Cindi
larguar
Regjistruar: 02/09/2005
Vendbanimi: arratisur
Mesazhe: 2664
|
E shtune 31 dhjetor, 2005.
Ora 8:20 e mengjezit dhe ja une gjysem e mbeshtetur ne dy jasteket e vene mbrapa kurrizit tim rehatshem, nen driten e dashur te abazhurit tim te vogel mbi komodine, lexoj kendshem si gjithmone nje nga librat e mij te dashur te Balzakut.
Vesa dhe mjegulla e mengjezit bie mbi xhamat e dritareve te dhomes time dhe tek tuk degjohet kaq embel dhe papritmas cicerima e ndonje zogu te uritur.
Mbi komodine qendron filxhani i kafese turke te boshatisur dy sekonda me pare dhe nje pjate me sheqer pluhur te mbetur nga kurrabiet e sapongrena te krishtlindjeve. Gota e vogel me dissarono, e permbushi misionin e saj dhe tani edhe ajo nen driten e embel te abazhurit tim, qendron atje bosh dhe krenare, qe ngrohu ne thellesi stomakun tim qe heret ne mengjez.
Buzeqeshja nga fytyrat e femijve te mij dhe mbeses sime dalin nga korniza e fotografive, te mbeshtura edhe ato ne komodinen time. Zgjasin buzet te me puthin me ate dashurine e tyre te brishte dhe engjellore.
Syzet e mia bien mbi kurrizin e vogel te hundes sime, qe te lexojne me mire germat, te cilat cdo dite sa vijne edhe zvogelohen ne syte e mij.
Kam kohe qe nuk kam futur cigare ne goje , ndofta 4 muaj dhe ja tani ne mes te kesaj qetesie te bukur sec mu kujtua dhe mua te shijoj eren e tymit te saj, por as edhe nje bisht cigare nuk ndodhet ne shtepine time, qe une te mund te kenaq thithjen e saj gjate ndezjes. Nuk e kam ndjere nevojen e pirjes se ndonje cigareje tek tuk, dhe ja tani se c'mu tek te kisha nje dhe te thithja tymin e saj thelle ne kenaqesite e shpirtit tim. U be gati kater muaj vertet, qe une te paskam harruar, por ti papritur se c'me kujtove.
Une perseri kthehem ne leximin tim te kendshem ashtu e mbuluar me melankoline time te perhershme gjate ketyre diteve.
Eshte dita e fundit e vitit 2005, kaq e qete dhe e heshtur. Degjohet cdo gjysem ore kumbimi i embel i ores se murit te varur ne sallon e vetme atje dhe flet me vehte. Degjohet gjithashtu edhe zhuzhurima e damareve te gjakut, qe bucet ne brendesi te vesheve te mij.
Nga dritarja tej ne pyll duken te shkretat pemet e xhveshura prej te gjitha gjetheve, rrobat e tyre te beharit dhe qendrojne ashtu me kembe sikur duan te me thone "jemi mesuar me te ftohtin, mos u shqeteso".
As shi, as bore kete vit. E cuditshme. Duken qarte te gjitha dekoracionet ne fasadet e jashtme te shtepirave prane, qe kane zbukuruar gjitoniane me rastin e krishtlindjeve, asgje nuk eshte mbuluar kete vit nga bora e perhershme e krishtlindjeve.
Ketrushat jane zhdukur dhe fshehur kushedi se ku. Nuk bredhin neper deget e xhveshura te pemes, e cila mbulon dritaren time. Ku jane, kane ftohte, diku jane futur, si une ketu ne krevatin tim te ngrohte dhe lexoj kendshem romanet e mija te preferuara te perkthyera kaq bukur ne gjuhen shqipe.
GEZUAR
__________________
arratisur syrgjynosur...
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|
31 Dhjetor 2005 19:27
Forumi Horizont > Tema Shoqërore > Letërsia > Ditari > E Merkure 3 shtator 2003
