artidr
Anëtar Aktiv

Regjistruar: 02/04/2005
Vendbanimi: In your Hard Disk...!
Mesazhe: 512
|
Heci një rruge...N'kujtime më janë ditët që kaluan si n'vegim. Në heshtje përkundem në flladin e kësaj pranvere që më zgjon ndjenja trishtimi. Sot,kur gëzimi ynë dikur ishte i pakufizuar,tani vetëm në mallë e kujtim është shëndrruar. Sot,kur heci kësaj rruge, që dikur heshtjen e shoqëronte buzëqeshja... Sot-kur ajo buzëqeshje është shëndrruar në enigmë të vërtetë N'mëri i kam edhe lulet,edhe njerëzit që shof këndej; Sepse-vetëm ti ishe e pritur në zemrën time që fluturonte me kënaqësi,e Ty duke të pritur-në dhomën time që në burgë ishte shëndrruar, Ty duke të pritur-derisa asnjë tjetër femër vendin tënd se patë zënë! O vashë,dikur zemra jote lotonte për emrin tim që,ikja jote e humbi më të mirin mik! O vashë,edhe pranvera më duket e zbehtë në këto çaste kur vetmija më shoqëron; në çastin kur dashurija ime u shua- e zemra mbytet në vajë e pikëllim... -"Vajton për ditët që na kaluan si n'vegim, e unë :-digjem,digjem ngadalë si eshkë që as era s'mund t'a shuaj...
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|