Klodel
.
Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233
|
KURBAN I SERBISĖ APO I PAVARĖSISĖ?
Nga Mentor KIKIA
Ndërsa Haradinaj njoftonte dorëheqjen për t'u nisur drejt Hagës, në Tiranë sundonte një qetësi e pakuptimtë. Politikanët dhe diplomacia shqiptare shënuan heshtjen më të pafalshme në historinë epas luftës në Kosovë. Reagimi i zëdhënësit të qëverisë dhe një përshëndetje e kryetarit të LSI-së, të nesërmen e dorëheqjes, nuk mjaftojnë për një ngjarje politike kaq të madhe. Ramushi nuk ishte thjeshtë njëri prej djemve të fisit Haradinaj që udhëhoqën luftën kundër serbëve. Ai ishte kryeministri i Kosovës, i pari pas zgjedhjeve më serioze që ishin zhvilluar ndonjëherë në historinë e vjetër dhe të re të Kosovës. Udhëtimi i Haradinajt për në Hagë është padyshim një pikë e rëndësishme në historinë e Kosovës, efektet e së cilës do të ndjehen një ditë. Në një kohë kur prokurorja e Hagës kërkon me këmbëngulje dorëzimin e kriminelëve sërbë, të cilët ideuan dhe zbatuan masakrën më të egër në globin tone që pas Luftës së Dytë Botërore, Haradinaj tregoi se shqiptarët janë të gatshëm që, edhe nga llogorja e viktimave, të japin llogari për krimet e një kohe lufte për mbijetesë. Të mësuar me dështimin e operacioneve për kapjen e kriminelëve serbe në pyjet e Bosnjes, rrugëtimi I haradinajt ishte vërtet i rrallë. Nuk ishte parë kurrë më parë që një "kriminel" lufte të nisej drejt gjyqit me çantë në dorë dhe i përcjellë në aeroport nga qindra njerëz që e ngushëllonin dhe falenderonin në heshtje. Edhe pse përfaqësues i një populli që përpëlitej në pragun e shfarosjes, Haradinaj është gjithësesi i gatshëm për të qenë kurban i drejtësisë ndërkombëtare. Por në këmbim të çfarë? Këtu lindin një sërë pikëpyetjesh. A është ky haraçi që duhet paguar për ti hapur rrugën debatit final për pavarësinë e Kosovës, apo Haga plotësoi një tekë të serbëve, duke rikonfiormuar edhe një herë konservatorizimin evropian dhe mëshirimin e përhershëm ndaj Serbisë. Për këtë arsye, edhe pse me zërin e mekur, politika dhe diplomacia shqiptare nuk mund të heshtin.
Serbët janë në një pozicion aspak të denjë tashmë, kur statusi i Kosovës është gatuar në kushinën e diplomacis ndërkombëtare, por që askush nuk po guxon ta fusë në menu. Me një tufë kriminelësh që mbrohen me fanatizëm, ata shfrytëzojnë pa fund resurset e tyre italo-frenge për të bërë presion ndërkombëtar për dorëzimin e "kriminelëve" shqiptarë. Ndoshta nuk është rastësi që edhe Del Ponte është pikërisht më origjinë italo-frënge dhe lajmi për akuzën ndaj Haradinajt u botua së pari në një gazetë prestigjoze franceze. Në një kohë që shqiptarët ishin vënë para gijotinës, padyshim që ata nuk mendonin zonjën Del Ponte, por mbijetesën. Dhe në një luftë, mbijetesë do të thotë të vrasësh para se të të vrasin. E megjithatë Haradinaj shkoi në Hagë ndërsa politikanët shqiptarë nuk duhet të merren vetëm me gardhet e tyre elektorale.
Serbët ia dolën mbanë ta shpërngulin topin e tyre në Fushë-Kosovë. Ata i ngritën kancelaritë në këmbë për ndëshkimin e shqiptarëve dhe tashmë bota do të merret me vullnetarin Haradinaj duke lënë në harresë kriminelët e tipit Karaxhic, qoftë edhe për një farë kohe. Politika serbe e shfrytëzoi më së miri Haradinajn kryeministër, duke mos reshtuar së akuzuari. Ndërsa politika shqiptare dhe kosovare harroi të përsërisë kërkesën për dërgimin në burg të atyre që e dogjën dhe e masakruan Kosovën. Shumë shpejt politikanët kosovarë i harruan të vrarët dhe iu turrëm pushtetit pa pushtet me egërsi. Nderkohë që këtij kufirit, lufta e brendshme politike ka fshirë me kohë çështjen kombëtare. Pavarësia e Kosovës nuk është më cështje armësh, por çështje diplomacie. Edhe pse kundër dëshirës së tij, Haradinaj u ka dhënë politikanëve një armë të fortë e cila duhet shfrytëzuar. Shqiptarët e bënë kurbanin e pavarësisë dhe tashmë duhet ta kërkojnë atë. Qoftë edhe formalisht, për të treguar se nuk kënaqen me çfarë tu japin dhe kur tua japin të tjerët. Më shumë se kaq, dorëzimi i Haradinajt hap një kapitull të ri për politikën në Kosovë. Së pari korrierët serbë nuk kanë më se ç'telegrame të shpërndajnë nëpër Europë dhe së dyti, ai bëhet një mësim i madh për politikanët e UÇK-së. Ata që bënë luftën duhet të qëndrojnë në prapaskenë, të paktën derisa të mbyllen disa kapituj të historisë.
__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|