i_lire
^^i_lire^^
Regjistruar: 02/08/2003
Vendbanimi: ^^__^^
Mesazhe: 1610
|
Fragmen nga "Duaje Tjetrin" - Te pershendes!
U shtrine, njeri prane tjetrit, ne erresiren e dhomes. Ruti e mbeshteti koken ne trupin e Kernit dhe menjehere e zuri gjumi, me nje frymemarrje te thelle, si nje femije. Kerni qendroi i zgjuar edhe pak, duke degjuar zhurmen e rregullt te frymemarrjes se saj, pastaj edhe ate e zuri gjumi.
Papritur u zgjua nga nje zhurme. U ngrit ndenjur ne shtrat dhe mbajti vesh te degjonte. Jashte benin zhurme. Zemra filloi t'i rrihte me shpejtesi: mendoi se ishte policia. Kerceu menjehere nga shtrati, vrapoi tek dera aq sa te nxirrte jashte koken dhe veshtroi me kujdes ne koridor. Degjohej te bertiste dikush, ne katin tjeter, ishte nje ze femre, i mprehte dhe i inatosur, qe pergjigjej me nje frengjishte qe te vriste veshin. Pas pak u ngjit lart portieri.
- Cfare ka ndodhur? - e pyeti Kerni i trembur, nga e hapura e deres.
Portieri e veshtroi me pertaci dhe pak i habitur. - Asgje. Nje i dehur qe nuk donte te paguante.
- Asgje tjeter?
- Pse? Cfare duhet te ndodhte tjeter? Keto jane gjera qe ndodhin shpesh. Po ju nuk keni me cfare te merreni?
Portieri hapi deren e dhomes prane dhe futi aty nje burre me mustaqe te zeza bashke me nje grua flokeverdhe qe ecte duke tundur vithet, qe e ndiqnin nga pas. Kerni mbylli deren me kyc dhe, ne erresire, me hamendje shkoi drejt shtratit. U perplas lehte me te dhe, ndersa po kerkonte me dore te gjente vendin, ndjehu menjehere poshte dores gjirin e bute te Rutit. "Praga", mendoj dhe nje vale dashurie e perfshiu te terin. Ne ate cast, trupi i vajzes u drodh lehte. Ajo u ngrit mbi berryla, ndersa nje ze i mekur, gjithe frike, qe ai nuk e njihte, peshperiti: -Cfare? Cfare ka? Ne ke perendi... - Pastaj heshti dhe ne erresire u ndje vetem frymemarrja e veshtire.
-Jam une, Rut, - i tha Kerni dhe u shtri ne shtrat. - Jam une. Me fal qe te tremba.
- Ah... mire, - peshperiti vajza ndersa berrylat e saj u shtrine perseri.
E zuri gjumi menjehere. Fytyra e saj e ngrohte u mbeshtet pas supit te Kernit. "Ja si te kane katandisur", mendonte djaloshi me pikellim. "Atehere, ne "Prage", mendoj, "ti the vetem: kush eshte?... ndersa tani dridhesh dhe je gjithmone e trembur..."
- Zhvishu e gjitha, - tha papritur nje ze i trashe ne dhomen ngjitur, - kam nje deshire te cmendur te te shoh lakuriq.
Kerni po degjonte, Tani e kuptoj me ne fund se ku ndodhej: ne hotel qe jepte dhoma me ore. Me kujdes, veshtroi nga ana e Rutit. Dukej qe ajo nuk kishte degjuar gje. "Rut" peshpeperiti atehere, me ze gati te pakapshem "vogelushja ime, bukuroshja ime e fjetur... vazhdo te flesh dhe mos u zgjo. Ata andej nuk kane te bejne fare me ne. Une te dua, dhe ti me do dhe ne jemi... nuk ka tjeter njeri..."
- Hej, dreq! - Permes murit te holle ndares u degjua zhurma e pellembeve ne vithe. - Keto po, jane te shkelqyera! Pa shih, pa shih! I paske te forta gur!
- Oh... Derrkuc! Je me te vertete derr, e di? - beritit gruaja.
"Ne nuk jemi ketu", fliste me vete Kerni. "Rut, ne nuk jemi ketu. Ne jemi ne nje livadh te madh dhe lule fushe. Ne qiell vertiten dallendyshet, ndersa une shoh fetyren tende te shkelqyer..."
- Lere driten ndezur! - thirri zeri i trashe ne anen tjeter te murit.
- Cfare do tani? Ah... - gruaja kishte nje te qeshur te gajasur dhe te papermbajtur.
"Ne te dy jemi ne nje shtepize ne mal" mermeriti Kerni. "Eshte mbremje. Kemi pire qumesht te fresket dhe kemi ngrene buke te saponxjerre nga furri. Mbi fytyrat tona bie muzgu i mbremjes. Gjithcka eshte e heshtur dhe e qete dhe ne presim naten. Jemi te lumtur dhe e dime qe e duam shume njeri-tjetrin..."
Ne dhomen tjeter rifilloi zhurma, rifilluan levizjet, thirrjet.
"Une mbeshtes koken ne gjunjet e tu dhe ndiej duart e tua mbi floket e mi. Ti nuk ke frike, ke nje pasaporte dhe te gjithe policet, duke buzeqeshur, na lene te kalojme. Gjithcka eshte e heshtur dhe e qete dhe ne presim naten. Jemi te lumtur dhe e dime qe e duam shume njeri-tjetrin..."
Ne koridor u ndjene hapa. Matane murit, ne dhomen tjeter kur per pak kohe nuk u degjuan me zhurma, u ndje nje shul dere qe rrotullohet. "Faleminderit" tha zeri i portierit "shume faleminderit!".
- Po mua cfare do te me japesh, shpirt? - e petyi nje ze i merzitur.
- Nuk kam shume para, - u pergjigj burri. Do te thoshe gje per pesedhjete franga?
- Nuk je ne rregull nga trute. Ne qofte se nuk me jep te pakten njeqind franga, une s'zberthej as edhe nje kopse.
- Por vogelushja ime... - zeri humbi ne nje peshperime grykore.
"Ne jemi me pushime ne breg te detit", vazhdonte Kerni me gjysme zeri gjithe ngrohtesi. "Ti je lare ne det dhe po fle ne reren e ngrohte. Deti eshte i kalter dhe ne horizont duket nje vel i bardhe. Pulebardhat kelthasin dhe era fryn me embelsi..."
Dicka u perplas pas murit dhe u degjua nje goditje. Ruti u drodh e gjitha. - Cfare eshte? - pyeti gjysem e pergjumur.
- Asgje, Asgje! Fli, Rut!
- Ti ketu je?
- Po, te dua shume...
Ajo fjeti: "Ja ne jemi prane njeri-tjetrit dhe ky llum nuk na prek, ky llum ku ata na kane hedhur" peshperiti Kerni mes zhurmes se ndyre te hotelit me ore. "Jemi vetem dhe te rinj, edhe gjumi yne eshte i paster, Rut, bukuroshja ime e vogel. Eshte njesoj sikur te ishim larg ne livadhet e lulezuara te dashurise."
__________________
s...._d._m... says: for nothing that happened this time...!!
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|