Regjistruar: 24/02/2003
Vendbanimi: Tortoreto Lido
Mesazhe: 940

Do te doja te beja qofte edhe per nje dite te vetme drejtesi......

Te kerkoja tu cirrja masken te gjithe atyre grabitqarve qe ecin te veshur nen petkun e nje kafshe te urte shtepiake.
Tu hedh ne fytyre peshtymen e turpit kur turpin himnizojne. Rreth e rrotull mbi karkasa kockash kerkojne te shikojne trendafilat qe rriten dhe territoret e mbreterise se tyre kerkojne te matin me shikim....

Nuk eshte terren per ju....

__________________
Voglio, avrò — se non qui, in altro luogo che ancora non so. Niente ho perduto. Tutto sarò. (Fernando Pessoa)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 24/02/2003
Vendbanimi: Tortoreto Lido
Mesazhe: 940

Fjale,fjale dhe vetem fjale....fjale qe largojne sikur vete distanca fizike mos te mjaftonte.

I want to fly away,me ka pelqyer gjithnje kjo kenge.
Cuditerisht

__________________
Voglio, avrò — se non qui, in altro luogo che ancora non so. Niente ho perduto. Tutto sarò. (Fernando Pessoa)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 24/02/2003
Vendbanimi: Tortoreto Lido
Mesazhe: 940

Mi piace da morire una canzone di Vasco...

Vivere Vivere
E' passatto tanto tempo
Vivere Vivere
E' un ricordo senza tempo
Vivere Vivere
E' un po' come perdere tempo
Vivere e sorridere nei guai
Proprio come non hai fatto mai
E poi pensare che domani sarÃ_ sempre meglio

Oggi non ho tempo...
Oggi voglio stare spento.


Sento il bisogno di iniziare a credere in qualcosa di nuovo......proprio come quest'anno.
Magari da domani saro circondato dal sorriso della gente....Chi sa?
Intanto canto questa canzone come una colona sonora del film dhe dentro la mia testa ha luogo.Come nuvole in una giornata di pioggia...

Tutti personagi.....tanti per la verita,troppi veramente per questa giornata di primo anno.

1 gennaio 2004
voglio stare spento!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/12/2002
Vendbanimi: Venezia
Mesazhe: 569

Me fuqine e shpirtit u nisa sot per ne vendin tim te pelegrinazhit, aty ku gjendet qetesia shpirterore ose ne te kundert shfaqet hapur furtuna e pasigurise dhe e moskonkretimit. Rruga nis ngadale, monotone si perhere, me shpirtin, stomakun dhe zemren time te tronditur nga kthesat e shpeshta, humnerat qe shtrihen majtas e djathtas, te perpjetat dhe te tatepjetat. Reparte ushtarake, keshtjella te vjetra qe mbi mjegulla me sjellin nder mend caste historike, kaloj permendesh historine e ndertimit te saj. Me pas peisazhin e lag uji gjysem i qelbur i nje lumi. Ara here te punuara e here te lena djerre. Forma shkembijsh te cuditshme te pandryshuara qe nga fillimi i njerezimit qe jane pika referimi per udhetaret e shoferet. Shpirtin nderkohe ma rendojne shume pikepyetje.
Pse po shkoj?
Sa do te zgjasi?
Si do te buzeqeshi?
Si do te mbaroje kjo histori?
Kur?
Pse ?
Per çfare ?
Sa do te zgjase ky mall?
A do te rikthehet?
Kur?
Me ç’force?
Me sa miresi ?
Si i ka krehur floket ?
Cilen bluze ka veshur?
Cfare harku do te kene rrudhat e saj?
Po cepat e buzeve?
Do te kem rast ta puth?
Do te pijme nje cigare se bashku?
Do te bejme planet tona te zakonshme edhe sot?
Do i kete mbetur hatri per ndonje gje?
Pse i dridhej zeri heren e fundit qe folem ne telefon?
Cfare nenkuptonte me ate psheretime? Ehhhh…..

Ankthi eshte ne rritje, djerset shtohen nga avulli im e i te tjereve, vazhdojne peshtjellimet ne stomak. Syte e mij ndalen here pas here tek rrenjet e pemeve qe kane dalur nga anet e rrugeve, ato i shoh si mjet shpetimi nese do te rreshqiste toka kushedi se per cfare motivi. Do te kacaviresha pas tyre duke kerkuar nje pike mbeshtetjeje me duar, me gjunje me kembe, nese do te permbysej dicka.

Pikepyetjet vazhdojne te rendin perpara meje me te njejten monotoni pothuajse konstante. Fillojne e me rendojne ne shpirt sikur te ishin gure kilometrike. Po, po, gure kilometrike betoni, te forte, te ftohte, te rende. Te vendosura ne ane te rruges me ate formen e tyre (?) prej kerrabe. Me ndihmojne qe te capitem drejte teje te vendosura ne nje largesi te barabarte kilometrike njera nga tjetra.

Po ti a do e kuptosh ndonjehere ate qe ndjej per ty ?
A do te bindesh qe je e perjetshme?
Qe edhe kur te mos jesh ti perseri do te ekzistosh?
Qe dashur pa dashur do e gjej gjurmen tende ne dicka timen?
Qe do u marr ere bluzave te mia qe vishje ndonjehere?
Qe do te kaloj ne vendet tona te zakonshme?
Qe do te pij dicka aty ku u njohem per here te pare?

Stop!
Kilometri 29!
Tani cdo pikepytje qe shtohet, ne te vertete me afron me teper me ty. Cdo kilometer me teper, ne fakt eshte nje kilometer me pak. Tere keto pikepyetje ma derrmuan entuziazmin, por ate po e ushqen me shpejtesi mekanike zbritja nga lart-poshte. Tani krahas pikepyetjeve-gurekilometrike jane vendosur edhe shenja te tjera: pikecuditese, (qe per ndonje arsye te vecante, ne vend qe te shprehin Cudi dhe habi, shprehin siguri):
Ajo po me pret!!!!!!!!!
Pikat dhe presjet, kllapat dhe pikat e vazhdueshme ne te vertete zbusin funksionet e sigurise se pikecuditjes dhe te pasigurise se pyetjeve. Jane nje plastiline e dukshme qe perzihen me argjilin e ambjentit perreth, me rrenjet e pemeve, me rreshqitjet e dheut. Perzihen vazhdueshmerisht duke ballancuar te miren me te keqen, pozitiven me negativen, dhe mbajne ne ekuiliber entuziazmin tim me pasigurine. Lekundem nen ndikimin e tyre sikur te isha duke fluturuar mbi ate qilimin magjik.

Zbrita 29 rrathe ferri, dhe po ngjitem tani (ne te vertete po zbres). Per cudi koni i ferrit ne kete rast eshte me koken lart… 29 (pothuaj sa mosha ime) a ka ndonje lidhje midis gureve kilometrike dhe viteve te mia? Pse kam mberritur tek kilometri 29 pa mberritur akoma tek 29 vjetet? Apo ne te vertete nuk e kam arritur akoma kete kilometer qe eshte bere si gur kufiri? Kufiri per cfare?
Uffffffffff! Filluan perseri pikepyetjet!

Deri kur keshtu?

?????!!!!!????,!!!. ?????; (!)...

__________________
Mendjet e mëdha diskutojnë ide, mesataret ngjarje, te voglat njerëz...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/04/2003
Vendbanimi: city of the sin
Mesazhe: 7605

Te luftosh ndaj cfare?
Ndaj injorances qe s'do vdes kurre apo ndaj popullit qe do ngele POPULL?
Ndaj prepotences?
.......
Do doja te lundroja ne rete e bardha te mendimeve te sinqerta.
Do doja te isha ne nje bote ku ca gjera do mungonin
Sa shume deshira...por disave duhet te ju kthesh krahet sepse nuk hyne mè ne idealet e tua...


All the world's a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;
And one man in his time plays many parts,
His acts being seven ages.

(Shakespeare)

__________________
I love him in the summer when it sizzles, I love him in the winter when it drizzles...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 24/07/2003
Vendbanimi: in you
Mesazhe: 3137

....the first :the infant
mewling and puking in the nurses arms
then the whining schoolboy
with his satchel on his shoulder
creeping like snail unwillingly to school
then is the lover singing like furnace to his
misstres eyebrow,
then the soldier ,seeking his bubble reputation
even in a canon's mouth
then the justice full of wise saws and modern instances
the slippered pantaloon comes next lean and tall
and last but not least
second childishness-
sans eyes ,sans teeth ,sans taste
sans everything
---As you like it--W.SH.

...dhe u ndjeva keq .
Preteksti ishte larmia e botes ,ngjyrat qe s'me ngjasin,aktoret ,lonely coyote
shkaku-- krejt dicka tjeter....nje lemsh i madh ndjenjash te koklavitura ,nje mosperputhje in my puzzle,largim....

__________________
Philippians 4:8-Finally, brothers, whatever is true, whatever is noble, whatever is right, whatever is pure, whatever is lovely, whatever is admirable--if anything is excellent or praiseworthy--think about such things.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/04/2003
Vendbanimi: city of the sin
Mesazhe: 7605

Lorie na eshte dashur ta mesojme per mendesh ne te mesmen
Shakespeare pershkruan 7 etapat e jetes ketu

Me pelqen shume...

__________________
I love him in the summer when it sizzles, I love him in the winter when it drizzles...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 24/07/2003
Vendbanimi: in you
Mesazhe: 3137

po shtate etapat e jetes se njeriut nga Shekspiri jane ,vetem se s'e mbaj mend fjale per fjale.ka kohe qe e kam mesuar.
the infant-the schoolboy-the lover-the soldier-the justice-the pantaloon-the second childishness



----sot me shkruhet-------

-Ti duhet ta dish zemer.
-Duhet te di cfare?
-Ja kete,qe qielli dhe zjarri kane etje.......
Ajo ktheu koken nga zjarri dhe pa gjuhet qe lepiheshin rreth kanatave ,rreth cepave.
-Nuk djeg shume ,shikoje ,e duroj.
-A ka zjarr qe s'djeg?
Ajo uli syte dhe pa duart e djegura.
-...Kur te te arrije ne zemer cfare do te besh?Do ta shkulesh nga kraharori?
-Jo, do ta duroj,une duroj-tha me nje fryme.-pastaj me duket se ka arritur ne zemer....shikoje!-tha dhe i hapi gjoksin ,i tregoi zemren....
-Edhe qiellin?Hapesirat blu ku do humbasesh,dhimbja e nxehtesise,therja,te gjitha do ti durosh?Si mund ti durosh?
-A nuk jane bere te gjitha keto per mua????
Do ti duroj me te njejten menyre,jam enderr blu ,jam qiell vete,do duroj zjarrin me zjarr, dhimbjen me dhimbje.Edhe une kam etje....pse s'me le ta shuaj??????

__________________
Philippians 4:8-Finally, brothers, whatever is true, whatever is noble, whatever is right, whatever is pure, whatever is lovely, whatever is admirable--if anything is excellent or praiseworthy--think about such things.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/05/2003
Vendbanimi: Shqipëri
Mesazhe: 190

Mbreme me mori malli per ne.. asgje e re keto dite boshe janari ku gjithshka duket si nje pelllg me balte nga ku spo mund te dal dot e te eci perpara...
Kam nevoje te leviz te shkoj larg qofte dhe ne ndonje udhetim si ai i yni drejt askundit atje ku vdiqen mijera shpirtra e ku rilindi historia jone... Te lexoj dhe nje here ato frymezimet naive tuat ne pritjet e perjeteshme ...
Me mori malli te shoh lulezim aty ku ka vetem shkurre te egra dhe shkretire te pashkelur...
S'mundem me dhemb mungesa jote e cdo gje me duket balte...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/04/2003
Vendbanimi: city of the sin
Mesazhe: 7605

Pashè syte e saja te zeza te ndricuara nga lotet ndersa miqet mundoheshin ti jepnin kurajo,ta largonin nga kthetrat e vdekjes.Eshte nje nga ato heret ne te cilat bera"te forten",por ne brendesi isha ne copa.
Ndersa me shtrengonte doren pashè shenjat e vdekjes,oh cfare skene,dhe sikur te mos mjaftonte dhe pyetja"Te jep bezdi pamja?"E une si ti pergjigjesha ndryshe nga"Jo,aspak!"?!Nuk kisha kurajon ta beja.Por ajo vazhdoi te insistonte me zerin e saj te dobet"Dil ne anen tjeter nese ndihesh keq".
Ishte e qarte qe ajo me njihte aq mire sa te nuhaste ca gjera,dhe ne gjendjen ne te cilen lundronte...Dinte shume mire qe s'me bezdisnin plaget pasi kam pare shume here skena te tilla,por ne kete rast ishte ndryshe, perfaqesonin me teper se kurre vdekjen e nje njeriu te dashur per mua.
Kaluan sekondat-minutat-oret,me ne fund erdhi koha qe te largohesha,them me ne fund pasi nuk arrija te duroja me sferen e rende qe lundronte ne ate dhome.
Ne momentin qe doja te ikja,syte e saje ju mbushen serish me lote dhe ne fund nxorri cdo gje qe e kishte munduar kishte brenda ne forme lotesh.Nuk kisha pare me perpara nje njeri duke qare aq shume...

* * *

Ne nje pyetje te thjeshte te bere ne klase dikur ju pergjigja pa mendur nje shpend,nuk kishte rendesi se cili,mjaftonte qe te kisha krahe e te zvogeloja largesite...

__________________
I love him in the summer when it sizzles, I love him in the winter when it drizzles...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar