ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Citim:

---

Po citoj ato që tha katilesha007
Kam harruar te vdes

te degjoj zerat brenda meje

te ftilloj mjegullen e mendimeve

te them nje fjale dhe vete.

Kam harruar si merret fryme

si  buzeqeshet nga lumturia

si  dashurohen netet nen puthje

si priten mengjeset me endje.

Kam harruar si kendohet



si thuren notat me shtiza enderrash

si jargaviten deshirat pentagrameve

si enderrohet edhe me sy hapur.

Kam harruar gjithcka

asgje nuk me kujtohet me

nga kohe e shkuar as tani

gjithcka u shua dhe iku

mbeti thjeshte nje Kujtim.

 

---

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/10/2005
Vendbanimi:
Mesazhe: 10645

Se di pse po bertet zeri im i brendshem sot????
E si behet te mos e degjoje....e kam inat kur ka te drejte....E kam inat,kur ai me thote cte bej..dhe une bej sipas mendjes sime.....Me lodhe....pusho...nuk dua te degjoj...e di qe ke te drejte....por sdua....Edhe kesaj here do behet si dua une....ndoshta per te fundit here....

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy


Ndoshta eshte me mire te harrosh ato qe shuhen dhe ikin.

---

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Eshte ora 2 mbasdite dhe syte sapo me hapen. Shikoj perjashta dritares ku dielli ka marre kupen e qiellit ne dorezim dhe shkelqen me shume se kurre. Ul grillat dhe kthehem ne krevat nga ana tjeter. Nuk dua te cohem. E pse duhet te cohem valle?

O Zot kur arrita ne kete pike?

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/12/2007
Vendbanimi: ......
Mesazhe: 5021

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy
Eshte ora 2 mbasdite dhe syte sapo me hapen. Shikoj perjashta dritares ku dielli ka marre kupen e qiellit ne dorezim dhe shkelqen me shume se kurre. Ul grillat dhe kthehem ne krevat nga ana tjeter. Nuk dua te cohem. E pse duhet te cohem valle?

O Zot kur arrita ne kete pike?

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Citim:

---

Po citoj ato që tha kurti


shpresoj te jesh mire, ose te behesh me mire ingmetalboy, se sa per mua u plaka me ket orar gjumi, nuk njoh gje tjeter... nata gjithmone vjen dhe kalon, me gjen dhe me len gjithmone te zgjuar... faktikisht me pelqen ky dhoj orari, qetesi e madhe...

p.s.... tani eshte vone, ka kaluar 4 e mengjesit... kam blere te gjitha seasons of Seinfeld, good stuff...

---

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Ne nje kornize te vockel fare e gjeta horizontin tim sot. Kurrizi me dhemb nga te kerrusurat dhe syte me jane zmadhuar nga erresira. Cudi. Sa pak duhet qe te harrojme qiellin pafund dhe eren e tokes se sapo lagur nga shiu. Eshte cudi sa shpejt mund te kthehet nje njeri qe kerkon rrahje zemre te verteta ne nje gungac qe i trembet veshtrimit te tij ne pasqyre. Eshte bere kohe tani qe kam filluar te germoj thelle ne veten time. Te them te drejten shume here jam penduar qe mora kete hap, por nuk e di ku gjeta forcen te vazhdoj. Dhe ja ku jam sot, i ulur para kompiuterit tim tek po perpiqem te thyej kete kornize ku kam futur veten prej shume kohesh. Nuk eshte kollaj e di, por dhe ashtu si me pare nuk vazhdohej.
E di qe edhe pse drita eshte larg here pas here ndjej ndonje puhize ajri te fresket qe me jep shprese. Me jep shprese qe po ec ne drejtimin e duhur dhe nqs rrezohem mund te ngrihem prape. Eshte e veshtire. Sidomos keto kohet e fundit luhatjet e humorit aq te shpeshta me raskapitin. Edhe tani, gjate kohes qe po shkruaj keto rrjeshta humori me ka ndryshuar nga te qenurit blaah, ne mendime vetvrasjeje, pastaj ne eufori gezimi, ne frymemarje te qete dhe tani ... hmm... tani jam perseri blaahh.
Po perseri ajo puhize... mjafton te mbyll syte dhe me ben te ndihem me mire. Me jep force te vazhdoj, te germoj me thelle, te perpiqem te kuptoj veten vertet kush jam. Nuk kam me interes te di se cfare me solli ketu. Eshte bere kohe tani qe kam bere paqe me kete mendim. Tani dua thjeshte te kuptoj.

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/12/2007
Vendbanimi: ......
Mesazhe: 5021

sonte kalova pak kohe duke veshtuar qiellin me nje teleskop te fuqishem, hena me dukej se mund ta prekja nese do shtrija pak doren, jupiterit i dukeshin unazat dhe henat qe i sillen verdadhe, ne nje moment te shkurter duke veshtruar ne teleskop te zhduken para syve, eshte toka qe rrotullohet shpejt, eshte koha qe iken shpejt, shume njerz behen shume optimista kur filozofojn se jeta eshte e shkurter dhe duhet t'a jetojme sikur eshte dita e fundit... fuck it! what's the point anyway?!! 

 kurjoziteti i te nesermes i guess...!!!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Ne harresen e nje qielli pafund, ashtu me goje hapur duke e permbytur veshtrimin yjeve, ndjej shqisat e tejmbushura prej civilizimit te prehen nen masen inerte te hicit. Cudi. Nuk e kisha vene re se sa me kishte munguar nje dite e ngrohte vere, buze oqeanit peshperites qe shlodh syte me hapesiren e tij pafund. Ne fund te atyre kanaceve te birres qe mbushin koshin e plazhit ngjitur me karrigen time lekundese, degjoj serisht frymemarjen time shpirterore tek qetesohet. Thjeshtesia e momentit me perfshin dhe mua duke me bere te harroj qe jam nje qenie e komplikuar qe ndryshe ndjen, ndryshe mendon dhe ndryshe vepron i ndikuar nga faktore shpesh te paperfillshem ose ndonjehere te panjohur. Tani jam thjesht nje me karrigen time, nje me lekundjet e saj, nje me shijen e birres se ftohte, nje me eren qe freskon qafen e mbuluar nga djersa, nje me valet e oqeanit. Dhe tani gjithcka duket kaq e thjeshte dhe normale duke me bere mua te tund lehte koken dhe te nenqesh kur mendoj sjelljen time. Gjithcka ka kuptim, pervec veprimeve te mija keto kohet e fundit.

Por per nje cast karrigia ndalon se lekunduri dhe ngadale kthej koken nga ana tjeter. Qyteti bashke me qiejtgervishtesit e tij te komplikuar qendron atje ne horizont ironik dhe fuqiplote, sikur do te me kujtoje qe ketu jam vetem per pushime dhe vendin e kam perseri ne gjirin e tij gjigand. Atje ku cekani nuk ndalon se rrahuri hekurin dhe ku baristet perzjejne alkoolin ne njemije menyra te ndryshme. Se bashku me te vjen dhe kompleksiteti modern i procesit te te menduarit dhe si zakonisht lodhja ime nervore.

Ah qytet i pagjume. Mjafton vetem hija jote per te mbushur njerzit me mendime. Edhe karrigen time e ndalove se lekunduri. Si nje femer te merzitshme qe pyet "cfare po mendon tani?" mbas seksit, nuk po duroj dot prezencen e kesaj siluete mbrapa meje. Parajsa ime e thjeshtesise eshte prishur perfundimisht tani dhe me keqardhje shoh koven me akull bosh. Tani duhet te cohem, te eci deri brenda shtepise per te marre nje dozen tjeter me birra per te perpjekur dhe njehere nga fillimi procesin e sinkronizimit te valeve nervore me valet qetesuese te natyres ketu. Por e di qe kur te shkoj brenda ne shtepi ajri i ftohte i kondicionerit do te me beje robin e tij dhe birra do te zevendesohet me Jack, karrigje lekundese me kolltukun e rehatshem dhe qetesia e botes me ritmin pa zemer te nje filmi "intelektual".

Ne fund kush fiton? Nuk jam i sigurt qe ne nje histori te tille duhet me doemos te kete nje fitimtar. Ndoshta dhe kjo eshte me e thjeshte sec po e bej une. Ndoshta dhe ne fund te nje tavlle duhani te mbushur plot, diku ne nje lokal te zhurmshem, kompleksiteti njerzor mund te thjeshtezohet ne nje element hynor per te na kthyher perseri ne te njejten faze elementare qe dikur kemi qene.

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Gjate gjithe kesaj kohe , kur e grisja letren me qindra here pasi kisha hedhur nje varg apo kisha shkruar nje rresht , me dukej vetja sikur isha  e mberthyer  nga nje kemishe force , qe me izolonte nga bota perreth meje dhe me mbante larg ndjenjave njerezore dhe te verteta, ku bardhesia patologjike verberonte  muzen  frymezuese dhe ndonje dell poetik qe gjoja me ben vizite here pas here , si nje mike e vjeter. Te mund te shkruaj  eshte e rendesishme per mua ,shume me e rendesishme se sa te shtrohem  ne ligjerata fjalesh te pafund, kjo sepse fjalet I merr era ,kurse shkronjat  mbeten , lexohen , rikujtohen dhe riperjetohen sa here qe ti e ndjen me te vertete nevojen e nje ilaci per te mjekuar ndonje cast trishtimi ,  vetmie, dyshimi apo  dileme si ky i dites se sotme...
                                                                         

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar