Forumi Horizont Gjithsej 3 faqe: [1] 2 3 »
Trego 133 mesazhet nė njė faqe tė vetme

Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Psikologjia (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=6)
-- Nga se vjen "depresioni" (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=935)


Postuar nga Vajz-e-mir datė 16 Maj 2003 - 17:18:

Nga se vjen "depresioni"

''Depresioni'' vjen nga shume shkaqe ,por shkaku me kryesor eshte ''stresi''.Po stresi nga se vjen?Kjo
vjen nga problemet qe ne hasim gjate gjithe rruges se jetes,qe kur lindim e deri sa vdesim.Por disa njerez
nuk jane te forte per ta perballuar ate dhe kalojne ne ''depresion''.Por depresioni mund te jete i lehte
por edhe i forte.Me mire per kete mund te flasi nje psikolog po edhe ne mund te japim pak a shume mendimet tona se cmendojme per ''depresionin''


Postuar nga déją-vu datė 24 Maj 2003 - 09:04:

Cool

Kerkohet nje psikolog............te interesuarit te japin nje shenje qe na lexojne !

Nuk kam ēfare te mendoj mbi ''depresionin'' Vajz e Mir...........eshte ai qe mendon per mua.Dite me pare lexova diēka qe fliste mbi stresin ,shkaqet e te tjera.E di ēfare thoshte ne nje fare pike???
Qe shume ben keq por ama ndikon edhe ne jetegjatesine e nje njeriu.Personalisht i besoj pak mgjth nese eshte se te intereson do ta rigjej e shkruaj ketu.
Pershendetje deri atehere


Postuar nga rrushi datė 11 Qershor 2003 - 18:05:

OK, fillimisht nje sqarim i vogel. Perpara se te diskutojme per shkaqet mendoj qe eshte e rendesishme te perkufizojme depresionin. Ka ndyshim midis depresionit klinik dhe depresionit "normal", if you will. Te gjithe ne deshperohemi nga hera, ose biem ne nje gjendje melankolie, blue mood, quaje si te duash per shkaqe nga me te ndryshmet. Ky lloj depresioni konsiderohet "normal"-whatever that means!!
Komuniteti i psikiatreve ne U.S e perkufizon depresionin kilinik ne baze te nje sere kriteresh te renditura ne te famshin DSM-Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, now version IV-TR - qe mua personalisht me ka ardhur ne maje te hudes!!- (just for the record, Evropa ka nje klasifikim te sajin qe nuk eshte shume i ndryshem nga ky dhe ne shqiperi perdoret gjeresisht versioni amerikan).

Ne menyre te thjeshtezuar kriteret renditen si me poshte:

A. Pese ose me shume nga simptomat e meposhtme kane qene te pranishme per te pakten 2 jave dhe perfaqesojne nje ndryshim nga funksionimi i meparshem. 2 nga symtomat DUHET te jene: a-humor i depresuar dhe b-humbje e interesit ose kenaqesise

1- humor i depresuar, gati gjithe diten, cdo dite per te pakten 2 jave
2-renie e dukshme e interesit dhe kenaqesise ne aktivitete qe me pare pelqeheshin, cdo dite gjithe diten per te pakten 2 jave.
3-humbje e dukshme ne peshe, ose fitim i dukshem ne peshe, ose humbje ose shtim i oreksit per gati cdo dite pe rte pakten 2 jave
4-pagjumesi ose shtim i tepruar i gjumit gati cdo dite
5-axhitim psikomotor, hiperaktivitet ose hipoaktivitet (shtim ose renje e aktivitet )
6-lodhje ose humbje e energjise gati cdo dite (personi mund te rrije ne krevat gjithe diten, neglizhoje higjenen personale-kjo eshte shume tipike-ose aktivitete te rutines se perditshme)
7-ndjenja te te qenit i pavlere, vetvleresim i ulet, ose ndjenja te ekzagjeruara faji
8-renie e aftesise per tu perqendruar dhe zgjidhur probleme
9-mendime te vezhdueshme per vdekje, vetevrasje

Nuk po hyj ne kriteret e tjera se besoj by know do jeni fryre nga merzia. Edhe dicka, funksionimi i personit ne jeten e perditshme dentohet dukshem nga prania e depresionit.

Kjo nuk do te thote qe nuk ka gjendje te tjera te ngashme, me te renda ose me lehta qe nuk mund te quhen depresion. Po ajo ehste nje ceshtje tjeter-po e mbyll ketu per kete rradhe perpara se tju zere gjumi mbi tastjere...


Postuar nga alone datė 05 Mars 2004 - 12:10:

rrushi nuk e di nese hyn me te kjo teme, po tani po e lexoja dhe fatkeqsisht nuk kam vetem 5 nga ato simptomat po qe te nenta dhe dy javet kane kaluar me kohe.
Sherohet depresioni? Si?


Postuar nga SUNBELOVED datė 07 Mars 2004 - 22:37:

Depresioni vjen nga presioni. Flasim pikesepari per etimologjine e fjales depresion. Presioni vjen nga presa, atehere lind pyetja a kane qene te depresionuar njerezit ne kohet e para, kur nuk ishte shpikur presa???

Pres me shume interesim pergjigje serioze dhe me referenca per pyetjen time.


Postuar nga dodgy datė 08 Mars 2004 - 18:47:

Varet si je rritur

Mendoj se stresi eshte te cdo njeri qe jeton ne kete glob,por disa kane me shum dhe disa me pak ,ndikon shum rrethanat e jetes psh vendi ku ndodhet,puna dashuria,familja ,shoqnia e te tjera qe nuk me kalojn ne tru,Por shtrohet pyetja nqs dy njerez jetojn me te njejta kushte psh ke dy ushtar qe jetojn dhe kushtet i kan te njejta cfar do thonim per ata kur njeri ka stres e kalon ne depresion e tjetri nuk e jep veten.Mendimi im eshte stresi [depresioni]ndikon me shum te personat qe kane nje karakter te dobet qe gjithmon qahen.Por nga se vin keto njerez te dobet!Do te thoja se keto njerez te dobet vijne nga menyra e jetes qe kane bere qe te vegjel.Shum femije qe i kane gjtur gjerat gati kur kane qene te vegjel kur dalin ne jet dalin me nje karakter te dobet,dhe ngaqe nuk jan mesuar ti zgjidhin vete problemet qe te vegjel kur rriten i bien kokes me grushta dhe nje problem te vogel e bejn te madh dhe kalojn dhe ne depresion.Ka dhe raste kur dhe nje me karakter te forte kalon ne depresion por kjo ndodh vetem kur problemet e tij jan shum te forta dhe serioze,dhe besoj se ketu nje ndihme te madhe do te jepte familja,shok,miq dhe jam i sigurt qe do tq kaloj.ne kete rast nuk ndimon psikollogu.kurse per rastin e par do te thoja per njerzit me karakter te dobet eshte shum e veshtir te ndryshojn kan nevoj per ilace per psikollog dhe fatkeqsisht gjith jeten e tyre do te ken stres dhe probleme,ato njerez nuk ndryshojn kurr.Do te thoja per te gjith ju shifeni jeten si dicka te shkurter cfar do qe te ndodhi eshte ne programin e jetes,mundohuni te harroni problemet ,shifni jeten si nje film,ndjeni veten sikur po luani nje komedi,cdo gje qe iken nuk kthehet me,asgje nuk ka me shum rendesi se jeta jote,shijoheni dhe mos u ngarkoni me stres e me budallalliqe.I lOVE YOU rinia shqiptare e po te kisha mundesi tju ndimoja do te jepja gjithshka me vjen shum keq per ne qe patem kte fat te keq te jemi nje popull i varfer.


Postuar nga Aljohin datė 10 Mars 2004 - 10:20:

Rrushi ( Pse e kete nofke? Je si rrush? ) kur profesori im i psikiatrise lexoi kriteret per diagnozen pacienteve osesive-kompulsive tek DSM IV tha: "Hap kllape. A nuk i ka nje i dashuruar te gjitha keto? Mbyll kllape". Nuk kam asgje kundra asaj qe ke shkruar, ky citim ishte thjesht per te shtyre te mendohet mbi te dhe dsm-ne apo te pakten per te bere per te qeshur.
Alone ti je femer? Varianti i lehte i depresionit eshte me i shpeshte tek femrat kurse ai i rendi eshte i shperndare njesoj si tek femrat dhe tek meshkujt.
Eshte viti i pare ne itali? Depresioni kurohet si me farmakoterapi ( me ilace ) ashtu edhe me psikoterapi ose duke i integruar keto te dyja. E rendesishme eshte qe ti te drejtohesh tek nje mjek sepse nuk mund te kurohesh vete dhe as te besh vete nje diagnoze ( megjithese ta garantoj qe mjeket e pergjithshem ( medici di base ) nuk dine me shume se ajo qe ka shkruar rrushi aty ). Gjithesesi ata do te drejtojne ne struktura me te pershtatshme mjekesore ( specialiste psikiater psh ).
Ne se ti ne itali punon qofte edhe part-time ke te drejten te kesh nje mjek personal falas kjo edhe ne se e ke lejen e qendrimit per motive studimi. Ne se nuk punon por studion dhe lejen e qendrimit normalisht e ke per motive studimi atehere per te patur nje mjek personal duhet te paguash 150 euro ne vit (afersisht ). Une te keshilloj qe ta besh ne se mund ta perballosh. Studentet mund edhe te bejne nje sigurim shendetsor po per 150 euro ( afersisht ), por nuk e di ne se jane te njejtat 150 euro apo duhet te paguash te tjera plus, sigurim ky qe i lejon te kene ulje cmimesh ne kurat shendetsore. Ne se nuk do te besh asgje nga keto te keshilloj te pakten te drejtohesh tek pronto socorso i nje spitali publik dhe duke paguar afersisht 20 euro ose duke mos paguar fare mund te te vizitojne dhe te te drejtojne ne menyren e duhur. Ne se je student/e mund edhe te pysesh universitetin ( ne sekretari ) per sigurimin shendetsor.
Alone me vjen me te vertet keq se e di cfare ndjenje e vuajtshme qe eshte por nuk je Alone.

may god bless


Postuar nga Aljohin datė 10 Mars 2004 - 10:34:

P.S: Mos e lesho veten....


Postuar nga alone datė 10 Mars 2004 - 12:36:

Falemindreit Aljohin,
megjithese me fute pak friken me ato qe kishe shkruar. Kaq rende qenkam? Tani ne fakt jam ca me mire se nja dy jave me pare dhe me duket sikur jam zgjuar nje cike. Ato momentet e keqija nuk zgjasin sa me pare. Cuditerisht viti i pare shkoi mire, ky i dyti filloi keq ketu. Me duket se e gjitha me ka filluar nga vetmia qe me coi ne nje merzi shume te madhe. Dua vetem te kthehem dhe te rri me njerezit e mi. Ketu me duket bota shume bosh.
Mire,mire....kisha dhe ca per te shkruar po tani nuk me kujtohen, ndonjehere tjeter.


Postuar nga alone datė 15 Mars 2004 - 12:42:

Duhet ta shkruaja qe heren e kaluar po po ta tehm tani Aljohin. Faleminderit qe me kuptove ose te pakten me besove sesi ndihem.


Postuar nga Aljohin datė 19 Mars 2004 - 12:01:

Eshte dicka e zakonshme per shqipetaret me sa kam pare ketu ne itali te ndihen keq dhe besoj edhe ne te gjitha vendet e tjera te botes ku jane vetem. Vetmine e kane provuar te gjithe eshte shume e temerrshme sidomos per femrat. Une nuk doja te te frikesoja ( perkundrazi ti me frikesove ) por kur lexova qe i kishe permbushur te gjitha kushtet e DSM doja dhe dua akoma ( ne se vazhdon te ndihesh keq ) te te shtyja te beje te pakten nje vizite. Mos e keqkupto nuk do shkosh ti te mjeku ti thuash me shero se une jam me depresion, porthjesht ti paraqesesh problemet e tua gjendjen tende te tanishme dhe te hapesh plotesisht se si ndihesh. Eshte mjeku qe pastaj do te beje nje diagnoze. Depresioni ( varianti i lehte ) mund te kurohet lehte por nuk duhet ta lesh pas dore ( gjithmone ne se je ne depresion ). Depresioni eshte nje semundje serioze nuk eshte sic mendon shumica thjesht nje merzitje qe kalon me kohen. Keshtu te besh nje vizite nuk te kushton asgje bile mbase do ndihesh me mire. Te uroj me te vertete te gjitha te mirat. Cfaredo qe mund te bej per ty mos hezito asnje moment.

Smiles


Postuar nga SUNBELOVED datė 19 Mars 2004 - 20:28:

po na stresoni fare me kete teme


Postuar nga ENISS datė 20 Mars 2004 - 18:02:

Simptomat e gjendjes depresive ishin pak a shume te shpjeguara nga rrushi.
Ndersa per shpjegimin e dhene nga Aljohin, kisha dicka per te shtuar.

Cituar nga Aljohin:
Varianti i lehte i depresionit eshte me i shpeshte tek femrat kurse ai i rendi eshte i shperndare njesoj si tek femrat dhe tek meshkujt.
...
Depresioni kurohet si me farmakoterapi ( me ilace ) ashtu edhe me psikoterapi ose duke i integruar keto te dyja.
---------------------------

Se pari: Mendoj se femrat dhe meshkujt jane te prekur ne numer te barabarte nga depresioni, por ndryshon natyra e crregullimit qe perjetojne gjate momenteve depresive.

Se dyti: crregullimet mendore aty ku hyn edhe depresioni, ndryshe nga semundjet mendore (qe jane kryesisht te lindura ose te shkaktuara nga aksidente, etj dhe ku trajtimi ka per qellim zbutjen e semundjes dhe jo sherimin total) nuk trajtohen me medikamente (ilace), por me terapi te ndryshme nga specialiste te shendetit mendor (psikologe, psikoanaliste, punonjes sociale). Dhe nga te parat gjithkush nga ne eshte i prekur gjate jetes se tij.

Se fundmi per te mos ju kthyer edhe nje here asaj se cfare eshte depresioni dhe cfare simptomash ka, pasi i kane permendur me siper, dhe pasi pash se eshte permendur prekshmeria nga depresioni tek femrat dhe meshkujt ne menyra te ndryshme, mund te shtoja se depresioni prek te gjithe njerezit. Po ne menyra te ndryshme ne varesi te moshes, statusit martesor, races, gjinise (preken njelloj por menyra e depresionit eshte e ndryshme), urbanizimit (fshat, qytet, qender, periferi) dhe klases shoqerore (e ulet, e mesme, e arsimuar, e varfer, etj).

Personalisht per te gjithe qe ndjejne momentet e para depresive, do ju keshilloja te qendronit ne shoqeri deri ne kalim te nje gjendjeje te tille. (jetegjatesia e njeriut varet shume nga shoqerizmi dhe pikerisht per kete fakt, sepse momentet depresive dhe te nje gjendjeje jo te mire shpirterore apo te humorit, kalohen me lehte ne shoqeri edhe sepse ne disa raste mund te duket renduese e do te preferonit vetmine). Thuhet se njerezit e vemtuar dhe ata beqare jetojne me pak se ata te shoqerueshem dhe te martuar).
Mundoni te zbuloni aktivitetin me te bukur e me te vecante, qe keni kohe qe nuk e beni, (te lyeni shtepine, te merreni me lulet dhe bimet, te merreni me qendistari e punime dore, me nje pikture amatoresh, me punime artizanale (te filloni ndonje kurs ne lidhje me keto), etj... brenda mundesive tuaja pergjate nje periudhe depresive. Jane shume te keshillueshme sportet e renda fizike, qe nuk ju lene kohe te lire te mendoni dhe qe ju japin lodhje e cfilitje.
Ajo qe eshte e bukur dhe me teper efekt eshte Petterapia. Kjo terapi ka te beje me kujdesin ndaj kafsheve. E aplikojne shume ata qe i duan kafshet... e jo vetem. Mund te merrni nje kafshe shtepiake ose ato qe mbahen ne oborr... qe ju mund ta keni per zemer, ose nese nuk keni, nje te mundshme qe mund tju hyje ne zemer. Te kujdeseni per mirerritjen e tyre. Mund te jete nje qenush, nje mace, lepuj, pula, nje breshke, miush deri nga me te cuditshmet... Ka shume efekte ne uljen e depresionit, frustracionit dhe stresit.

Dhe se fundmi, keshillimi me psikologun te mos ju duket kurre se eshte vetem per nje te semur mendor. Pasi shumica e njerezve hezitojne ta bejne duke menduar se tek psikologet shkojne vetem njerez te semure e antikape mendore.

Ciao


Postuar nga Aljohin datė 24 Mars 2004 - 14:37:

Me duket se po ngaterron stresin apo momentet depresive me depresionin si semundje klinike. Nuk ka mundesi te jesh dakort me perkufizimin e rrushit dhe te pohosh qe depresioni na prek te gjitheve sepse nje nga kushtet themelore per ndarjen e depresionit si semundje klinike dhe te momenteve depresive, merzitjes apo stresit eshte qe depresioni ( sic e kishte cituar edhe rrushi nga DSM ) niveli i rende i demtimit qe i pari i sjell individit si ne jeten shoqerore ne pune ashtu edhe ne jeten private apo per vete jeten e individit. Me vjen per te qeshur sepse ketu po perseris ato qe ka shkruar qe ne fillim me aq zgjuarsi Rrushi ( prandaj besoj se beri nje perkufizim per te shmangur gabime te ketij lloji kur diskutohet ) dhe me vjen per te qeshur per faktin se si mund te jesh dakort me rrushin dhe mos jesh dakort me mua ?
Gjithesesi mbase libri qe kam lexuar mbi depresionin mund te kete qene i vjeter dhe mund te kene dale statistika te reja ne te cilat mund te thuhet qe prekja eshte njesoj ne te dyja sekset. Po ashtu mund te kene dale protokolle te tjera trajtimi sipas te cilave depresioni trajtohet vetem me psikoterapi ( ti ta jep pershtypjen e nje punonjese sociale qe ka mbaruar ne shqiperi Enis ). Te gjitha sa thashe ne paragrafin e dyte jane te mundshme por jo probabel, keshtu qe une dyshoj shume per sa me siper.
Gjithesesi nga sa lexova nga shkrimi yt me duket se po i referoheshe nje lloji depresioni te ndryshem nga ai qe ka perkufizuar rrushi ( dhe atij une i jam permbajtur ne shkrimet e mia ). Do te lutesha sinqerisht te kontrolloje edhe njehere perkufizimin e depresionit tend dhe te atij te rrushit per ndonje mosperputhje.

Rrusho me mbro nje cike nga Enisi


Postuar nga ENISS datė 24 Mars 2004 - 15:10:

Ajohin, te flasesh per depresionin sot, eshte nje nga temat me te thjeshta qe mund ta beje kushdo deri diku edhe nese nuk perkon me kete profesion. Dhe mund ta dish shume mire se psikologjia, teorite e saj, dhe tere shkencat sociale ne pergjithesi, i perkasin nje shkence ku teorite nuk jane asnjehere te fundme, ndaj dyshimet e tua i marr te nje natyre pozitive.
Persa i perket studimeve te mija ne shqiperi, jane te nje psikologjie te pergjithshme. Mos ju duket se ai ne Itali eshte i ndonje niveli me te larte, pasi Italia nuk shquhet per zhvillimin e shkencave sociale, thjeshte ne nje nivel teorik. Ketu ne Shqiperi vertet eshte hapur per here te pare ne 1996 dhe ka shume per te bere, por personalisht nuk jam mjaftuar me literaturen e shkolles. Literatura e sygjeruar nga pedagoget tane ka qene ne anglisht pasi dihet qe librat e perkthyer ne shqip jane te paket ne kete fushe, dhe jane per nje shoqeri te hapur dhe nuk kane ndonje specialitet kushedi se cfare. Por ka dicka, qe per depresionin kam lexuar nga me te ndryshmet, dhe nuk jam ndalur kurre shume pasi teorite per te dhe perkufizime mbi ate cfare eshte depresioni me jane dukur vogelsirat me te medha te ketij profesioni. Cdokush mund te flasi ne pergjithesi per te.

E vetmja fije dyshimi, qe me lind ne keto momente, mund te jete keqkuptimi se per cfare depresioni flitet. Une flas per depresionin ne kuptimin real te ketij termi. Flas per ate qe e perjetojne te gjithe, pasi kuptova se edhe nga nga hapesi i temes ky lloj depresioni trajtohej. Por edhe nese flitet per depresionin akut, kronik, apo lloje te tjera depresoni, edhe trajtimi ka goxha per te marre parasysh per te vendosur. Nuk ka nje teori te caktuar por nje nderthurje te shume prej tyreve ne saje te ecurise, kushtet ne te cilat ndodh, momentet e perjetimit nga personi, e shume te tjera...
prap mbehet per te diskutuar trajtimi me medikamente te permendur nga ty, per cfaredo lloj depresoni ta kesh pasur, nese behet fjale te trajtohet nga profesionistet e psikologjise.

Kisha vetem dicka per te shtuar qe te ilustroj keqkuptimin tone. E trajtojme shume ndryshe temen.
Cituar nga Ajohin:
Depresioni eshte nje semundje serioze ...
-----------
Mendoj se eshte nje crregullim mendor, eshte shume me pak per ta konsideruar semundje mendore e aq me teper ''serioze''.

Se fundmi: Ajo cka kam shkruar une me siper, eshte ajo qe une perkufizoj ne menyre shume te cunguar nga ajo cka kam lexuar, aq sa lejohet te shkruhet ne kete forum per nje frekuentim te anetareve te cilet kerkojne gjera shume me te thjeshta se te mbash nje leksion ketu

Ciao


Postuar nga Aljohin datė 24 Mars 2004 - 15:27:

Ne ca viti e ke mbaruar maturen? Ne ca shkolle?
Shiko do te jem me specifik per trajtimin e depresionit klinik me farmakoterapi dhe gjithashtu ne perkufizimin e tij ( qe sic e thote edhe emri ) si nje semundje, madje edhe serioze.......vetem qe tani nuk kam shume kohe.....

Mirupafshim ne takimet e ardheshme......


Postuar nga Fajtori datė 25 Mars 2004 - 02:40:

Se pari, qe mos harroj: Aljohin te lutem shkurtoje pak thenien personale se e paske bere litar me gjate del thenia se mesazhi. Thankx

Mbi depresionin.
Me duket se po ngaterrohen gjerat. DSM eshte nje manual diagnostikimi qe perdoret ne amerike dhe ka lindur per nje nevoje shume precize: Te perkufizoje patologjite e ndryshme psikologjike. Ky qellim eshte shume me i veshtire sesa mund te duket sepse ketu behet fjale per nje ndarje normal-patologjik. Pra nese alone shkon tek doktori duhet te dale nga klinika me nje diagnoze ne dore qe mund te jete "s'ke gje" ose "depresion". Kjo eshte dilema me e madhe ne psikologji prandaj gjithe bota vret trurin si te krijoje DMS ose ICD-10 per te patur nje standart pune profesionale.

Tani te vijme tek trajtimi i depresionit qe po behet ketu. Une nuk jam specialist prandaj nuk shkruaj, megjithate disa gjera i di dhe arrij te kuptoj qe po flisni ne gjuhe te ndryshme. Depresioni, nese ekziston, trajtohet qe cke me te me ilace, me triciklike nese nuk gabohem. Ilacet nuk ka t e drejte ti jape psikologu (ne Itali) por duhet nje mjek psikiater. Kjo nuk do te thote qe psikologu nuk hyn ne skene pasi konfiguracioni i zakonshem ve mjekun si dhenes ilacesh dhe psikologun ne rolin e terapistit me njohurite e shumta (qe psikiatret s'ja kane haberin).

Te mendohet nje pacient i semure nga depresioni si prone e nje doktori qe do ti jape vetem ilace apo ndonje psikologu qe do ta sheroje me PetTerapy eshte nje limit teper i madh. Cdo doktor duhet te kete parasysh sa mund te shtrije kembet e ti lere doktorit tjeter aspektet qe nuk i perkasin. Ne te njejten menyre depresioni duhet te kurohet me ilace nese diagnoza eshte e atij tipi.

Merzite e pergjithshme qe kemi, nuk mund te konsiderohen depresione. Eshte nje ceshtje etike profesionale ne respekt te atyre qe kane zhvilluar manualet e diagnostikimit. Eshte ceshtje parradoksi te trajtohen njerez qe kalojne nje periudhe te veshtire si "te semure" me depresion. Eshte ceshtja se depresioni konsiderohet semundje dhe pikerisht per kete ka diagnoza dhe kurime precize, jashte merzive qe kemi te gjithe pak a shume.

A se mos harroj. Dikur depresioni trajtohej edhe me elektro-konvulsion. Vinin nje tas ne koke me elektroda qe leshonin korent ne koke. Kjo lehtesonte pacientet goxha. Me vone kjo teknike nuk u perdor per efektet kolaterale qe jepte. Sot ka filluar te rivleresohet dhe te perdoret ne masen e duhur, duke qene se izolohet me kollaj efekti pozitiv. Pra per depresionin ka solucione te sakta qe nuk mund ti jepen dikujt qe ndihet poshte me moralin apo autostimen. Per kete duhet te beje vizite mjekesore te struktuar.
Pershendetje


Postuar nga ENISS datė 25 Mars 2004 - 14:38:

Cituar nga vajz-e-mire:
''Depresioni'' vjen nga shume shkaqe ,por shkaku me kryesor eshte ''stresi''.Po stresi nga se vjen?Kjo
vjen nga problemet qe ne hasim gjate gjithe rruges se jetes,qe kur lindim e deri sa vdesim.Por disa njerez
nuk jane te forte per ta perballuar ate dhe kalojne ne ''depresion''.Por depresioni mund te jete i lehte
por edhe i forte.Me mire per kete mund te flasi nje psikolog po edhe ne mund te japim pak a shume mendimet tona se cmendojme per ''depresionin''
-------------------------------------------
Une i permbahem nismetares se temes me tere ate qe kam shkruar. Dhe jo me kot kam permendur PetTerapine apo menyra te thjeshta per te trajtuar momentet depresive. Une nuk flas ketu per diagnostikime te rasteve te depresanteve te thelluar. Nisur nga kjo sme duket se sygjerohet as perdorimi i medikamenteve dhe as nderhyrja e psikiatrit, dhe ne kete nivel une se quaj semundje depresionin, pikerisht llojin e crregullimit per te cilin na flet nismetarja e temes.

Ciao


Postuar nga Aljohin datė 29 Mars 2004 - 11:02:

Bravo kete po te thoja edhe une qe une per vete i permbahem perkufizimit te rrushit dhe po flisnim per dy gjera te ndryshme.


Postuar nga rrushi datė 03 Prill 2004 - 11:16:

Ua, kisha kohe qe nuk isha futur ne forum. Besoj qe ajo qe po verej ne diskutimet tuaja eshte nje tendence per te dalluar depresionin "normal" nga ai patologjik. Se pari me lejoni te them se kjo tendence eshte mese normale, madje me duket se e nisa vete une ne postimin e pare. Ne kemi tendencen te ruhemi nga te qenit i perkufizuar si "anormal", "i cmendur", kur flasim per depresionin e "rende" kemi parasysh "ATA", te tjeret, te "cmendurit" dhe jemi te frikesuar kur shohim nje liste kriteresh qe mund te permbushen shume kollaj nga 90% e njerezve qe njoh une, te pakten nje here. Kur flasim per DSM apo ICD-10 kemi paraysysh nje konstrukt, qellimi kryesor i manualit eshte te justifikoje terapine ne menyre qe kompanite e sigurimeve shendetsore te rimbursojne per punen qe ben psikologu. Une i perdor diagnozat ne punen time por i shoh gjithmone si pjese e sistemit dhe jo si menyre per te perkufizuar personin qe eshte ulur me mua ne seance. Madje ka mendje te ndritura ketu ne U.S qe nuk besojne se depresioni actually eksiston si gjendje jashte konstruktit te DSM. Alone, doja te te thosha se une, personalisht i kam permbushur shume shpesh kriteret per depresionin klinik, ti nuk je vetem. Te qenit larg familjes, stresi i adaptimit ne nje vend te huaj, ndjenja e vetmise, eshte normale-une do cuditesha sikur ti te mos ishe e depresuar!! Per mua eshte shume e rendesishme qe te kujdesem per veten dhe te mos lejoj shqetesimet qe mund te kem te nderhyjne ne punen qe bej cdo dite ndaj takimi me terapistin tim eshte nje prioritet. Njerezit kane menyra te ndryshme se si kujdesen per shendetin e tyre fizik dhe mendor, duket se ti thjesht duhet te gjesh tenden. Mirepres cdo pyetje qe mund te kesh.


Postuar nga Luljeta datė 26 Prill 2004 - 00:48:

Pershendetje!

Nė kohėn e sotme,
40% E femrave dhe 25% e meshkujve ne botėn perendimore rrezikohen tė goditen nga depresioni dhe nga vėshtėrsi tė kėtijė lloji. Kėta njerėz kanė nevojė pėr ndihmė profesionale.
Tek kėta tė sėmurė, depresioni lllogaritet si njėra ndėr sėmurjet e rėnda.
Ėshtė e natyrshme tė reagoj njeriu kur ėshtė i mėrzitur, i dėshpruar nė jetė ky ėshtė njė reaksion, psh kurpėrjeton ndonjė humbje o fatkeqėsi psh, vdekja e ndonj tė afėrmi , divorci, apo rrethana tė vėshtira jetėsore, qė njeriu nuk mund t“ju pėrballoj, nė kėto situata tė natyrshme por tė rėnda, njeriu kėrkohet tė gjejė forca, pėr tė gjetur rrugė tė reja nė jetė.

Kur njeriu flet pėr sėmurjen e depresionit mendon qė nuk ėshte njė reaksion i natyrshėm qė nuk mund tė ngjanė nga vėshtirėsitė e jetės por ndodhė , nga faktorė jo tė natyrshėm.

Ata tė cilėt goditen nga depresioni nuk flasin shpesh pėr sėmurjen e tyre. Kjo do thotė qė shumica nuk kėrkojnė ndihmė pėr arsye qė ata nuk e dijnė qė ka ndihmė efektive pėr ta.
Shumica, e konsiderojnė karakterin e depresionnit si personale.

Ka disa lloj simptome qė spjegohen pėr depresionin kėtu janė disa nga simptomet e zakonshme njeriu nuk ka nevojė ti ketė tė gjitha simptomet pėr ta zbuluar diagnozėn e depresionit.

1-Njeriu sheh jetėn vetėm zi, ėshtė thellėsisht i dėshpruar.
2-Atė qė ka dėshiruar ta bėjė mė nuk i duket interesant.
3-Ka zbritje nė peshė nuk ka oreks nė ushqim
4. Ka pagjumėsi, zgjohet shumė heret
5. E ndien veten shumė tė lodhur dhe s“ka energji.
6. E nėnvleftėson veten , e ndien veten fajtor, ndjenjat i ka tė turbullta, tė pavlera, ndofta rrethi i tij e akuzon si pesimist.
7. E ka vėshtirė ta merr njė vendim shumė tė thjeshtė.
8. Dėshirėn pėr sex e ka shumė tė ulėt, rrezikohet seriozisht ta humb edhe aftėsinė pėr sex.


Postuar nga anjeza datė 13 Maj 2004 - 12:15:

Angry depresioni

jam plotesisht dakort me rrushin....une studioj psikologji ne itali.jam ne vit te 1.depresionin,stresin ende si kemi trajtuar me hollesi por doja te thola qe behet fjale per 1 gjendje psiko-fiziologjike qe na shoqeron shpehs.sintomat jane nga me te larmishmet.....organizmi yne eshte krejt i hapur ndaj 1 rreziku te tille e njekohesisht autoeliminator automatik perfekt.shkaqet lidhen me faktore nga me te ndryshmit.....doja te ndalesha te problemi i studentave ne itali.
padashur dhe une qeshe pre e nje depresioni te tille.jam penduar per zgjedhjen e vendit por jo deges....me mungon gjithcka shqiptare.ilaci me imire ne keto raste eshte 1 autoterapi optimiste(kur flasim per depresion normal)......ju pershendes te gjitheve......sa me pak stres!


Postuar nga Fajtori datė 10 Qershor 2004 - 17:03:

Po jap nje panorame mbi simptoma fiziologjike te depresionit. Jane disa shenja dalluese me se shumti, prandaj mos u beni si ne kohen e Flamur Topit. Nuk jane karakteristikat qe e bejne njeriun te jete depres por eshte depresioni qe ka me se shumti keto karakteristika.



Fjale kyce:
EDA - ElectroDermic Aktivity, aktiviteti galvanik i lekures.
Skin Conduktance Level - nivel galvanik baze i lekures
Skin Conductance Response - ndryshimi galvanik nga ai baze kur prezantohet nje stimul
CNV - Contigent Negative Variation
Alfa - valet e trurit me 8-12 Herz
Imao - Inhibitors of Monoamine Oxyd (ishalla se kam gabim)
EEG - ElectroEncefalograme
Orienting response - pergjigje karakteristike ndaj nje stimuli te caktuar
Defense response - pergjigje karakteristike ndaj nje stimuli te caktuar
Startle response - pergjigje karakteristike ndaj nje stimuli te caktuar

Pervec terapive te njohura eshte zhvilluar dhe nje terapi e re kohet e fundit. Ne fakt, eshte vene re se perqindja e njerezve ne depresion rritet ne muajt dimerore dhe bie ne muajt e veres, duke ndjekur pike per pike kursin e drites se diellit. Ne muajt me shume drite ka me pak depresion. Gjithashtu eshte e njohur tashme se ne vendet jugore ka me pak depresion se ne vendet veriore (ku drita e diellit eshte me tollon). Kjo ka bere kerkuesit te zhvillojne Fototerapine, qe konsiston ne prezantimin e drites se forte (nga llampa qe imitojne diellin). Nuk di mire cfare ben ekzaktesisht terapia por di qe ka nje fare suksesi. Sidoqfte kjo eshte vetem nje terapi krahas te tjerave.


Postuar nga albushe datė 28 Qershor 2004 - 15:45:

po prirja per te pare cdogje negativisht eshte shkak apo pasoje e depresionit ???

p.s. kush do te pergjigjet le te mendoje dhe per ne popullin e thjeshte jo psikollog


Postuar nga volter datė 28 Qershor 2004 - 16:48:

Albushe e ke gabim... Shqiptaret jane enciklopedi e gjalle, dhe aq me teper jane psikologa te ralle...Po ua them une me kompetence te plote. Po pra... shqiptaret jane edhe ate qe e durojne depresionin e pervajshem, kane metodologji te vecante ne kesisoj rastesh........OK
Dhe depresioni vjen edhe nga stereset e ndryshme..........., qe ka prej njerezve qe e lafgon kete depresion..


Postuar nga Fajtori datė 29 Qershor 2004 - 02:25:

Albushe po te kemi parasysh se cdo gje ka nje baze biologjike pergjigjia do ishte se eshte pasoje. Por ato qe kam hedhur me lart jane vetem vezhgime korrelative mbi depresionin. Te kerkosh shkakun dhe pasojen kur ke vetem nje korrelacion eshte si te gjesh nese me pare ka dale veza apo pula. Jane vetem simptoma qe ndihmojne ne diagnostikim, as shkaqe dhe as pasoja tani per tani. Teorite mbi lindjen e depresionin nuk ja vlen te thuhen sepse nuk kane gjetur akoma mbeshtetje te perbashket. Do te behej truri dhalle kot


Postuar nga albushe datė 29 Qershor 2004 - 14:21:

n'fakt pyetja ime nuk mori shkak nga shkrimet e mesiperme, ishte e pavarur nga to;
duke evituar dhallen thjesht doja te dija nese nje prirje e vazhdueshme per ti pare gjerat negative mund te coje ne depresion apo kjo tendence e tille tregon gia nje simptome te depresionit ? kaq


Postuar nga Aljohin datė 29 Qershor 2004 - 14:39:

Nuk ka nje kufi te prere me thike midis depresionit dhe normalitetit ( si ne shume gjera te tjera ). Per te qendruar tek pyetja jote, nje qendrim depresiv apo nje inkurajim i qendrimeve depresive ( e bere kjo nga kushtet, nga nje person tjeter apo nga vete personi ne fjale ) mund te thelloje nje gjendje depresioni ( sic mund ta nise ate ( megjithese sic thashe me lart nuk ka me te vertete nje nisje )). Gjithashtu kjo menyre e te parit te gjerave eshte nje tregues i nje gjendjeje psikologjike te personit ne fjale i cili eshte normalisht me depresiv se sa nje njeri qe i sheh gjerat ne menyre pozitive ( kjo duke i marre me perkufizim te gjithe faktoret e tjere te barabarte midis 2 personave ne krahasim ).
Pra me nje fjale, personi ne fjale duhet te reagoje me te gjitha menyrat e mundshme per te mos vazhduar me gjendjen e te parit me negativitet te gjerave sa per arsyen se kjo eshte nje tregues i nje gjendjeje depresive po aq per arsyen se kjo do ta thellonte edhe me shume gjendjen e tij.
Pra gezohu se po nuk u gezove tani kur do gezohesh?


Postuar nga INI datė 08 Tetor 2004 - 17:03:

Me sa di une, disa njerez jane me te prire se te tjere ndaj depresionit.
Jo gjithmone mund te thuhet me saktesi nga se vjen; humbja e dikujt, nje zhgenjim e fatkeqesi te ndryshme, mund te jete nje nga faktoret kryesor por shpesh nje gjendje depresive i ka rrenjet shume me tej shkakut te dukshem.
Per te dale nga nje gjendje e tille nuk eshte fare e lehte. Optimizmi ndihmon, ndihmon dhe vetedija qe per te pare agimin duhet te jete nate me pare, pastaj edhe naten po te duash mund ta stolisesh me endrra ....


Postuar nga rrushi datė 11 Nëntor 2004 - 21:38:

Ne nje permbledhje me ese mbi depresionin (Unholy Ghost: writers on depression), autoria e librit autobiografik“Girl Interupted” (qe eshte bere edhe film) Susanna Kaysen shkruan:


“The worst thing about depression-the thing that makes people phobic about it-is that it’s a foretaste of death. It’s a trip to the country of nothingness. Reality loses its substance and becomes ghostly, transparent, unbelievable. The perception of what’s outside infects the perception of the self, which explains why depressed people feel they aren’t “there.”
This tells us something important about what it means to be “there.” It means believing the evidence of our senses, believing in heat and cold and hunger and smoothness and sexual desire. What philosophers the melancholics are, positing a world in which a tree doesn’t make a noise even when it falls right in front of your face!..”

Edhe nje fjale per melankoliket (man, this was more therapeutic than I thought it would be!!)
“The melancholic temperament is equipped to perceive and, more important, to tolerate the fundamental ambiguities of life. The transient nature of happiness, beauty, success, and health may come as shock to the upbeat person but it’s old hat to the depressive. And, I think depressive people have more fun. Human nature being what it is, we enjoy more whatever is hard to get and in short supply. Happiness is certainly both, and nobody knows that better than someone who spends half the time sunk in gloom.”


P.S Me falni qe eshte anglisht, me thoni nese keni nevoje per perkthim.


Postuar nga rrushi datė 11 Nëntor 2004 - 21:45:

Edhe nje paragraf per vetvrasjen.

“Suicide is a form of murder-premeditated murder. It isn’t something you do the first time you think about doing it. It takes getting used to. And you need the means, the opportunity, the motive. A successful suicide demands good organization and a cool head, both of which are incompatible with the suicidal state of mind.
It is important to cultivate detachment. One way to do this is to imagine yourself dead, or in the process of dying. If there’s a window, you must imagine your body falling out the window. If there is a knife, you must imagine the knife piercing your skin. If there is a train coming, you must imagine your torso flattened under its wheels. These exercises are necessary to achieving the proper distance.
The motive is paramount. Without a strong motive, you’re sunk.”

Girl Interrupted

Sidoqofte, une ne punen time e shoh vetvrasjen jo gjithmone te lidhur me depresionin (sigurisht nuk flas per klientet psikotike) sidomos ne rastet e BPD (Borderline Personality Disorder). Ndonje ide?


Postuar nga Aljohin datė 13 Nëntor 2004 - 10:47:

Pa shiko pa shiko chi si rivede back to psikologjia!!!
Ky pohimi per depresionin eshte interesant por une doja te shtoja se eshte me interesante (per mua) cfare ka pertej depresionit apo pertej euforise. Depresion do te thote te vuash megjithese realiteti per ty vazhdon ta humbase realen.... A nuk eshte ky nje paradoks? Vete kjo paqendrueshmeri e realitetit duhet te te shkepuse nga varja emotive ndaj tij. Normalisht kjo sipas logjikes normale sepse per mendimin tim depresivi nuk vuan me per realitetin por vuan per vuajtjen eshte si nje njeri shume i etur qe pi uje deti sepse ate ka dhe ai ia shton edhe me shume etjen. Per ate cdo lloj suksesi eshte i perkohshem, apo nuk eshe ai qe kishte nevoje apo nuk eshte real per te vetem vuajtaj eshte reale dhe duke qene e vetmja ndjenje reale qe i mbetet.....drogohet. Ne momentin kur do pranoje se edhe vuajtja nuk eshte reale atehere eshte pertej te mires dhe te keqes


Postuar nga rrushi datė 15 Nëntor 2004 - 03:07:

Dhe ngandonjehere vuan sepse ke frike te ndjehesh mire


Postuar nga Fajtori datė 15 Nëntor 2004 - 20:00:

Meditim

Nese nuk e kam gabim, ne disa eksperimente pacientet deprese rezultonin me "realiste" sesa njerezit normale. Keta te fundit injoronin pjese te shemtuara te realitetit. Eskperimenti ish bere me pyetesor (questionaire). Keto rezultate ēuan mjeket te mendojne se normalisht njeriu injoron aspektet e shemtuara te realitetit. Fakti se njeriu mban mend shume me pak traumat dhe momentet e keqija konfirmon kete ide.

Dini ndonje gje me precize mbi kete aspekt te depresionit ? Ka vite qe e kam lexuar.


Postuar nga rrushi datė 16 Nëntor 2004 - 00:33:

Hahaha, Fajtori. Shume interesante kjo. Une s'e kam lexuar studimin origjinal po besoj se behet fjale per tendencen e njerezve normale per te patur optimizem te tepruar, iluzion se kontrollojne realitetin e tyre, te ashtuquajturin "it won't happen to me"-syndrome. Jane bere disa studime por me thene te drejten nuk me bindin shume.
Mendohet se ne thelb te depresionit jane tre besime shume themelore mbi veten, te tjeret dhe boten. Cdo besim qe i depresuari ka te shenjte buron nga keto tre besime baze qe jane: Une jam i pavlere-Te tjeret jane te pabese-Bota eshte e rrezikshme/armiqesore. Pergjithesisht i depresuari do perceptoje, kujtoje dhe besoje me shume ato fakte (reale) qe vertetojne kete sistem besimi dhe do hedhi poshte, injoroje, harroje ato qe e kundershtojne. Sistemi i kujteses selektive eshte actually gati perfekt
Sic shihet, pergjithesisht te menduarit e personit te depresuar eshte shume negativ dhe kujtesa gjithashtu dhe kjo nga ana tjeter ushqen me shume vuajtjen duke krijuar nje rreth vicioz. Perjashtim ketu sidoqofte bejne personat qe kane nje crregullim comorbid te PTSD (post traumatic stress disorder) i cili pengon kujtimin e eksperiencave traumatike per shkak te evitimit psikologjik qe i behet traumes.
Sigurisht kjo eshte vetem nje teori.
Nje teori tjeter, qe une e kam shume perzemer, flet per rolin e humbjes (whatever that means for people) tek depresioni po kjo do jete per nje here tjeter.


Postuar nga rrushi datė 17 Nëntor 2004 - 04:32:

Mbi humbjen dhe depresionin.


Sa me shume shikoj klienta ne terapi aq me shume bindem se ne thelb te vuajtjes eshte humbja. Dhe ketu nuk e kam fjalen vetem per vdekjen apo ndarjen nga nje njeri I dashur. E kam fjalen per ate humbje te vetvetes ose te nje pjese te vetvetes qe sigurisht ndodh edhe kur humbim nje person te dashur. Flas per humbjen e besimit, shpreses, realitetit, endrrave, pafajesise, humbjen e lirise. Eshte pikerisht permes nje marredhenie intime me humbjen qe ne perjetojme deshperim, vuajtje, kotesi, humbesi. Humbja nuk eshte pothuajse kurre materiale. Eshte kuptimi qe I jepet dickaje materiale qe eshte thelbesor ne perjtimin e vuajtjes.
Frika nga humbja eshte shpesh e mjaftueshme te shkaktoje vuajtje te papershkrueshme me fjale. Njerezit qe perjetojne me rende humbjen jane zakonisht me pasionantet, me idealistet, te pakorrigjueshmit romantike . Terapia ne keto raste nuk duhet te synoje ndryshimin e dickaje qe nuk ndryshohet .
Humbja e ndjenjes se kontrollit, sigurise dhe mireqenies se pergjithshme trupore dhe shpirterore eshte aq shkaterruese ne disa raste sa paralizon edhe funksione baze si frymemarrja  (the “forgetting to breathe”-trap). Humbja e sensit te vetvetes eshte akoma me debilituese madje bindem gjithmone e me shume qe vetja eshte ndoshta entiteti me I ndjeshem ndaj disintegrimit, shperberjejes dhe humbjes (po aq sa eshte edhe i mbrojtur nga nje mori mekanizmash te sofistikuar integrimi)
Depresioni eshte po aq real sa edhe humbja. Vuajtja eshte reale per personin qe vuan. Shpesh pjese thelbesore e terapise behet mbajtja e zise, rituali I fshehte I lamtumires, perjetimi I humbjes ne gjithe dimensionet e saj…
And for some, it’s simply about learning to breathe again…


Postuar nga lorie datė 20 Nëntor 2004 - 06:28:

mbi humbjen dhe depresionin

pershkrimi qe ke bere eshte shume i sakte dhe shume real.

just curious: pse e ke shume perzemer kete teori?


Postuar nga rrushi datė 20 Nëntor 2004 - 23:48:

Re: mbi humbjen dhe depresionin

Citim:
Po citoj ato qė tha lorie
just curious: pse e ke shume perzemer kete teori? [/B]


Per mua nje teori eshte e vlefshme per aq sa me lejon te ndihmoj klientet e mi dhe per aq sa ka kuptim per klientet me te cilet punoj. Jo vetem aq por interesante eshte qe kur e shikon vuajtjen me kete sy je me pak i/e inatosur apo konfuse me veten. Tendenca e njerezve eshte te evitojne cdo emocion negativ sikur te ishte nje grip i keq
Kjo teori te jep leje (so to speak) te vuash dhe mbash zi dhe te kuptosh cfare po ndodh me ty. I can't even begin te tell u how therapeutic that is!

Mund te me thuash pak me shume per faktin qe kjo teori te duket e sakte?


Postuar nga lorie datė 21 Nëntor 2004 - 06:01:

i'm sorry,nuk e kuptova sesi mundet kjo teori te ndihmoje pacientet.
fakti qe ngjan real dhe e pershkruar shume sakte eshte se nje gjenjde te ngjashme paskam kaluar dhe une.
E megjithate ne ate kohe nuk isha e ndergjegjshme per dhimbjen edhe pse shkruaja short stories per te pothuajse cdo dite.
(Ndaj nuk e kuptoj sesi mundet te ndihmoj te tjeret)


Postuar nga rrushi datė 21 Nëntor 2004 - 16:00:

Ndoshta ti Lorie e ke fjalen per faktin qe edhe pse mund ta dish se perse vuan nuk ndjehesh me mire. Kjo eshte shume e vertete. Fakti eshte qe ne punen time une kam vene re qe klientet e mij permiresohen over time nese une dhe ata e shohim gjendjen e tyre nga pikeveshtrimi i kesaj teorie dhe jo i ndonje tjetre. Me disa kliente qe vuajne nga depresioni kjo teori nuk ka fare kuptim keshtu qe une kerkoj per nje tjeter qe ka me shume kuptim per ta.
Tani ti mund te mos jesh dakort me mua, po une shoh ne punen time qe ndergjegjesimi per humbjen dhe cfare ajo personifikon per personin eshte shume terapeutik edhe nese nuk te ben te ndihesh me mire pernjehere.


Postuar nga amor alucius datė 09 Dhjetor 2004 - 13:00:

Nje pyetje te vogel per Rrushin & ato qe kane informacione specifike,edhe pse eshte cike si jashte teme... por meqe jeni concentruar ketu po e bej!

Si mund te ndihmohet dikush konkretisht nese ka nje zvogelim motivimi?Ky zvoglim motivimi si pasoje e venies te ca objektivave perkohesore me pas keto arrihen me sukses,kjo metode perdoret shume here por ne nje pike fiton nje siguri mjaft te larte ne aftesite vetjake(duke pare qe eksperiencat negative mungojne,si pasoje dhe frika ne kete ane) dhe kjo mund te te coje te punosh me pak.Duhet pritur deri ne perjetimin e eksperiencave negative apo ka menyra per te "stimuluar" friken?

Ate qe permendi Fajtori mesiper e kam lexuar edhe une para ca kohesh,por ama ishte ne nje kontekst social mesa mbaj mend.


Postuar nga volter datė 09 Dhjetor 2004 - 13:08:

Motivimet rriten duke i dhene vetes nje dallge te furishme me fuqi dhe koloritet tendecioziteti.....


Postuar nga rrushi datė 10 Dhjetor 2004 - 21:51:

E para e punes, nese ky personi nuk je ti, amor, i kujt eshte pikesynimi i rritjes se motivimit: i joti apo i personit Nese eshte i vete personit, kush eshte problemi ne te vertete? Njeriu nuk eshte asnjehere krejtesisht I pa angazhuar, edhe nese nuk leviz eshte i angazhuar ne moslevizje
Eshte shume e veshtire per mua te jap formula, duhet te flas me vet personin.
Ne pergjithesi arsye te ndryshme pse motivimi ulet ose humbet mund te ulet jene:
depresioni
drogat sidomos marjuana
probleme me mekanizamt qe perdorim per tu perballur me stresin
vendosja e qellimeve jo realiste
presione shoqerore per te mos ndryshur
presione psikike per te mos ndryshuar - safety is a powerful thing

S'me vjen ne mendje ndonje tjeter per momentin.

Eshte shume e rendesihme qe personit ti lejohet te mendoje ose te flase per te mirat e te qendruarit ne nje vend


Postuar nga rrushi datė 10 Dhjetor 2004 - 21:57:

Edhe dicka. Mungesa e eksperiencave negative ben qe personi te mendoje se kjo menyre funksion per mrekulli per te. Duket sikur personi nuk e ka idene qe ka nje problem ketu. Amor, ku mendon se qendron problemi, ti cfare frike ke se do te ndodhe ne kete rast?


Postuar nga freespirit datė 17 Dhjetor 2004 - 01:23:

rreth depresionit

Vajze e mire!
Persa i perket depresionit nuk kane gjetur kure akoma,dhe thuhet se shkaktohet nga mosbalancimi i lendeve kemikate ne tru. Nuk ka kure ,por vetem qetesues qe te cmendin me keq.Te gjithe depresohemi,e vetmja menyre per ta mbajtur larg eshte te qenurit aktiv dhe nje sjellje pozitive.
bye


Postuar nga Isra datė 23 Dhjetor 2004 - 10:06:

Exclamation

Nese ju flisni per depresionin me aq sa keni lexuar dhe akumuluar gjate studimeve tuaja, une po u flas per depresionin e perjetuar dhe te diagnostikuar nga mjeket...

E pra fatkeqesisht une e kam perjetuar nje gje te tille para ca kohesh, dhe fale Zotit e kalova. Si me ndodhi pyesni ju?
Ne ate periudhe une isha krejt e qete, nuk kisha asnje preokupim shpirteror si ne shkolle dhe ne familje.. Kur me vdiq gjyshja ambjenti qe u krijua atje, te qarat e grave me oi e te tjera tradita si keto, me shkaktuan nje lloj peshtjellimi mendor. Nejse, kjo kaloi, pas 10 ditesh gjate nates u zgjova nga nje ankth i tmerrshem i paprovuar ndonjehere. Ate nate e gdhiva. tere diten vazhdonte ankthi, pasdite perfundova ne urgjence, me bene nje valium dhe me thane akumulim stresi..
kaloi dhe ajo nate, e qete ne saj te valiumit.
Ditet e tjera pasuan me te frikshme se asnjehre tjeter. Qaja pa shkak, doja te bertisja, ankthi me shoqeronte akoma, me dukej se do cmendesha dhe mendimi se te tjeret do talleshin me mua me trembte akoma me shume, etj simptoma nga keto. Mami me shoqeroi per te neurologia. Aje me tha se eshte thjesht nje gjendje stresi e akumuluar dhe e predispozuar te shfaqet tek personat e ndjeshem. E pranoj se me perpara kam kaluar ca periudha jo te kendshme ne jeten time dhe si tip jam shume e ndjeshme dhe ato mund te kene ndikuar duke u shfaqur me vone..
Mora ilace per ankthin, perseri vazhdonin dite pa kuptim per mua, pesimizmi ne kulminacion. valle cme mundonte?, skisha asgje qe te ankohesha, habitesha me veten. Prinderit me qendruan prane, shoqeria gjthashtu, skishte dite te mos dilja, i lutesha Zotit te me ndihmonte, Shpresoja qe me mire te vdisja se te cmendesha, mendime te trazuara me percillnin ore e minute.Per ca dite u bera me mire, pastaj perseri me perseritej, me ne fund mora antiddepresiv te nje kategorie te lehte, dhe pas disa javesh u bera me mire. une faledneroj zotin qe dola nga ajo gjendje te cilen nuk ia uroj as hasmit.
Qe nga ajo kohe tani jam me optimiste per jeten dhe perpiqem ti mesoj vetes se cdo dite eshte e rendesishme dhe cdo moment i veshtire duhet perballuar me durim, optimizem dhe besim te Zoti.
Ky quhet depresion, nuk di ta percaktoj me gjuhe mjekesore , por di qe e kam perjetuar nje gjendje te tille......


Postuar nga Isra datė 06 Janar 2005 - 10:58:

Exclamation

Nga gjithe ju qe e keni lexuar postimin tim te mesiperm, nuk e prisja te mos me percillnit inkurajimin tuaj per nje gjendje te tille qe kam kaluar.Mendova se do tregoheshit mė altruist duke me dhuruar mesazhe te ngrohta dhe optimiste.
Me mire se te japesh informacione rreth depresionit, eshte te inkurajosh tjetrin me keshilla e fjale te mira, per te cilat do kisha shume nevoje..
megjithate ju kuptoj, kur nuk e provon vete, nuk e kupton kurre thelbin..

Grisjani zemres fjalen e mire dhe dhurojeni, nje zemer e shendoshe, e paster dhe e mire, prodhon vazhdimisht miresi.....
Dite te mbare


Postuar nga Fajtori datė 06 Janar 2005 - 20:02:

Per isren:


Postuar nga amor alucius datė 06 Janar 2005 - 21:25:

Citim:
Po citoj ato qė tha isra
Nga gjithe ju qe e keni lexuar postimin tim te mesiperm, nuk e prisja te mos me percillnit inkurajimin tuaj per nje gjendje te tille qe kam kaluar.Mendova se do tregoheshit mė altruist duke me dhuruar mesazhe te ngrohta dhe optimiste.
Me mire se te japesh informacione rreth depresionit, eshte te inkurajosh tjetrin me keshilla e fjale te mira, per te cilat do kisha shume nevoje..
megjithate ju kuptoj, kur nuk e provon vete, nuk e kupton kurre thelbin..

Grisjani zemres fjalen e mire dhe dhurojeni, nje zemer e shendoshe, e paster dhe e mire, prodhon vazhdimisht miresi.....
Dite te mbare


Njoh njerez qe kane kaluar nje gjendje shume te keqe depresioni,dhe kjo deri ne tentative vete-vrasjet(per fat e ngelur vetem si e tille),poashtu nervat e mia kane qene mjaft shpesh te vena ne prove me ate forme "kerkimi vemendjet"nga i njejti njeri...mire qe kaloi.

Te uroj te mos biesh me ne ate gjendje si dhe nje jete sa me te lumtur.


Rrushi,flm per cdo gje: kaloi me 3 dite gjume.


Postuar nga Klodel datė 07 Janar 2005 - 02:09:

Citim:
Po citoj ato qė tha rrushi
Mbi humbjen dhe depresionin.


Sa me shume shikoj klienta ne terapi aq me shume bindem se ne thelb te vuajtjes eshte humbja. Dhe ketu nuk e kam fjalen vetem per vdekjen apo ndarjen nga nje njeri I dashur. E kam fjalen per ate humbje te vetvetes ose te nje pjese te vetvetes qe sigurisht ndodh edhe kur humbim nje person te dashur. Flas per humbjen e besimit, shpreses, realitetit, endrrave, pafajesise, humbjen e lirise. Eshte pikerisht permes nje marredhenie intime me humbjen qe ne perjetojme deshperim, vuajtje, kotesi, humbesi. Humbja nuk eshte pothuajse kurre materiale. Eshte kuptimi qe I jepet dickaje materiale qe eshte thelbesor ne perjtimin e vuajtjes.
Frika nga humbja eshte shpesh e mjaftueshme te shkaktoje vuajtje te papershkrueshme me fjale. Njerezit qe perjetojne me rende humbjen jane zakonisht me pasionantet, me idealistet, te pakorrigjueshmit romantike . Terapia ne keto raste nuk duhet te synoje ndryshimin e dickaje qe nuk ndryshohet .
Humbja e ndjenjes se kontrollit, sigurise dhe mireqenies se pergjithshme trupore dhe shpirterore eshte aq shkaterruese ne disa raste sa paralizon edhe funksione baze si frymemarrja  (the “forgetting to breathe”-trap). Humbja e sensit te vetvetes eshte akoma me debilituese madje bindem gjithmone e me shume qe vetja eshte ndoshta entiteti me I ndjeshem ndaj disintegrimit, shperberjejes dhe humbjes (po aq sa eshte edhe i mbrojtur nga nje mori mekanizmash te sofistikuar integrimi)
Depresioni eshte po aq real sa edhe humbja. Vuajtja eshte reale per personin qe vuan. Shpesh pjese thelbesore e terapise behet mbajtja e zise, rituali I fshehte I lamtumires, perjetimi I humbjes ne gjithe dimensionet e saj…
And for some, it’s simply about learning to breathe again…



plotesisht dakort. madje rituali i lamtumires eshte teper efektiv ka tre faza te tilla dhe me perfundimtaren humbja, te gjitha ato ndjenja apo perjetime qe dikur ndiheshin ne gjithe hapesiren e mundshme dhe qe ishte shkak i te gjitha gjerave qe ke pershkruar me siper shuhen .... mbeten si fjale boshe te cilave nuk u bashkangjit me asgje emocionale apo psikologjike.... behet once upon a time

I concluded my last ritual tonight. time to breath again and yes, life is beautiful.


  Gjithsej 3 faqe: [1] 2 3 »
Trego 133 mesazhet nė njė faqe tė vetme

Materialet qė gjenden tek Forumi Horizont janė kontribut i vizitorėve. Jeni tė lutur tė mos i kopjoni por ti bėni link adresėn ku ndodhen.