Regjistruar: 19/12/2002
Vendbanimi: Venezia
Mesazhe: 569

Lindi në Shkodër më 1859. Aty kreu edhe shkollën italiane të qytetit. Më vonë punoi si libralidhës. Në kohën e Lidhjes Shqiptare të Prizerenit ishte një ndër pjesëmarrësit e saj. Për t'u shpëtuar ndjekjeve të qeverisë osmane më 1880 u largua nga Shqipëriadhe u vendos në Egjipt. Aty kaloi pjesën më të madhe të jetës, u lidh me lëvizjen e emigrantëve shqiptarë dhe filloi të shkruante vjersha. Disa vjet punoi në Bejrut të Libanit, me përkrahjen e Pashko Vasës. Me Çajupin e lidhte një miqësi e ngushtë. Vdiq në Bejrut të Libanit më 1935.
Vjershat e tij, të shkruara në vitet 1896-1903, i përmblodhi në vëllimin me titullin "Zani i zemrës". Në vjershat e tij më të mira që i kushtohen mallit për atdhe ose misionit të poetit, gjejmë çiltërsi e rrjedhshmëri vargu. Melankonia dhe humori i hollë i përshtaten tepër Shirokës, që me vjershat e këtij lloji sjell një notë vetjake në poezinë tonë te Rilindjes. Vjershat "Shko dallëndyshe" dhe "Dallëndyshe eja" janë më të njohurat e tij.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/08/2003
Vendbanimi: ^^__^^
Mesazhe: 1610

Bashkangjitje: f_shiroka.jpg
Ky file është shkarkuar 56 herë.

FILIP SHIROKA (1859-1935)

__________________
s...._d._m... says: for nothing that happened this time...!!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 05/02/2003
Vendbanimi: Rio
Mesazhe: 2547

Poeti zëëmbël i Dallëndyshes

Filip Shiroka ka lindur ne qytetin e Shkodres ne vitin 1859 dhe u rrit ne nje mjedis te kulturuar. Qe i vogel ndoqi mesimet ne shkollen e franceskaneve, ku ka patur mesues poetin arberesh Leonardo De Martino, i cili do ti ushqente dashurine per artin poetik. Ashtu si miku i tij nga i njejti qytet Pashko Vasa, ai do te shkonte per per te ndjekur studimet e larta ne Itali. Ne vitet e Lidhjes Shqiptare te Prizrenit, kur fuqit e medha, pasi deshtuan t'i jepnin Malit te Zi, Hotin e Gruden, vendosen t'ia kompensojne me Ulqinin e Tivarin, Filip Shiroka shkruan ne italisht vjershen kushtrim "Shqiptare, tek armet, tek armet" botuar ne 1878 ne Milano, ne te cilen ben thirrje per mbrojtjen e dy qyteteve bregdetare shqiptare. Ai do te emigronte ne Egjypt e me pas ne Liban, ku e kaloi gjithe jeten e tij e ku punoi si inxhinjer per ndertimin e rrugeve hekurudhore. Pseudonimi i tij letrar do te ishte Geg Postriba, preferuar kjo perkunder perzgjedhjes qe kishte bere Luigj Gurakuqi, i cili ne poezite e tij nenshkruante Leke Gruda. Poezite e tij Filip Shiroka i botoi ne organet e shtypit shqiptar ne mergim e kryesisht ne revisten e njohur "Albania" te Faik Konices.
Ne vitin 1933, kur shkoi per here te fundit ne Atdhe, nen kujdesin e botuesit e historianit te njohur Dom Ndoc Nikaj, Filip Shiroka boton ne Tirane librin me poezi "Zani zemres", i pritur aq mire nga lexuesit shqiptare dhe intelektualet e kohes. Ndryshe prej poeteve te Rilindjes, Filip Shiroka shfaqet si nje poet lirik, romantik e here here sentimental, me ndjenja te fuqishme malli te zjarrte per Atdheun e vendlindjen e tij Shkodren, qe nuk e hoqi nga mendja e zemra prej mergimtari. Vjershat "Shko dallendyshe" dhe "Dallendyshe eja" jane krijimet me te bukura e me te njohura te letersise se Rilindjes Kombetare Shqiptare.
Tema te poetit Filip Shiroka kane qene edhe ato te atdhedashurise, krenarise per te kaluaren dhe shpirtin liridashes te shqiptareve. Poezi te tilla si "Burri", "Gjergj Kastrioti", "Shypnia" benin thirrje te hapur per t'u ngritur kunder skllaverise pushtuese otomane dhe clirimin e Atdheut. Vdiq ne Liban ne vitin 1935 me mall e dashuri per atdheun, me deshiren qe te varroset ne Varrezat e Rrmajit ku kishte varrin e babes e nenes se dashtun.
Filip Shiroka ishte poet me ndjenja te holla, nje krijues lirik i lindur e krejt i natyrshem, nje mjeshter i gjuhes, i shprehjeve te embla dhe te pastra si kristali, e per kete ai ze nje vend te nderuar ne historine e Letersise Shqipe. Eshtrat e Filip Shirokes, u sollen nga Libani ne Atdhe dhe u rivarrosen ne qytetin e Shkodres rreth nje cerek shekulli pas vdekjes se poetit ne nje ceremoni ku moren pjese mijra e mijra qytetare shkodrane admirues te poetit zeembel te "Dallendyshes".

__________________
Lo scopo della nostra vita è di servire la Forza che ci ha creati,e dalla cui misericordia o approvazione dipende il nostro stesso respiro,servendo con lealtÃ_ le Sue creature.Questo significa amore,che dovrebbe sostituire l'odio che si vede ovunque.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/06/2004
Vendbanimi: •
Mesazhe: 3949

Bashkangjitje: faqja_e_pare.jpg
Ky file është shkarkuar 28 herë.

( Shkodër 3 gusht 1859 – Bejrut 1935 )







NJI LUTJE






Të nderueshmit Dom Ndoc Nikaj

Me më nxjerrë nga prifti i famullisë së

Shkodrës diftesën e pagzimit







Shum herë kam pasë dashtë me t’shkrue e dishroshe

Me t’u lutë për nji nderë, por prap tue mendue,

Pa udhë shifshe me t’besdisë, e ndroshe,

Se vishtirë m’vite, ZotnÃ_, me t’trazue;



Sot guxim mora, po t’diftoj se doshe

Me t’u lutë (e shpresoj se s’ké me pritue)

Ktú n’dhé t’Misirit te shkrueme të m’a çoshe,

Vjetin e mojin e ditën qi jam Pagzue.



Bora j’a nisi m’krye t’im me ramun

Flokt po zbardhohen, dhe mjekër e mustakë

Po thihen, e n’pasqyrë po i shoh, tue qamun!



Mbas qi flokt e bardhë pra janë shej i pleqsisë,

Me dijtë sot po due a me t’vërtetë jam plakë

A po para Sh’Andrejt bora ja ka nisë!...

__________________
Në faktin se jemi askushi dhe nuk kemi me të vërtetë kurrgja. Sa më pak kemi, aq ma tepër mundemi me dhan. Duket diçka e pabesushme, por kjo ashtë llogjika e dashunis.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar