Regjistruar: 12/02/2006
Vendbanimi: Orange, CT
Mesazhe: 4096

Gjithmone i kam dhane shoqerise sime aq prioritet, saqe i kam konsideruar Familje.

Por, eshte vertet sic thua ti, "Nuk eshte se u gabova, por thjeshte hoqa tisin e asaj verberie te pjesshme qe me kishte zene syte dhe me vetedije beja sikur nuk e shihja."

__________________
Time is money. ( by Benjamin Franklin)

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/09/2007
Vendbanimi: europe
Mesazhe: 2217

kultura e pergjithshme, zhvillimi i madh i komunikimit, mondializimi ekonomiko-politik... po i rrafshon gjerat e njerezit nga poshte, po ne ben te gjitheve njesoj.

ja pershembull te marrim kete forum.

le ta zeme se ky perfaqeson shoqerine njerezore, pra tek ky forum do te na duhet te zgjedhim partneret e te jetojme deri ne vdekje.

une per vete do ta kisha shume te veshtire te zgjidhja midis femrave te ketushme, ngaqe ato jane te gjitha njesoj, shfaqin te njejtin personalitet e kane te njejtat deshira per jeten... nuk ka femer origjinale qe te kenaqe.

kjo ndodh edhe tek femrat kur vjen puna te zgjedhin meshkujt e jetojne me ta... normal qe nje femer nuk di te zgjedhe, edhe kur ajo niset nga rastesia e momentit e kuptohet qe mbas ca kohe ky djali do ti merzitet e shpejte do te kerkoje tjetrin... ate qe i duket me ne forme per momentin dhe i cili mbas pak kohe do ti merzitet po njesoj.


e keshtu me rradhe deri sa ne fund te jetes do te jetoje me qenin e vet e pa te vetmin zhgenjim ose keqardhje per personat qe i humbi pergjate rruges se jetes.

pra fatkeqesia e kohes eshte kjo: nje njeri mashkull apo femer qofte nuk vlen emocionalisht me shume se nje kafshe... aq poshte ka rene ai, shif pra ku te shpie kultura gjenerale.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/05/2009
Vendbanimi:
Mesazhe: 14611

se ke keq jo mire e the

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Ps:  Jam munduar te mos shtoj apo heq gje ,por ngaqe regjistrimi eshte i dobet (sepse eshte bere me cel.) padashje mund te kem modifikuar ndonje gje, por permbajtja mbetet.

Rrefimi i N.  ( 40 vjec)  i shtruar prej 3 vitesh ne Spitalin Psikiatrik ne Shkoder. Pas konsultimit me dosjen e tij personale dhe me mjekun e spitalit nuk arrita ne asnje konkluzion. Vete mjeku nuk dinte te deshifronte shenimet qe ishin bere ne te ,por ama ai dite dicka: Ai njeri duhej mbajtur mbyllur  pas atyre hekurave te ftohte , dhe kur nuk bindej duhej ushtuar dhune mbi te, ndryshe ai nuk do "sherohej".

"Kam humbur kontaktet me boten e jashtme qe diten kur linda. Ju nuk e dini por une kam lindur me kallash ne njeren dore dhe me cigare hashashi ne doren tjeter dhe ne moshen 20 vjecare ishte shume vone per mua. Une kur linda nuk qaja si gjithe te porsalindurit dhe isha aq i zemeruar qe atehere saqe vetem shaja ata fytyra te bardha dhe te vernjtura qe kisha perballe meje dhe qe detyrimisht donin te me nxirrnin nga barku edhe pse une nuk doja te dilja. Qe atehere e dija qe jeta ime do ishte nje ferr i vertete, prandaj kerkoja te mbrohesha ne barkun e nenes, te rrija perjetesisht aty nqs do ishte e mundur. Por ja ku jam  ne nje jete te mjerueshme, i braktisur ne kete spital ku doktoret nuk e dine se per cfare jemi ketu dhe infermieret na trajtojne me keq sec mund te trajtohet nje qen rrugesh.  Ju nuk e dini por une mbaj ne kurriz peshen e ekzistences sime te pavlere. Kjo peshe e rende  me kerrus, me sfilit dhe vjen e rendohet dita -dites dhe  e vetmja gje qe dua eshte te clirohem prej saj, prandaj dhe jane keto plage prerjesh rreth kyceve , prandaj vazhdoj te drogohem sa here qe me jepet mundesia ,prandaj dhe vazhdoj te mos i pij ilacet sa here qe m'i japin. Une dua te clirohem nga barra e ekzistences time ,por jane perseri te njejtat fytyra te verenjtura qe me rrine persiper dhe me detyrojne te jetoj.  Ata nuk me kuptojne  ashtu sic nuk me ka kuptuar askush deri me sot,por une sa here qe dal para pasqyres  me duket sikur shoh nje rrengalle qe me rendon mbi kurriz. Dhe kjo rrengalle me kujton prinderit e mi  nje pikture e shfytyruar , pa tipare te qarta dhe shume larg imazhit te prinderve. Situata ime sa vjen e rendohet , behet nje rrengalle edhe me e padurueshme , nje peshe qe po me ben rrafsh me token , rrafsh me balten qe hapet neper rruge si jashteqitja e nje femije....."

__________________
.

Modifikuar nga Fajtori datė 16/10/2009 ora 16:06

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

   ingmetalboy

Regjistruar: 06/12/2004
Vendbanimi: wherever I may room
Mesazhe: 1008

Galopi i erresires ndjehet thelle ne vena dhe troku i saj ben njerzit te perserisin vargje te mesuara permendesh pafundesie. I ftohti kete radhe nuk djeg, por duket si lehtesim ndaj luftes se padurueshme me realitetin. "Mbylli syte" dikush apo dicka peshperet dhe koka fillon te rrotullohet nga mendimet e castit. Por nqs gjithcka qe ke pare ne kete bote eshte vetem nje kontur i corroditur ngjyrash qe nuk kane asnje mundesi te deshifrohen nga truri yt i paformuar?
Cuditerisht vazhdon te luftosh dhe une vazhdoj te ndryshoj katet me ashensor dhe te urrej bluzat e bardha, korridoret e bardha, grafiket perjodike neper ekrane dhe zhurmat monotone te aparateve elektronike. Vazhdon te ndryshosh faqe ne historine njerzore dhe ben pleq mjekroshe te kruajne koken. Nuk e di kush eshte me shume i frikesuar nga gjithe kjo, une apo ti.

__________________
"Just because some of us can read and write and do little math, that doesn't mean we deserve to conquer the Universe."- K. Vonnegut

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Nje shi i cmendur me ka paralizuar gjithe diten sot , duke me cuar dashje pa dashje ne retrospektive ne nje kohe kur isha e tejmbushur nga ndjenjat dhe ajo qe doja ishte vetem te vazhdoja te ndjeja, te shprazja thesin tim te emocioneve qe dukej sikur ishte i pashterrshem dhe te perqendrohesha ne nje "objektiv shpirteror" qe ta beja si veten , nje binjak shpirteror.....Vitet kaluan, gjerat ndryshuan, ai ndryshoj , une gjithshtu dhe sot ky shi me riktheu perseri te e njejta pike tejmbushje ndjesore , me deshiren e vetme per te ndjere perseri e perseri ,por kete here nuk ka asnje thes njenjash  per te shprazur, sepse nuk mundem me. Edhe ndjeshmeria apo te dashuruarit eshte ceshtje deshire apo jo. Une asaj kohe doja, sot nuk dua pavaresisht se ne tablot e dy koheve te ndryshme ka pika qe perputhen dhe qe nqs do ekzistonte deshira ime keto tablo do te shkriheshin ne nje te vetme dhe te vertete. Por stop, mjaft lendime ,mjaft lot, mjaft shprazje thesesh ndjenjash e emocionesh qe lene gjurme ne zemer dhe thurin kujtime prej te cilave shpesh kerkojme te ikim sepse na lendojne, shpesh kerkojme te rikthehemi sepse gjejme shume arsye per te buzeqeshur dhe shpesh i injorojme dhe zemerohemi me to sepse nuk arrije akoma te gjejme arsyet se perse gjerat morren kete rruge dhe jo ate qe kishim planifikuar. Apo sepse akoma mund te kemi ne mendjen tone pikepyetese qe akoma nuk kane marre pergjigje dhe fakti qe nuk do marrin ndonjehere na tremb dhe na ben te varur ndaj gjithe kesaj.

Rrefimet memece, keto qe edhe vetes ia themi me ze te ulet dhe te frikesuar jane pika jone me e dobet ,sepse ato jane ata qe mbeten gjithmone ketu, te patrnasformuara  dhe ruajne potencialet e tyre ne cdo kohe , ne cdo vit, ne cdo "bote"....Dhe kur i rikthehemi tyre i rikthehemi vetes , i rikthehemi njerezve , i rikthehmi ndjenjave ,gabimeve ,lendimeve ,loteve dhe dashurive te vogla apo te medha por qe sot nuk i kemi prane vetes ,sepse keshtu deshem ne nje moment!

 

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Citim:

---

Po citoj ato që tha Katilesha
Nje shi i cmendur me ka paralizuar gjithe diten sot , duke me cuar dashje pa dashje ne retrospektive ne nje kohe kur isha e tejmbushur nga ndjenjat dhe ajo qe doja ishte vetem te vazhdoja te ndjeja, te shprazja thesin tim te emocioneve qe dukej sikur ishte i pashterrshem dhe te perqendrohesha ne nje "objektiv shpirteror" qe ta beja si veten , nje binjak shpirteror.....Vitet kaluan, gjerat ndryshuan, ai ndryshoj , une gjithshtu dhe sot ky shi me riktheu perseri te e njejta pike tejmbushje ndjesore , me deshiren e vetme per te ndjere perseri e perseri ,por kete here nuk ka asnje thes njenjash  per te shprazur, sepse nuk mundem me. Edhe ndjeshmeria apo te dashuruarit eshte ceshtje deshire apo jo. Une asaj kohe doja, sot nuk dua pavaresisht se ne tablot e dy koheve te ndryshme ka pika qe perputhen dhe qe nqs do ekzistonte deshira ime keto tablo do te shkriheshin ne nje te vetme dhe te vertete. Por stop, mjaft lendime ,mjaft lot, mjaft shprazje thesesh ndjenjash e emocionesh qe lene gjurme ne zemer dhe thurin kujtime prej te cilave shpesh kerkojme te ikim sepse na lendojne, shpesh kerkojme te rikthehemi sepse gjejme shume arsye per te buzeqeshur dhe shpesh i injorojme dhe zemerohemi me to sepse nuk arrije akoma te gjejme arsyet se perse gjerat morren kete rruge dhe jo ate qe kishim planifikuar. Apo sepse akoma mund te kemi ne mendjen tone pikepyetese qe akoma nuk kane marre pergjigje dhe fakti qe nuk do marrin ndonjehere na tremb dhe na ben te varur ndaj gjithe kesaj.

Rrefimet memece, keto qe edhe vetes ia themi me ze te ulet dhe te frikesuar jane pika jone me e dobet ,sepse ato jane ata qe mbeten gjithmone ketu, te patrnasformuara  dhe ruajne potencialet e tyre ne cdo kohe , ne cdo vit, ne cdo "bote"....Dhe kur i rikthehemi tyre i rikthehemi vetes , i rikthehemi njerezve , i rikthehmi ndjenjave ,gabimeve ,lendimeve ,loteve dhe dashurive te vogla apo te medha por qe sot nuk i kemi prane vetes ,sepse keshtu deshem ne nje moment!

 

---

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha Klodel


e bukur... mendime te ngjashme kam dhe une sot ne kete dite me shi.

---

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Me dhimbsesh,

e thyer

e vetmuar

nje stol i parkut te vjeter

i zhveshur nga ngjyrat

i derrmuar nga te ftohtit dhe shirat.

Nje perberje e turbullt,

nje mase e qullet qe vetem loton,

nje gur i rende qe vetem  godet

nje fjale e thene qe vetem vret

nje dashuri qe iken dhe te le ne terr.

 

 

 

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Mundet njeriu te deshiroje te mbetet krejtesisht vetem , ne menyre qe te shfryje ne dense lotesh trishtimin e ndrydhur perbrenda? Mundet. Ashtu sikur mundet te lendohet e te pendohet kur sheh qe nje dere "gjysem e hapur" papritur "mbyllet" dhe kaq. C'rendesi ka kush e mbylli. Kush ishte ai qe pati guximin dhe vendosmerine t'i jepte fund nje situate qe nuk po hidhte asnje hap ,por rrinte pezull. Rendesi ka qe dera u mbyll dhe e vetmja arsye per te trokitur perseri  duhet te jete e forte (teper) dhe e qendrushme. Dhe ja ku ndodhemi per te disaten here ne te njejten pike; balle per balle me veten , ne nje rrefim qe do te me sherbeje te njoh veten me mire , por qe cuditerisht nuk do te me ndihmoje te hedh nje hap me te mire. Si eshte e mundur qe "njohja e vetes me mire" nuk shkon parelelisht me " hedhjen e hapave mire"  dhe nuk gjen nje tryeze te perbashket  per te percaktuar keshtu nje fat te perkohshem  te nje situate ,ngajrje ,ndjenje ne fund te fundit. Duhet te them se me duket e cuditshme....!

E vetmja zgjidhje per momentin eshte te "zbus" veten dhe keto mendime me nje cokollate me lajthia dhe "shtypja" e ketyre lajthijave po me ngjason me nje mundesi qe mund ti jape njeriu vetes duke shtypur butonin "Start" per nje fillim te ri.....

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar