 ingmetalboy
without a trace
Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008
|
Rregulloj mbeshtetesen e karriges, volumin muzikes, dhe kercas gishtat...
Rruga e shkrimeve me ka derguar ne cdo skute te shpirtit. Duke filluar nga qoshet e erreta te degradimit shoqeror apo grahmen e fundit te romantizmit, fjalet e vrullshme te unit jane derdhur ne leter apo kode njeshash dhe dyshash. Ne kete udhetim cudiberes, kalimtaret e rastit nuk i kane kursyer epitetet e shumllojshme qe me kane zbehur, irrituar, trishtuar, por gjithashtu me kane falur buzeqeshje, vetkenaqesi dhe pse jo gezim shpirteror. Kam turbulluar ujra te qeta, kam germuar ne varreza te shenjta, kam udhetuar naten lakuriq, jam perpjekur te shoh pertej portretit te pasqyres, kam zbehur te bardhen e lemuar dhe kam fryre me gjithe force rrjetave te merimangave.
Shume me kane quajtur te depresionuar, foshnjerak ndjenjash, punk rebel qe nuk ka haberin e botes apo mjeran qe ka humbur besimin ne njerzimi. Ndoshta mbasi boja e mendimeve te mia nuk derdhet me per te lartesuar virtytet e larta te njerzimit apo per ti thurrur elegji dashurise. Cfare tjeter mund te presesh nga nje pjelle e gjenerates-y? Ndoshta dicka eshte vertet e thyer ne mekanizmin tim te te menduarit dhe shiriti i ideve ngecet perseri e perseri ne anet e erreta te galaktikes njerzore. Atje ku shume nuk guxojne te shkojne mbasi vrima e zeze e depresionit fshihet mbas cdo kthese dhe nje hap i pamenduar shnderrohet ne nje bilete pa kthim ne Odisene e trishtimit.
Por sot po ju them qe une e DUA JETEN. Dua cdo frymemarje, cdo hap, cdo grimce magjie qe Jeta na fal. E dashuroj kete dhurate te pacmuar qe me eshte falur ne nje menyre perfekte. Perfekte ne te njejten menyre si hapesirat blu te detit kur puth qiellin apo bulezat e veses ne fijet e barit. Perfekte si lulet e nje molle kur celin papritur nje mengjes pranvere apo perendimit te diellit ne nje dite pa re. Perfekte si nje pikture ekspresioniste qe te ben te ndalosh dhe te ulesh apo si nje melodi nga "Flauti Magjik" qe te ben te heshtesh dhe te mbyllesh syte. Perfekte si buzeqeshja e nje vajze kur per here te pare ndjen zjarrin e dashurise apo si dora e ngrohte e nje nene kur perkedhel ballin e femijes para se te dorezohet gjumit. E dua jeten me gjithe plotesine qe mbart dhe urrej cdo tjetersim te madheshtise se saj ne fragmente te mbytyra nga subjektivizmi egoist. E dua jeten edhe kur humbas neper obeliske ogurzinj dhe papritur ndjej forcen e saj te me pushtoje dhe ne fundin e honeve te deshperimit. Nqs e mendon nuk mund te prekesh tabanin e dhimbjes nqs nuk ke kapur kulmin e lumturise. Gjithcka ka nje te mire dhe te keqe apo jo? Nje fillim dhe nje mbarim? Nje pol negativ dhe nje pozitiv? Ndaj nqs une ndodh qe te shoh kahun negativ te ererave te jetes mbrekulli atehere kjo do te thote qe dikur kam perjetuar kahun tjeter pozitiv ose ndoshta ky perjetim do te ndodhe neser dhe une do te bie ne gjunje dhe te filloj pakuptuar as vete se si, te falenderoj Krijuesin e Jetes. Ne cdo udhetim ne rruget e vetmise apo flaket e mundimit, ne cdo tronditje te urrejtjes apo mocal te trishtimit, kujtimi i diteve te bardha me mekon plaget dhe aroma e bekuar e Jetes ndjehet perseri ne flegrat e hundes duke mjekuar cdo plage qe e djeshmja mund te na kete sjelle.
Cdo hap qe marr, cdo faqe qe mbush , cdo mendim qe cukit diku me siguron me teper qe edhe ne frutat me te hidhura te se keqes, pema e drites egziston dhe eshte vetem nje kthese larg.
April 20, 2008
ingmetalboy
__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut
Modifikuar nga ingmetalboy datë 20/04/2008 ora 16:05
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|
20 Prill 2008 07:37
Forumi Horizont > Tema Shoqërore > Letërsia > Ditari > Duke degjuar zerat brenda teje
