Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Në ditët gri të vjeshtës një kitarë e braktisur.
Sofatet gurelatuar memecë të mbetur.
Kush qu lumturinë e një perde të grisur,
Që varet e harruar si një ënderr e tretur?

Dikur vërtet ka qënë një sy cipëndritur,
Qerpiku erëmirë mbi syrin e njomë.
Ku shkoi kjo dallëndyshe kështu si papritur
Pse thau trëndafili petalin plot aromë?

Me erën e thatë vallzon një siluetë.
Kitara, harruar jetime mbi gur.
Do ketë nje stinë, një ditë do jetë,
Kitarën një ndjenjë ta zgjoj’ si dikur.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/06/2005
Vendbanimi: Eastern Seaboard
Mesazhe: 4434

kat, cedrus, nje ritem poetik i mrekullueshem i juaji.

__________________
I say there're no depressed words just depressed minds.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Faleminderit Demo.Si gjithmone e sjellshme ti naq.

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Bashkangjitje: woman_of_the_moon.jpg
Ky file është shkarkuar 91 herë.

Hena ime  magjiplote
Perkedhel gjinjet kete nate
Admiron veten ne pasqyre
Teksa persiper hedh makiazh
 Behet gati per ate jete te nates
Ku cdo njeri me kureshtje e sheh
Te gjithe rreken t’i shohin anen tjeter
Por ajo vetem ate qe do nxjerr ne shesh.
 
E'an Kati

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Hëna blu


Hënën blu me gishta preka.
Humba gjuhën dhe u meka.
Qielli i tërë vetëtiti,
…një rebel lot i rrëshqiti.

Buzës së ndezur e thitha.
U tmerrova edhe klitha.
Lot i hënës c'paska qënë,
As bekim edhe as nëmë!

Hënë, kush të paska prishur,
Shamihollën t’a ka grisur?!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Gjithnje ka nje ane tjeter. Edhe pas fytyres qe shfaqet ne pasqyre nje tjeter qendron, edhe pas hapave qe hidhen ne rruge , gjurme te tjera qendrojne , edhe pas mureve te ndergjegjes sone ku perplasen brejtjet ekziston nje tjeter ane. Gjithmone pas nje ane qendron nje tjeter ,qe ndoshta e permbys te paren me themel, qe e zhgul ate qe nga rrenja duke  kthyer keshtu gjithcka ne nje ekzistence te genjeshtert. Dhe loja vazhdon , riciklohet e riciklohet  pafundesisht nen rrogozin e jetes qe bejme duke na dhene gjithcka te njeanshme dhe jo plotesisht. Shpesh here te duket sikur kjo dyanshmeri  perfshin edhe ndjenjat njerezore , qendron edhe pas perqafimeve qe japim. Ju ka ndodhur ndonjehere qe te perqafoni dike dhe ne vend qe ta beni trupin "nje" me te, jeni distancuar, jeni  tkurrur dhe ngurtesuar ne ate menyre sa e keni dhene perqafimin njenashmerisht!?  Gjithnje duket sikur na ndjek nje "reagim i kundert". I buzeqeshim nje njeriu qe nuk duam as ta shohim me sy ( nje pedagogu p.sh qe na ka vene nje note jo te mire ) , apo nje mikeje qe diku mund te ta kete prishur ( nqs ti merr vesh qe ajo pas shpines tende flet jo mire per ty), apo pas nje "Alo , urdhero" te kulturuar ne mesnate qe te ka prishur gjumin ( ne nje kohe qe do te donim t'i pervishemi me te shara telefonuesit), apo sic permenda me lart ne nje perqafim qe nuk te ngroh aspak , por qe duhet ta  besh ate ritual. Dhe te gjitha keto perse i bejme? Thjeshte per t'ia mbushur mendjen vetes per Plotesine tone , per t'ia mbushur mendjen vetes  se ne jemi 100% vetja ne cdo gje qe japimin ,ne nje kohe kur e dime qe kjo nuk eshte e verteta! E bejme per t'ia mbushur mendjen vetes se gjithcka japim e japim me mish  e me shpirt, por edhe kjo nuk eshte e verteta!  Nuk ka te verteta mes njerezve. Mes njerezve ka vetem genjeshtra te zbukuruara dhe kjo eshte e keqja.

Nuk di me ne duhet t'i besoj nje komplimenti qe me behet edhe per parfumin qe hedh. Kam filluar t'i shoh njerezit me dyanshmeri sjelljesh, qendrimesh, fjalesh, veprash, veshtrimesh. E cuditshme se si funksionon mekanizmi trunor i njeriut. Mjafton nje  "molle e kalbur" per te kalbur gjithe shporten. Ashtu sic mjafton nje cast i keq per te prishur  gjithe diten.

                                  ....ndoshta vazhdon; varet nga jetgjatesia e "castit" ....

__________________
.

Modifikuar nga Katilesha datë 28/09/2008 ora 11:59

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Ka disa  njerez twk te cilet me pelqen te shoh pikerisht ate ane qe me pelqen, sepse nuk eshte e thene te shohesh vetem ate ane qe tjetri tregon. Njeriu eshte i cuditshem, ndjenjat gjithashtu , ato na molepsin dhe e shpien arysen tone ne nje kolaps te atille aq sa pertej nje ane shohim nje tjeter ...nje tjeter e keshtu me rralle. Une them se ceshtja nuk qendron ne anen qe na tregon tjetri, po ne ate ane qe shohim ne ashtu sic na pelqen ne. Psh. une tek X njeri shoh ate ane qe me pelqen, qe i pershtatet pritshmerise time qe kam per ate njeri, qe  eshte ne perputhje me ndjenjat qe kam krijuar per ate njeri brenda nje perkufizimi te caktuar ndjesor. Nuk ka te beje fare se cilen ane tregon ai. Sado i sofistikuar te jete njeriu ai nuk tregon vetem nje ane te tij, po i tregon te gjithe anet e mundshme qe  i perdor ne perditshmerine e  tij. Ideja eshte qe disa njerez nuk lodhen aspak te eksplorojne anet e tjera te njerezve me te cilet shoqerohet , po bie dakort me ate ane qe i pelqen vetes se tij, ate ane qe bie dakort me Egon e tij sepse kjo  e komplekson me pak dhe  i dhuron nje gjume me te qete. Imagjino sikur njeriu te kishte aq nge saqe pertej cdo ane te njeriut te mundohej te shikonte edhe nje tjeter te fshehur, ndoshta do te kishte me pak keqkuptime, mashtrime , lendime etj etj, ashtu sikunder do te kishte pamje me objektive te  figurave dashurore apo te karaktereve njerezore. Por njeriu nuk ka "nge" sepse  eshte gjithnje shume i zene per te bere "dicka" qe ta beje me te vertete jeten e tij , qe t'i jape asaj nje dimension me objektiv , me praktik ne fund te fundit....Po cuditerisht ne nuk kemi "nge" sepse jemi ne kerkim te kuptimeve folozofike, ne kerkim te qellimit te jetes, ne kerkim te vertetetave te personave te tjere, ne kerkim te kuptimeve te sjelljeve te te tjereve , fjaleve dhe qendrimeve te tyre, sepse pretendojme se ne jemi "te afte" per t'i kuptuar ata. Sepse ata pretendojne se shikojne shpirtin nepermjet syve te tyre, duke harruar se syte  jane organ i trupit dhe jo  i shpirtit. E keshtu humbin te gjitha kuptimet e tyre dhe zhyten ne nje bote te vertetetash te genjshterta.

Po gjithsesi edhe kjo kerkon "nge" , mundim , harxhim energjish dhe thellime te medha. Sepse  eshte mund i madh te ndertosh nje genjeshter  aq te pelqeyeshme sa ta bejme Kryefjale per nje jete te tere.

As qe nuk dua ta mendoj se sa e gjate mund te jete "hunda"  imagjinare e mendjes njerezore qe "trillon" kesisoj genjshtrash kaq te sofistikuara sa t'i besosh edhe vete. ...

__________________
.

Modifikuar nga Katilesha datë 02/10/2008 ora 20:16

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2008
Vendbanimi: USA
Mesazhe: 44

si egoiste qe jam, dhe sot jam vetem e fokusuar ne anen time te henes.... se c'behet pertej, ta kam lene radhen ty te shqetesohesh

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

A imagjinojme?

Kjo mund te behet pyetja sembuese e nje casti , qe nga perpjekja per te gjetur nje pergjigje qe eshte e kote te pretendohet te gjindet te shpie drejt  percaktimeve dhe perkufizimeve te reja per disa procese "mentale" duke permbysur keshtu ekzistueset. Shpesh kam  pyetur veten se cili ishte kuptimi i vertete  i " Ai njeri ka imagjinate te zhvilluar"? Pyesja veten se  cilet mund te ishin stadet e zhvillimit te imagjinates dhe nqs ato mund te segmentoheshin   dhe permbledheshin ne nje mase te caktuar? Pastaj pyetja lindte pyetjen dhe nuk hezitoja te "cysja" mendimet e mia per te germuar shume me thelle , duke pyetur veten se kur mund te perkufizohej nje njeri se kishte nje imagjinate shume te zhvilluar dhe kur kishte te anasjellten? Pastaj kur nuk gjeja asnje pergjigje sado qe ne mendjen time ballafaqoja realitete imagjinatash te formave dhe permbajtjeve te ndryshme. Rezultati? Arrija te mohoja edhe "procesin" e imagjinates.

Imagjinata me se shumti eshte aftesia e njeriut per te transformuar imazhet , per te permbysur ekzistueset  per te lindur imazhe krejtesisht te reja qe nuk kane lidhje me te paren. Por a ndodh kjo me te vertete? A mundet qe gjate procesit te imagjinates njeriu te clirohet perfundimisht nga permbajtja e imazhit ekzistues ne koken e tij dhe te krijoje nje te ri , ku ngjashmeria eshte nje "cilesi" e perjashtuar? Jam perpjekur dhe nuk me ka rezultuar se mund te "ndodhe" nje gje e tille. Ndoshta une nuk jam nga ato njerez me "imagjinate te zhvilluar" ose ...ose ....tani qe po mendoj ndoshta une kam nje perceptim te gabuar per kuptimin e kesaj "cilesie" qe ia veshim dikujt.  "Ia veshim dikujt"!? Ja ku me doli kjo fraze , qe po te rrija dhe ta shtjelloja do me conte patjeter ne nje rruge tjeter....

                                                                        .....(?)

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Nje imagjinate e shendetshme, eshte dhurata me e mire. Na sjell ate qe s'kemi, por qe e duam me deshire. Na shpije atje ku asnje mundesi reale nuk mund, ne anen tjeter te henes.
Te imagjinosh, do te thote te kerkosh te tjera ligje qe jeta reale nuk i njeh.
Kalimi nga realja ne mistiken behet nen kujdesin e pakufijshem te fantastikes. Nje bote e zymte kthehet ne parajse, nje pellg i ndyre, kthehet ne liqen kristali dhe hena vete fillon dhe buzeqesh. Ajo ashtu e ka anen tjeter te saj, me buze ne gaz, por ne nuk e shohim dot me syte e realitetit.


Sa e veshtire eshte qe te gjesh lumturine tek e perditshmja, aq e lehte behet nen velin e imagjinates.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar