Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Sonet

Kalimtare që fundin ta merr era
Dhe kofshën e hajthme shpejt mbulon,
Mos i gropos lastarët që pjek vera,
Vështrimi im si fllad i ledhaton.

Nga e çara e fundit shpërthen jetë
Me e mbarë se çdo mendimi i zi,
Në e ke zgjedhur atë veshje vetë,
Se zgjedh dot syrin që sheh me kërshëri.

E panjohur, rrugës ku të ndesha
Dhe të përskuqi keqas syri im,
Unë vetëm kaq të të thoja desha,
Ti ule kokën e ndaj s’u ndjeva trim,
Por pashë si një çunak i mbarë,
Kur mbi pambuk çel e para farë

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Orkidja e purpurtë

Një zonjë në dritaren e vjetër,
(e zhveshur krejt,)
Ujit lulet me kujdes.
Gjerbja kafen time atë mëngjes
Dhe vështroja atë gjoks të kolmë,
Paksa të varur,
Por çuditërisht të njomë,
Dhe befas m’u fanepsën kavalierët,
Me kortet e tyre në kohën e çajit,
Dhe lavdet për lulet në mbrëmje dhe mandej,
“Ah, ç’fikus i shkëlqyer!”
“Oh ç’kaktus!”
“Ëëëë, ç’aromë!”
Dhe sytë e tyre që vërtiten e vërtiten
Diçka tek kërkojnë gjithandej.
Zonjë, zonjë!
(Për orkiden e purpurtë tek dhoma e gjumit
flasim më vonë.)

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar