Engjell_me_kthetra
Anetar i ri
Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23
|
MONOLOGU I ÇARTUR I NJË TABUJE
(Mos e lexoni
zonë e ndaluar
!)
Mu mohua jeta qysh kur kokën nxora prej mitrës së ngrohtë.
U bëftë 100 vjeçe - uroi një Fatë
Edhe 80 sjanë pak
- belbëzoi e rrëgjuara gjyshja ime plakë
(që aq nuk rrojti dot as vetë
).
Ulërita dhimbjesh.
E ndërtova burgun tim që ditën e parë.
Mos qesh!
Unë i dëgjova të tëra.
Është e martë, ora 2 pëshpëriti nata, këtë foshnje, do e ndjekë një i madh mallkim.
Eh, sytë çmë panë
kur infermierja mi përleu buzët me një të kuq të ndritshëm dhe nënës sime të gjakosur nga lindja, ia përplasi fytyrës surratin tim.
Mu mohua buka, qysh kur biberonin, 70 gram ma mbushën edhe pse etje kisha shumë.
Mu mohua drita, kur nëna më thirri ëmbël: Shkoi vonë bijë, fli gjumë
Mu mohua liria
kur
eh shumë herë
më
janë aq shumë, sa kujtesa ime e revoltuar i nxori jashtë për të mos ua çelur portën e hyrjes kurrë
Mu mohua loja e shumë të tjera
Edhe dituria mu mohua nga
nuk e di, më janë bërë lëmsh: moral, tabu, pantallona të ngushta, kraharor i zbuluar, mos fol shumë, ata janë burra, ai ka pushtet, flet si do vetë, ti dëgjo, hesht
Çke?
Rri e qetë.
Nuk do?
Mirë, atëherë voto.
Ngrije dollinë.
Për kë?
Për partinë.
Për cilën?
Për atë që të jep bukë?
Po unë pa bukë jam përherë.
Prit të çelë pranverë dhe lëndinave lëshoju e ha çtë gjesh, edhe m
është me vlerë
Puthja këmbën djallit, ai është i fortë, ti je e vogël.
Nuk dua.
Ti?
Kush je ti?
Ah, e kotë.
Ti, derdh nja dy pika lot dhe
ky është misioni yt në jetë.
Fatin, e përcakton peshku i madh, lëpija gjurmët dhe lumturohu e qetë
se
kështu e ka jeta, shijoje, është e shkurtër, 100 vjet, 80, ose
që tani mund të vdesësh nëse do.
Si the?
Jo?
Sa patetike
Lexon libra?
Përse?
Kush ka nevojë për ty?
Oh, paske rënë në dashuri?
Mjerim, mjerim
Të paska ardhur fundi, unë kisha për ty një fije shpresë
Ktheje me fund filxhanin e kafesë, të të lexoj fatin që iku e shkoi
E thure mbrapsht jetën kokëshkretë, e thure vetë
nuk të kujtohet, epo vdis më mirë.
Të thashë më parë që e thurin të fortët jetën tënde?
Unë them çdua, ti, dëgjo dhe hesht!
Kush jam unë?
Dashke shumë
shkretëtirë
Qepe gojën.
Dëgjomë mua.
Është më mirë
Ftohtë, ftohtë
Më ndjek pas dikush që do të më përqafojë
I duket veç hija
është (ma thanë ulërimash fatat këtë), një mik
Ik
Ik
Se ai
ka veshur sot, petkat e të dashurit armik.
Ndërsa kjo, shikoni?
Çështë kjo?
Dashuria?
Vrapo zemër, vrapo, e zezë si mortja ime, me kamë në dorë
e ndjekin pas sy të hakërruar, buzë të shprishura, mijëra dasmorë.
Ftohtë
Ftohtë
Nënë, pse smë përplase një grusht turinjve, teksa kokën nxirrja prej mitrës tënde të ngrohtë???
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|