Regjistruar: 25/02/2007
Vendbanimi:
Mesazhe: 76

Shume ide mpleksen formalisht. Hartojn nje teme disi retorike e cila mbart nje mori sugjerimesh. Nje kapienc e gjere kurjozitetesh, bredh si refugjat i uritur mendjen time duke honepsur dhe kolauduar kontradiktoritetin. Kerkon, harbutshem, rezultate fekonduese dhe taktika altruiste. Duket nje biluftim imagjinar, kromozomesh te diferencuar e pacivilizuar. Si per dreq, dicka me huton, s'shkon dhe filmi nderpritet! Mbase, spektri drites tanime mbeshtet mbi te tentakulat perandorake. Si te thuash, nje loje oligopolesh te kosmopolitizuar; shkembyes dhe redaktues ligjesh sociale e, ndoshta, fizike. Te projekteligjeruara "made in safari", gllaberime arkaike, sorrollaten ne form heliocentrike dickaje vertet solide. Vete perkufizohem, ideologjikisht, duke tymosur realen. Si te ndaloja qarkullimin e disa substancave keq-implementuese te subkoshiences sime. Megjithate sot arrita te shoh ylberin e vertet, ngjyren e tete! Nje telefonate c'kufizoj krimet, paktet e hemisferave mentale. Qene, dhe jane, pikerisht ata qe kontribuan ne konfuzionalitete deshtake, shumica fatale. Fal fonografit modern ndjeva nje fome ekzaltuese te me elektromagnetizonte duke me shpier, keshtu, gjetiu. Ne perandorin ku s'gjene gje tjeter vecse zogje luciferian, mjeshtrit e tentimit dhe harbimit psikike............ Martin Cooper, te kam nje nder!

__________________
Dinjiteti njerezor permban karakteristiken e te qenurit i munguar pikerisht aty ku mendohet se eshte i shfaqur, dhe te shfaqet pikerisht aty ku eshte i munguar.

Modifikuar nga LUCIFERO datë 28/09/2008 ora 05:06

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Kete radhe hesht. Me shtyn me ngadale ne krevat pa pulitur syte me ate buzeqeshjen tende intriguese. Kurioz vendos te dorezohem i gjithi kesaj loje qe ti sapo ke orkestruar. Te shoh kur ul dritat dhe e gjitha pushtohesh nga tingujt e muzikes. Si e pushtuar nga dallget e nje droge te fuqishme shnderrohesh e gjitha dhe levizjet e tua tregojne qe nuk je me ne kete dhome. Ngadale leviz trupin tend perfekt dhe rrobat bien ngadale njera pas tjetres ne dysheme. Une nuk leviz asnje muskul, gati-gati i trembur se mos thyej brishtesine e ketij momenti frymemarres qe me ka bere robin e tij. Ti je njesh me ate qe ndjen tani, njesh me tingujt e muzikes dhe notat ngrihen lart dhe reshkasin neper format tende perfekte. Floket e gjate qe aq embel levizin dhe mbushin dhomen me aromen e tyre droguese. Shpatullat e drejta dhe te brishta levizin aq natyrshem bashke me gjinjte e medhenj qe hareshem lodrojne nen ate kemishe gati te tejdukshme e cila nuk i le imagjinates asnje cike per te punuar. Papritur hedh veshtrimin tek une dhe si i zene ne faj skuqem dhe filloj te rrotulloj syte neper dhome. Me bisht te syrit shoh se cfare po ben. Po nenqesh si gjithmone. Une si gjithmone nuk di cfare te bej. Ulesh ne gjunje dhe kemba dorazi drejtohesh tek une. Pamundur te shoh gjekundi tjeter syte drejtohen perseri mbi ty dhe me zemren qe me rreh shoh se po afrohesh tek une. O zot. Si nuk e kuptova njehere se cfare valle kerkon nga une? Shume nete kam perfunduar pagjume, prej lojrave te tua qe kurre nuk jane ato qe duken. Por kete here duket se eshte ndryshe. Ose te pakten keshtu dua une te besoj. Ti vertet po afrohesh ngadale tek une si nje mace mosbesuese duke ngulur syte e tu jeshile, qe cdo qelize te trupit tim cojne ne ekstaze, ne syte e mi. Besoj se ne fytyren time mund te lexohet fare mire cfare po mendoj tani dhe ti si gjithmone kenaqesh me ate qe lexon. Ndoshta te ben te ndjehesh mire kur kupton qe nje mashkull po digjet per ty ose ndoshta kerkon dhe kerkon brenda meje dicka me shume apo me pak dhe si gjithmone mbulon gjithcka me ate nenqeshjen tende prej xhokonde moderniste qe di pushtetin e saj.
Tani je aq afer me mua sa mund te shtrij krahun te te pushtoj me nje dore dhe te te hedh ne krevat dhe te le estrogjenin qe cliron ne ajer te mpije cdo ndrojtje te karakterit tim. Jo... nuk ka mundesi. Ti je ketu dhe macja mosbesuese tani eshte shnderruar komplet duke ferkuar koken pas kembes sime. Te ndjej frymemarjen ne organin tim dhe me duket se do te pelcas nqs nuk bej dicka, por cuditerisht dicka me mban te palevizur duke pritur me padurim levizjen tende tjeter. Ngrihesh ngadale dhe fillon te zberthesh nje nga nje kopsat e kemishesh. Gjithcka qe mund te bej eshte te shoh i mahnitur fytyren tende duke perpire cdo detaj tendin. Buzet e perflakta qe jane hapur paksa, flegrat e hundes qe jane zgjeruar, nje bulze djerse qe reshket ngadale lekures se bute te qafes se drejte, mollezat e skuqura nga gjaku qe te levron ne te gjitha vendet e duhura dhe papritur temperatura eshte ngritur 20 grade me shume.
Zgjat doren te kap ate bulze djerse qe cuditershit te ben edhe me te brishte. Ti nuk leviz kete here dhe syte e tu kane ndryshuar tashme. Nuk je me ajo shtojzavalle qe te perpin me nje shikim, por tashme je nje perendeshe dashurie qe ke vendosur te me jepesh mua mbasi mendon se te meritoj dhe se ke besim qe nuk do te te lendoj. Ngadale te terheq ndaj vetes dhe me ne fund... jemi nje.

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2008
Vendbanimi: USA
Mesazhe: 44

I degjon dhe ti? jane klithma, zera te cjerre cmendurie... O Zot a mos jam e marre?! a jam e vetmja qe ka veshe? ti me sheh drejt e ne syte e mi te zgurdulluar. e urrej ate shikim keqardhes. i dashur, kam nevoja qe s'mi ke plotesuar kurre...
qetesia qe vesh qenien time po griset dalengadale, te zbuloje lakureqesine qe vlon perbrenda. atehere do te jete shume vone...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy
Kete radhe hesht. Me shtyn me ngadale ne krevat pa pulitur syte me ate buzeqeshjen tende intriguese. Kurioz vendos te dorezohem i gjithi kesaj loje qe ti sapo ke orkestruar. Te shoh kur ul dritat dhe e gjitha pushtohesh nga tingujt e muzikes. Si e pushtuar nga dallget e nje droge te fuqishme shnderrohesh e gjitha dhe levizjet e tua tregojne qe nuk je me ne kete dhome. Ngadale leviz trupin tend perfekt dhe rrobat bien ngadale njera pas tjetres ne dysheme. Une nuk leviz asnje muskul, gati-gati i trembur se mos thyej brishtesine e ketij momenti frymemarres qe me ka bere robin e tij. Ti je njesh me ate qe ndjen tani, njesh me tingujt e muzikes dhe notat ngrihen lart dhe reshkasin neper format tende perfekte. Floket e gjate qe aq embel levizin dhe mbushin dhomen me aromen e tyre droguese. Shpatullat e drejta dhe te brishta levizin aq natyrshem bashke me gjinjte e medhenj qe hareshem lodrojne nen ate kemishe gati te tejdukshme e cila nuk i le imagjinates asnje cike per te punuar. Papritur hedh veshtrimin tek une dhe si i zene ne faj skuqem dhe filloj te rrotulloj syte neper dhome. Me bisht te syrit shoh se cfare po ben. Po nenqesh si gjithmone. Une si gjithmone nuk di cfare te bej. Ulesh ne gjunje dhe kemba dorazi drejtohesh tek une. Pamundur te shoh gjekundi tjeter syte drejtohen perseri mbi ty dhe me zemren qe me rreh shoh se po afrohesh tek une. O zot. Si nuk e kuptova njehere se cfare valle kerkon nga une? Shume nete kam perfunduar pagjume, prej lojrave te tua qe kurre nuk jane ato qe duken. Por kete here duket se eshte ndryshe. Ose te pakten keshtu dua une te besoj. Ti vertet po afrohesh ngadale tek une si nje mace mosbesuese duke ngulur syte e tu jeshile, qe cdo qelize te trupit tim cojne ne ekstaze, ne syte e mi. Besoj se ne fytyren time mund te lexohet fare mire cfare po mendoj tani dhe ti si gjithmone kenaqesh me ate qe lexon. Ndoshta te ben te ndjehesh mire kur kupton qe nje mashkull po digjet per ty ose ndoshta kerkon dhe kerkon brenda meje dicka me shume apo me pak dhe si gjithmone mbulon gjithcka me ate nenqeshjen tende prej xhokonde moderniste qe di pushtetin e saj.
Tani je aq afer me mua sa mund te shtrij krahun te te pushtoj me nje dore dhe te te hedh ne krevat dhe te le estrogjenin qe cliron ne ajer te mpije cdo ndrojtje te karakterit tim. Jo... nuk ka mundesi. Ti je ketu dhe macja mosbesuese tani eshte shnderruar komplet duke ferkuar koken pas kembes sime. Te ndjej frymemarjen ne organin tim dhe me duket se do te pelcas nqs nuk bej dicka, por cuditerisht dicka me mban te palevizur duke pritur me padurim levizjen tende tjeter. Ngrihesh ngadale dhe fillon te zberthesh nje nga nje kopsat e kemishesh. Gjithcka qe mund te bej eshte te shoh i mahnitur fytyren tende duke perpire cdo detaj tendin. Buzet e perflakta qe jane hapur paksa, flegrat e hundes qe jane zgjeruar, nje bulze djerse qe reshket ngadale lekures se bute te qafes se drejte, mollezat e skuqura nga gjaku qe te levron ne te gjitha vendet e duhura dhe papritur temperatura eshte ngritur 20 grade me shume.
Zgjat doren te kap ate bulze djerse qe cuditershit te ben edhe me te brishte. Ti nuk leviz kete here dhe syte e tu kane ndryshuar tashme. Nuk je me ajo shtojzavalle qe te perpin me nje shikim, por tashme je nje perendeshe dashurie qe ke vendosur te me jepesh mua mbasi mendon se te meritoj dhe se ke besim qe nuk do te te lendoj. Ngadale te terheq ndaj vetes dhe me ne fund... jemi nje.

---

.....................

Komentet jane te teperta.

Por pas kesaj qe lexova me hypi nje mendim dhe jo vetem.

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Citim:

---

Po citoj ato që tha Eishin-an Kati


.....................

Komentet jane te teperta.

Por pas kesaj qe lexova me hypi nje mendim dhe jo vetem.

---

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Nuk e di nese zhgenjimi im vjen nga "new entry"-t qe ndosin boten me eren e plerave, apo nese e gjithe bota, perfshire "old entries" eshte spostuar drejt ujrave te zeza. Faktet deshmojne per te dyja variantet. Ndoshta njerezit ndryshojne dhe kalben, se bashku me kermat e reja qe prodhon shoqeria jone e corientuar. Sidoqofte per te evituar infeksionet duhet ndryshuar formula e sjelljes, menyra si ecen, te evitohet prekja nga epidemia. Dhe kjo duhet bere me art, sepse alternativa eshte veshja e dorezave dimer-vere, ne nje ritual qe s'mund te lejoje trupin te marre fryme. Dhe si rrjedhoje trupi do binte ne te njejten semundje qe do te evitoje: kalbjen.

Ne caste si keto bota ngjan me serrat e fluturave. Aty gjen cdo gje, qe nga larvat dhe krimbat e deri tek fluturat me ngjyra. Ama ajri eshte i lagesht, i ndenjur. Dhe ti merr fryme rende, per tu cliruar vetem kur del jashte duke ndjere pas vetes deren qe mbyll serren. Ne ate mori gjallesash qe mban ajri i lagesht ka njerez qe harrojne te dalin. Shastisen nga bukuria e fluturave dhe perfundojne te pranojne cdo gje, edhe kthimin ne larve qe te mund te imitojne sadopak berjen flutur. Vetem se njerezit s'mund te behen flutura dhe larvat mbeten larva, ne nje stad te pakthyeshem zvarritje qe le pas vetem qyrret e deshirave te parealizuara.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/10/2004
Vendbanimi: TR
Mesazhe: 894

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy
Kete radhe hesht. Me shtyn me ngadale ne krevat pa pulitur syte me ate buzeqeshjen tende intriguese. Kurioz vendos te dorezohem i gjithi kesaj loje qe ti sapo ke orkestruar. Te shoh kur ul dritat dhe e gjitha pushtohesh nga tingujt e muzikes. Si e pushtuar nga dallget e nje droge te fuqishme shnderrohesh e gjitha dhe levizjet e tua tregojne qe nuk je me ne kete dhome. Ngadale leviz trupin tend perfekt dhe rrobat bien ngadale njera pas tjetres ne dysheme. Une nuk leviz asnje muskul, gati-gati i trembur se mos thyej brishtesine e ketij momenti frymemarres qe me ka bere robin e tij. Ti je njesh me ate qe ndjen tani, njesh me tingujt e muzikes dhe notat ngrihen lart dhe reshkasin neper format tende perfekte. Floket e gjate qe aq embel levizin dhe mbushin dhomen me aromen e tyre droguese. Shpatullat e drejta dhe te brishta levizin aq natyrshem bashke me gjinjte e medhenj qe hareshem lodrojne nen ate kemishe gati te tejdukshme e cila nuk i le imagjinates asnje cike per te punuar. Papritur hedh veshtrimin tek une dhe si i zene ne faj skuqem dhe filloj te rrotulloj syte neper dhome. Me bisht te syrit shoh se cfare po ben. Po nenqesh si gjithmone. Une si gjithmone nuk di cfare te bej. Ulesh ne gjunje dhe kemba dorazi drejtohesh tek une. Pamundur te shoh gjekundi tjeter syte drejtohen perseri mbi ty dhe me zemren qe me rreh shoh se po afrohesh tek une. O zot. Si nuk e kuptova njehere se cfare valle kerkon nga une? Shume nete kam perfunduar pagjume, prej lojrave te tua qe kurre nuk jane ato qe duken. Por kete here duket se eshte ndryshe. Ose te pakten keshtu dua une te besoj. Ti vertet po afrohesh ngadale tek une si nje mace mosbesuese duke ngulur syte e tu jeshile, qe cdo qelize te trupit tim cojne ne ekstaze, ne syte e mi. Besoj se ne fytyren time mund te lexohet fare mire cfare po mendoj tani dhe ti si gjithmone kenaqesh me ate qe lexon. Ndoshta te ben te ndjehesh mire kur kupton qe nje mashkull po digjet per ty ose ndoshta kerkon dhe kerkon brenda meje dicka me shume apo me pak dhe si gjithmone mbulon gjithcka me ate nenqeshjen tende prej xhokonde moderniste qe di pushtetin e saj.
Tani je aq afer me mua sa mund te shtrij krahun te te pushtoj me nje dore dhe te te hedh ne krevat dhe te le estrogjenin qe cliron ne ajer te mpije cdo ndrojtje te karakterit tim. Jo... nuk ka mundesi. Ti je ketu dhe macja mosbesuese tani eshte shnderruar komplet duke ferkuar koken pas kembes sime. Te ndjej frymemarjen ne organin tim dhe me duket se do te pelcas nqs nuk bej dicka, por cuditerisht dicka me mban te palevizur duke pritur me padurim levizjen tende tjeter. Ngrihesh ngadale dhe fillon te zberthesh nje nga nje kopsat e kemishesh. Gjithcka qe mund te bej eshte te shoh i mahnitur fytyren tende duke perpire cdo detaj tendin. Buzet e perflakta qe jane hapur paksa, flegrat e hundes qe jane zgjeruar, nje bulze djerse qe reshket ngadale lekures se bute te qafes se drejte, mollezat e skuqura nga gjaku qe te levron ne te gjitha vendet e duhura dhe papritur temperatura eshte ngritur 20 grade me shume.
Zgjat doren te kap ate bulze djerse qe cuditershit te ben edhe me te brishte. Ti nuk leviz kete here dhe syte e tu kane ndryshuar tashme. Nuk je me ajo shtojzavalle qe te perpin me nje shikim, por tashme je nje perendeshe dashurie qe ke vendosur te me jepesh mua mbasi mendon se te meritoj dhe se ke besim qe nuk do te te lendoj. Ngadale te terheq ndaj vetes dhe me ne fund... jemi nje.

---

Jo cdo mashkull ka talentin te kuptoje dhe te ndjeje (pershkrimi pastaj eshte faza me e larte) aq saktesisht nje femer
Gjynah qe shpirtra te tille i perkasin qiejve amerikane...
Shkrim me te bukur s'mbaj mend te kem lexuar prej kohesh. Embelsi, Ndjenje, Edukate, Miresi, Qetesi ka ne personalitetin tend... Eh sa me mungojne nejrez te tille...
Faleminderit dear friend

__________________
O Perandor - O Hic!!!(Hitler)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/02/2004
Vendbanimi: Utopial
Mesazhe: 2981

Per mua, ti ja kalon edhe Remarkut Bravo.

__________________
Gjysma e asaj qe shkruaj ndoshta eshte e pa kuptimte per ju, por un e shkruaj qe gjysma tjeter te mund te arrije tek ju. FIRDUSI

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2008
Vendbanimi: .
Mesazhe: 80

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Nuk e di nese zhgenjimi im vjen nga "new entry"-t qe ndosin boten me eren e plerave, apo nese e gjithe bota, perfshire "old entries" eshte spostuar drejt ujrave te zeza. Faktet deshmojne per te dyja variantet. Ndoshta njerezit ndryshojne dhe kalben, se bashku me kermat e reja qe prodhon shoqeria jone e corientuar. Sidoqofte per te evituar infeksionet duhet ndryshuar formula e sjelljes, menyra si ecen, te evitohet prekja nga epidemia. Dhe kjo duhet bere me art, sepse alternativa eshte veshja e dorezave dimer-vere, ne nje ritual qe s'mund te lejoje trupin te marre fryme. Dhe si rrjedhoje trupi do binte ne te njejten semundje qe do te evitoje: kalbjen.

Ne caste si keto bota ngjan me serrat e fluturave. Aty gjen cdo gje, qe nga larvat dhe krimbat e deri tek fluturat me ngjyra. Ama ajri eshte i lagesht, i ndenjur. Dhe ti merr fryme rende, per tu cliruar vetem kur del jashte duke ndjere pas vetes deren qe mbyll serren. Ne ate mori gjallesash qe mban ajri i lagesht ka njerez qe harrojne te dalin. Shastisen nga bukuria e fluturave dhe perfundojne te pranojne cdo gje, edhe kthimin ne larve qe te mund te imitojne sadopak berjen flutur. Vetem se njerezit s'mund te behen flutura dhe larvat mbeten larva, ne nje stad te pakthyeshem zvarritje qe le pas vetem qyrret e deshirave te parealizuara.

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 23/04/2006
Vendbanimi: buzë detit
Mesazhe: 6705

Citim:

---

Po citoj ato që tha ingmetalboy
Kete radhe hesht. Me shtyn me ngadale ne krevat pa pulitur syte me ate buzeqeshjen tende intriguese. Kurioz vendos te dorezohem i gjithi kesaj loje qe ti sapo ke orkestruar. Te shoh kur ul dritat dhe e gjitha pushtohesh nga tingujt e muzikes. Si e pushtuar nga dallget e nje droge te fuqishme shnderrohesh e gjitha dhe levizjet e tua tregojne qe nuk je me ne kete dhome. Ngadale leviz trupin tend perfekt dhe rrobat bien ngadale njera pas tjetres ne dysheme. Une nuk leviz asnje muskul, gati-gati i trembur se mos thyej brishtesine e ketij momenti frymemarres qe me ka bere robin e tij. Ti je njesh me ate qe ndjen tani, njesh me tingujt e muzikes dhe notat ngrihen lart dhe reshkasin neper format tende perfekte. Floket e gjate qe aq embel levizin dhe mbushin dhomen me aromen e tyre droguese. Shpatullat e drejta dhe te brishta levizin aq natyrshem bashke me gjinjte e medhenj qe hareshem lodrojne nen ate kemishe gati te tejdukshme e cila nuk i le imagjinates asnje cike per te punuar. Papritur hedh veshtrimin tek une dhe si i zene ne faj skuqem dhe filloj te rrotulloj syte neper dhome. Me bisht te syrit shoh se cfare po ben. Po nenqesh si gjithmone. Une si gjithmone nuk di cfare te bej. Ulesh ne gjunje dhe kemba dorazi drejtohesh tek une. Pamundur te shoh gjekundi tjeter syte drejtohen perseri mbi ty dhe me zemren qe me rreh shoh se po afrohesh tek une. O zot. Si nuk e kuptova njehere se cfare valle kerkon nga une? Shume nete kam perfunduar pagjume, prej lojrave te tua qe kurre nuk jane ato qe duken. Por kete here duket se eshte ndryshe. Ose te pakten keshtu dua une te besoj. Ti vertet po afrohesh ngadale tek une si nje mace mosbesuese duke ngulur syte e tu jeshile, qe cdo qelize te trupit tim cojne ne ekstaze, ne syte e mi. 

---

- shum e bukur Ingmetalboy !!!

p.s. - nuk e di ... po më kujtove filmin " 9 Javë e 1/2 " .... Mickey Rourke & Kim Basinger

__________________
- Hene duam ne heshtje,ashtu siç jam mesuar edhe une te dashuroj,ne Heshtje..Dhe vendosem te jetojmë të ndarë dhe të dashurojmë në heshtje!Kjo ishte menyra e vetme për të qendruar sa me afer njëri-tjetrit ..ndonese jo me trup.. por me zemër!

Modifikuar nga Glaukus datë 10/10/2008 ora 00:53

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar