Regjistruar: 02/08/2003
Vendbanimi: ^^__^^
Mesazhe: 1610

Bashkangjitje: 1958.jpg
Ky file ėshtė shkarkuar 173 herė.

Ne Ascona me 1958 po me Paulette Goddard.

__________________
s...._d._m... says: for nothing that happened this time...!!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/08/2003
Vendbanimi: ^^__^^
Mesazhe: 1610

Bashkangjitje: newyork.jpg
Ky file ėshtė shkarkuar 171 herė.

Ne New York me Paulette Goddard.

__________________
s...._d._m... says: for nothing that happened this time...!!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/08/2003
Vendbanimi: ^^__^^
Mesazhe: 1610

Bashkangjitje: tel aviv.jpg
Ky file ėshtė shkarkuar 167 herė.

Dale ne Tel Aviv, perseri me Paulette Goddard...

__________________
s...._d._m... says: for nothing that happened this time...!!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/07/2003
Vendbanimi: *$*$*
Mesazhe: 958

"Shpirti im, qielli im i dashur, ti me ke shkruar kaq e kaq letra te bukura e, une perseris ate qe kam thene gjithmone: shkrimtaret nuk duhet te shkruajne letra dashurie. Sepse ka te tjere qe shkruajne shume me bukur se ata. Ti me quan "Rezonance qe merr fryme" - e si do te mund te arrija une valle, te gjeja nje figure te tille kaq prekese? E, pervec kesaj edhe dicka tjeter! Ti, arrin, dhe ke ate aftesine magjike qe t'i thuash dikujt se sa shume e si e dashuron ate - kurse une, une, e di, nuk arrij ta them ate ne menyre te plote.Sa mire ndjehem kur ti me thua se, edhe pse je vetem, ndjehesh e qete dhe e lumtur. Une, kete, kam uruar vazhdimisht per ty. Nuk kam uruar kurre qe ti te ndjehesh e merzitur dhe fatkeqe. Kam dashur gjithmone qe ti te jesh e lumtur, ne forme, vezulluese, plot drite dhe e bukur si kurre here tjeter e, dua qe kjo gjendje e jotja te jete e dukshme edhe se largu ne kilometra e, qe ti t'a dish me siguri absolute qe dikush tjeter nuk jeton ne kete bote, vecse per ty.Sot gjeta dhe lexova edhe nje here poemen tone te Getes. E lexova dhe e rilxova vertet me nje emocion te thelle: A s'eshte e vertete qe fati po na bashkon? / A nuk po na lidh ai per jete? / Ah, dhe ne kohet qe shkojne, / nuk di, ti je motra a nusja ime? / Ti njeh me imtesi cdo pjese te qenies sime, / Ti ndjen tek une dhe nervin me te holle, / ti lexon cdo gje ne shikimin tim, / me syrin tend hyn ne brendesine time / Hyn ne gjakun tim te ngrohte qe rrjedh ne deje / dhe ecen si i cmendur ne drejtimin tend / e qe me krahet e tua prej engjelli gjoksin tim sheron .Po, e dashura ime, a nuk eshte pikerisht keshtu? Nganjehere, me ndodh te eci i vetmuar nen shi e te mendoj e ndjej qe lidhja jone eshte gjithmone e forte e askush nuk mund t'a prishe ate e, ne ato caste, me hapa te lehta ndjej te vije dikush drejt meje e, ajo je ti e, atehere, une jetoj nje ndjenje te vecante lumturie qe asnje qenie tjeter njerezore nuk e ka jetuar kurre. E, atehere, ndjej qe se bashku me ty, te kthehen tek une vitet e rinise qe lufta dhunshe mi mori e, ato vite je ti qe mi sjell e mi shumezon me dy e bashke me to ndjej te prek me delikatese - freskine, gjallerine dhe aventurat e rinise. E, keshtu, ti behesh, ne te njejten kohe: aventura e gruaja ime.Ti je bere per mua e une jam bere per ty; nuk mund te jete ndryshe. Nuk je vetem ti ajo rezonance qe une ndjej e thith si ajer, por i tille jam dhe une. E di?... Une jam nje pasqyre konkave qe kap plot ethe driten tende, e mbledh ate plotesisht ne gjoks dhe, duke e djegur fort, e dergoj krejt refleksin ne drejtimin tend. Here te tjera vehtja me duket si nje merimange qe end nje pelhure vezulluese, te trendafilte e plot reflekse, - nje pelhure mendimesh, ndjenjash, pune, fjalesh ngohtesie e cila do te te kape e pastaj te behet banesa jote, - e mbushur plot gjera te cilat ty te mungojne, nje pelhure plot trendafile e dafina, e thurur me fije te ndritshme argjendi, e lehte dhe e forte per te mbajtur ty dhe hapat e tua te lehte si kaprolli, nje pelhure te ngritur nen nje qiell te kalter e mbi ujin blu te detit, nga ku ti mund te hidhesh e te kridhesh gjithe qejf ne ujrat e kristalta e te kthehesh pastaj perseri tek ajo, si nje loder e kendshme femijesh e cila t'a mbush zemren plot ngasherim .O, drita ime e dashur!... E di?... Nganjehere, une nuk mund te ulem per te shkruar librin qe kam nisur e te cilin e urrej, sepse ai me largon prej teje. E atehere tehiqem nga studioja, nxjerr fotografite e tua dhe i vendos ne radhe para meje edhe pse e di qe kjo gje nuk me qeteson, perkundrazi, e ben edhe me te rende gjendjen. Por, megjithate, edhe pse kete e di, nuk nderroj mendje e, duke i veshtruar ato, nis e flas me ty e, pastaj, ndjej qe gjendja ime shpirterore behet edhe me e rende, sepse eshte nje gjest i veshtire ky, i padurueshem por edhe i mrekullueshem e, pastaj une terhiqem perseri aty tek vendi im, ulem ne tavolinen e shkrimit per te vazhduar librin...Ja, tani ndalova perseri, sepse ndjej qe dora s'me bindet. Me duaj! Me thuaj qe ti me do, kjo fjale me ben mire, me sheron. Kur ti me thua qe me do, une gjej forca e shkruaj edhe me bukur e me shpejt. Sepse une nuk jetoj vecse per dashurine tende. Me duaj, puma*!...

*Puma - quan ai me perkedheli Marlene Ditrih.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

i lire fotografite jane shume te bukura. me pelqen shija e tij tek femrat sidomos jutta.

Mona kjo letra e tij te le pa fryme. ke letra te tjera te remarkut apo te ndonje autori tjeter te madh? me pelqen gjithmone te lexoj mendimet e tyre ne jeten private si e shohin si e perceptojne si ndiejne realisht

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/12/2003
Vendbanimi:
Mesazhe: 1021

Ajo shija qe kishte per grate e mori ne qafe te shkretin.Marlene Dietrich e la me fiksime per 30 vjet.Natasha(s`ja mbaj mend mbiemrin) e beri per psikoterapi.(Libri "Hije ne Parajse" eshte per historine e dashurise midis Remarkut dhe Natashes ,bile edhe personazhi kryesor femer quhet Natasha).Nuk e di po kam pershtypjen qe Xhoana tek "Harku i Triumfit" eshte per Marlene Dietrich.(edhe Xhoana si Marlene e braktisi Ravikun) Dhe ne liber Remarku realizon enderren e vet qe ajo te kthehej e penduar tek ai po ishte teper vone.Por ne te vertete ndodhi ndryshe.Marlene jo vetem qe nuk u pendua po rrojti edhe nja 22 vjet pas Remarkut.
(E more vesh o I lire,keshtu ja bene ketij qe ishte zotni burre e jo me te tjereve .As pyeten fare se ishte gjeni tjetri,mjafton te benin qejfin e tyre dhe mirupafshim pastaj "ku te kam pare". )
ato fotot njehere jane nobel fare.Aty duket c`a klasi kishte ai.Keshtu vazhdo
P.S Remarku kishte 2 fiksime:Makinat dhe Marlene
Makinen (Lancia ne mos gaboj) e quante PUMA 1
Dietrich e quante PUMA 2

Modifikuar nga jimmy84 datė 31/03/2004 ora 02:30

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 23/07/2003
Vendbanimi: in you
Mesazhe: 3137

sa do shkruaja me gezim qe me ne fund po i lexoja Remarkut nje shkrim plot shpresa dhe te lumtur.(per letren kushtuar te dashures)
Cudi vertet ! Si perfundojne gjenite!

__________________
Philippians 4:8-Finally, brothers, whatever is true, whatever is noble, whatever is right, whatever is pure, whatever is lovely, whatever is admirable--if anything is excellent or praiseworthy--think about such things.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Mbretëria e Ëndrrave dhe Gam përfaqësojnë së bashku me Stacion në Horizont, tre prozat më të gjëra të të riut Erich Maria Remarque.
Mbretëria e ëndrrave ( Die Traumbude) u botua për herë të parë në vitin 1920 në shtëpinë botuese në Drezden Die Schönheit. Thuhet se publikimin e këtij libri, Remarku e financoi me shitjen e pjanos së tij të dashur.
Gam nuk u publikua gjatë jetë së Remarkut. Publiku gjerman me atë u njoh në përmbledhjen "Vepër e panjohur, prozë e hershme, vepra të mbetura, letra dhe ditare", të cilin e publikuan Thomas F. Schneider a Tilamn Westphalen ( Das unbekannte Werk. Frühe Prosa, Werke aus dem Nachlaß, Briefe und Tagebücher, Köln 1998). Sipas Thomas Shneiderit, Gam mendohet të jetë shkruar në vitet 1923-1924.
Në Mbretërinë e Ëndrrave dhe në Gam mundemi vetëm të nuhatim autorin e romanit Asgjë të re nga Fronti i Perëndimit, i cili u përkthye në rreth 40 gjuhë dhe që edhe sot, 70 vjet pas botimit të tij ende shitet në Gjermani me 40-50 000 libra në vit.
Mbretëria e Ëndrrave dhe Gam lindin në fazën e pjekurisë së Remarkut dhe janë një përgatitje për romanet e mëvonshme, të cilat autori shkroi gjithsej 14, përfshirë dhe romanin e fundit dhe të papërfunduar, Tokë e premtuar ( Das gelobte Land).

Në këto dy libra Remark ende nuk është ai vëzhguesi simpatik, objektiv dhe pak lakonik, i cili e ndjek jetën me sy të mprehtë dhe me një shkallë të lartë skepticizmi. Nuk i trembet patosit, siç është karakteristikë në veprat e tij të mëvonshme, nga të cilat jehon frikë nga ndjenjat tepër të forta, nga përjetimi tepër i thellë dhe nga vetmia e cila e shoqëroi në jetë.
Në punët e tij të hershme nuk ndahet nga heronjtë e tij, por luan rolin e bashkëmoshatarëve të tij dhe ndonjëherë e lejon veten që në mënyrë pothuajse të pakontrolluar të përfshihet me ta nga pasionet dhe dëshirat, gjë që shprehet në një patetikë shumë të madhe të gjuhës së tij. Tre romanet e tij të para i quan si " mëkatet e rinisë". Por edhe këtu lindin temat e tij kryesore, jeta, dashuria dhe vdekja, për momentin të shfaqura në vështirësitë si- frika nga vetmia, dëshira për shoqëri dhe mbështetja tek lidhja me femrën. Por është i ri dhe beson tek jeta.
" Jeta është gjithshka " thotë në mbyllje të Gam, me siguri nën influencën e "filozofisë të jetës" të Henri Bergson apo konceptet e Artur Schopenhauerit rreth "vullnetit për të jetuar"që në atë kohë ishin në modë.

Në Mbretërinë e Ëndrrave Remark ndahet me rininë e tij. Dedikimi i jetës artit dhe shoqërisë, të përmbledhura në ambjentin e bohemëve rreth Fritze Schrammit, ku në mënyrë post-adoleshente filozofojnë mbi jetën dhe janë absolutisht larg realitetit të saj, është mbi të gjitha një kujtim i autorit për rrethin e miqve në Osnabryk rreth piktorit, poetit dhe të dashuruarit pas këngëve Fritz Hörstemeir dhe një ndarje me rininë dhe ëndrrat e tij. Në papafingon e vogël në Liebigstraße 31, në këtë mbretëri ëndrrash filloi Remark në vitin 1916 të zbulojë idealet e jetës së tij: artet, bukuria dhe erotika. Diskutohej për jetën dhe artet, lexoheshin vargje, kompozohej muzikë. Vetë Remarku i binte me pasion pjanos. Por vdekja e shpejtë e Fritz Hörstemeirit 35 vjeçar dhe tronditjet e tjera psiqike, përjetimi i vdekjeve masive në frontin e luftës, qëndrimi në spital dhe vdekja e të jëmës- ishin kriza e jetës së Remarkut. Në jetën e tij hyn vdekja, i zë fole në subkoshiencë dhe më vonë pasqyrohet në themelin melankolik të shumë prej heronjve të librave të tij, në qëndrimin e tyre të tërhequr prej outsiders që dëshërojnë shoqëri dhe partnerë të dashur.

Edhe pse në këtë kohë lindin rreshtat e parë të dorëshkrimit të romanit të tij të madh për luftën, i nevojitet ende kohë që të marrë veten nga trauma psikologjike e shkaktuar nga fatkeqësitë e përjetuara dhe së bashku me këtë të maturohej nga ana konceptuale dhe stilistike. Dhe në një kohë që në qytetet e mëdha gjermane lindin rryma të reja shpirtërore dhe zhvillohen debate të zjarrta për shembull rreth inskenimeve të Bertold Brechtit dhe Ernst Tollerit, Remarku në Mbretërinë e Ëndrrave ndoshta falë dhe izolimit osnabryk zhytet në botën e tij dhe mbetet i influencuar nga humori dekadent. Nuk është befasi që kritikët letrarë janë të pamëshirshëm ndaj shpërthimeve të ekzaltuara të heronjve apo përshkrimeve kyçe të natyrës.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Modifikuar nga Klodel datė 05/04/2004 ora 19:33

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Romani për gruan e re Gam, e cila në udhëtimet e saj, të pakuptueshme nganjëherë për nga largësia, nga kontinenti në kontinent, në përjetimet e saj të forta të natyrës dhe në disa takime të pabesueshme erotike, kërkon vetveten, nuk është ende një roman i kompozuar me një zhvillim brilant. Po ashtu prejardhja e personazhit kryesor dhe shtresa e saj shoqërore, për shëmbull " ku i merr lekët për një jetë me kaq harxhe:- mbeten deri në fund të romanit të mbuluara me një vello të trashë fshehtësie. Autori jepet shumë pas mrekullive të botës ekzotike, e cila ishte në vitet 20 ende shumë popullore dhe për të cilën diskutohej mjaft shpesh edhe në media. Gjithashtu, ashtu siç shkruan Wilhelm von Sternburg në biografinë e gjerë të Remarkut," natyra është vendi ku autori fillon të kërkojë temat dhe stilin e tij". Gam karakterizohet me një përshkrim të natyrës në sfond, vlerësimeve teoretike për jetën dhe reflektimit për ditën normale, metoda të cilat janë tipike edhe për romanet e tij të mëvonshme. Ndjenjat dhe emocionet e heronjve ende janë të veshura me një shkallë të madhe patosi, por sërisht sipas vlerësimit të Sternburgut –" gjenden fjali shumë të arrira dhe përshkrime natyre dhe episode të cilat në krahasim me zbukurimet e romanit paraardhës nuk kanë të krahasuar. Sidomos në këtë roman shfaqen konstelacionet thelbësore të të menduarit dhe të ndjerit të karaktereve, të cilat Remarku do i variojë në librat e tij të mëvonshëm: vetmia, kotësia e dashurisë dhe fatalizmi i humanistit". Në karakteristikat e anshme dalin tema të tjera, pasioni pas botës së automobilave, dashuria për lulet, tuberkuloza. Një fakt që tregon se autori nuk e harroi këtë vepër më vonë ishte përdorimi i emrave të njëjtë dhe në romanet e tjera. Clerfayt në romanin Parajsa nuk zgjedh, Ravik në Harku i Triumfit, dhe në letrat e viteve 30-40 dedikuar Marlene Ditrichut, në të cilat Remarku vetë nënshkruante si Ravik.
Në Gam personazhi kryesor është grua. Duke marrë parasysh njohjen e botës së grave nga ana e remarkut, pritej që të ishte njëlloj dhe në romanet e tjera. Marrëdhëniet e tij me gra të famshme, si për shembull me aktoret Marlene Ditrich, Greta Garbo, Lupe Velez, Paulette Goddard, Elisabeth Bergner apo me modelen, aktoren dhe mbesën e carit Aleksandër II Natasha Paley- ashtu si alkooholizmi i tij i kultivuar nuk ishin për publikun asgjë e fshehtë. Në ndryshim nga Gam, në të gjitha romanet e tjera të Remarkut gratë shërbejnë më shumë për zbukurimin e dëshirave erotike të heronjve burra, apo të aftësive të tyre për të dashuruar me pasion, por padyshim edhe për faktin se autori për shkak të nevojës së pandërprerë për reflektim të vetes, zgjidhte në romanet e tij edhe problemet e botës së tij.
Në ditarin e tij tregon dy gjëra të jetës së tij, përpjekjes për t'ju prezantuar botës si diçka më shumë se është në të vërtetë, gjë që e tregon stilizimi i tij në rolin e makinistit me "me një tërheqje të frikshme ndaj dashurisë", dëshirën për të luajtur rolin e kavaljerit, të atij që ka shëtitur botën, të " burrit pas femrave".
Në kohën e shkrimit të Gam, autori në Hannover njihet dhe martohet me njërën prej dashurive të jetës së tij, e cila është e gjatë, e hollë, elegante dhe e ftohtë, me fytyrë të ngushtë, sy të mëdhenj dhe me një sex appeal të parezistueshëm, Ilse Jutta Zambona.
" një fytyrë të theksuar, e brishtë me sy të thellë të zinj", ka dhe këngëtarja Lanna Reiner në Mbretërinë e Ëndrrave, dhe i njëjti tip shfaqet në shumë karaktere femërore të romaneve të tjera si për shembull Patricia Hollman tek Tre shokët. Ndoshta pikërisht Jutta Zambona pati kaq efekt tek Remarku sa vendosi të shkruajë Gam.
Remarku ishte burrë i pashëm dhe falë famës së romanit të tij të luftës dhe faktit që suksesi sjell sukses, ishte dhe i pasur. Gratë e dashuronin. Për shembull Marta Feuchtwanger, e cila së bashku me Lion Feuchtwanger, e takoi Remarkun në Berlin, në Zvicër dhe në egzilin amerikan, fliste për të si për burrin të cilin gratë e dashuronin dhe ai dashuronte ato. Edhe Alma Mahler Wefel, e cila pavarësisht pasionit të saj koleksionist për meshkujt në rastin e Remarkut u kufizua vetëm në një gotë së bashku. Në autobiografinë e saj për të shkruan:
" Erich Maria Remark ka një fytyrë të bukur, është i gjatë dhe elegant, dheka një mimikë jashtëzakonisht të gjallë. Vetulla e tij e majtë, e cila është e trashë dhe e zezë ngrihet dhe i jep buzëqeshjes apo të qeshurës një shikim gati djallëzor. Flet pak por e shoqëron me gjeste të bukura".
Në Mbretërinë e Ëndrrave dhe në Gam, Remarku i "vërtetë", i cili falë aftësisë që të kapërcente humnerën mes literaturës serioze dhe literaturës fitoi zbavitëse, fitoi miliona lexues, sapo lind. Edhe patosi i rinisë dhe filozofia rinore kanë vendin e tyre në literaturë, pikërisht sepse u tregojnë lexuesve botën nga këndvështrimi, i cili për të rriturit, të pjekurit si dhe shkrimtarët e konsumuar apo kritikëve letrarë, ishte i mbyllur.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/12/2003
Vendbanimi:
Mesazhe: 1021

Shume interesante.Rrofsh analiste.Shpresoj te kesh materiale te tjera.Sot sapo nisa Shkendija e Jetes.S`ka nevoje per komente.Mjafton te thuash qe e ka shkruar REMARQUE dhe konkluzionet nxirren vete.
E kisha kuptuar ne fakt qe Remarku i bazon romanet e tij ne ngjarje reale.Prandaj jane te magjishme.Ai nuk komenton pothuajse fare.Nuk ekzagjeron.Tregon vetem ngjarjet dhe mendimet qe i vijne gjate ketyre ngjarjeve.Ketu qendron madheshtia e tij.Asnjehere nuk del jashte realitetit.

P.S se shpejti do sjell edhe une ca pjese vertet gjigande nga gjigandi
(nuk eshte pune veshtire per t`i gjetur se i ka me lopate )

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar