Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Mjekėsia (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=266)
-- nje pjese nga mendja ime... (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=12880)

i kujtohej pacienti i fundit qe kishte pasur me kancer ne mushkeri...fytyra e tij ne momentin kur merrte pergjigjen...nje gjendje turbullire per faktin se nuk e kuptonte graden e rrezikut...
-"pergjigjet e analizave kane treguar qe keni nje kancer ne mushkeri."
-"doktor,cdo te thote kjo gje?"
-"duhet te flas me onkologun per te pare se cila eshte terapia me e pershtatshme per te bere ne rastin tend..."
-"eshte ceshtje serioze,doktor?"
-"kanceri eshte pak i perhapur dhe duhet me pare se cmund te bejme qe ta ndalojme...nese mund te me falni pak,kthehem per 10 min"
fjala "kancer" eshte ne gjendje te ndryshoje fytyrat e njerezve per te lere pas ate buzeqeshje ne cep te buzes si per te thene qe personi akoma mundohet te mendoje pozitiv...emri nuk mund te ishte me i goditur...fjala "kancer" ishte vendosur per te treguar ate formen e dickaje qe te mberthen.
kancer me qeliza te vogla...nje mikrocitome...ishte kjo diagnoza qe kishte pasur ai pacient.nje diagnoze qe te heq mundesite nga cdo lloj nderhyrje kirurgjikale,dhe mundesia e vetme mbetet terapia me rreze dhe kemioterapia qe mund ti jepnin ndonje dite me teper atij personi...shumica e pacienteve nuk kapte vitin nese bejne terapine,ndersa nese nuk e bejne jetgjatesia nuk i kap 2-3 muaj.

kishte kaluar ca kohe dhe ate pacient nuk e kishte pare me ne spitalin ku punonte...

e tani dridhej para eksperiences se tij...po sikur te jete dicka e tille?do ta gjente veten para onkologut tek diskutonin se cili do te ishte helmi me i mire qe do te perdorej per kemioterapi...te gjendesh para kolegut tend me te cilin ke bere muhabet gjith ato here,dhe ke diskutuar rreth pacienteve qe kishin ardhur ose qe kishin vdekur...nje skene qe nuk mund ta perceptonte dot!

"mendo pozitiv",thonte me vehte,"pse duhet te mendosh qe eshte kancer...ka plot infeksione qe mund te zhduken me nje doze antibiotikesh,dhe gjithcka kthehet sic ishte me para"...nje mjek qe mendon pozitiv?kesaj i thone te gjendesh ne piken e delirit dhe te mos kundershtosh me as mendimet me te cuditshme qe truri i njeriut mund te formoje...

i duhej te mendonte pozitiv.

pritja kishte marre fund.nje telefonate nga instituti i anatomise patologjike e kishte njoftuar qe nuk kishin te benin me nje kancer...nje frymemarrje e thelle...sa i kishte munguar ajo frymemarrje!per pak kohe kishte qendruar ne ankthin e pritjes se nje analize!i dukej se per here te pare kishte kuptuar vleren e jetes.hapi edhe nje here syte rreth e qark dhe ajo qe pa ishte njerez qe vinin e iknin ne ate repart qe gjithmone gumezhinte nga zerat...serish i ishte kthyer jetes se perditshme,por me nje eksperience te re!dicka qe asnje liber mjeksie nuk mund te ta mesoje!