Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Mosha eshte si nje tren, i cili kalon vetem nje here neper shina dhe nuk te mbetet gje vecse te shijosh gjithshka qe te del perpara nga dritarja, sepse nuk kthehet me.

A kane uje ato burimee o moj buze karafilja ime

S'di pse m'u kujtua kjo kenge e me ka mbetur ne koke gjithe mengjesin.

Erdh pranvera, shkriu bora, u rigjalleruan gjerat.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 07/10/2007
Vendbanimi: .
Mesazhe: 310

When passion rules the game

__________________
,

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Nuk e di cfare eshte kjo qetesi e perhumbje, por nuk dua te ndryshoje.Pas shume kohesh gjeta qetesine, nuk e imagjinoja qe shpirti im i mesuar me amplituda ta pelqente kete ngjyre qe pranvera solli.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Jete imagjinare- perdite nga nje cmenduri "kolektive".

Jam kycur ne oazin tim,aty ku cdo gje mund ta gjej ashtu sic e kam lene edhe para nja jave apo muaji, ku mund te kundroj rremujen e kendshme te fotove bera ne vite me njerezit e zemres time, aty ku degjoj zerin  e mjaltezuar te fatit qe kam gjithe ata qe i dua prane vetes. Ndodhem aty ku shtrihem per shtate pale qejf ne dysheme dhe filloj te shkruaj histori te trilluara,imagjinare dashurish qe ndahen e bahkohen , mundohem te thur poezi qe nuk di fare, mundohem te pikturoj si babai im duke harruar qe ai eshte piktor dhe une jo , mundohem te realizoj deshirat e moshave te kaluara. Aty behem stilistja qe te gjithe mendonin se do behesha nje dite , behem kengetarja qe kur me degjojne duke kenduar ne karaoke mendojne se jam , behem Kolonele ,endrra qe gjyshi im kishte per mua, behem aktorja qe kur isha ne 8-vjecare deshiroja te behesha, behem Chopin apo Bach qe asnjehere nuk mund te jem. Behem copash duke qeshur dhe qare. Dhe me pas perfundoj te zhytem ne 500 letrat nga mikja ime...I rilexoj e rilexoj me ore te tera dhe rikujtoj keshtu pak nga koha ime atehere, pak nga dashurite e mia atehere  pak nga simpatite e mia atehere , pak nga cmendurite e mia atehere qe vazhdojne te me perndjekin kemba- kembes.........  Ahahaaaaaaaa askush askush askurre nuk do te pelqeje cmendurine e te cmendurve jo te cmendur qe me kaplon ne cdo gje  qe une bej ne jete.....

 

Kati

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/12/2004
Vendbanimi: veçse në dorën e Zotit!
Mesazhe: 2053

........................................................................................................................... eh, si kalojne ditet, javet, muajt, vitet...sa cudi, edhe pse nuk eshte aspak cudi. Pse kaq antagoniste me veten time une xhanem!..Jo per gje, por kur i bej nje retrospektive jetes sime, ose me mire gjendjeve te mia shpirterore neper muaj ose vite jane kaq te ndryshme amplitudat e tyre (sic thote dhe Klodel), sa vertet habitem sesi munda te jem ne kete gjendje qe jam sot. Jo se nuk e kisha imagjinuar ndonjehere, por te pakten me dukej e larget, shume e larget, ndonjehere edhe me frikesonin mendimet se nuk do te ndodhte kurre nje ndryshim i tille ne qenien time, te brishte, te dobet emocionalisht, pothuajse te paafte per te perballuar sprovat e kesaj bote, por ja qe njeriu i kaloka te gjitha, madje dhe kthehet neper te njejtat qorsokake neper te cilat me mire te vdiste sesa te kalonte serish, por ja qe ndodhin, asgje nuk eshte e parashikueshme, Zoti eshte ai qe i di gjendjet tona te veshtira, ai na meson ti durojme, ti kalojme dhe te falenderojme per ate eksperience sado e hidhur te kete qene, dhe e ngushellohemi me faktin se ka edhe me keq.......

Mos jam e paqarte? Jo, une e kuptoj shume mire se cfare po ndjej e shkruaj. Kjo ka rendesi, ditar i logel, logel, pse valle te gjitha gjerat sot me duken te vogla, te lehta, te brishta, te pasigurta, ndoshta sepse vete qenia brenda barkut tim me le te mendoj keshtu.....
Sa cudi te ndjesh instiktin e memesise, edhe kur fle kam frike se mos e vras nga levizjet e mia te rrufeshme ne shtrat, sa dhe im shoq trembet kur une nderroj anen.." :Moj ti, me thote, me zgjove me ate rrotullimin tend prej rrufeje"..Eh, tani jo me, po mesohem te leviz ngadale, ngadale.. (shpeshhere me ndodh ngaqe me dhemb mesi)..
Eh, keshtu, bebushi im eshte brenda meje dhe ne fakt mua nuk me duket se jam shtatzane, sepse barku edhe pse prej 3 muajsh, eshte akoma i vogel....edhe bota me duket e vogel, e vogel, pervec KRIJUESIT te qenies sime te vogel, qe eshte i ipaimagjinueshem i MADH, I MADH....

__________________
Vdes vetem ajo dashuri, per te cilen nuk enderrohet më (Pedro Salinas)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2003
Vendbanimi: USA
Mesazhe: 840

Citim:

---

Po citoj ato që tha Isra
........................................................................................................................... eh, si kalojne ditet, javet, muajt, vitet...sa cudi, edhe pse nuk eshte aspak cudi. Pse kaq antagoniste me veten time une xhanem!..Jo per gje, por kur i bej nje retrospektive jetes sime, ose me mire gjendjeve te mia shpirterore neper muaj ose vite jane kaq te ndryshme amplitudat e tyre (sic thote dhe Klodel), sa vertet habitem sesi munda te jem ne kete gjendje qe jam sot. Jo se nuk e kisha imagjinuar ndonjehere, por te pakten me dukej e larget, shume e larget, ndonjehere edhe me frikesonin mendimet se nuk do te ndodhte kurre nje ndryshim i tille ne qenien time, te brishte, te dobet emocionalisht, pothuajse te paafte per te perballuar sprovat e kesaj bote, por ja qe njeriu i kaloka te gjitha, madje dhe kthehet neper te njejtat qorsokake neper te cilat me mire te vdiste sesa te kalonte serish, por ja qe ndodhin, asgje nuk eshte e parashikueshme, Zoti eshte ai qe i di gjendjet tona te veshtira, ai na meson ti durojme, ti kalojme dhe te falenderojme per ate eksperience sado e hidhur te kete qene, dhe e ngushellohemi me faktin se ka edhe me keq.......

Mos jam e paqarte? Jo, une e kuptoj shume mire se cfare po ndjej e shkruaj. Kjo ka rendesi, ditar i logel, logel, pse valle te gjitha gjerat sot me duken te vogla, te lehta, te brishta, te pasigurta, ndoshta sepse vete qenia brenda barkut tim me le te mendoj keshtu.....
Sa cudi te ndjesh instiktin e memesise, edhe kur fle kam frike se mos e vras nga levizjet e mia te rrufeshme ne shtrat, sa dhe im shoq trembet kur une nderroj anen.." :Moj ti, me thote, me zgjove me ate rrotullimin tend prej rrufeje"..Eh, tani jo me, po mesohem te leviz ngadale, ngadale.. (shpeshhere me ndodh ngaqe me dhemb mesi)..
Eh, keshtu, bebushi im eshte brenda meje dhe ne fakt mua nuk me duket se jam shtatzane, sepse barku edhe pse prej 3 muajsh, eshte akoma i vogel....edhe bota me duket e vogel, e vogel, pervec KRIJUESIT te qenies sime te vogel, qe eshte i ipaimagjinueshem i MADH, I MADH....

---

__________________
Kujtimi eshte e vetmja parajse nga e cila nuk mund te na debojne.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha Isra
........................................................................................................................... eh, si kalojne ditet, javet, muajt, vitet...sa cudi, edhe pse nuk eshte aspak cudi. Pse kaq antagoniste me veten time une xhanem!..Jo per gje, por kur i bej nje retrospektive jetes sime, ose me mire gjendjeve te mia shpirterore neper muaj ose vite jane kaq te ndryshme amplitudat e tyre (sic thote dhe Klodel), sa vertet habitem sesi munda te jem ne kete gjendje qe jam sot. Jo se nuk e kisha imagjinuar ndonjehere, por te pakten me dukej e larget, shume e larget, ndonjehere edhe me frikesonin mendimet se nuk do te ndodhte kurre nje ndryshim i tille ne qenien time, te brishte, te dobet emocionalisht, pothuajse te paafte per te perballuar sprovat e kesaj bote, por ja qe njeriu i kaloka te gjitha, madje dhe kthehet neper te njejtat qorsokake neper te cilat me mire te vdiste sesa te kalonte serish, por ja qe ndodhin, asgje nuk eshte e parashikueshme, Zoti eshte ai qe i di gjendjet tona te veshtira, ai na meson ti durojme, ti kalojme dhe te falenderojme per ate eksperience sado e hidhur te kete qene, dhe e ngushellohemi me faktin se ka edhe me keq.......

Mos jam e paqarte? Jo, une e kuptoj shume mire se cfare po ndjej e shkruaj. Kjo ka rendesi, ditar i logel, logel, pse valle te gjitha gjerat sot me duken te vogla, te lehta, te brishta, te pasigurta, ndoshta sepse vete qenia brenda barkut tim me le te mendoj keshtu.....
Sa cudi te ndjesh instiktin e memesise, edhe kur fle kam frike se mos e vras nga levizjet e mia te rrufeshme ne shtrat, sa dhe im shoq trembet kur une nderroj anen.." :Moj ti, me thote, me zgjove me ate rrotullimin tend prej rrufeje"..Eh, tani jo me, po mesohem te leviz ngadale, ngadale.. (shpeshhere me ndodh ngaqe me dhemb mesi)..
Eh, keshtu, bebushi im eshte brenda meje dhe ne fakt mua nuk me duket se jam shtatzane, sepse barku edhe pse prej 3 muajsh, eshte akoma i vogel....edhe bota me duket e vogel, e vogel, pervec KRIJUESIT te qenies sime te vogel, qe eshte i ipaimagjinueshem i MADH, I MADH....

---

............

Vetvetiu buzeqesh kur lexoj keto rresha te shkruara me shume dashuri , dhembshuri dhe ndjenje. Besome se edhe une ndihem si ne parajse kur nje femije 3 vjecar , me floke kacurrele, me sy blu te kthjellet si qielli dhe me buze te kuqe si nje luleshtrydhe , me shkelmon , me puth ne hund,sy,gushe dhe me ferkon koken kur i them se me dhemb. Dhe kur mban fytyren e tij mes duarve te tua, te duket sikur ke gjithe pafajsine dhe pastertine e gjithe botes  ne pellemben e dores tende dhe vetvetiu "shmangesh",sepse ti ke siper supeve "sfumimet" e "kuntureve te pafajsise" qe t'u "gerryen"nga jeta.......Ah , femijet jane kaq magjike!

ps; Isra te uroj ne shtatzani sa me te mbare dhe te qete. Lexoji femijes tend perralla, mesoje me zerin e embel te nenes se tij dhe fali vetem dashuri. 

Kat

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

E dashur Isra,
Shtatzani te mbare. Jam shume e lumtur per ty. Rreth meje gjithe shoqeria presin bebusha sivjet .

perqafime
una

PS: po lexoja ditarin tim te vjetshem dhe po qeshja me shpikjet e trurit. JO se nuk vazhdojne, perdite shpik nganje gje te re, por nuk i shkruaj me. Thjesht qesh me vete.

Dite shume e bukur per te ndenjur para kompj.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Sot ka qene dite e mbushur plot me mendime, te cilat u shtjelluan ne mendje por drejt afrimit te darkes sikur po harrohen. Ndoshta lodhja, zgjatja e dites, mosthenia kur mendohen, ndryshimi emocional, zgjimi.

Sidoqofte ishte nje nga ato dite qe nese do ulesha te shkruaja mund te ishin mbushur shume faqe me pyetje dhe pergjigje retorike, deshira, imagjinata, fantazi, mall. retrospektive ne ditet e letrave imagjinare, por qe tani shkruhen vetem ne tru.

NJe ftese per udhetim ne boten e cudirave mbeti pa pergjigje, por udhetime te tjera do vijne, e me mire te jem ne to vetem, se i shijoj me shume.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Nje dite e vrenjtur si kjo me fut ne mendime, shpesh here te pakuptueshme per persona te tjere vec meje. Gjithsesi jam duke ecur ne nje rruge te panjohur, po shkel mbi trajektore te pashkelura me pare, pa ditur se c'fshihet pas, pa ditur ku do me coje, duke zbuluar gjera te reja cdo dite, e me to duke ndryshuar menyren si i shoh e perceptoj gjerat. Megjithate kjo eshte aventura e jetes sime dhe sado e veshtire e me peripeci qe eshte, deshira per te zbuluar e perjetuar gjera te reja, kurioziteti per te provuar bote te reja, per te zbuluar thesare te reja, per te provuar sa me mban lekura, per te zhvilluar potencialin, per t'a mbushur shpirtin, gjithshka qe po bej qe kur mora vendimin me te rendesishem te jetes sime te deritanishme e kane burimin tek kurajo qe me buron perbrenda. Nganjehere trembem kur mendoj se ku e gjeta kurajon te bej gjithe kete levizje. Gjithsesi me mire te provosh t'i japesh vetes shance sesa te kalosh jeten e izoluar thjesht nga frika per te provuar shijen e vuajtjeve.

Nuk e di cfare me sjell e nesermja, rastesia eshte mbreti i gjerave, gjithsesi a nuk qendron bukuria pikerisht ne kete? Ne misterin e te ardhmes? Nuk te ben ta shijosh cdo hap qe ben ne zbulim te te panjohures ashtu si te paraqitet?

Mendime kriptike - mos provoni t'i kuptoni se trurin tim as une vet nuk e kuptoj sot

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar