Fajtori
Apo jo?

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
|
Nuk mendoj se jeta ka nje kuptim qe kur lind. Kuptimin e saj e gjejme rruges. Fundi i fundit njeriu eshte nje kafshe si gjithe te tjerat. Nje dite do lindi, dhe nje dite do te vdesi. Shenja qe leme ne kete bote jane dy. Femijet dhe puna. Mendoj se keto jane kuptimi i vertete i nje jete. Sipas meje nje jete e jetuar per vehte eshte goxha pa kuptim. Deri tani po flas nga pikepamja jone si njerez, dhe do vazhdoj dhe pak rrjeshta keshtu.
Mendoj se ajo qe mbetet nga kjo jete per vehten tone jane emocionet. Dashuria, ...te dish te dashurosh. Ne fund kur te plakemi do bejme llogarite dhe do na vije keq nese pasardhesit dine me shume se ne te ndjejne. Prandaj jeta duhet konsumuar tani, sa jemi te rinj. Te dashurojme pa pengje ne zemer, te mos humbasim vitet ne kthinat e jetes, te dalim prej tyre. Tek nen-forumi i letrareve te rinj gjendet nje poezi me titull "Ngadale Vdes...". Ajo e shpreh tamam forcen qe njeriu duhet te kete ne jete.
E tani po flas nga pikepamja abstrakte. Jeta nuk ka ardhur nga ndonje dore e vecante. Ka lindur dhe eshte zhvilluar sepse ka gjetur ambjente te pershtatshme tokesore. Ajo qe me tremb eshte fakti se jeta (ajo njerezore) nuk po arrin te respektoje me ambjentin nga ka dale. Bile mund te them se nuk respekton as veten e saj, perderisa pas disa javesh nje vend i vdekur per buke do sulmohet me bomba inteligjente. Ndonjehere me duket se po jetojme ne nje kohe paradoksale. Dhe me e bukura eshte se arrij ti dalloj eventet qe me vone do na duken paradoksale. Eshte si puna jone qe sot gjykojme qesharake menyren e jeteses se atyre ne mesjete. Dhe jo sepse mungonte teknologjia, por sepse nuk arrihej te dilej nga vorbulla e mentalitetit te atehershem. Ashtu edhe shume prej nesh sot zhyten ne frenezine e jetes se perditshme dhe harrojne te ndalojne nje cast per te menduar seriozisht per keto rrjeshta.
Po ju jap nje shembull paradoksaliteti. Po e jap te pa-anshem. Ne nje emision televiziv italian ishte marre me kamera amatoriale nje ngjarje ne tren. Krahu i djathte i Roberto Bossit (Lega Nord, partia extreme e djathte qe eshte ne pushtet me Berluskonin) ishte ne nje kabine treni. Ne kabine hyn nje vajze me ngjyre. Ky i thote "Cohu". Vajza e pyet "Pse". Pergjigjia ishte "Po pastroj vendin tim, nuk dua te me rrish ne kabine". Fillon nje zhurme e madhe. Vajza ishte si e frikesuar por bente llafe. Mblidhen njerez per te pare ngjarjen, por asnjeri nuk flet. Politikani i njohur ishte me gruan. Debati vazhdon, jo pse, jo sepse. Vajzaa qendronte ne kembe tek dera. Gruaja e politikanit nxjerr nje spry Glassex dhe fillon te sprucoje ku ishte ulur vajza dhe e pastronte me nje facolete letre...
E pra partia ku racisti ben pjese eshte ne pushtet. Kryetari i saj eshte minister dhe politikani ne fjale shok i tij. Aktualisht politikani vazhdon jeten e tij si me pare, duke predikuar racizem. Asnje aksion legal nuk eshte ndermarre qe ai person te futet ne burg per thyerje te kushtetutes. Ja pra, ky eshte nje rast qe mendoj se kur ta shikoj me femijet e mi do me duket paradoksal. Bile e dini si? Ashtu sic ndihen prindet tane qe na lane nje Shqiperi te shkaterruar, u vjen turp.
Pershendetje dhe me falni qe dola nga tema por mendimet kur me vijnen uk i perqendroj dot ne nje kanal.
P.s. Kjo teme eshte e lidhur detyrimisht me vdekjen. Te gjithe do vdesim, por mos u merzisni. Tani jemi gjalle dhe kemi ne dore te shijojme cdo gje te jetes. 
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|