VLORA
Andej Qaf' e Topit hedhur si sorkadhe
ketej Guzbabaja,nje urat' e madhe,
mu ne mes te tyre shtrihet nje qytet
shtepi e shqiponjes per eternitet;
Vlora tungjatjeta,vendi mrekullive
maten me Sazanin deget e ullive
Shetita Evropen,shetita Azine
gjer' te molle e kuqe vajta gjer' ne Kine
sa tutje me tutje,sa me lark e me shume.
dhe atje ku piqej buka mu ne kume;(rere)
Deri prapa diellit,ne tingli majmun,
dhe atje ku Zoti quhej Firaun!
Tobe ja rabi!fryhemi gjynah,
kaperceva qiellin si nje zok me krah!
Kaperceva dete mbushur me zinxhira,
kaerceva male gure xhevahira,
gjithe me gostiten,gjithe i gostita,
sa me velesiten,sa u velesita
C' qqe desha pata,qumesht dallandyshe,
sa te hanin gjithe,gjyshe dhe stergjyshe;
dhe me re te bardha dhashe edhe mora,
hazinera gjeta,kur me hante dora!
Dhe me re te bardha mora edhe dhashe,
po si Vloren time nje qytet nuk pashe!
********
Vloren edhe Vloren thelp e kam ne zemer
diten e kam drite,naten e kam enderr...
cdo or' e minute ty te kam ne goje,
mbase te ze lemza,kur un' te kujtoje!
Vlora im'e bukur,Vlora im'e lire
vetem ty te dua dhe nje gun' te dhire!(gune me lekure dhije)
********
Aty n'ata rrethe,aty n'ato rreza
cdo zonj' e zonjushe matet me thelleza!
aty shpirti dridhet,aty zemra hidhet,
aty rrethe rrotull lozen gugulidhet;
dhe per her' te pare po ne ate vend
nje zogez,nje...hajde,me rrembeu mend!
Vlora im' e bukur,Vlore im' e lire,
vetem ty te dua dhe nje gune te dhire!
E kudo qe isha e kudo qe jamte
keng' ne buz' te kishja,lot ne sy te kamte
Tani nje lirike dashurie e Aliut
Kjo vjershe eshte botuar simbas kopjes se marre nga vajza e poetit Irfetja.
Pi e puth
Ti perhera ne shtepi
dhe perhera puth e pi
Pi e puth
si nje zog i zen' ne kurth
perpelite neper ode,
mbush nje gode e zbraze nje gode
dhe me flete per poezi
Pergezohem or'e cas,
nga nje bot' ne tjetren shkas
rreth per ty me zotin flas!
Syri puthet,gota pihet,
numri tyre s'mund te dihet,
kurse zemrat dashurohen,
gotat puthjet s'numerohen!
Un' kam vjershen edhe pijen
po je ti qe u jep shijen
pija ime,shija jote
un'i gjithe hija jote!
Keshtu dinte te shkruante poeti lab.Ai kishte nje shpirt te bute e nje zemer e cila ushqehej me nektarin e luleve qe rriteshin ne malet e Laberise.
see you tomorrow
