën e zgjedhjeve, sidomos paradite, që kanosnin dhe bënin presion.

Ra telefoni dhe Berisha përshëndeti në anglisht. Ishte një bisedë miqësore dhe njëkohësisht shumë shpjeguese për situatën. Po fliste me Qemal Dervishin, nëndrejtorin e Bankës Botërore, një mikun e tij të vjetër me origjinë të largët nga oxhaku i Konicës dhe Ali Pashë Tepelenës. Përpiqej të ishte entuziast, por ndihej një tronditje që i përshkonte tejpërtej emocionet e bisedës. Puna sillej përsëri te bojkoti i opozitës. Këtu Berisha ishte pak skematik në shpjegim. Ishte i detyruar të kishte si argument kryesor mospajtimin e tyre me humbjen dhe braktisjen e fushës së betejës.

Më pas, një telefonatë tjetër. Dhe kjo në anglisht fillimisht, pastaj në shqip. Dukej se ishte një shqiptaro-amerikan. Por nuk e pyeta se kush. Dy telefonatat e kishin sjellë pak në humor. Biseda u hap përsëri dhe ai e pyeti Pollon:
- Hë, ç'ka ndonjë lajm?
- Asgjë, - tha Genci, i cili mendoi se e pyeti për Përmetin. - Ata thonë balotazh.
Kush thotë balotazh?
Ata në Përmet.
Ëhë... jo, unë pyeta për ndonjë gjë tjetër.
- Jo, asgjë.
Ra sërish zilja e telefonit.

- Ashtu? E po, mirë atëherë. Po, po, do të vij. Menjëherë. Ja, u nisa. -- Ndërkaq, u kthye nga ne të dy: - Është Tritan Shehu... Janë mbledhur njerëzit te partia dhe duhet të shkoj. Atje po festohet. Ne më duket se kemi humbur lidhjet me njerëzit. Ata e projektojnë këtë si një fitore të madhe, kurse ne rrimë e nxijmë këtu...
U ngritëm. Genci u përpoq sërish të pyeste, këtë herë me celular, nëse kishte dalë rezultati, por Berisha, që ndërkaq kishte ardhur paksa në formë, ia preu:
- Lëre, Genc, se ai rezultat nuk del sot... nesër del.

-vijon, dikur-

Postuar nga Vizioner datë 10 Tetor 2010 - 19:19:

Citim:
Po citoj ato që tha Vizioner

Rreshtat e meposhtem, jane nje deshmi e rendesishme per të rikonfirmuar çfare ka nen lekuren e personazhit qe sot eshte Kryeminister dhe qe ka dominuar skenen politike te ketyre viteve; kete skene oklokratesh te mbushur me burra te vegjel e te ndotur, qe hyjne e dalin, me damken e hajdutit te pandeshkuar ne shpine.

Nga Mero Baze
-pjese nga libri "1997"-

Mëdyshjet e Berishës mes Greqisë e Serbisë

Ndërsa po udhëtoja nga Vlora për në Tiranë, pas intervistës me ish-Presidentin Xhorxh Bush, në Fier takova dy drejtuesit e gazetës RD, që po ktheheshin nga Greqia. Lazër Stani më tregoi se kishte qenë në një hotel me tre liderët e opozitës në Athinë. Ishte takuar me Janis Repasin, zëdhënësin e qeverisë greke. Më bëri përshtypje fakti që Repasi kishte theksuar se "Greqia dëshiron që kjo gjendje stabiliteti dhe qetësie të vazhdojë, pasi është në dobi të rajonit të Ballkanit". Argument kryesor në favor të qeverisjes së administratës së Partisë Demokratike ishin, në të vërtetë, rendi dhe qetësia. Vlora ishte në atë kohë qyteti ku mund të pushonte një president amerikan. Disa muaj më vonë, u pa se zëdhënësi i qeverisë greke kishte goditur në shenjë, kur kishte "uruar" me cinizëm që kjo qetësi dhe ky stabilitet të vazhdonte në Shqipëri. Në Vlorë, një vit më pas, nuk jetonin dot më as banorët e saj.
Por përshtypja që kishte lënë zëdhënësi grek te njerëzit e shtypit të PD-së ishte e mirë dhe ata mendonin se, me pak punë, Berisha mund t'i përmirësonte raportet me Greqinë. Gjatë fushatës elektorale të 26 majit, ai bëri kujdes që këto marrëdhënie t'i vlerësonte si pozitive. Alfred Serreqi, si ministër i Jashtëm, kishte vizituar Greqinë në mes të fushatës dhe kishte marë premtime për legalizimin e emigrantëve shqiptarë. Në prill ishte nënshkruar Traktati i Miqësisë mes dy vendeve dhe qenia e Teodor Pangallosit si ministër i Jashtëm e kishte zbutur ndjeshëm situatën. Berisha përpiqej të bënte ndarje të fortë mes lobit grek në SHBA dhe qeverisë greke, që sipas tij ishte aleatë me Berishën. Askush nuk e kuptonte dot sa ujë kishte rrjedhur poshtë karriges së pushtetit të Berishës, derisa turbullira u shfaq hapur. Një natë më pas, kur Berishës po i komentoja përshtypjet e drejtuesve të RD-se nga takimi me Repasin, ai u bë i heshtur.

- Nuk e di, s'i kuptoj këta greket, - tha. - Këta duhet të jenë idiotë. Këta nuk e kuptojnë që është hera e parë që ky vend u ofron miqësi atyre. Unë u kam ofruar miqësi. Ndryshe, ky vend e ka pasur gjithmonë hapur derën në Beograd. Nuk e kuptojnë këta që ne, po të duam, një telefonatë larg e kemi Beogradin....
Ishte një shfrim i rrjedhshëm, pa asnjë pengesë logjike në tentativën për të përzier analizën historike me nevojën për të ruajtur pushtetin. Mua më ra si bombë ideja qe ne e paskëshim shumë të lehtë miqësinë me Serbinë. I lindur dhe rritur në Jug, me një distancë edhe kulturore për ish-Jugosllavinë, por shumë i lidhur emocionalisht me Kosovën, papritur, m'u duk vetja i pagdhendur për këto punë. Berisha ndoshta e kapi hutimin tim dhe vazhdoi:
- Po, kështu është, domethënë, s'e kuptoj këtë injorancën e tyre. Po këmbëngulin pafund për luftë mes nesh. Mos shiko ti se kush është tani në Beograd, por i sigurt të jesh ti që ata e dinë që ne atje e kemi pas gjithmonë një ofertë gati. Ne... domethënë Shqipëria... nuk e kam fjalën konkretisht ne si qeveri...
Ishte një përpjekje e shpejtë, por e qetë, për të ma larguar idenë se edhe ai vetë e kishte një ofertë gati në Beograd. Një shpjegim i rrëmujshëm, mes shfajësimit për keqkuptimin e mundshëm dhe një të vërtetë historike që në Veri të Shqiperise nuk ishte aq e panjohur dhe e largët sa në Jug. Aleancat e Zogut dhe qeveritë provizore rebele të mirditorëve që nuk pajtoheshin me krerët e shtetit të ri shqiptar, e kishin zbuar këtë paragjykim që, per mua, ishte një tabu. Berisha ndërroi bisedë, por hutimi im, i ngecur me sa dukej në shpërqëndrimin e mëtejshëm të bisedës, na riktheu sërish tek ish-Jugosllavia dhe Greqia, si dy fqinje me shanse të ndryshme për miqësi me Shqipërinë. Shihej qartë që, nëse në Beograd nuk do të kishte qenë Milosheviçi dhe nuk do të ndodhte ajo që kishte ndodhur, pra nëse ne do t'i fillonim proceset demokratike kur në Beograd të kishte pasur një qeveri më liberale, orientimi ynë do to kishte qenë Beogradi. Kur e mendoja ftohtë herë pas here këtë, s'më dukej dhe aq shokuese sa ç'mu duk në atë cast që e dëgjova nga Sali Berisha. I pamësuar të jetoja me idenë se kemi fqinjë Serbinë apo Malin e Zi, madje i ndodhur dhe shumë larg kulturës së tyre politike, më dukej si sforcim. Por sërish, kur e ripërtypja, kur mendoja për raportet e politikanëve kosovarë me Beogradin, raportet e politikës shqiptarë deri në vitin 1948 dhe kur, një çast, mendoja se Sali Berisha ishte ndoshta politikani që e njihte më mirë Serbinë dhe Kosovën, e justifikoja për atë që tha. Pastaj turbullohesha sërish kur më shfaqej fantazma e martesës së tij me një grua me origjinë serbe, si dhe disa shkrime te egra, botuar në shtypin e Kosovës për lidhje të familjes së saj serbe me krerë të UDB-së. Dilemat për këtë lidhje gjenealogjike, që zgjonte ndjesi të panjohura tek unë, me shtynë një dite që të pyesja vetë Liri Berishën për origjinën e nënës së saj serbe, një grua që ka jetuar me dinjitet, për aq sa të lejonte diktatura, si "grua jugosllave" në Tiranë. Ishte e pabesueshme, por në fund të shpjegimit të saj, unë isha më i paqartë se në fillim. Nuk më tha asnjë fjali të qartë, përveç faktit që nëna e saj ishte një jetime nga Vojvodina, që nuk kishte fis dhe që u martua me babanë e saj, Rexhepin, i cili ishte me origjinë nga Vuthaj, një fshat shqiptar, tashmë nën territorin e Malit të Zi. Martesa ishte bërë në vitet kur Shqipëria me JugosIlavine ishin në "muajin e mjaltit". Akuzat që i bëheshin Liri Berishës lidheshin me faktin se motra e nënës së saj (d.m.th. tezja e saj) në Beograd kishte qenë pjesë e OZNA-s, ndërsa djali i tezes së saj u bë më pas një njeri i afërt i Milosheviçit. Gjithçka ishte mes spekulimit dhe së vërtetës. Përkundër kësaj, nëna e Liri Berishës, si shumë gra të huaja të martuara me burra shqiptarë gjatë komunizmit, ishte një grua që vuajti pasojat e kësaj martese. Asaj iu desh të dëshmonte në gjyqet e organizuara ndaj shoqeve të saj, duke bërë ç'të mundte që të mos e lëndonte të ardhmen e tyre.

Lidhja e tij e fortë me gruan e vet ishte dimensioni më i padukshëm në publik. Hija e fortë e pushtetit të saj mbi të nuk hetohej, po të mos e njihje nga afër. Për shumë shqiptarë, edhe në ditët më të zeza të Berishes, ajo ishte një ëngjëll. Vetëm në ditët e para të trazirave në Vlorë u hodhën parulla kundër saj. Ishte ndoshta një instinkt i njerëzve të revoltuar ndaj dy grave që dukej se përfaqësonin pushtetin e tij: Vjollca Vokshit dhe Lirisë. Askush tjetër në Shqiperi nuk i ka hetuar dot shenjat e pafuqisë së tij të madhe para një gruaje. Vetëm një shoqëri mashkullore, siç besohet që është Vlora, e ka gjithmonë të ngritur çarkun e dyshimit në këtë pikë. Në të vërtetë, ajo ka pasur dhe ka pushtetin real mbi njeriun që nxiton të gllabërojë çdo pushtet. Dhe nuk di ta shpjegoj nëse mania e tij për superpushtet është një lloj kompensimi nga oksigjeni i rralluar i pushtetit prej pranisë së saj. Është një raport që meriton një vështrim të thellë, që të depërtojë përtej çasteve personale, komplekseve të tij ndaj jetës së qytetit, kuriozitetit për origjinën e saj dhe, mbi të gjitha, sigurinë që i ka dhënë ajo si një grua që e mbronte nga çdo ekspozim i pafuqisë së tij para syve të të tjerëve.
Vonë, shumë vite më vonë, kur raportet e Berishës me Greqinë filluan të shkëlqenin dhe ai bëri lëshime për fqinjin tonë jugor më shumë se ç'do të kishte bërë Nikolas Gejxhi, po ta bënim kryeministër të vendit, e kuptova qartë se mëdyshjet e mia për raportet e tij me serbët ishin një flluskë sapuni. Nuk kishte në to asgjë nostalgjike apo historike. Ato ishin thjesht një mundësi pushteti. I lodhur nga lufta me Greqinë dhe shkuarja drejt greminës prej kësaj lufte, ai sillte në mendje aleanca të tilla dhe atë shprehjen që më tronditi gjatë: "Këta grekët qenkan idiotë, nuk e dinë këta që ne Beogradin e kemi gati...". Ishte një shfrim në çastet e tij të vështira, kur ai nxitonte të sillte në mendje gjithçka që ne të tjerëve na dukej e pamundur: serbët, islamikët dhe, pse jo, uniformat ushtarake.
Dhe në këtë përpëlitjeje për aleanca, duket se lufta e Bosnjes dhe angazhimi i tij krah Izetbegoviçit, të cilit i dhuroi avionë pa fund me armë që niseshin nga aeroporti i Gjadrit në Lezhë, luajtën një rol të rëndësishëm. Njerëzit kyç me të cilët ai i ndërtoi këto raporte janë ende sot protagonistë të mafies ballkanike të armëve dhe krahut financiar të Al Qaeda-s në Ballkan, një përzierje nga më të rrezikshmet, që përfshin në mënyrë të çuditshme brenda saj boshnjakë myslimane, serbo-boshnjakë, sudanezë, libanezë, zviceranë. Dhe e vetmja lidhje në pushtet e tyre është ende kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, i cili nuk ka neglizhuar askënd prej tyre. Historitë e vrullshme të tregtive të armëve pas vitit 2005 ringjallën pikërisht këto lidhje dhe këta emra, e lulëzuan industrinë e trafikut të armëve, fishekëve dhe raketave nga Shqiperia me Serbinë, Bosnjën dhe Malin e Zi, drejt botës arabe, kryesisht drejt hezbollahëve dhe Iranit. Në qarkullim janë të njëjtit njerëz nga mafia ish-jugosllave, të njëjtat lidhje, që zënë fill nga krahu islamik i kabinetit të presidentit të ndjerë boshnjak Izetbegoviç, si dhe të njëjtit njerëz që u angazhuan nga kjo botë në procesin e rikthimit të tij në pushtet.

Ishin ky treg që i nxiti familjaret e Berishës të përfshiheshin në projektin ogurzi të demontimit të armëve në Gërdec, që nuk do të kishte dalë kurrë në dritë si një histori e pistë biznesi, sikur "aksidenti teknologjik" të mos na verbonte sytë të gjithëve me trupat e pajetë të 26 vetëve, mes të cilëve gra, fëmijë dhe qindra shtëpi të shkatërruara.

Të gjitha hamendjet se Berisha ishte një nacionalist që e çoi vendin drejt shkatërrimit në vitin 1997, rezultuan false. Rikthimi i tij në pushtet provoi se ai është politikani që ka vendosur raporte tërësisht vëllazërore me qarqet më nacionaliste greke dhe që ka instaluar në Shqipëri bizneset më të fuqishme të ish-mafies jugosllave, që kanë qenë pararojat e nacionalizmave sllave në Ballkan. Në këtë pikë Berishën mund ta quajmë më shumë një aleat të madh të nacionalistëve fqinjë, se sa një nacionalist shqiptar. Interesi i tij i vetëm është pushteti në Tiranë dhe për këtë ai është i gatshëm të tërheqë në vallen e interesave të veta gjithkënd që i rrezikon qoftë edhe pak fare pushtetin e vet.

-vijon-

p.s. A nuk mjaftojne keto FAKTE, te cilat une i kam theksuar me ngjyre te zeze, per ta cuar kete njeri perpara Drejtesise????!!!!!

Postuar nga lost_soul datë 10 Tetor 2010 - 23:50:

Gerrmo Tare gerrmo!

Postuar nga Vizioner datë 20 Tetor 2010 - 19:39:

Rreshtat e meposhtem, jane nje deshmi e rendesishme per të rikonfirmuar çfare ka nen lekuren e personazhit qe sot eshte Kryeminister dhe qe ka dominuar skenen politike te ketyre viteve; kete skene oklokratesh te mbushur me burra te vegjel e te ndotur, qe hyjne e dalin, me damken e hajdutit te pandeshkuar ne shpine.

Qeveritari i mashtrimit publik

-nga Andrea Stefani-

Deri kur do vazhdojnë disa shqiptarë të duartrokasin dhe votojnë figura si Sali Berisha që e bazojnë suksesin te forca e mashtrimit dhe e gënjeshtrës? Dhe ka fakte pa fund që provojnë se gënjeshtra është bërë mënyrë veprimi jo vetëm për këtë qeveri por edhe për qeverisjet dhe opozitat e mëparshme të Berishës. Është gënjyer dhe gënjehet për gjithçka, për gjëra të mëdha dhe të vogla. Gënjeshtra përdoret për të fshehur të vërtetat nga publiku, për të shantazhuar apo përçarë kundërshtarët, për të përfituar avantazhe politike. Por edhe pse mund të përfitosh në një çast, dihet se gënjeshtra i ka këmbët e shkurtra. Vjen një moment kur e vërteta kundërsulmon duke ndëshkuar pa mëshirë. Veç nuk godet vetëm gënjeshtarët e mashtruesit e politikës por edhe ata që i besuan gënjeshtrës, e mbrojtën dhe e duartrokitën atë, publikun. Një gjë e tillë ka ndodhur me atë që ka mbetur në histori si tragjedia e fajdeve shqiptare përmbysja e të cilave u pasua edhe nga rrënimi i shtetit. Tashmë ish bashkëpunëtorë të afërt të Sali Berishës, dëshmitarë nga brenda zyrës së tij, sikundër gazetari Mero Baze, dëshmojnë se Sali Berisha ka qenë avokati më i madh i aktivitetit të fajdeve duke hedhur poshtë rrenën vulgare të propagandës së tij se "fajdet qenë një komplot komunist". Për vite me radhë dhe vetëm për hatër të pushtetit dhe duke injoruar paralajmërimet e ndërkombëtarëve, Berisha toleroi të vlojë në zemër të ekonomisë vullkanin e fajdeve që do të sillte më vonë shkatërrimin e shteti dhe të jetëve të jo pak shqiptarëve. Dhe po për hatër të pushteti të tij, i njëjti Berishë vendosi të vepronte kundër fajdeve kur ishte shumë vonë. Dhe përsëri me anë të gënjeshtrës dhe mashtrimit të publikut.

***

Që vite më parë janë publikuar dokumente që provojnë se FMN dhe Banka Botërore kishin nisur të paralajmëronin autoritetet shqiptare për rrezikun që paraqisnin piramidat financiare qysh në vitin 1994. Por ato u injoruan me koshiencë të plotë nga Presidenti i Republikës i asaj kohe gjithnjë me vizionin e qartë se fajdet, me parajsën e rreme ekonomike që krijonin në publik, ishin një mjet i mirë për t'i zgjatur jetën një pushteti që s'pushonte së përçuari mesazhe se me të "fitojnë të gjithë".

Një politikë që Berisha e mbrojti me këmbëngulje deri në fund të vitit 1996 pra, deri atëherë kur katastrofa ishte thuajse një fatalitet. Madje edhe kur nga qarqe të antikrimit italian nisën të bëhen publike dyshime mbi përdorimin e skemave piramidale për pastrimin e parave, Berisha, por edhe ish ministri i brendshëm Halit Shamata, nxituan të përgënjeshtrojnë dyshimet e ngritura. Vetë Berisha përjashtoi kategorikisht një gjë të tillë duke deklaruar me një frazë amorfe se "paratë e shqiptarëve janë më të pastrat në botë". Ishte një konfirmim që, i bërë në vjeshtën e vitit 1996, nxiti edhe më shumë shqiptarët të investonin kursimet e jetës të tyre në piramidat financiare. Pa deklarime të tilla sa dinake aq edhe të papërgjegjshme që mashtruan publikun, katastrofa financiare do kish qenë shumë më e vogël. Dhe meqenëse firmat fajde i depozitonin paratë në bankat e nivelit të dytë në formën e depozitave "pa afat", kjo ka qenë dhe është lehtësisht e provueshme. Të dhënat e Bankës së Shqipërisë tregojnë se nga rreth 5 miliardë lekë deri në mes të vitit 1996, depozitat pa afat të firmave private kreshpërohen në rreth 32 miliardë lekë vetëm në 4 muajt e fundit të vitit 1996. Si shpjegohet një kreshendo e tillë e parave të fajdeve në banka? Aq më tepër kur pikërisht në këtë periudhë edhe ministri i financave Ridvan Bode deklaroi publikisht shqetësimin dhe alarmin e FMN për Piramidat? Paradoksi shpjegohet me reagimet e Berishës. Ishte ai që detyroi ministrin Bode të përgënjeshtrojë alarmin e sjellë nga Uashingtoni. Kam patur rastin ta intervistoj vetë Boden pas alarmit bombë që lëshoi për rrezikshmërinë e piramidave dhe i trullosur deklaroi: "më kanë keqkuptuar"! E kishte trullosur Berisha. Eshtë tamam ashtu sikundër rrëfen sot Mero Baze në librin e tij. Eshtë pikërisht periudha kur Berisha ka bërë deklarimet për "pastërtinë" e parave të shqiptarëve. Ishte kundërofensiva e Berishës në mbrojtje të fajdeve, ishte ky mashtrim publik i bërë për qëllime pushteti, që pengoi shtetin të vepronte më në kohë kundër se keqes, kur s'ishte aq e thellë. Një pengim që solli një katastrofë totale financiare për shqiptarët. Edhe gabim po të ishte, akti është një nga ato që Jozef Fushe i quante më të rënda se një krim. Si të gjithë vendimmarrjet e gabuara qeverisëse që ndikojnë në jetën e miliona njerëzve. Berisha nuk është përgjigjur asnjëherë për një "gabim" të tillë para ligjit. Sepse ka qëndruar dhe qëndron mbi ligjin. Por, në fakt, nuk ishte një gabim. Ishte një kalkulim cinik , një mashtrim për qëllime pushteti. Ishim ende në momentet kur Berisha, ky maniak i pushtetit, besonte se fajdet i shërbenin ende qëndrimit të tij në pushtet.

***

Por do kalonin vetëm pak muaj dhe Berisha do kuptonte se pushteti mund të shpëtohej vetëm duke dalë nga spiralja e llahtarshme e fajdeve. Po si i bëhet që të mashtronin tashmë të mashtruarit pra, publikun? Si i bëhej që njerëzit që nuk i kishin dekurajuar por që përkundrazi, i kishin inkurajuar dinakërisht të investonin në fajde, të mos ngriheshin kundër pushtetit? Si përherë zgjidhja u gjet te gënjeshtra, te mashtrimi i publikut. Dhe pikërisht këtë dëshmon edhe Mero Baze në librin e tij "Viti 97". "Më shumë se kushdo tjetër që kam njohur, ai beson te fuqia e medias dhe dezinformacioni" - shkruan Baze në librin e tij. Dhe pranon hapur se e ka vënë profesionin e tij të reporterit të "Zërit të Amerikës" në shërbim të këtij dezinformimi publik. Natyrisht, do ketë mjaft berishistë që do nxitojnë (pse nuk ka folur më përpara? ) të shprehin skepticizëm, do përpiqen ta nxjerrin Bazen gënjeshtar.

Veç fakti që gënjeu dje në shërbim të Berishës nuk do të thotë se Baze gënjen edhe sot kundër tij. Jeta ka raste pa fund kur njerëzit i kthehen të vërtetës duke denoncuar gënjeshtrat apo krimet e së shkuarës. Të tillë janë dhe të penduarit e Mafies. Mos vallë policia nuk duhet t'i besojë të vërtetat e tyre vetëm sepse në të shkuarën ata mund të kenë bërë edhe krime për llogari të Mafies? Por fatmirësisht, shumë nga të vërtetat tronditëse që Mero pohon sot mbi natyrën prej mashtruesi të Berishës, janë lehtësisht të verifikueshme dhe nga burime të dyta e të treta. Mbi të gjitha, Baze pohon në formën e një katarsisi të vërtetat mbi gënjeshtrat e Berishës që u bënë, në atë kohë, edhe gënjeshtrat e tij. Dhe ja episodi skandaloz për të cilin do flasim. Jemi në fillim të janarit 1997 kur Berisha ishte i vendosur t'i godiste piramidat . Por si? Si mund të veprohet kundër bosëve të piramidave që kishin financuar edhe fushatën e PD deri edhe libra për kultin e Berishës pa shkaktuar revoltë popullore? I kërkon mendim edhe Mero Bazes si duhet të veprojnë.

Dhe është ky i fundit që rrëfen se i sugjeroi të prodhojnë një lajm për humbje parash apo keqadministrim që njerëzit të revoltohen. "Shumë mirë....Të themi se lekët kanë ikur jashtë" - kish shtuar Presidenti i Republikës. Mekanizmi i mashtrimit publik ishte vënë përsëri në lëvizje. Nga vetë kreu i shtetit. Dhe po Baze rrëfen se të nesërmen "Berisha kish avancuar aq shumë në mënyrën si do prodhonte atë lajm, sa ishte "krim" ta ndalje. Ma thoshte disa herë se duhet ta shkruaja atë lajmin dhe unë qeshja. Pastaj u dorëzua. Bëje vetë, tha më në fund. Dëgjo, janë larguar 130 milionë dollarë nga Vlora". Dhe kur Baze i kërkon një konfirmim zyrtar për ta bërë mashtrimin më të besueshëm Berisha sugjeron: "Thuaj 'burime zyrtare'. Pastaj po pati nevojë, nxjerr Halit Shamatën unë". Shamata ishte ministri i brendshëm. Presidenti i plotfuqishëm kish mundësi të vinte gjithë shtetin në shërbim të mashtrimit publik. Monstra e gënjeshtrës ishte rritur nën emrin e demokracisë! Dhe Baze e prodhoi dhe e transmetoi në VOA lajmin mbi gjoja largimin nga Shqipëria të një motoskafi me mbi 130 milionë USD në bord. Në këtë episod skandaloz mashtrimi të publikut nga Presidenti i Republikës, gjen edhe qeverisjen me anë të gënjeshtrës dhe jo me anë të së vërtetës, gjen edhe manipulimin publik si edhe kufomën e medias së lirë, shndërrimin e saj në një gjuhë të gënjeshtrave qeveritare. Shkurt, gjen gjithçka është tipike për pushtete mashtruese dhe totalitare. Në thelb, mashtrimi i orkestruar nga Berisha në fillim të vitit 1997 i sapo rrëfyer nga Baze, është i njejtë me të themi, mashtrimin hitlerian të opinionit publik që do "justifikonte" agresionin nazist mbi Poloni. Ca ushtarë "SS" u veshën me uniforma polake dhe simuluan një agresion mbi një radiostacion gjerman duke vrarë edhe ca "viktima" që në fakt, ishin të burgosur kampesh përqendrimi. Eshtë ekzaktësisht i njëjti mekanizëm i paturpshëm, cinik dhe i tmerrshëm dezinformimi. Hitleri donte të justifikonte sulmin mbi Poloninë ndërsa Berisha sulmin mbi bosët e piramidave. Gjermanët e panë se ku i çoi një pushtet dhe një lider i tillë që e bazon fitoren te forca e mashtrimit dhe e gënjeshtrës. Shqiptarët e provuan gjithashtu me ferrin e vitit '97 se çdo të thotë ta lësh fatin në duart e liderëve mashtrues. Por disa prej tyre u mashtruan përsëri nga propagandat e ethshme dhe të gënjeshtërta se "Berisha ka ndryshuar". Dhe përsëri një lider gënjeshtar si Berisha është në pushtet duke përgatitur tragjedi të tjera. Si Gërdeci. Por ai është sot në pushtet edhe pse ka arritur që ta shndërrojë në piramidë mashtruese edhe krejt sistemin zgjedhjeve ku votat nuk numërohen por grabiten. Prandaj e pengon transparencën duke futur në lojë edhe "kushtetutën" dhe "gjykatat".

Kjo piramidë elektorale është në rrënjë të gjithë korrupsioneve që po shpërthejnë këto kohë në sytë e publikut. Por në rast se shqiptarët do të ishin dakord që të qeveriseshin nga mashtrues dhe gënjeshtarë të sprovuar, atëherë duhet t'i qahen vetëm budallallëkut të tyre kur të gjenden përsëri të mashtruar.

Postuar nga Fajtori datë 20 Tetor 2010 - 19:59:

Se lexova artikullin lart por nje koment mbi autorin. Libri i Andrea Stefanit, Albanistan, eshte i vetmi liber qe kam hedhur ne plehra 20 vitet e fundit. Artikujt e ketij te permbledhura ne liber ishin nje paçavure e vertete. Cdo artikull shante Nanon dhe Berishen pa dhene asnje informacion, asnje reflektim, asnje shqyrtim llogjik. Andrea Stefani eshte paçavurist, jo analist. Po mesohet te jete analist si puna e Berishes politikan, me "trial and error".

Postuar nga Vizioner datë 21 Tetor 2010 - 05:48:

Fajtor, flm per Info.

Nuk e njoh mire kete Autorin vecse e kam ndigjuar-pare dy apo tre here ne emisione Televizive si analist por s'kam ndonje opinion te sakte per te.

Kete artikull e lexova dhe i kushtova me shume vemendje se flitej rreth Librit te Mero Bazes dhe fakteve reale qe Baze pasqyron.

Postuar nga Vizioner datë 08 Nëntor 2010 - 13:47:

Sindromi serb i festimit të dështimeve

-nga Mero Baze-

8 nëntori është një datë e anatemuar në historinë e Shqipërisë, pasi ka të bëjë me themelimin e Partisë Komuniste Shqiptare, regjimi i së cilës izoloi Shqipërinë nga Evropa për 50 vite dhe la pasoja të rënda në mentalitetin e shoqërisë shqiptare për Perëndimin.

8 Nëntori i vitit 2010, 69 vjet pas themelimit të Partisë Komuniste shqiptare, në të vërtetë ndryshon historinë e kontaktit të shqiptarëve me Perëndimin, por duket se po ripërsërit si në një film bardhë e zi patetizmin e komunistëve, me të cilin u përpoqën të mbulonin izolimin real të Shqipërisë.

E vërteta e hidhur është se më 8 nëntor shqiptarët e thjeshtë, ata që ende nuk kanë pasur mundësi të lëvizin pa viza, do të lëvizin të lirë në Evropë, por atdheu i tyre, Shqipëria, do të refuzohet një ditë më pas, që të bëhet kandidate për familjen evropiane. Nëse liberalizimi i vizave është një projekt evropian, për të cilin Shqipëria aplikoi bashkë me vendet e tjera të Ballkanit dhe i humbi të gjitha trenat, deri sa e ngarkuan me zor tek treni i fundit, projekti për integrimin e Shqipërisë në Evropë është një projekt shqiptar dhe një vendim strategjik i kombit shqiptar, për të cilin do të marrim lajmin e hidhur më 9 nëntor.

Pra, më 8 nëntor kanë të drejtë të gëzojnë qytetarët shqiptarë që ende nuk kanë viza dhe që për shkak të një politike vizionare të Bashkimit Evropian do të përfshihen në lëvizjen e lirë. Por bashkë me këtë lajm Bashkimi Evropian do të refuzojë projektin shqiptar për anëtarësim në BE, që është në të vërtetë strategjia jonë kombëtare, e dështuar prej qeverisë. Sali Berisha, i cili iku si i ndërkryer me një dosje nën sqetull në prill të vitit 2009 për të aplikuar në Pragë, me shpresë se do të gënjente shqiptarët para zgjedhjeve se po fuste vendin në Evropë, i bëri shumë dëm këtij vendi duke e ekspozuar atë si një vend të paaftë për të qenë vend perëndimor.

Së pari, duke aplikuar kundër këshillave të të gjithëve, atij iu desh të blinte shtrenjtë pranimin e aplikimit, duke nënshkruar me kryeministrin grek paktin për kufirin detar dhe më pas duke hyrë në pazare ordinere me presidentin francez, për blerje helikopterësh nga Franca, skandal që po hetohet nga qeveria amerikane. Berisha bëri ç'është e mundur ta paraqiste iniciativën e tij si historike dhe që do të pranohej nga Evropa dhe kështu do ta vlente kostoja e lartë me të cilën ai po bënte fushatë elektorale me aspiratën evropiane të shqiptarëve.

Gjithçka u shumëzua me zero. Shqipëria nuk do të jetë më 9 nëntor kandidate për anëtare në Bashkimin Evropian. Shkaku është krimi, korrupsioni dhe kultura e konfliktit politik në Shqipëri. Kaq do të mjaftonte që çdo qeveri të jepte dorëheqje, pasi është një qeveri e refuzuar nga Bashkimi Evropian dhe është nën standardin e shteteve thuajse private si Mali i Zi.

Së dyti, dështimi i Shqipërisë për të qenë një vend kandidat për Bashkimin Evropian, po përpiqet të justifikohet nën zë nga politika zyrtare si zhvillim pozitiv, pasi sipas saj, një anëtarësim në BE do rriste shumë detyrime për qeverinë dhe qytetarët, dhe se ne nuk qenkemi gati për këtë. Po të flasësh këto ditë me zyrtarë të qeverisë apo njerëz të pushtetit, që nuk dinë si ta justifikojnë dështimin, ta paraqesin si zhvillim pozitiv faktin që sot s'jemi vend i BE, pasi detyrimet qenkan shumë të mëdha. Kjo në të vërtetë rrezaton mentalitetin real anti-perëndimor të qeverisë dhe shkakun pse ne sot jemi nga vendet e pakta në rajon që po refuzohemi nga Bashkimi Evropian.

Dhe së fundmi, është cinike që më 9 mars, ditën kur qeveria duhet të jap dorëheqje për refuzimin që i bën Bashkimi Evropian, ajo të festojë. Ky është një karshillëk i rëndë ndaj Evropës, një veprim meskin, që do të rrisë perceptimin se ne jemi një vend primitiv, që po festojmë refuzimin që i bën Evropa qeverisë sonë, njësoj siç festojnë serbët betejat e humbura. Dhe duket sikur u bëhet thirrje shqiptarëve të ikin një orë e më parë në Evropë, sapo të përfundokjë numërimi mbrapsht nga spotet e qeverisë, meqë Evropa nuk na pranoi si shtet, por vetëm si turistë.

Postuar nga Piktor datë 08 Nëntor 2010 - 19:32:

Rendesi ka qe shqiptaret tashme jane te lire te shetisin ne Europe pa rradhe per viza ne ambasada. Kjo eshte nje fitore e popullit shqiptar mbi te gjitha. Sot duhet te festojme neser le te ngele ne klase politika shqiptare. sepse ashtu i ka takemet ajo me soj e sorollope bashke.

Postuar nga BIONDIA datë 08 Nëntor 2010 - 19:35:

Citim:
Po citoj ato që tha Piktor
Rendesi ka qe shqiptaret tashme jane te lire te shetisin ne Europe pa rradhe per viza ne ambasada. Kjo eshte nje fitore e popullit shqiptar mbi te gjitha. Sot duhet te festojme neser le te ngele ne klase politika shqiptare. sepse ashtu i ka takemet ajo me soj e sorollope bashke.

Postuar nga Vizioner datë 13 Nëntor 2010 - 17:06:

Tryeza e opozitës: Nga nesër rifillojnë protestat në të gjitha qarqet

Opozita e bashkuar do të rifillojë protestat duke filluar që nga dita e nesërme. Kështu u shpreh kreu i PLD Spartak Ngjela menjëherë pas mbylljes së takimit të aleatëve të PS.

"Opozita do mbështesë frymën e popullit. Frymën që patë në Dukat për të mbrojtur të drejtat dhe i bënë thirrje të gjithë njerëzve që janë të prekur në të drejta, në dinjitet, në pronë, në gjithçka që shikojnë të bëhen pjesë e kësaj lëvizje e cila që nesër fillon e merr formë në të gjithë Shqipërinë. Derisa të vijnë në një ditë të caktuar për të ardhur në Tiranë, ashtu siç kemi vendosur dhe kemi bërë herët e tjera"- tha Ngjela

Ndër të tjera tryeza ka vendosur mbështetje për mocionet e mosbesimit, të propozura nga opozita për kryeministrin Sali Berisha dhe kryetaren e Parlamentit Jozefina Topalli.
Ngjela tha se kërkohet hapja e kutive të materialeve zgjedhore dhe jo e kutive të tjera.

* * *

Cohu Shqiptar, cohu dhe tregoji vendin Diktatorit Sali Berisha!

Postuar nga Vizioner datë 19 Nëntor 2010 - 16:56:

Jemi në dorë të një bande kriminale

-nga Mustafa Nano-

Ka dy ditë që një pjesë e shtypit po flet për një bodyguard të familjes së Berishajve që ka qëlluar me armë mbi trupin e një kamerieri, duke e lënë këtë të fundit të plagosur rëndë. Fillimisht u fol që ai ishte në zgrip të jetës. "Është me orë", thanë.

Tani flitet se e ka marrë veten. Dhe ky është një lajm i mirë. Por ky lajm i mirë nuk na bën dot të harrojmë atë që ndodhi në këtë rast, dhe atë që ka ndodhur në shumë raste në Shqipërinë e këtyre kohëve. E nëse i harrojmë, do të jetë për të keqen tonë. Të të gjithëve. Edhe të bandës kriminale që ka marrë revan. Është mirë që kjo bandë ta dijë këtë gjë.

Është domethënëse kronika e ngjarjes. Vëreni hapat një e nga një! 1. Klienti i një restoranti qëllon me armë mbi kamerierin, me motivacionin se ky i fundit nuk i ndërron tavllën. Gjithkush ka pyetur: ç'është ky i marrë kështu, që vret për punë tavlle?

2. Del lajmi që klienti ishte pjesëtar i Gardës së Republikës. Gjithkush ka pyetur: ku dreqin i psonisin këta gardistë? 3. Del lajmi që ai gardisti me kobure në dorë ishte shofer a bodyguard i djalit të kryeministrit. Aha, u kuptua gjithçka.

Nuk ka më pyetje! 4. Garda, policia dhe PD-ja dalin e përgënjeshtrojnë gjithçka. 5. Të gjitha ato që u përgënjeshtruan dolën të vërteta. 6. Rezultoi që bodyguardi është dhe biznesmen. 7. Autori i plagosjes është sot në arrest shtëpie. Ky është zhvillimi i fundit i kësaj ngjarjeje. E kuptoni?

Çdo njeri tjetër që do të akuzohej për një vepër të tillë penale, do të ndalohej pa një, pa dy. Ndërsa bodyguardin e Berishajve e lënë në ngrohtësinë e shtëpisë. Në fakt, është e sigurt se vetëm në arrest shtëpie nuk mund të jetë ai njeri.

E kush do ta kontrollojë respektimin e këtij vendimi? Policia e Lul Bashës, që edhe urinën nuk guxon ta bëjë pa lejen e Berishës?

Por e keqja nuk ka lidhje vetëm me faktin, që autori i një krimi është duke i shpëtuar ndëshkimit të shtetit. Kjo ka ndodhur e do të ndodhë në këtë Shqipërinë tonë të korruptuar deri në palcë.

E keqja e madhe ka lidhje me faktin, që njerëzit e entourage-it të kryeministrit të vendit mund t'i lejojnë vetes të bëjnë ç'të duan në këtë vend. Ata gëzojnë impunitet të plotë. Ata nuk guxon askush t'i arrestojë, t'i hetojë, t'i gjykojë e t'i dënojë.

Atyre dhe tavllën duhet t'ua ndërrosh. Atyre edhe sytë nuk bën t'ua hedhësh, pasi në një moment çfarëdo vështrimi neutral mund t'u duket i vëngër, apo kanë qejf ata që t'u duket i vëngër. Dhe pastaj, dihet se çfarë ndodh. Mund ta hash në lule të ballit.

Ata janë të mbrojtur nga të gjitha anët. Djali i kryeministrit ndërtoi ditën me diell, tok me ministra, zyrtarë, biznesmenë etj., një aferë korruptive, e cila qëlloi të bëhej shkak për vdekjen e gati 30 vetëve, dhe punët ka rrezik të ecin drejt mbylljes së çështjes për yçkla procedurale apo për mosrespektim afatesh ligjore.

Hë, ka skandal më të madh se sa ky? Ka shembull më të qartë të impunitetit të plotë të një njeriu të pushtetit? Po, ka një skandal më të madh.

Është në rastin, kur babai i një djali të tillë s'e ka për gjë të bredhë nëpër Shqipëri e nëpër Europë, e të akuzojë të tjerët për korrupsion e për veprimtari mafioze; e jo vetëm kaq, por edhe të ngrefoset si paladin i ligjit e kushtetutës, deri në atë masë sa t'ia dalë të fshehë poshtërsitë e tij e të regjimit të tij pikërisht prapa kinse respektit e merakut të tij për ligjet e për kushtetutën e republikës. E në këto rrethana, historia me bodyguardin të duket edhe si një çikërrimë, edhe si gjëja më e kuptueshme.

Çfarë po ndodh? Po ndodh një gjë aspak e koklavitur, por tejet dramatike (ç'është e vërteta, të gjitha gjërat dramatike janë krejt të pakoklavitura): Jemi në rrethanat, kur njerëzit e pushtetit kanë impunitet absolut; jemi në rrethanat, kur pushteti mund t'ia lejojë vetes të jetë edhe kriminal, dhe të mos e gjejë asgjë.

Pse? Ngaqë ky pushtet kontrollon gjithçka, e në këtë kuptim ai dhe të vetët mund të bëjnë çdo krim e çdo shkelje ligjore që mund t'u kalojë nëpër mendje.

Nuk ka se çfarë t'i gjejë. Nëse s'kontrollojnë prokurorinë (në fakt, e kontrollojnë kur të duan; ndonjëherë bëjnë sikur s'e kontrollojnë, sepse duan të na japin idenë që nuk e kontrollojnë), ata kontrollojnë gjykatat; nëse s'kontrollojnë gjykatat (në fakt, i kontrollojnë kur të duan, s'ka gjë se ndonjëherë "janë të interesuar" të mos i kontrollojnë për të na dhënë idenë se nuk i kontrollojnë), ata kontrollojnë policinë; nëse s'kontrollojnë policinë (në fakt, ky supozim është për të qeshur), ata japin urdhër që krimi të fshihet. Si?

Ose duke kërcënuar viktimat, ose duke i blerë viktimat, ose duke i bërë të dyja, si në rastin konkret të kamerierit, i cili "nuk arrin të njohë autorin e krimit". Nëse krimin e nxjerrin gazetarët, këta të fundit sulmohen dhe kërcënohen; nëse s'frikësohen, blihen; nëse s'blihen, margjinalizohen.

E kështu me radhë, me të gjitha institucionet e me të gjitha strukturat e shtetit e të shoqërisë, të cilat, për të përcjellë idenë se bëjnë ndonjë lek punë, urdhërohen apo porositen të organizojnë seminare, ku të flitet për të drejtat e gay-ve në ushtrinë shqiptare.

E shihni ç'bëhet? Këtu një gay nuk di ku të fshihet, ngaqë ka frikë se mund ta linçojnë, ndërsa ca e ca duan t'u mbrojnë të drejtën për të kryer shërbim ushtarak. Hë, nuk të vjen t'u thuash këtyre të seminareve: Ptu!?

Miq, nuk është shaka. Jemi nën një regjim, i cili po kontrollon gjithçka nëpërmjet ose/edhe dhunës së egër, ose/edhe kërcënimit, ose/edhe blerjes, ose/edhe margjinalizimit të faktorëve të tjerë të jetës publike, ose/edhe të kushtëzimit të axhendës së debatit e diskutimit publik.

E sikur të mos mjaftojë kjo, ky regjim ka bërë për vete dhe ca eksponentë të diplomacisë ndërkombëtare (faktori ndërkombëtar ka qenë shpresa ime gjithë kohën, por më kot), siç janë Joseph Daul, Doris Pack etj. A e dinë këta të fundit që janë duke marrë në mbrojtje një regjim kriminal?

Apo edhe këta janë futur në thes prej banditit të Tiranës? Apo edhe këta janë ca qelbësira, dhe aq? Një dreq e merr vesh. Ajo që merret vesh është një gjë tjetër:
Shqipëria është e gjitha në dorë të një bande kriminale.

* * *

Respekt per kurajen qe ke pas dhe ke ne te shprehurit e mendimit hapur!

Postuar nga Fajtori datë 19 Nëntor 2010 - 20:23:

Mustafa Nano e ka njohur vete Berishen, kur ishte ne rradhet e PD-se. Pikerisht per kete ka treguar se ardhja e Berishes ne pushtet (ne 2005) eshte nga gjerat me te rrezikshme.

Mustafa Nano eshte ai qe pyeti Fatos Nanon troç kur do ikesh nga politika (kur ky ishte kryeminister). Mori pergjigjen se Fatosi do ikte kur mos ta votonin me. Ne 2005 nuk e votuan me dhe u largua, por vetem sa per sy e faqe, sepse dihet qe manipuloi zgjedhjen e presidentit dhe shume levizje te tjera politike. Pra Mustafa Nano i nxorri Fatos Nanos premtimin qe tani duket qarte qe s'e ka mbajtur... I beri pytjen kurajoze qe dikur dukej e gabuar sepse pergjigjia e Nanos ishte e sakte (nje politikan largohet kur se votojne me), por premtimi qe u be sherben sot qe ta shikojme me qartesi se Fatos Nano eshte genjeshtar si gjithe te tjeret.

Postuar nga Vizioner datë 13 Janar 2011 - 17:30:

Videoja, reagon Fashisti-Mafioz Berisha: Vepër e Ramës, etërit do t'ua kishin lakmi

"Dua të falënderoj Edvin Kristaq Ramën për nderin që më bëri, me montimin e trukimin, ai dëshmoi që është i biri i të atit. Është aq i paskrupullt dhe imoral, sa mund të bëjë çdo falsifikim". Kështu u shpreh sot kryeministri Sali Berisha lidhur me video-skandalin e publikuar dy ditë më parë nga 'Fiks Fare', që përfshinte në shumë afera zv.kryeministrin Ilir Meta.

"Një qëndrim të tillë e bëjnë vetëm larvat e bunkerëve të bllokut, të cilët janë të aftë të sajojnë çdo gjë, të montojnë gjithçka, pa asnjë lloj skrupulli, sepse në këtë mënyrë mendojnë se i afrohen pushtetit"- tha Berisha

Kreu i qeverise tha se Dritan Prifti ia kishte treguar më parë atij videon. Madje publiku shqiptar sipas kryeministrit duhet ta falenderoje ate. Pasi "PO TE MOS DOJA UNE, VIDEOJA NUK MUND TE VINTE TEK JU", tha ai.
"Të gjitha materialet janë në Prokurori, dhe pres të zbardhet gjithçka", tha S.Berisha.

* * *

.......Kush je ti mor ndyresire, mor palaco, mor i cmendur, mor fakeqesia e popullit shqiptar, mor fashist qe vetmbrohesh nen termin "Demokraci"!!!!

Kush je ti qe mendon dhe shprehesh qe, "Po te mos doje ti nuk shfaqesh Video"!!!????

Te lumte, ke gjet ate popull injorant me te cilet mund te besh e te flasesh cte duash!

Kush je ti mor, ndyresia me e madhe qe mund te kete nje shpirt njeriu qe thua, Video eshte e montuar, manipuluar!!!???? Dhe me kete shprehje, ja hoqe punen gjykates te vertetonte sepse e bere ti dhe DIREKT ia DIKTOVE gjykates vendimin pa filluar hetimin!!!!!

Mor ndyrsire, e ke fut ate popull ne vlla-vrasje, e ke perca si te ka dash qejfi duke i hedhur nje kothere buke pasuesve te tu dhe duke iu hapur Akte per t'i mbajt nen presion!!!!

Ke perfitu, se ke nje Opzite qe vetem leh si qent rrugve dhe nuk ka Force te te shkuli dhembet dhe te ngreje ato njerez te ndershem ne demostrata deri sa Ty dhe Klikes tende mafioze t'i vihen prangat!!!

Te lumte, e them me dhimbje por ja qe eshte e verteta!!!

Postuar nga Vizioner datë 14 Janar 2011 - 17:04:

LAJMI ME I FUNDIT

Ilir Meta jep dorëheqjen nga postet e zv/Kryeministrit dhe Ministrit te Ekonomise

Berisha pranon dorëheqjen e Metës: Postet i mbeten LSI-së

Fundi po i vjen Mafies Politike-Shqiptare

Postuar nga Vizioner datë 19 Janar 2011 - 10:42:

-Mbi shprehjet e ndyra-vulgare te psikopatit Sali Berisha ne Parlament, drejtuar Opozites!

Pse PD nuk e mbrojti dot Berishën

-Nga Mero Baze-

Fotografia e seancës së ditës së hënë, mes të tjerash është dhe një fotografi origjinale për raportet mes Sali Berishës dhe partisë së tij. Çdo lider në botë, që i bie fati i keq të jetë në atë pozicion që ishte ai të hënën në mbrëmje para publikut shqiptar në sallën e Kuvendit, i llogarit mirë jo vetëm gjestet dhe fjalimet, por dhe raportet e tij me bashkëpunëtorët dhe shpërndarjen e peshës së përgjegjësisë së betejës tek të gjithë.

Por fotografia e asaj seance deshifronte qartë shkretëtirën dhe hipokrizinë që ai ka prodhuar me politikën e tij personale në PD.

Në momentin më të vështirë, më degradues për të, kur dhe fyerjet dhe sharjet i mbaruan, një SMS e familjes në celularin e Lulëzim Bashës mjaftoi që ai të ndërpriste të vjellat e tij kundër opozitës.

U qetësua befas, lejoi Bashën të komunikonte me Topallin dhe të mbyllej seanca. Ishte në të vërtet gjëja e duhur që duhet të bënte minuta më parë, por që askush nuk po guxonte t'ia thoshte.

Në krahun e tij të djathtë rrinte Genc Pollo, me dy duar para fytyrës për të mbuluar kënaqësinë që i prodhonte degradimi i armikut të tij të heshtur, tashmë shef i tij. Pak më tutje Genc Ruli që bënte grimasa pafajësie. Nga ana tjetër Ridvan Bode, që herë pas here ngrihej e dilte jashtë me fytyrën e tij të vrerosur, që dukej sikur ia parandjente zemra që kjo seancë po i shkurtonte ditët e pazareve.

Gjakftohtë dhe i palexueshëm rrinte Arben Imami, njeriu që ka marrë armët kundër tij. Nervoze ishte Majlinda Bregu për shkak të batutave erotike të disa djemve të opozitës, por dhe ajo nuk kish lidhje me fjalimin e Berishës, por me hallet e veta.

Ngjitur me Berishën rrinte Lulëzim Basha, i ngrirë, pa nerva dhe gjak, me sy të zgurdulluar përfund sallës, ku piskamat e plagosura të Ilir Metës ishin përgjigjet e vetme ndaj ashpërsimit të opozitës. Edhe pse vetëm 20 centimetra larg Sali Berishës, Basha nuk guxoi asnjëherë ta ndalte apo t'i bënte ndonjë gjest.

Vetëm kur Familja i nisi SMS që të ndalte çburrërimin e mëtejshëm të Sali Berishës, ai veproi menjëherë.
Të gjithë ne që i njohim këto 20 vjet ata personazhe e dimë mirë se çfarë mendojnë në ato momente. Përveç Jozefina Topallit që e ka të ndaluar të mendojë, por vetëm të ndjejë politikisht për Sali Berishën, të tjerët ishin të ftohtë akull në distancën e tyre me kryetarin.

Seanca e djeshme dëshmoi se Berisha po paguan çmimin e dhunimit të asaj partie mbi kurriz të vet. Qeveria e PD-së, e përbërë në tërësi nga njerëz të cilëve Berisha ka dashur t'u mbyllë gojën duke i bërë ministra, shihej qartë që në shumicë përçmonte atë që bënte kryeministri, por u shijonte, dhe vazhdon tu shijojë karrigia ku janë ulur, dhe heshtnin me cinizëm.

Grupi parlamentar i PD-së, në shumicë një bashkësi e tredhur politikisht dhe e qartë në besnikërinë e vet ndaj Berishës, nuk dinte si ta mbronte. Dikush tentonte të duartrokiste, pastaj shihte nga shoku në krah dhe pushonte.

Dikush tentonte të ngrihej në këmbë të imitonte të fortët e opozitës, pastaj dekurajohej dhe ulej. Dikush tentonte të qeshte me ato që thoshte Berisha, por kur dëgjonte ato që i thoshin deputetët e opozitës, ulej prapë në vend. Pafuqia e tyre reale qëndronte tek fakti se ata nuk e dinin çfarë mendonte Berisha atë çast.

Ata nuk dinin si ta ndihmonin kryetarin e tyre, i cili në një nga gjendjet më të rënda psiqike që ka qenë ndonjë herë para publikut shqiptar, po rrezikonte realisht pushtetin e tyre. Askush prej tyre nuk reagoi, së paku t'i shkonte pranë Berishës dhe t'i thoshte "Boll se na fundose!". Në atë moment njihen miqtë e mirë, politikanët e mirë dhe njerëzit e sinqertë.

Në atë sallë dje Berisha kishte në krah hipokritë dhe përballë eunukë. Të dy i bënë keq po njësoj: e lanë të dukej i marrë. Çdo parti tjetër e madhe nuk do të kishte shkuar deri këtu. Do dilte dikush t'i mbante dorën, dikush t'i ulte zërin e mikrofonit apo t'i thoshte në një nga tre pushimet: Boll! Nuk e bëri dot askush.

Disa u gëzuan, shumica u mërzitën, por të gjithë heshtën. Të vetmit që e duan vërtet edhe kryeministër, edhe normal, janë njerëzit e familjes së tij, të cilët u alarmuan. U ikin milionat nga duart. Dhe e ndalën. Dhe ai i dëgjoi ata me të cilët ndan pushtetin.

Postuar nga Vizioner datë 21 Janar 2011 - 10:48:

IK Diktature me Diktatorin Sali Berisha

Postuar nga Vizioner datë 22 Janar 2011 - 10:49:

SALI BERISHA-KANCER I SHQIPERISE

Postuar nga Vizioner datë 22 Janar 2011 - 11:21:

Shqiperia ne Kohen e Luftes 97'

Ja, ku e ka cuar Diktatori ATDHEUN tone!

Ketu dhe keshtu e ka cuar Shqiperine menyra udheheqese-diktatoriale e Kriminelit Sali Berisha, ne vllavrasje te popullit, ne shkaterrim total.

Po ky Kriminel, i hoqi te drejten per te jetuar DJE, tre njerzve te pafajshem, demostrues paqesor per te drejtat e tyre, per LIRINE e te jetuarit te Lire jo nen thundren e Diktatures!!!

Postuar nga Vizioner datë 24 Janar 2011 - 09:36:

Zabit Deda: "Shteti që më vrau vëllanë, të më presë të premten"

Zabit Deda, vëllai i Hekuran Dedës, një nga tre personat që mbetën të vrarë të premten pasdite, akuzoi dje kreun e qeverisë për vrasjen e të vëllait. "Unë akuzoj shtetin për vrasjen e vëllait tim. Në çdo moment të organizohet dhe të ketë protestë unë do të jem atje dhe do të protestoj, sepse ky shtet ka vrarë vëllain tim.

Edhe sikur ai shtet që vrau vëllain tim, të më vrasë edhe mua. Jeta ime nuk ka më asnjë vlerë tashmë. Vëllai im kishte dalë për të protestuar paqësisht. Nuk po sulmonte asnjë institucion. Vetëm po protestonte për të kërkuar të drejtat e tij, të drejtat tona. Ato të të gjithëve".

Postuar nga Vizioner datë 14 Shkurt 2011 - 09:25:

Kabineti 'Berisha', i mbytur në skandale

Sali Berisha
Emri i tij dhe i djalit, është përmendur në përgjimet e Gërdecit, publikimi i të cilave u pasua nga vdekja e dyshimtë e dëshmitarit kryesor, denoncuesit Kosta Trebicka. Bilanci i shpërthimit ishte 26 jetë të humbura, 300 të plagosur dhe rreth 28 milionë euro dëme. Në 21 janar 2011 ishte në zyrë ndërkohë që forca të Gardës qëlluan në turmën e protestuesve anti-qeveritarë me pasojë 4 të vdekur dhe së paku 6 të plagosur. Begraundi i tij politik është traghik. Në vitin 1997 shteti i tij ra dhe nga kaosi Shqipëri pësoi dëme të pariparueshme, 4000 njerëz u vranë dhe ekonomia falimentoi. Në 14 shtator 1998 organizoi grusht shteti. Parlamenti i hoqi imunitetin në 18 shtator, por nuk u arrestua pas marrëveshjeve politike me kundërshtarët e tij.

Ilir Meta
Në nëntor 2010 ishte përgjegjësi kryesor për përmbytjen e pestë të Shkodrës dhe fshatrave përreth. Një video e marsit 2010 e implikon ndërkohë në një favorizim korrupsioni prej 700 mijë eurosh. Në 28 qershor "trafikoi" 80 mijë vota të majta për të prishur barazimin që doli nga kutitë e votimit dhe për të mbajtur në pushtet Sali Berishën.
Si kryeministër në vitet 1999-2001 është përgjegjës për privatizimet, ku asete dhe ndërmarrje të ekonomisë shtetërore u shitën fare lirë. Në dimrat 2000-2001 futi vendin në kolaps nga mosmenaxhimi i krizës energjetike,

Dritan Prifti
Në vitin 2002 ishte akuzuar nga ish-kryeministri Nano se ishte përfshirë në një aferë korruptive me importimin e energjisë elektrike, dosje që u mbyll nga prokuroria.
Si ministër i Energjetikës në dhjetor 2009 - janar 2010 ishte përgjegjësi kryesor për përmbytjen e parë në zonën e Nënshkodrës. Pas Zgjedhjeve të 2009-s, ishte i pari që deklaroi publikisht se mandati i tij i përkiste Sali Berishës, deklaratë e cila u pasua nga nënshkrimi i aleancës Berisha-Meta për një qeveri, që rezultoi më pas e goditur nga skandale të njëpasnjëshme korrupsioni.

Lulzim Basha
I akuzuar prej vitit 2007 për zhdukjen masive të fondeve të buxhetit të shtetit me ndërtimin e rrugës Durrës-Kukës. Rruga nga rreth 400 milionë dollarë mendohet të kushtojë tani katër herë më shumë, fonde që janë marrë nga buxheti i shtetit dhe në formë kredish bankare me interesa të lartë tregtarë. I shpëtoi gjykimit në saj të një loje me afatet dhe procedurat, ndërkohë që vjedhja ishte faktuar nga KLSH dhe Prokuroria.
Pas 21 janarit 2010 akuzohet se në postin e Ministrit të Brendëshëm ka qenë pjesë e urdhër-dhënësve të ushtarëve dhe oficerëve të Gardës së Republikës për të qëlluar mbi turmën e demonstruesve, duke vrarë katër dhe duke plagosur dhjetra të tjerë.

Majlinda Bregu
E përfshirë në histori korruptive, duke shfrytëzuar postin shtetëror për të favorizuar familjarët për biznese me fondet publike dhe lidhje të të të afërmve të saj me një drejtues të lartë të Sacra Corona Unita (Itali), arrestuar në Vlorë pak muaj më parë. Sipas të dhënave Bregu kishte ndërhyrë për të përfituar për bashkëshortin dhe kunatin liccensa koncesionare për HEC-e vendore. Kunati i saj ishte bashkortak me Albino Prudentinon, mafiozin e ekstraduar tashmë në Itali, që akuzohet për trafik dhe kontrabandë. E përfshirë edhe në incidente ordinere, bashkë me të shoqin në ambjente private kundër deputetëve rivalë.

Arben Imami
Në mars 1997 ishte drejtues i komitetit të Shpëtimit në Sarandë, duke kërkuar rrëzimin e qeverisjes së Sali Berishës. Në tetor 2009 ishte në krye të grupit negociator për nënshkrimin e paktit Shqipëri-Greqi, që i falte vendit fqinj një hapësirë të madhe detare.
Mbrëmjen e 21 janarit 2011 bashkë me Sokol Olldashin, mjekun Sami Koceku dhe kreun e Ekzekutivit, Sali Berisha dha dëshmi të rreme në media, kur deklaroi se protestuesit ishin vrarë me armë të lehta, nga afër dhe pas veshit, ndërsa ekspertiza nxorri se ishin vrarë me armë automatike nga ato që përdor garda.

Genc Ruli
Ish-ministër i METE-s, aktualisht ministër i Bujqësisë, është përgjegjës për dhjetra leje koncesionare të dështuara në industri dhe energjetikë, apo në leje privatizimesh si ai i ish-Ekspozitës "Shqipëria Sot". Sipas dokumenteve të prokurorisë në korrik 2009 favorizoi një kompani që operonte në Bulqizë, duke i falur borxhet, me anë të një vendimi që suprimonte Kuvendin dhe Ministrinë e Financave.

Fatmir Mediu
Ish-ministër i Mbrojtjes, përgjegjësi kryesor bashkë me kryeministrin Berisha për hartimin e legjislacionit mbi demontimin e municioneve, që i hapi rrugë ndërtimit dhe operimit të Gërdecit. Dha dorëheqjen katër ditë pas tragjedisë së 15 marsit 2008, por iu shmang drejtësisë, duke përdorur imunitetin parlamentar. Si ministër i Ambjentit, ka përgjegjësinë ekzekutive për përgatitjen e ligjit të ri për plehrat, duke përgatitur legjislacionin dhe kushtet për importimin e tyre.

-Shekulli, 14.02.2011-

Postuar nga Vizioner datë 20 Shkurt 2011 - 11:12:

20 shkurt 1991 - 20 shkurt 2011

* * *

Berisha rikthen "ditën e urrejtjes kundër opozitës"

-Mero Baze, 20/02/2011-

Dy muaj më parë shtypi botoi disa foto shumë familjare të Sali Berishës dhe gruas së tij, me fëmijët e Enver Hoxhës. Fotot tregonin stinë të ndryshme shëtitjesh, pasi njëra ishte shëtitje me varkë në liqen dhe tjetra në një dhomë dimri me oxhak. Fotot nuk kanë nevojë për koment, dhe vetë Berisha u kufizua në komente pas botimit të tyre. Ai thjesht shpjegoi se djali i Enver Hoxhës dhe nusja e tij me të cilën ai ka pasur dhe ka miqësi, janë mbështetës të PD-së. (?!!!)

Edhe pse është qesharak si arsyetim, jemi të detyruar ta marrim si të mirëqenë, si të vetmin shpjegim zyrtar që ka dhënë për ato foto, por nuk duam ta vëmë në pozitë të vështirë dhe ta pyesim sot nëse i ka ftuar miqtë e tij të vjetër në mitingun festiv që do të mbajë, meqë ata i konsideroj si mbështetës të PD-së ?

Ajo që është e frikshme dhe regresive në antimitingun e sotëm të pushtetit, është se Dita simbol e rrëzimit të monumentit të një diktatori, po përdoret si një "Ditë urrejtje" kundër opozitës njësoj si në Libi, apo Iran. 20 vjet pas rrëzimit të një monumenti të diktatorit komunist, Shqipëria është në rrugë për të rrëzuar Monumentin e Korrupsionit, simbol i të cilit është Sali Berisha.

Njësoj si në vitin 1991, dhe tmerrësisht njësoj si në vendet e botës arabe këto muaj, Sali Berisha po imiton diktatorët në ikje dhe ne vdekje, në të gjitha detajet. Ai po vret për të ndalur protestat, po organizon ditët e urrejtjes kundër opozitës dhe po fyen gjakun e të vrarëve për drejtësi nga dritaret poshtë zyrës së tij. Ai po jeton njësoj si diktatorët paranojën e vrasjes së tij, eliminimin fizik me armë apo helm, dhe mbi të gjitha po dërrmohet nga ideja se ai mund të shkoj dhe para drejtësisë. I plakur në fytyrë nga tensionet, me buzë të plasur dhe të pashëruar prej disa muajsh, me një retorikë paranojake për armiqtë që e rrethojnë, ai është bërë sot më shumë se kushdo tjetër personazhi i medias botërore, që e citojnë për diktator plak, apo që e rendisin në mes të atyre udhëheqësve politikë në botë që po ikin nga betejat kundër diktaturave të korrupsionit. I rrënuar nga kjo klimë, ai po përdor ditën simbol të triumfit të opozitës në Shqipëri, për të mbjellë urrejtje kundër opozitës duke ngjallur një frymë të frikshme anti-demokratike në këtë vend.

20 vite pas rrëzimit të Monumentit të Enver Hoxhës, ne kemi një qeveri që po investohet kundër protestave me armë në dorë dhe përfaqësues fiktivë të "Lëvizjes së Dhjetorit" që kërkojnë që historia të ndalet në vitin 1990 dhe të mos ketë më protesta dhe luftë për drejtësi në këtë vend. Njësoj si në logjikën e krerëve të nazizmit në Gjermani, që mendonin se liria u arrit kur erdhi në pushtet Hitleri, dhe Berisha dhe ndjekësit e tij mendojnë se betejat për liri mbyllen aty ku ata vijnë në pushtet dhe pas kësaj çdo gjë është e ndaluar.

20 vite pas rrëzimit të Monumentit të Enver Hoxhës, unë si gazetar jam më pak i lirë se në Shkurt të vitit 1991 për të shkruar, por jam më shumë i rrezikuar nga falangat e krimit se atëherë dhe intelektualët e vendit tim janë më të frikësuar se atëherë për të folur. Në ditën simbol të opozitës në këtë vend, ne po prodhojmë 20 vite më pas një ditë urrejtje për opozitën për arsyen e vetme se ajo rrezikon pushtetin e Diktaturës së Korrupsionit në vend dhe udhëheqësit të saj, Sali Berisha.

Kjo është arsyeja, që sot shumica e shqiptareve janë nervozë, pasi Diktatura e Korrupsionit, pasi u ka vjedh paret nga xhepat e tyre, pasi u ka vjedh pronat dhe dinjitetin, pasi u ka vjedh taksat dhe të ardhurat e tyre përmes ryshfeteve, tani po u vjedh dhe ditën kur ata duhet të protestojnë kundër kësaj tiranie të re për të shembur Murin e Korrupsionit.

20 vite pas rënies së Perdes së hekurt, mbarë bota po tronditet nga shembja e mureve të tiranive të korruptuara, të cilat nuk kanë më asnjë lidhje me ideologjitë. Mubaraku nuk ishte as i majtë as i djathtë, por një diaktor hajdut, Ben Ali nuk ishte as i majtë as i djathtë por diktator hajdut. Një i tillë është dhe Sali Berisha. Ndaj ai sot është njeriu më pak i gëzuar realisht në shesh. Atij nuk i shijon koncerti, atij i shijon frikësimi i opozitës dhe zhdukja e saj. Por ai bën një gabim fatal në llogaritë me historinë. Ai duhet ta linte pa bërë pis 20 Shkurtin për të qenë dita simbol e opozitës. Por nuk ka vend për t'u shqetësuar. Jo shumë kohë më vonë, ne do të kemi përveç 20 Shkurtit dhe një datë tjetër, ku opozita e këtij vendi do të përkujtojë rënien e pushtetit të Sali Berishës.

Sot Sali Berisha nuk ka thirrur një koncert festiv për të përkujtuar atë që rrëzoi populli i Tiranës më 20 Shkurt 1991. Sot Sali Berisha po përpiqet t'i heq frikën vetes. Koncerti i tij festiv mbi një bulevard ku janë vrarë nga dora e tij katër qytetarë shqiptarë i ngjan dekretit të Ramiz Alisë në Shkurt të 1991 për mosprekjen e monumenteve.

Është e frikshme ta mendosh se për të rrëzuar bustin e diktatorit, nuk u derdh asnjë pikë gjak, edhe pse kish dekrete presidenciale që e mbronin, kurse për të protestuar para zyrës së Sali Berishës janë vrarë deri më sot katër qytetarë. Kjo është diferenca e tij e frikshme me ata që ikën nga pushteti më 20 shkurt 1991. Diktatorët mes të tjerash krahasohen dhe me gjakun që derdhin duke ikur.

Postuar nga Vizioner datë 14 Maj 2011 - 10:58:

Ai na do të heshtur dhe të lodhur...

Pas zgjedhjeve të 8 Majit, askush nuk mund të parashikonte se uikendi pasardhës do të kalonte duke numëruar vota dhe duke mbyllur shqiptarët në shtëpi para ekraneve duke parë një 'Big Brother' të shëmtuar të historisë së zgjedhjeve në Shqipëri.

Sali Berisha, i cili nuk pati shans të niste festën të dielën e 8 Majit në mbrëmje siç bën zakonisht, nuk pati shans ta bënte këtë as të hënë dhe të martë, pasi rezultatet në gjithë Shqipërinë ishin një katastrofë politike për të. Nga Saranda në Shkodër opozita fitoi bindshëm dhe beteja mbeti e përqendruar në Tiranë, ku udhëheqësi i opozitës po përpiqet t'i mbijetojë skemës shtetërore të një rezultati të prodhuar qysh para zgjedhjeve përmes makinerisë shtetërore.

Pikërisht këtu u shfaq karakteri i lig i Sali Berishës. I shokuar nga fitorja plebishitare e opozitës, ai u rikthye me një hakmarrje të qartë në kokën e vet. Nën dirigjimin e tij procesi i numërimit po i ngjan një procesi kafkian ku të gjithë bëjnë sikur duan diçka tjetër dhe bëjnë diçka tjetër.

I vendosur që Shqipëria të mos festojë humbjen e tij, ai po ia arrin t'i mbajë shqiptarët brenda në shtëpi, të tensionuar dhe lodhur më shumë se kurrë vetëm e vetëm që askush të mos gëzojë. Spiralja e rrezikshme në të cilin futi rezultatin në Tiranë përmes trupës shëtitëse që pushteti i ka përgatitur Bashës në Tiranë dhe degradimi i procesit të numërimit, janë shenja të qarta se ai do ta përdorë deri në fund fuqinë e tij që për këto zgjedhje të mos gëzohet askush.

Tani fitorja e Edi Ramës apo Lulëzim Bashës në Tiranë nuk është më çështje triumfi, por një çështje makthi që duhet të mbarojë për të lënë të qetë qytetarët dhe ata të dy. I humburi i madh i këtyre zgjedhjeve është Sali Berisha. Ai ka humbur kudo ku ka shkelur në Shqipëri dhe me lojën e tij prodhoi dhe një lider fallco në Tiranë për partinë e vet. Tashmë ai duket pak nga pak i panevojshëm në atë parti.

I fyer deri në gen nga fakti se këto zgjedhje nuk prodhuan asgjë të gëzueshme për të, ai shpikte dje nga sikleti statistika për tu dukur fitues dhe arsye për tu dukur i lumtur me këtë proces. Në të vërtetë ai ngelet një njeri që i urren zgjedhjet dhe mbi të gjitha zgjedhjet që e nxjerrin nga historia.

20 vjet pas vendosjes së pluralizmit ky njeri vazhdon të mbetet armiku më i madh i zgjedhjeve në këtë vend. Ai nuk i pranon ato si një mekanizëm i cili mund ta çojë në shtëpi. Sa herë që tenton të bëjë diçka formale për të imituar zgjedhjet e lira, gjithmonë i prodhohet problem. Me kaq pak liri dhe ndershmëri që kishin këto zgjedhje, ai prodhoi në të vërtetë një fitore të opozitës dhe një lider fallco brenda PD-së, për të cilin do t'i duhen shumë shpjegime për ta shmangur nga drejtimi i partisë në ditët që vijnë.

I mllefosur me këto zgjedhje dhe sidomos me rezultatin e tyre, ai vendosi t'ua ngrijë shqiptarëve buzëqeshjen. Ka dy ditë që e bën këtë me një përkushtim personal. Ai nuk pranon dot se në këtë vend mund të festohet për humbjen e tij dhe mund të ketë zgjedhje që nuk i japin atij shansin të qeverisë. Ndaj pas gjithë kësaj maskarade është ai. Është ai që ka prodhuar fletët me një kompani që i prodhon posterat e partisë, ai që ka emëruar në KQZ një kompani që ka prodhuar spotet e tij, dhe sot me këta shërbëtorë po përpiqet të fusë vendin në luftë civile duke shpikur fletë të pavlefshme për shkak të cilësisë së shtypit dhe jo vullnetit të qytetarëve.

Ai po përpiqet ta zgjas këtë 'Big Brother' votimesh, që kur të mbarojë njerëzit të mos kenë asnjë shans të mendojnë se mund të festojnë. Ai i do ata të heshtur dhe të lodhur që këto zgjedhje të mos kenë fitues. Dhe e bën gjithçka se është humbësi më i qartë i 8 Majit brenda dhe jashtë partisë.

-Redaksia e "Shekulli"-t | 14/05/2011 |

Postuar nga Vizioner datë 09 Korrik 2011 - 11:01:

Përdhunimi i Ligjit

Nga Igli Totozani-

Dje duhej të ishte dita e ligjit në Shqipëri. Më saktë, prova e forcës së ligjit në këtë vend që një shpresë naive ende vazhdon ta quajë si një të tillë demokratik. Por që, në fakt, ka kohë që realiteti pulson një situatë tipike autoritariste, në të cilën shumica vendos mbi dhe për gjithçka, dhe përballë saj s’ka më asnjë strukturë që ta kontrollojë e aq më tepër ta ndalë.

Dje, dy deputetë të “nderuar” të Kuvendit të Shqipërisë, përfaqësues së popullit, pa asnjë drojë, votuan përveçse për vete edhe për dy kolegë të tjerë, të cilët mungonin në sallën e seancave, kur votohej projektligji për regjistrimin e popullsisë. Ligji u votua dhe kështu edhe kjo çështje mund të quhet e mbyllur me “sukses”. A do të ankohet njeri? Po, u ankua një organizatë jo fitimprurëse dhe kaq. A do ta dëgjojë njeri, a do të merret ndonjë organ me të? Ndoshta! Ndoshta, Gjykata Kushtetuese… Ndoshta, por në fakt, edhe kjo ka pak mundësi të ndodhë.

Kjo, sepse një nga gjyqtarët e rinj, të sapozgjedhur me “pëlqimin” e Kuvendit, gjëja e parë që bëri kur mbërriti në kolltukun e gjyqtarit vendosi që organizatat e shoqërisë civile (precedent i pranuar më parë nga kjo gjykatë) nuk legjitimohen më si kërkues përpara këtij institucioni duke ngushtuar kështu bashkë me kategorinë e kërkuesve të legjitimuar para saj edhe një pjesë të pavarësisë së këtij institucioni.

Po qytetarët e etur për demokraci, si do të reagojnë, pasi një ligj në Kuvendin historik të Shqiptarëve votohet kështu, në këtë mënyrë? Ata do të mbeten “gojë hapur” para ekraneve të televizioneve tek do të shohin të çalltisur, dorën e një deputetit që, nën gazetë, afrohet lehtë-lehtë dhe shtyp butonin e kolegut që s’ndodhet në sallë.

Më pas, mezi ç’do të presin t’iu tregojnë shokëve të tyre, në orët e bukura të bareve, që sigurisht s’do ta besojnë dot deri sa ta shohin dhe vetë, me sytë e tyre. Nesër do të jetë harruar ndërkohë, në pritje të shtangies së radhës.

Nesër do të shtangen sërish, tek dëgjojnë një ministër të kësaj shumice ndërsa ligjëron i indinjuar: “Dua të shpreh se është për të ardhur keq me abuzimin që i është bërë këtij ligji, sidomos me këtë projektligj nga shumë persona publik, përfshirë dhe zyrtarëve faqezi që kanë dalë me votat tona përpara disa vitesh, përfshirë timen, që kërkojnë të na përbaltin”.

Por edhe më fort akoma teksa i njëjti ministër nuk do ta përmbajë marazin ndaj nënkryetarit të KLD-së për shkak të “besëprerjes” së tij ndaj kësaj shumice që e ka votuar: “Spahiu ka detyrime ndaj kësaj mazhorance që e ka ndihmuar dhe nuk mund të dalë kundër PD-së”.

Zhgënjimi duhet të jetë aq i madh sa e bën ministrin tonë të harrojë një element të thjesht në dukje, por që në thelb është kolona vertebrale e demokracisë dhe shtetit të së drejtës, pra pavarësinë e gjyqësorit. Nënkryetari i KLD-së është në fakt, një nga figurat kryesore të organit garant të kësaj pavarësie dhe si i tillë, nëse ka diçka që i kërkohet dhe i shpërblehet me taksat e djersës së këtij mileti të rraskapitur është pikërisht që të jetë e sillet si “besëthyer” ndaj çdo shumice në këtë vend. Ndryshe…

…Ndryshe, ndodh ajo çka ndodhi vetëm disa orë më vonë në Kolegjin Zgjedhor, kur pa as më të voglin dyshim, iu vu vula, një prej shkeljeve më të rënda, më flagrante dhe më transparente të ligjit realizuar ndonjëherë në vendin e Shqiponjave. Por edhe më qesharake në të njëjtën kohë kur sheh gjyqtarë që pranojnë prova nga njëra anë dhe nga ana tjetër shpallin paligjshmëri të kërkesës për “kalim afati”. (!)

Ligji e ka humbur betejën në Shqipëri. Kaq është shumë vetëm për një ditë të vetme edhe për vende që s’kanë mundur të krijojnë një shtet të vërtetë e jo më një demokraci. Ai e ka humbur betejën me vullnetin e kësaj shumice. Ky vullnet, po ecën i palëkundur drejt horizontesh të cilët, askush si ne shqiptarët i njohu dhe provoi gjatë gjithë historisë së tij.

Ai po realizon pa asnjë mëdyshje dhe pa asnjë drojë gjithçka që dëshiron dhe përballë tij, institucionet e pavarura janë shndërruar në disa noterë të rëndomtë që me vulë në dorë veç vulosin, pa guxuar as të hedhin sytë mbi vendimet e tyre. Dhe kur garancitë s’kryejnë dot më funksionet e tyre, ligji kthehet në një letër pa vlerë dhe nenet e tij veç në disa terma dhe fjali abstrakte, që recitohen gjithë nënqeshje në këtë teatër absurd, të cilin nuk e di se kush i pari, pati mungesën e njohjes dhe moralit për ta quajtur demokraci.

Ndërsa përreth, si në një amfiteatër dramash antike, një turmë e madhe “qytetarësh” vazhdon të mbetet spektatore, me gojë hapur dhe sy të zgurdulluar teksa papritmas, një nga aktorët nxjerr pistoletën dhe në vend që të qëllojë mbi kundërshtarin e tij, ua drejton atyre dhe qëllon.

Teksa ata vazhdojnë e vazhdojnë prej shekujsh të trallisur të jetojnë këtë shfaqe tmerri, duke shpresuar ndoshta nën zë, se s’është gjë tjetër veçse teatër dhe jo jeta e tyre e vërtetë.

Paç fat Shqipëri!

Postuar nga Fajtori datë 28 Korrik 2011 - 16:09:

Berisha: Presidenti në xhepin e Ramës, replikon Topi:Sulmi i padenjë

TIRANE- Përplasje në distancë mes Presidentit të Republikës, Bamir Topi dhe kryeministrit Sali Berisha.

Në një konferencë për shtyp të mesditës së sotme, kryeministri Berisha sulmoi kreun e shtetit duke deklaruar se „presidenti ishte në xhepin e Ramës dhe këtë e faktoi me votën e tij në zgjedhjet e 8 majit“.

Pak orë më vonë, kreu i shtetit iu përgjigj përmes një deklarate zyrtare, të shpërndarë nga zyra e shtypit e këtij institucioni, ku sulmi cilësohet si “i padenjë dhe denigrues“. Replika shkon më tej duke e quajtur „pjesë e lojës me të njëjtët aktorë prej një dekade, ku presidenti ka refuzuar të marrë pjesë".

DEKLARATA E PLOTE E PRESIDENTIT
Lidhur me komentet e sotme politike të bëra nga ana e Kryeministrit Berisha në konferencën e shtypit për ngjarjet në Kosovë, mbi pozicionin kushtetues të Presidentit të Republikës, Drejtoria e Informimit Publik e Presidentit bën me dije se: “Presidenti i Republikës zoti Bamir Topi ka qenë, është dhe do të jetë tërësisht në funksionin e tij kushtetues, jashtë çdo ndikimi dhe angazhimi direkt apo indirekt të partive politike. Çdo përpjekje apo aludim tjetër që tenton ta pozicionojë politikisht Presidentin, është e gabuar, spekulative dhe e pamoralshme.

Përgjatë muajve të fundit Presidenti Topi ka qenë objekt i sulmeve të tilla të padenja dhe denigruese, por me përgjegjësinë për nevojën e stabilitetit demokratik në vend, ai ka refuzuar të bëhet pjesë e kësaj loje, e cila ka të njëjtët aktorë dhe të njëjtat sjellje apolitike prej më shumë se një dekade. Për Presidentin gjithnjë ka mbizotëruar prioriteti publik; - nevoja që politika shqiptare të reflektojë nga gabimet e saj të përsëritura dhe me pasoja direkte për interesat kushtetuese dhe kombëtare të qytetarëve tanë. Për këtë qëllim, përmes apeleve publike, takimeve dhe korrespondencës zyrtare me institucionet politike e kushtetuese Presidenti ka nxitur aktorët politikë të reflektojnë përgjegjshmëri dhe vullnet politik për zgjidhjen e krizave dhe situatave penalizuese për qytetarët dhe vendin.

Në kohën kur Presidenti, ashtu si shumica e qytetarëve tanë dhe vetë partnerët ndërkombëtarë kanë qenë e janë në pritje të këtij reflektimi politik dhe masave konkrete, fatkeqësisht sjellja politike mbetet e njëjtë. Individë e institucione politike që kanë detyrë të zbatojnë kushtetutën dhe ligjet, në mënyrë sistematike ia lejojnë vetes të krijojnë situata të paqëna, të shpikin vota dhe kundërshtarë politikë, të krijojnë tension artificial midis qytetarëve dhe institucionit të kreut të shtetit, si dhe të tërheqin vëmendjen nga nevoja jetike që ka vendi për reforma të prekshme dhe rezultate konkrete në përmbushjen e standardeve të anëtarësimit në Bashkimin Evropian.

Presidenti Topi ka refuzuar dhe refuzon të bëhet pjesë e këtij debati shterpë e të inskenuar, dhe siç e ka deklaruar edhe më parë, votimi i tij më 8 maj ka qenë korrekt. Çdo tentativë për intepretimin e votës nuk lidhet me atë mënyrë votimi, por me përgjegjësinë ekskluzive të administrimit partiak të votave si dhe me skenarët e parapërgatitur nga autorë të këtyre inskenimeve.

Lidhur me debatin mbi qëndrimin e Presidentit për nevojën ose jo të ndryshimeve kushtetuese, Presidenti Topi deklaron se nuk dëshiron të jetë pjesë e këtij debati dhe se qëndrimet e tij i ka bërë të njohura në kohë, ditë përpara votimit parlamentar të 21 prillit 2008, kur interesat politike të momentit dominuan nevojën për institucione funksionale e të qëndrueshme demokratike, të bazuara në parimin kushtetues të ndarjes dhe të balancës së pushteteve.”

DEKLARATA E KRYEMINISTRIT
Kryeministri Berisha gjatë konferencës së sotme për shtyp, ku dënoi sulmet e serbëve në veri të Kosovës, iu përgjigj edhe interesimit të gazetarëve në lidhje me ndryshimet kushtetuese. Kreu i qeverisë tha se PS nuk mund të kërkojë ndryshimet kushtetuese për të patur presidentin në xhep, kur presidenti tha Berisha deri tani ka qenë në krah të Ramës dhe këtë, sipas tij e vërtetoi me votën e hedhur më 8 maj.

“Zoti Rama e pati presidentin, votoi presidenti për të, u faktua me votë, dua të theksoj se nuk janë të pakët ato që më thonë, a ndihesh i tradhëtuar. Abdsolutisht aspak, aspak, sepse të jeni të bindur ju se thelbi i përpjekjeve të jetës time ka qenë që njerëzit të votojnë të lirë. Tani të kërkosh ndryshime kushtetuese sepse duhet ta fusësh presidentin në gjysëm xhepi , ndërkohë që e ke plotësisht në xhep dhe nuk të dha asgjë më thuaj ti mua sa racionale është kjo”- deklaroi kryeministri Berisha.
(s.g/BalkanWeb)

Postuar nga shelgu datë 28 Korrik 2011 - 16:42:

Berisha kerkon te behet perseri president

Postuar nga lule datë 28 Korrik 2011 - 16:45:

Citim:
Po citoj ato që tha shelgu
Berisha kerkon te behet perseri president

Vetem diktator s'mund ta quash Berishen..

Postuar nga shelgu datë 28 Korrik 2011 - 17:12:

Citim:
Po citoj ato që tha lule

Vetem diktator s'mund ta quash Berishen..

Jo vetem Berishen, por edhe ate tjetrin te birin e Kristaqit.

Diktatura nuk ka brina lule. Pesa kohe te dy partite mbeshteten ne banda kriminale dhe mekohen nga krimi i organizuar...

ose me mire me thane atje drrejton krimi i organizuar i ketij shekulli. Iku koha kur mafia i kerkonte restorantit 10% apo kasapit tek qoshja 20% te fitimit per te siguruar qetsine e tregetise. Tani vete krimi eshte ne biznes dhe siguron tregetine nepermjet krimineleve, qofshin keta ligjevenes apo ligjzbatuar. Legjislativi sigurisht qe nuk funksionon sepse nuk mund edhe sikur te doje. Te ik koka per 10$ edhe sikur te jesh kryeprokuror.

Kush ka "guxim" e flet, ose ka prapa nje fuqi te madhe, zakonisht USA Franca, Anglia., ose eshte i krisur.

kjo nuk besoj se quhet demokraci.

Lule, per konsultime mbasdite ke shpia, S'kam njeri sot.

Postuar nga BIONDIA datë 28 Korrik 2011 - 18:13:

Citim:
Po citoj ato që tha shelgu
Berisha kerkon te behet perseri president

Po ka pare mikun e tij Berlusken ai se dhe ky do te behet president dhe po pergatitet terrenin pak nga pak ne ky i joni ...po do me pelqente Berisha president

do me kenaqte me fushaten qe do bente do ishte gallat sdo kishte nevoje per portokalline ...

Postuar nga shelgu datë 28 Korrik 2011 - 18:17:

Kane shume gjera te perbashketa, por kane nje gje qe i dallon mire.

Berisha ... nuk kemi degjuar qe te tradhetoje Lirine. Pse?

Ka dy arsye per kete:

-Ose Liria ka shume marifete.

-Ose atij te shkretit i ka hup.

Postuar nga lule datë 28 Korrik 2011 - 19:17:

Citim:
Po citoj ato që tha shelgu

Jo vetem Berishen, por edhe ate tjetrin te birin e Kristaqit.

Diktatura nuk ka brina lule. Pesa kohe te dy partite mbeshteten ne banda kriminale dhe mekohen nga krimi i organizuar...

ose me mire me thane atje drrejton krimi i organizuar i ketij shekulli. Iku koha kur mafia i kerkonte restorantit 10% apo kasapit tek qoshja 20% te fitimit per te siguruar qetsine e tregetise. Tani vete krimi eshte ne biznes dhe siguron tregetine nepermjet krimineleve, qofshin keta ligjevenes apo ligjzbatuar. Legjislativi sigurisht qe nuk funksionon sepse nuk mund edhe sikur te doje. Te ik koka per 10$ edhe sikur te jesh kryeprokuror.

Kush ka "guxim" e flet, ose ka prapa nje fuqi te madhe, zakonisht USA Franca, Anglia., ose eshte i krisur.

kjo nuk besoj se quhet demokraci.

Lule, per konsultime mbasdite ke shpia, S'kam njeri sot.

Eshte shum e drejt kjo qe ke then, po me gjej nje politikan sot mos jet i diskriminuar nga çdo ane ti maresh, gjithsesi e kam then dhe e them eshte politikani me i afte sot per sot ne shqiperi, eshte politikani, qe te pakten i hapi rruget , eshte politikani qe un adhuroj e uroj me gjith shpirt te behet vertet dhe nje her President..
2 kandidate jan te zgjedhurit e mi , Fatos Nano dhe Berisha..e di qe jam pak e komplikuar ne ngjyra, po te pakten mendoj qe ai vend ka nevoj per njerez te zgjuar ta udheheqin meqe eshte popull pak *Retard*.

Vetem sot?
Ku e dije qe vertet kam nevoj per nje konsult sot?

Ver nje foto te njoh ke aeoporti , se me mask s'te gjej dot.

p.s pergjigjen ma bej me leter nga ato anonimet e hidhe Ktu,
te takimit te konsultes e kam llafin ..se s'do jem verdall .

Postuar nga shelgu datë 28 Korrik 2011 - 19:31:

Citim:
Po citoj ato që tha lule

Eshte shum e drejt kjo qe ke then, po me gjej nje politikan sot mos jet i diskriminuar nga çdo ane ti maresh, gjithsesi ...........................

p.s pergjigjen ma bej me leter nga ato anonimet e hidhe Ktu,
te takimit te konsultes e kam llafin ..se s'do jem verdall .

Po c'te te bej une ty.

I diskretitum doje me than.

Kjo gjithsesi se si me duket sikur po degjoj A Kreasten.

Ne vend te "gjithsesi" mund te perdorej "megjithate". Jo per gje po po ndryshohet kuptimi i kesaj fjale.

Assesi.

Kurrsesi

gjithsesi

Seicila ka nje kuptim

Por megjithate ose sidoqofte eshte me e sakte.

ja edhe gjysma e konsultes.

Pjesa tjeter eshte me intime.

Postuar nga lule datë 28 Korrik 2011 - 19:37:

Vertet mundohem te gjej fjalet e duhura po kuptimin mendoj ja jap te sakt nje fjalie, ato si_si_te s'kam kohe ti deshifroj tani, se vertet jam me vones
Vetem Sala smund te jet i diskretituar .
E di çke shelgu,, hidh ndonje kritik per letersin se ate e qan ti..
Politiken ma ler mua

Citim:
Po citoj ato që tha shelgu

Po c'te te bej une ty.

I diskretitum doje me than.

Kjo gjithsesi se si me duket sikur po degjoj A Kreasten.

Ne vend te "gjithsesi" mund te perdorej "megjithate". Jo per gje po po ndryshohet kuptimi i kesaj fjale.
Assesi.
Kurrsesi
gjithsesi
Seicila ka nje kuptim
Por megjithate ose sidoqofte eshte me e sakte.

ja edhe gjysma e konsultes.

Pjesa tjeter eshte me intime.

Per ça pjese intime flet..mos me thuaj ke studiuar ate qe mendoj

Tani kuptova pse je shelg ..
pjesen tjeter , nese do kthehem nje dit prape ketu .

Postuar nga shelgu datë 28 Korrik 2011 - 19:40:

Citim:
Po citoj ato që tha lule
Vertet mundohem te gjej fjalet e duhura po kuptimin mendoj ja jap te sakt nje fjalie, ato si_si_te s'kam kohe ti deshifroj tani, se vertet jam me vones
Vetem Sala smund te jet i diskretituar , di çke shelgu,, hidh ndonje kritik per letersin se ate e qan ti..Politiken ma ler mua

Per ça pjese intime flet..mos me thuaj strudion ate qe mendoj
Tani kuptova pse je shelg ..
pjesen tjeter , nese do kthehem nje dit prape ketu .

Joooo, mos mendo dirty...

Intime mund te jete edhe shume e paster. Intime psh ndodhesh ne nje kishe katoline dhe hyn ne intimitet me shpirtin.

Yyyy ka shume kuptime po qfar te te beuj une ty qe mendja te rri maje bilbilit?

Gjithsej 2 faqe: [1] 2 »
Trego 98 mesazhet në një faqe të vetme

Materialet që gjenden tek Forumi Horizont janë kontribut i vizitorëve. Jeni të lutur të mos i kopjoni por ti bëni link adresën ku ndodhen.