Regjistruar: 21/02/2004
Vendbanimi: Utopial
Mesazhe: 2981

Lorie, cdo fjale jotja eshte aq e ndjere e as e sinqerte sa un, ne kete moment qe te lexova u ndjeva "plot"
Je fatmadhe qe Zoti ti ka hapur syte.

__________________
Gjysma e asaj qe shkruaj ndoshta eshte e pa kuptimte per ju, por un e shkruaj qe gjysma tjeter te mund te arrije tek ju. FIRDUSI

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Mistreclleku? nje menyre e lezetshme per te sjelle ngjyra ne jeten e perditshme. Variacionet? gjithashtu. Amplitudat? serisht interesante sidomos kur pas minusit vjen plusi.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/02/2004
Vendbanimi: U.S.WASHINGTON
Mesazhe: 663

E forte fare si teme s"kisha mare kurre mundimin ta lexoja ,por sot me pelqyen ca gjera shume bukur ,por sa te kem kohe dhe une do shkruaj .............

__________________
"Një burrë mund t?i japë dinjitet rangut të tij, por asnjë
rang s?mund t?ia shtojë dinjitetin një burri ? "

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

ka disa dite qe po me vjen per te vjelle kur laj dhembet ne mengjes. Ndoshta tronditja e stomakut nga nje nate me pare nuk kalohet aq lehte. Alkooli eshte i veshtire per tu tretur. Po me pare pse nuk kisha te njetin problem?! Ups, me pare nuk i laja fare dhembet.
Po sot? Sot dihet. E njejta rrutine. Konjak? Fernet? Raki? Uuuu paskam goxha mundesi zgjidhjeje. Epo kot nuk jemi ne demokraci.
Dashur pa dashur edhe ne kete jeten time te frikshme ndodhkan ndryshime. E cuditshme apo jo?? Do s'do njeriu do te ndryshoje. Dhe cdo dite ne mengjes qe e shohim veten nuk shohim te njetin person. Por si duket vendosim ne se cfare te shohim ne pasqyre mengjesin tjeter. Nje kufome apo nje princ te kalter. hahahahaha Princ te kalter!
Jo vetem qe e pira nuk me ka dale akoma por duhet te kem goditur koken shume keq diku dje naten.
Por kam degjuar se per cdo njeri ka nje shpirt binjak. Atehere une qe dua ta quaj vete princ te kalter per ate dikush tjeter qe kushedi ku po perplas koken "pa mua", nuk bej shume gabim.
Nje princ i kalter qe truri po i zhytet ngdale ne alkool. Sa qesharake eshte jeta ndonjehere. Jo, me fal. Sa qesharake qe jemi ne qe duke tjetersuar veten deri ne ate menyre sa te besojme genjeshtrat tona, parapelqejme te biem kaq poshte.
Por ndryshimi egzistoka edhe tek ne, duam apo nuk duam ne. Ndaj qenka zgjedhja ime per te ndryshuar apo jo.
Kjo po qe eshte pune m... Tani nuk kam asnje preteks per ti falur vetes si kafe te zeze ne mengjes.

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Nuk kam shume mendime sot. Ndihem e lodhur. Por cmenduria e nje fundjave gjithsesi me solli kenaqesi. kur je jashte ne kontakt me njerezit bota gjithsesi ka shume ngjyra. Kur rri mbyllur ne shtepi te duket vetem gri. Gjithshka eshte jashte mjafton t'ja krijosh vetes mundesite e te hapesh dyert.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 14/01/2003
Vendbanimi: God is LOVE
Mesazhe: 393

Cmenduri? Nuk e di cila do quhej e tille. Cmenduri eshte fakti qe ajo ndjeti nje vit te tere e mbylur brenda pa pare driten e diellit me sy, dhe kjo si pasoje e nje tjeter cmendurie te saj, por sidoqofte, tani jam te vetja. Ishte nje periudhe kohe ne te cilen pija shume, dehesha shume, nuk me behej te veja ne shpi, dhe provova dhe ate te cilen nuk doja ta provoja, I futa organizmit tim nje substance te bardhe, nje nga ato te cilat une mendoja se do me sherbenin te harroja, te mos mendoja, e si rrjedhim mos te cmendesha. Sot nuk e di cila eshtecmenduria e rradhes, di qe kam pire nje doze te forte alkoli, dhe me e bukura eshte qe rrugen bar-shpi e kam bere nje zot e di me sa ne ore, di qe kam ngritur zerin e radios ne maksimum, di qe kam shijuar lotet e kripur ne buze, por ajo qe nuk di eshte arsyeja. Te pakten nje here ne jete do doja te beja nje cmenduri, me plot kuptimin e fjales, jo nga ato qe behen sot e harrohen neser, doja nje cmenduri nga te tipit e ben sot dhe te le gjurme per gjithe jeten, qe kur nje dite te te jene zbardhur floket te qeshesh me vete e te thuash, ehh ckam bere ne ate kohe .
Por fatkqesisht nuk e kam ate dreq temperi qe te bej ate qe me thote cmenduria e castit. Sot po mendoja shume gjera, po deri ne momentin qe truri jot bllokohet nga alkoli, dhe ti nuk ndjen asgje, ky eshte pikerisht momenti ne te cilin ti kupton qe thua ate qe vertet ndjen, pa menduar eshte e drejte, qesharake, pa kuptim apo budallalik I rastiti. E di qe Fjala lindi e para? Dhe nga fjala u krijua jeta, e di qe nga fjala u njohem une dhe ti ? Pa asnje prekje, pa asnje shikim, pa kontakt fizik,, vetem nga fjala, dhe po perseri nga fjala une dhe ti humbem njeri tjetrin, dhe tani une si e cmendur mendoj dhe mundohem me kot te kuptoj, cfare bera gabim, cfare dreqin eshte ajo qe nuk shkon te une, dhe pse pikerisht te une. Po te shikoj veten ne pasqyre, sigurisht qe kuptoj qe vitet po lene gjurme te une, por nqs shikoj veten time , pa ndihmen e asnje lloj pasqyre, thjesht shikim drejtperdejt ne brendesine time, une shikoj nje zemer te dobet, nje shpirt te pafuqishem, qe zoti mi ka dhuruar, dhe une as guxoj ta bej dot me faj, por e verteta eshte qe nuk do doja te kisha nje zemer dhe nje shpirt te tille, Pse o Zot m'i dhe mua ? Une nuk jam ne gjendje as te luftoj per veten time, as per te drejten time, as per lumturine time, shikoj si sillen njerezit rreth meje, shikoj sa te pashpirt jane, e une prape nuk jam ne gjendje te bej dicka per ta ndryshuar. E cfare me ngelet te bej ? Asgje, thjesht i bej dem vetes time, une pi, dehem, pi dhe ato qe nuk duhet ( nuk e lashe ndonjehere …), qaj, pastaj fshi lotet, marr fryme thelle, qaj prape, dhe keshtu jeta ime vazhdon me dite e nete te tilla, une shikoj dhe kuptoj cdo gje pa mundur dot kurre te ndryshoj dhe te ariij ate qe dua. Perfundimi: Kuptoj qe kam lindur per te vuajtur, dhe ne te tillegjendje do vdes, do vuaj e do qaj, per cdo gje qe nuk arrita dot ne jete.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Duke te lexuar ty Sycka, m'u kujtua mami ditet e fundit te jetes se saj. M'u kujtua lufta e saj me semundjen, m'u kujtua deshira qe kishte per te jetuar, deshira qe kishte per te gezuar. M'u kujtua vetja ne ferrin qe pasoi, kur luftoja me hijenat e trurit tim. M'u kujtuan dy kontraste: deshira per te jetuar por pamundesia per te jetuar, dhe jeta e dhuruar por e shperdoruar. Sa keq qe jeten qe na eshte dhuruar nuk dime ta jetojme.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 20/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

analistja, ndjeva dhe une nje therrje ne shpirt, pastaj dhe nje stacion te trishtuar, qe te con fill ne ethe ... Trishtimin dua ta hedh, ta mbys dhe ne vend te saj dua te ver paqen dhe dashurine... Ylber mendimesh qe te cojne ne qetesi dhe heshtje...

pershendetje

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Historia e perserit veten ne menyre rrenqethese. Duket sikur nuk ka vlere qe ti perpiqesh te ecesh perpara, te ndryshosh gjerat, te genjesh veten se gjerat kane ndryshuar. Gjerat perseriten, ne nje forme pothuajse te njejte ne thelb por me ndryshime kozmetike nga jashte. Ben nje hap perpara dhe dhjete hapa prapa. Nje perpjekje shume te madhe per te arritur aty ku ishe para 10 hapave prapa, nje hap me tej perpara serisht 10 hapa prapa. Bilanci mbetet negativ gjithmone. Vetem se hapave prapa u shtohet humbja e forces per te luftuar, lodhja nervore, pasiguria, ankthi, e deri tek nje ngrirje e brendshme dhe dorezimi pa kushte. Gjerat thuhet se jane te shkruara. Secili do arrije ne nje vend. Nese ecen drejt dhe arrin shpejt, apo nese ecen me cikle dhe here pas here kthehet ne piken fillestare, pa kuptuar pse-ne e gjerave qe i ndodhen, pa nxjerre mesime, pa ndryshuar vetveten ne njefare menyre, pa vullnet per t'u kujdesur per veten jeten, njerezit qe ka perreth, s'ka rendesi. Mund te te duhet nje minute te kuptosh ate qe ke vite qe s'e kupton. Megjithate mendoj qe nuk duhet tunduar edhe fati. Tendeca qe kemi per rikryerjen e te njejtave gabime, mund te na beje nje dite te zgjohemi e te shohim mbrapsh shkaterrimin e gjithshkaje qe kemi patur me vlere, qe kemi dashur me shume ne jete, qe na ka falur lumturine, por qe gjithsesi per hir te kapricos se momentit, apo dalldisjes se trurit nuk ja kemi ditur vleren. Mund te cohemi nje mengjes dhe te zbulojme se jemi vetem, se kane kaluar vite duke u kapur pas fantazmave e vegimeve, iluzioneve dhe nderkohe as kemi jetuar por njekohesisht jemi plakur, kemi humbur kontaktin me veten me endrrat, kemi humbur deshiren per te shijuar per t'ju gezuar si femije diellit qe lind, henes, natyres, apo qofte edhe faktit qe zgjohemi nje mengjes me shume, qe kemi nje dite perpara me shume per te realizuar endrrat tona.

Ky do ishte realiteti nese nuk do ndryshoja........ por une ndryshoj perdite. behem e forte perdite. Edhe ne mes te trishtimit me te madh, te traumave me te medhaja, problemeve me te medhaja te mbijeteses, edhe ne mesin e nje ferri real te perditshem, e kam gjetur gjithnje diellin tim, kam ditur te kapem pas asaj rrezes me te vogel, sado e vaket qe mund te ishte sepse kam dashur te JETOJ. Te hedh poshte te gjitha ligjet e llogjikes, te refuzoj realitetin e imponuar. Kam jetuar dhe do jetoj gjithmone. Do di te qesh cdo dite. Do di te jem e lumtur ne te gjitha kushtet. Do di sepse do jetoj cdo dite sikur te ishte e fundit. Pas gjithe ketyre vdekjeve qe po degjoj perdite, pas gjithe ketyre humbjeve, edhe vdekja vete humbet kuptimin, shderrohet ne nje mungese fizike, por jo shpirterore.
Jeta eshte e veshtire, por askujt nuk i jep Zoti me shume se c'i mbajne supet. Eshte thjesht ceshtje zgjedhjesh.

Cfare eshte iluzion dhe cfare eshte realitet ende se kam kuptuar sepse tek une shkrihen teper me njera tjetren, sepse jeta zhvillohet brenda qenies sime me shume sesa perdite. Megjithate koha do e tregoje.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

vdekje vdekje vdekje, perpiqesh ta pergatitesh veten psikologjikisht por asnjehere nuk eshte momenti. asnjehere nuk je i pergatitur.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar