Indrit
I pandreqshem.
Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814
|
Ramazani: Ringjallje apo mbijetesë ?
Me kalimin e një viti, disi papritur, vjen një mik i dashur i miliona e miliona njerëzve, ‘Ramazani i Shenjtë’, i cili hyn këndshëm sërish në jetën tonë. Zemrat e muslimanëve mbushen me kënaqësi për ta mirëpritur atë. Për ata që nuk dinë rreth këtij muaji, do të ngjante sikur muslimanët nuk e kanë takuar asnjëherë këtë mik që po troket në dyert e tyre. Krej papritur dashuria për këtë mik na bën të ndryshojmë rrënjësisht zakonet dhe planet tona ditore në mënyrë që ta presim dhe ta gostisim sa më mirë. Xhamitë mbushen me besimtarë, fletët e Kuranit shfletohen deri në orët e mëngjesit, madje dhe festat e mbjedhjet shoqërore bëhen më të gjalla se kurrë. Të gjitha këto përpjekje bëhen për ta nderuar këtë mik të veçantë dhe të shenjtë që Allahu e ka prurë mes nesh.
A nuk është e çuditshme dhe ironike që teksa ky mik është mes nesh, për tridhjetë ditë me radhë, ne shmangim televizorin, këndojmë këngë Nashide gjithë kënaqësi, e plot gjëra të tjera, ndërkohë që dështojmë në të kuptuarit e misionit dhe vizitës së tij? Për një arsye apo një tjetër, po ky “Ramazani i Shenjtë’ bëhet i huaj për ne që në ditën e parë të Shevalit!
Le të fillojë pastrimi!
Ajo që harrojnë shumica prej nesh, është se ky mik vjen me një përgjegjësi dhe qëllim të lartë. Ashtu siç e përshkruan Muhamed Sherif:
“Sa herë që një mik vjen në shtëpitë tona, ne përgatitemi për ardhjen e tyre duke pastruar shtëpinë, duke fshirë tapetin, duke marrë pluhurat e rafteve apo duke fërkuar lavamanet. Kështu duhet të veprojmë dhe me mysafirin tonë të veçantë, ‘Ramazanin e Shenjtë’. Por fërkimi apo larja nuk duhet të jetë thjesht fizike, ajo duhet të përfshijë edhe larjen dhe pastrimin e mëkateve.”
A ke menduar ndonjëherë se përse nuk zgjasin këto ndryshime dhe këto begati?
Në librin e tij ‘Le të jemi muslimanë’ Sejjid Abdul Maududi sqaron:
“Gabimi më i madh që bëjmë ne, është vlerësimi i formës së jashtme të namazit dhe agjërimit si adhurim i vërtetë dhe mashtrohemi fare kollaj, me atë se kushdo që i përmbush këto kërkesa arrin të adhurojë Allahun e Lartësuar. Ashtu si fuqia fizike që nuk mund tw arrihet pa tretjen e ushqimit, ashtu dhe forca e agjërimit nuk e jep efektin e saj tek ne, derisa të lejojmë që qëllimi i Ramaznit të depërtojë në zemrën e tij dhe të dominojë qëllimet, mendimet dhe veprat e tij.
Ramazani: Një mundësi transformimi dhe një muaj shoqerizimi.
Përveç dobive të nevojshme të agjërimit, Ramazani është një kohë për një ndërgjegjësim shoqëror. Ashtu siç e përshkruan Hamude Abdulati në librin e tij ‘Islami në Fokus’:
“Asnjë sociolog apo historian nuk mund të thotë se në historinë njerëzore ka patur ndonjë gjë që mund të krahasohet me këtë institucion të fuqishëm të Islamit: agjërimi në muajin e Ramazanit. Gjatë gjitha kohërave njerëzit kanë ngritur zërin për t’u pranuar mes njëri-tjetrit, për bashkim, për vëllazëri, për barazi, por sa të pajehonë kanë qenë zërat e tyre, dhe sa pak sukses kanë arritur.”
S’ka kohë për tu prehur!
Siç e ka sqaruar Dr. Abdullah Hakim Kuik krejt rrjedhshëm në librin e tij ‘Ramazani në rrjedhën e historisë’:
“Ramazani është koha e shtimit të veprimtarisë, kur tashmë muslimani i lehtësuar nga barra e ngrënies dhe pirjes së vazhdueshme, duhet të jetë më i gatshëm për t’u përpjekur dhe punuar per te miren e fese. Ramazani i nëntë i profetit Muhamed (pqmt) ishtë i mbushur me ngjarje vendimtare dhe na lë neve një shembull të ndritur për ndjenjën e sakrificës dhe nënshtrimit ndaj Allahut. Përgjatë gjithë historisë islame, arritjet me te medha kane qene gjate ketij muaji!”
Devotshmëri qe ringjall!
Në Kuran (2:183) devotshmëria përshkruhet si qëllimi i vërtetë i agjërimit. Por, ç’është devotshmëria?
Omer Ibn Hatabi ka thënë: “Një njeri i pajisur me devotshmëri, i ngjan atij njeriu që ec me shumë kujdes në një rrugë me gjemba. Ngjashmërisht, dhe besimtari i devotshëm është i vetëdijshëm për veprat që bën (duke u frikësuar që të mos bjerë në të gabuarën)”
Ali ibn Ebi Talib thotë: “Me devotshmëri kuptojmë frikën ndaj Allahut, të vepruarit sipas Kuranit, kenaqjen në ato pak gjëra që kemi, si dhe përgatitjen për ditën e largimit nga kjo botë.”
Imam Gazaliu thotë: “Kushdo që i frikësohet diçkaje nga krijimi i Allahut, largohet prej saj, nderkohë që kushdo që i frikësohet Allahut, vrapon drejt Tij.”
Le të fillojmë të jetojmë një muaj devotshmërie ne kete Ramazan, me qëllim që t’i shmangim gjembat që na zënë udhën në formën e tundimeve që i hasim si në mendje ashtu edhe në shoqëri.”
Ta shtojmë studimin e Kuranit
Thuhet se kur do dikë, di edhe imtësitë më të hollësishme që ai apo ajo thotë, ç’pëlqen dhe ç’nuk pëlqen. Kesisoji, si mund të pohojmë se e duam Allahun, kur ende dimë shumë pak rreth mesazhit të Tij dhe mirësive që na ka dhuruar? Ramazani është një rast i rrallë për një reflektim të thellë në mesazhin e Kuranit. Ai është burimi i një transformimi të vazhdueshëm në jetët e miliona njerwzve që kanë një zemër të gjallë, siç thotë Allahu i Lartësuar: “Në të gjitha këto, për atë që ka mendje të shëndoshë dhe që i ka vënë veshin me vëmendje ka argumente.” Kaf 37
Transmetohet se imam Zuhri do të thoshte për Ramazanin: “Ai është leximi i Kuranit që është ushqimi i njerëzve.” Ngjashmërisht Aishja r.a gjatë Ramazanit do të lexonte Kuran që nga agimi e deri me lindjen e diellit.
Ky ishte shpirti i agjërimit
“Ky ishte shpirti i agjërimit që bëri që të parët tanë vepërmirë të përballeshin me sfida nga më të pamundshmet. Ishte koha e veprimtarisë intensive, duke e kaluar gjithe diten duke punuar dhe duke u falur, si dhe duke kërkuar falje tek Allahu i Lartësuar. Ndërsa sot botën islame e ka mbuluar thatësira, trazirat, çoroditjet e shumëpërhapura si dhe joshjet materiale. Me të vërtetë që ne kemi nevojë për besimtarë që do të ecin në hapat e profetit tonë të dashur (pqmt), që do të marrin mësim dhe nga shembujt e sahabëve. Me të vërtetë që ne kemi nevojë për musimanë agjërimi i të cilëve është i plotë dhe jo thjesht burim urie dhe etje. Allahu na mundësoftë një brez muslimanësh që do ta përhapin Islamin anembanë globit në mënyrë të përshtatshme për kohët tona.”
Një përkujtesë e ngrohtë dhe dashamirëse nga dijetari Abdullah Hakim Kuik
Një listë përmbledhëse që duhet patur parasysh gjatë Ramazanit:
Bëni përpjekje që të fitoni sa më shume kënaqësinë e Allahut: falni namaze vullnetare, bëni dua të vazhdueshme si dhe përkujtojeni sa më shumë Allahun.
Mundohuni të lexoni Kuran pas çdo namazi. Në të vërtetë nëse pas çdo namazi lexoheshin 3-4 faqe Kuran, atëherë do të ishte shumë e lehtë që të mbarohej i gjithë Kurani gjatë muajit të Ramazanit. Gjithashtu studioni çdo mëngjes dhe komentimin e Kuranit .
Ftoni dikë me të cilin mbani lidhje të ngushta në shtëpi, dhe çelni iftar me to, të paktën njëherë në javë. Ju do t’i shihni vetë begatitë e kësaj mirësie!
Jepini jetë familjes suaj! Mundohuni që çdo ditë ta përfundoni agjërimin me familjen tuaj në mënyrë që ta kuptoni më mirë njëri-tjetrin.
Jepni dhurata për bajram, së paku pesë vetëve: 2 anëtarëve të familjes, 2 miqve të ngushtë, dhe 1 një personi që e doni me të vërtetë vetëm për hir të Allahut.
Ndiqni grupe studimesh islame në mënyrë që të kuptoni dhe praktikoni më mirë fenë tuaj. Planifikoni ta përfundoni librin që flet për jetën e profetit (pqmt) brenda 30 ditëve.
Nga bujaria, dhuroni për xhaminë, organizatat muslimane dhe ndihmoni gjthashtu edhe njerëzit që janë në nevojë. “Ky është muaji i dhuratave!”
Mundohuni të lexoni libra dhe të gjeni informacione në internet për Ramazanin.
Merrni përsipër ndonjë projekt për të mbështetur një çështje të rwndwsishme sociale, si në bashkësitë muslimane ashtu edhe në ato jo-muslimane. Luftoni kundër racizmit, sidës, drogës, kancerit, duhanit etj. A nuk e dini ju se popullwsia jonë që përbën 20% të popullsisë botërore, konsumon 80% të burimeve.
Gjatë agjërimit, kontriboni pwr kampingjet kundër varfërisë.
Kërkoni shpërblimet e rralla dhe të lëna shpesh pas dore të natës së Kadrit, në atë që është më e mirë se njëmijë muaj.
Pendohuni sinqerisht për mëkatet tuaja! Ky është muaji i faljes dhe i mëshirës së Allahut. Asnjëherë nuk është vonë!
Mësoni të kontrolloni gjuhën dhe të ulni shikimin. Kujtoni gjithmonë paralajmërimet e profetit a.s kundrejt gënjeshtrës, përgojimit dhe shikimeve epshore të cilat e prishin agjërimin. Braktisini fjalët e ndyta njëherë e përgjithmonë. Luani rolin e thirrësit me përkushtim dhe dashamirësi.
Përjetojeni kënaqësinë e namazit të natës dhe përkushtojani veten tuaj krejtësisht dhe çiltërsisht Allahut gjatë kohës së ihtikafit në dhjetë ditëshin e fundit të Ramazanit.
__________________
Duro, duro...
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|
30 Shtator 2005 20:06
Forumi Horizont > Tema Shoqërore > Besimi Fetar > Feja Islame > Agjerimi dhe vlerat e tij.
