Vizioner
...ne Timon
Regjistruar: 23/11/2007
Vendbanimi: Frankfurt
Mesazhe: 6857
|
A janė tė sinqertė lotėt e koreano-veriorėve?
Tom Geoghegan
BBC
Koreanët e morën mesazhin nga prezantuesja e televizionit shtetëror, e cila e veshur me të zeza, mezi i mbante lotët. Menjëherë pasuan lotët, vajtimet, grushtet mbi trotuar, gjithçka në një shkallë të madhe. Burra e gra u mbërthyen nga një vallë e pakontrolluar histerie. Si mund të na linte, tha një grua ndërsa fshinte lotët.
Skenat të kujtojnë zinë që pasoi vdekjen e të atit të Kim Jong Il- Kim Il Sung në vitin 1994. Por sa i vërtetë është ky pikëllim? Është shumë e vështirë që ta dish, thotë Anthony Daniels, një psikiatër dhe shkrimtar, që përdor emrin e penës Theodore Dalrymple. Ai ka vizituar Korenë e Veriut në vitin 1989 si anëtar i një delegacioni britanik për Festivalin Ndërkombëtar të të Rinjve dhe Studentëve.
Është një përzierje e tmerrshme frike, terrori, pasigurie për të ardhmen, histerie masive e me shumë gjasë edhe pikëllimi të vërtetë.
Është shumë vështirë të njohësh realitetin dhe mendoj se ne kurrë nuk do e mësojmë se si ka qenë realiteti. Ka shumë barriera kulturore gjithsesi dhe ju duhet të keni parasysh se është një regjim ku çdo gjë që nuk është e ndaluar, është e detyrueshme, kështu që është shumë vështirë të dish se cila është gjendja e tyre mendore në këto momente.
Ai thotë se gjatë vizitës së tij në vitin 1989, nuk pa shfaqje emocionesh vetjake, thjesht një histeri masive. Kur isha në një stadium të madh dhe Udhëheqësi i Madh (Kim Il Sung) erdhi, të gjithë u ngritën në këmbë dhe nisën ta adhuronin, po tamam, e adhuronin duke i rënë në gjunjë dhe duke lëshuar brohorima njëkohësisht.
Mund të jetë nga fakti se shumë njerëz kanë shumë frikë të mos e bëjnë diçka të tillë, por në të njëjtën kohë ka mundësi që shumë prej tyre ndjejnë një besnikëri të vërtetë për Udhëheqësin e Madh.
Në fund të fundit, dhe kur Stalini vdiq, njerëzit qanin në rrugë edhe pse aty dukej gjithçka më pak e shfrenuar se në Korenë e Veriut. Në një shkallë shumë më të vogël, edhe në Perëndim ka pasur shembuj kur njerëzit kanë shprehur emocionet e tyre në këtë mënyrë, thotë Daniels. Pasi vdiq Princesha Diana, disa njerëz kishin frikë të mos pajtoheshin me brengën masive, por natyrisht ka një ndryshim të madh me Korenë e Veriut në nivelin e detyrimit për tu përfshirë.
Në librin e saj Asgjë për tu pasur zili: jetët e zakonshme në Korenë e Veriut, Barbara Demick shkruante, referuar vdekjes së Kim Il Sung në vitin 1994, se vala e pikëllimit u bë si një garë se kush qante me zë më të lartë.
Një student i ri nga Pjongjangi nuk ndjente asgjë, edhe pse të gjithë rreth tij po qanin, shkruan ajo. E gjithë e ardhmja e tij varej nga aftësia për të qarë. Jo vetëm karriera dhe anëtarësia në Partinë e Punëtorëve, vetë mbijetesa e tij ishte në lojë. Ishte një çështje për jetë a vdekje. Ai shpëtoi, shkruan ajo, duke mbajtur fort të hapura qepallat dhe bebet e syve të ekspozuara në atë masë sa filluan ti digjnin. Atëherë dolën lotët dhe ai nisi të qante si të gjithë.
Për shumë prej tyre është ndoshta një reagim natyral, thotë Kerry Brown, drejtues i programit për Azinë në Chatham House, për shkak se lajmi për vdekjen e një lideri ngre pikëpyetje për koreano-veriorët për identitetin e tyre, sigurinë e aftësinë për të mbijetuar.
Ky është një vend që është gjithmonë në gatishmëri për luftë, me sytë nga lideri i mirë dhe i dashur, thotë ai. Por ne nuk dimë më shumë në lidhje me ndjenjat e vërteta të njerëzve sesa dimë për përplasjet për pushtet mes lidershipit.
Kontrolli i informacionit është aq i madh sa ka mundësi që atë të jenë vërtet në shock. Pra, mund të jetë një histeri e vërtetë, por nuk e dimë nëse është pikëllim, siç e quajmë ne në Perëndim. Atyre iu është thënë se kanë qenë gjithmonë nën sulm të vazhdueshëm dhe në luftë me SHBA-në, kështu që fitoret e mëdha në të shkuarën i shkojnë lidershipit, kështu që humbja e kreut në një sistem kaq patriarkal, mund të ndjehet personalisht.
Megjithatë, zia e vitit 1994 ishte më shokuese, mendon ai, për shkak se statusi i Kim Il Sung në shoqërinë koreane ishte më i madh, kështu që kjo periudhë zije do jetë më e shkurtër.
p.s. Jo pa qellim e futa. Ky artikull i pershtatet dhe shkrimit te Jani Duri
, futur nga Fajtori.
Kush e kupton lidhjen, bravo.
Te njejtat skena ndodhen edhe ne Shqiperi kur vdiq Enveri!!!
__________________
I am the author of my life;
unfortunalty, I'm writing in pen & can't erase my mistakes.
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|