Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Henes
 
I prisha të gjitha pa drojtje
Me lapsin shtërnguar në grusht
M’u fsheh edhe hija e jote
Si shkumba në gotën me musht.
 
E fshiva dhe fshatin mbi kodër
Dhe barin e jeshil në livadh
Kjo jetë me ngjan si një lodër
Nga pritja e mbytur në ankth.
 
Më sheh edhe qeshet me mua,
E shtrirë si vetull mbi pyll.
E di që dhe unë s’e dua.
Kam zënë të flas me një yll.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 06/03/2008
Vendbanimi:
Mesazhe: 5672

O po c'po kendonin moj gjashte bilbila,
tre te kuqe tre jeshila ...... .

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/04/2005
Vendbanimi: aty ku nuk ta pret mendja
Mesazhe: 2080

hahahaha e forte kjo

__________________
<<<<<<<< VENTO DI PASSIONE MAI DOMATA>>>>>>>>>>>

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha cedrus
Henes
 
I prisha të gjitha pa drojtje
Me lapsin shtërnguar në grusht
M’u fsheh edhe hija e jote
Si shkumba në gotën me musht.
 
E fshiva dhe fshatin mbi kodër
Dhe barin e jeshil në livadh
Kjo jetë me ngjan si një lodër
Nga pritja e mbytur në ankth.
 
Më sheh edhe qeshet me mua,
E shtrirë si vetull mbi pyll.
E di që dhe unë s’e dua.
Kam zënë të flas me një yll.

---

...............................

Shume e bukur kjo!

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Vetmia eshte nje leng qe kur e gelltit te shperben ekzistencen. Gjithcka varet ne fije te perit ne kete jete , edhe vete frymemarrja jone...!

Sonte trupi me eshte shkermoqur nga shperberja dhe ndihem sikur nje bombe ka shperthyer brenda meje dhe trupi me eshte ciflosur , zemra shkerrmoqur dhe shpirti shqyer e hedhur tutje. I dua dhe jo keto momente vetmie. I dua vetem kur mendoj per " TY" , i urrej kur  jam "Larg" teje. E cuditshme! Ka pothuajse 2 ore qe nuk te shoh dhe deja me mungon.

Kemi bashkuar zemrat,perqafuar shpirtrat, ngjeshur trupat dhe dore per dore po ecim ne rruge qe as vete nuk i njohim. Kemi prere biletat per destinacione pa emer dhe per moskthime prapa. Vetem ecim, ecim shume , ngadale duke thithur nje ajer tjeter dhe duke u dashuruar cdo dite e me shume.

__________________
.

Modifikuar nga Katilesha datë 23/04/2009 ora 11:52

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Nuk kemi opsion tjeter. Duhet patjeter te mesohemi me kohen qe na jepet dhe te dime te perjetojme emocionin e nje casti. Jeta eshte shume e shkurter, ajo i ngjason nje libri, qe fshihet nga faqet e nje kopertine te "forte" dhe qe eshte i vetmi  qe merr me vete kur prek kufijte e perjetshmerise se pakohe qe endet midis fillit te ekzistences dhe vdekjes se dyshuar. Njerezit nuk vdesin,ashtu sikur nuk vdesin gjerat. Njerezit nuk vdesin ,por thjeshte zhyten ne nje gjume te thelle prej te cilit deshirojne te mos zgjohen  kurre dhe te sforcuar i mbajne syte mbyllur. Gjerat nuk vdesin,por thjeshte palosen ne raftin e kujtimeve. Kujtimet nuk harrohen, nuk zhdurken,por thjeshte zbehen ne nje moment per t'u rikthyer atehere kur nuk e mendon..Asgje nuk vdes dhe asgje nuk  tretet sikur te nodhte kjo , ne do ishim njerez me mungesa....Mungesa te medha!

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/03/2006
Vendbanimi:
Mesazhe: 10184

Mbyll dritaret dhe ngre koken e te shikoj jemi perballe njera tjetres ti me ate driten tende me prek fytyren me duket sikur hyn ne cdo qelize te fytyres time me duket sikur me hyn ne flok e me perkedhel ,me afrohesh afer veshit e me pershperit "sonte sdo i urosh naten e mire sic ke vite e vite qe e ben kete gje " ....ti hene mikja ime e neteve te pagjumta ti hene shoqa e loteve te mi te nxhete ...ti hene e vetmja deshmitare e sekreteve te zeres time ti ...."naten e mire kudo qe te jesh te ..........

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Sa njerez te egjer ndaj vetes jemi. Presim momente trishtimi per te nxjerre jashte vetes gjithe mendimet dhe ndjenjat qe i akumulojme per kohe te tera dhe ne momente gezimi rrime e bejme sehir me ate se cfare kemi shkruar ne ate kohe. Rrime e "kenaqemi" me ate dell tonin qe kemi pasur per te shkruar ate se cfare kemi  shkruar,pra ne menyre indirekte  kenaqemi me vete trishtimin tone. Ka momente kur shterrin burimet e shprehimtarise dhe ne perseri nuk dorezohemi,por kerkojme nje stimul , nje input per te shkruar...,shkruar...,dhe inputi jo rastesisht eshte nje moment trishtimi dhe melankolie. Nuk e teproj po te them se deshira per te shkruar, per te fryre e derdhur qofte edhe per nje cast burimet e shterrezuara, te con ne nje vet-trishtim dhe vet-melankolizim.Kjo nuk eshte asgje tjeter vetem nje shenje crregullimi shpirteror dhe psikologjik. Eshte nje  forme sadizimi qe te con ne nje degradim shpirteror dhe moral karshi vetes. Ka ca gjera qe duken kaq te parendesishme, por qe ne te vertete nuk jane. Ka ca gjera qe merren me lehte se c'duhet dhe kete e bejme vetem sepse duam te justifikojme disa veprimet tona sepse na bejne te ndihemi mire. Dikush justifikon tradhetine, dikush meshiren, dikush homoseksualitetin, dikush vrasjen , perdhunimin apo dicka tjeter. Por harrojme qe justifikimi ne vetvete nuk eshte asgje tjeter vecse nje mekanizem mbrojtes i ndryshkur ,qe na sherben per te mbajtur akoma ne ajer pasqyren e thyer te imazhit tone.....nejse....nuk qenkan ne forme sonte.

 

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Citim:

---

Po citoj ato që tha Talesofadream
[I][B][color=darkslateblue]Sa njerez te egjer ndaj vetes jemi. Presim momente trishtimi per te nxjerre jashte vetes gjithe mendimet dhe ndjenjat qe i akumulojme per kohe te tera dhe ne momente gezimi rrime e bejme sehir me ate se cfare kemi shkruar ne ate kohe. Rrime e "kenaqemi" me ate dell tonin qe kemi pasur per te shkruar ate se cfare kemi  shkruar,pra ne menyre indirekte  kenaqemi me vete trishtimin tone. Ka momente kur shterrin burimet e shprehimtarise dhe ne perseri nuk dorezohemi,por kerkojme nje stimul , nje input per te shkruar...,shkruar...,dhe inputi jo rastesisht eshte nje moment trishtimi dhe melankolie. Nuk e teproj po te them se deshira per te shkruar, per te fryre e derdhur qofte edhe per nje cast burimet e shterrezuara, te con ne nje vet-trishtim dhe vet-melankolizim.Kjo nuk eshte asgje tjeter vetem nje shenje crregullimi shpirteror dhe psikologjik.

---

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Shkrimet jane si jarget e leshuara rruges. Mund te thahen me kohen, por lene shenje. Per kete aresye na shenojne jeten, periudhat, trishtimet. Ose ne ndonje okazion na kujtojne se jane gjurme te njomjes se dikurshme, fatit apo faktit qe dikur pulsonte jete ne ato kratere ndjenjash.

Jane po ato shkrime qe na mbajne lidhur ne menyre te semure me te kaluaren e ndonjehere duhen shqelmosur pa meshire. Ose jane fije qe te lidhin detyrimisht me publikun. Me kohen rrezikon te behesh nje buratin i varur nga ngurtesia e levizjeve vertikale. Mungon zhdervjelltesia. Kjo besoj ndodh kur humbet kontakti me vetveten, apo kur fijet trashen aq shume sa behen litare... dhe ti nuk ke me fuqi ti shkepusesh sa hap e mbyll syte.

Modifikuar nga Fajtori datë 05/05/2009 ora 22:10

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar