Regjistruar: 11/12/2005
Vendbanimi: orders of magnitude
Mesazhe: 2692

Citim:

---

Po citoj ato që tha Admirali


Kontinent, nje nga shprehjet themelore te ligjeve eshte: I pafajshem deri ne provim te fajesise Deri kur nje gjykate shqiptare te shprehet qe Diana Culi eshte fajtore, nuk kemi te drejte ta akuzojme si fajtore apo si personin pergjegjes ne vrasjen e dy poeteve.

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

Para se te hapja faqen tre te kesaj teme, pashe qe ate qe kisha ne mend e kishte shkruar Lost_soul.
Edhe une thashe...qe jane palet dhe gjykata vendos.
Atehere Admiralo, perse nuk kerkove falje ti, por kerkoi ajo?

Por ama, ju ketu thoni te denojme Diana Culin. Dakort, me cfare akuze, ne cilin ligj e mbeshtesni kete akuze?

Tek keto fjale, kemi direkt bashkepunimin ne nje vrasje....ja kjo eshte akuza.
Perderisa jane dokumentet per kete gje.
Kur ti thu se; ajo eshte bishti i kavallit dhe ka te tjere....kjo nuk qendon fare.
Edhe te tjeret...edhe Dianat me rradhe te denohen.
Faji moral eshte kur shan , kur genjen , mashtron etj. por jo te ndihmosh ne vrasjen e dy poeteve (nga 20 vjec) ketu kemi bashkepunim me krimin.
Duhet te jete dhe nene vete ajo tani dhe, si e ze gjumi ate lloj njeriu kur di krimin e saj, qe u a vrau dy nenave te tjera djemte nga 20 vjec.

Perse nuk thoni te denojme dhe ate gjykates qe dha vendimin, ate prokuror qe kerkoi denimin dhe ate ekezetues qe zbatoi vendimin e pushkatimit te atyre dy poeteve???? Perse???

Ne kete rast, gjykatesi eshte me pak i keq se sa Diana Çuli, sepse gjykatesi gatuan corben me materialet qe ia sollen Diana Çulat.
Po edhe ai te denohet, pse jo?
A u denua dhe Aranit Çela?
(megjithse nuk e di se kush ka qene gjykates tek poetet)
Diana ka marre pjese ne krim dhe pike.
Ajo ndihmoi vdekjen e dy poeteve.
Dhe faji i saj nuk eshte aspak moral, por direkt kriminal.
Flitet shume per djallin, por cilin ka kap djalli per dore qe ta coje ne krim?
Asnjerin!
Ai te fryne ne vesh dhe ti ben krimin apo mekatin.
Edhe Diana Çuli ne kete rol eshte.
Ka kryer nje akt kriminal dhe pike.
Tani, Diana Çulin, mos e merr pjestare te toges se pushkatimit. Ajo i dha pjesen e saj shtytjes se karroces se vdekjes se dy poeteve.
Mirpo, ajo kerkea e faljes keqkuptohet shume nga ne shqiptaret.
Kush tha qe kerkesa e faljes duhet te te jape faljen?
Ti kerkove falje...ok, kurse une nuk te fal.
Se po te jete keshtu, o burra te vrasim e te presim, sepse ne fund kerkojme falje.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 09/06/2005
Vendbanimi: Ne autobuz
Mesazhe: 996

Citim:

---

Po citoj ato që tha Admirali

E pra Petrit, e verteta eshte se kjo behet vetem per propagande politike. Pakkujt i intereson realisht se cfare eshte bere, mjafton qe ne prag zgjedhjes te akuzohen sa me shume te jete e mundur, per kredo politike.

---

__________________
Kolonel Anastas Janullatosi, jashte nga Shqiperia!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 07/01/2003
Vendbanimi: Durrės
Mesazhe: 2298

Sic duket, nuk qenka vetem Diana Culi ajo qe paska "denuar" ata poete.

Marre nga Balkanweb.com Gazeta Shqiptare
Ekspertiza 2/ Mësuesi, verdikt për poezinë e Vilson Blloshmit

Zbulohet dokumenti për poetin e pushkatuar


Janë dy faqe e gjysëm formati. Të shkruar me makinë shkrimi dhe vende-vende e korrigjuar me stilograf. Eksperti letrar K. P. (redaksia e disponon emrin, por nuk po e boton të plotë për arsye etike) është i drejtpërdrejtë që në krye të herës. "Vjersha hermetike është rezultat i ndikimeve të rrymave dekadente si simbolizmi", shkruan eksperti dhe vetëm një fjali më pas, e vërteton atë me një citat të gjatë të shkëputur nga një fjalim i Enver Hoxhës në Pleniumin e Katër të Partisë së Punës së Shqipërisë. Më tepër se kaq nuk mund të shkruhej. Sepse edhe vetëm kaq mjaftonte që vjersha "Sarahaja" të dënohej me vdekje. Askush nuk mund ta shpëtonte më as atë dhe as autorin. Edhe pse në Kodin Penal të kohës, të shkruaje vjersha 'dekadente' nuk ishte një krim që dënohej me vdekje, por ishte padyshim një hapje në të dy kanatet të derës së qelisë.
Hetuesi i çështjes penale numër 56, në ngarkim të të pandehurit Vilson Blloshmi, në 10 janar 1977, kishte marrë vendim të thërrasë si ekspert "mësuesin e letërsisë K. P., të shkollës së mesme…", i cili do t'i jepte përgjigje pyetjes fatale: A ishte krim shkruajtja e kësaj poezie.
Dhe përgjigja e firmosur në Librazhd, vetëm dhjetë ditë më vonë nga mësuesi i letërsisë ishte po aq fatale. "Eshtë vjershë hermetike". Dhe për ta kuptuar më mirë, domethënien e kësaj vjershe, sipas ekspertit, lipset të qartësohet kuptimi që kanë dy simbolet e trajtuara, ai i Saharasë dhe i Natës. Por edhe pse tenton të japë shpjegimet e tij, eksperti ndjehet i pafuqishëm për të vajtur deri në fund dhe për këtë ai thërret në ndihmë pikërisht 'pozitën e vetë autorit'. "Çfarë qëndrimi mban ai ndaj realitetit tonë socialist, me ç'sy e shikon ai jetën tonë? Pakënaqësia ndaj këtij realiteti e bën atë të shprehë mendime dhe ndjenja regresive nihiliste", shkruan eksperti K. P., duke i lënë hapësirën e mundshme për të vepruar tashmë më tej hetuesi i çështjes. Dhe për ish-punonjësin e degës së brendshme të Librazhdit, Lulo Ymeri, tani simbolika e vjershës hermetike të Vilson Blloshmit, do të zbërthehej thjesht duke ditur se çfarë qëndrimi 'moral dhe politik' kishte i arrestuari i tij. Por për këtë të fundit, askush, përfshi dhe atë vetë, nuk kishin pikën e dyshimit.
Pak ditë më parë, Gazeta botoi recensën që zonja Diana Çuli, sot deputete në Kuvendin e Shqipërisë, kishte shkruar për poezitë e shokut të poezive dhe të fatit të përbashkët të Vilson Blloshmit, poetit tjetër Genc Leka. Të dy ata u pushkatuan nga regjimi mbas një mali me akuza politike. Vetë zonja Çuli, me një gjest kurajoje, ndonëse të vonuar, arriti të kërkojë ndjesë për atë veprim që ajo e kishte bërë 'kur ishte vetëm 25 vjeç'. Sot Gazeta publikon recensën e dytë të një ish-mësuesi province që sot ndodhet në Tiranë. Edhe pse nuk i publikohet emri, do të ishte me interes të dëgjohej prej tij sesi e mendon ai vetë atë ngjarje të 30 vjetëve më parë, që përfundoi me një breshëri të shkurtër plumbash që 'pushuan' në një natë të errët, në një vend të shkretë, në trupat e Gencit dhe Vilsonit.

Poezi hermetike, e thotë dhe Enveri
"Vargjet kuptohen duke njohur qëndrimin e autorit"

Vendim per kryerjen
e ekspertimit letrar
Në qytetin e Librazhdit më 10.1.1977 unë Lulo Ymeri hetuesi i degës së brendshme mbasi studiova materialin rreth çështjes penale nr.56 që bën fjalë…
Konstatova
se i pandehuri Vilson Blloshmi ka shkruar një vjershë "Saharaja", për të përcaktuar përmbajtjen e vjershës:
Vendosa
Të bëj ekspertimin për këtë çështje duke thirrur si ekspert mësuesin e letërsisë "K. P." të shkollës së mesme, Librazhd i cili do të japë përgjigje në këto pyetje: 1) Cila është përmbajtja e vjershës "Saharaja".
Për t'ju përgjigjur pyetjes i vihet ekspertit në dispozicion vjersha "Saharaja".

Eshtë vjershë her metike, d.m.th. e errët nga përmbajtja dhe figuracioni. Eshtë vjershë simbolike dhe vende vende kalon në alegori (domethënë flet për një gjë dhe kërkon të aludoj për diçka tjetër). Ndën këtë alegori fshihet një mendim tjetër. Vjersha hermetike është rezultat i ndikimeve të rrymave letrare dekadente si simbolizmi. Manifestime të figuracionit të errët i kritikoi Pleniumi i IV i K.Q. Shoku Enver në këtë plenium, midis të tjerash tha:"Në poezi është shfaqur prirja e përdorimit të një figuracioni të errët, në kundërshtim me traditën e poezisë aq të qartë shqipe. Disa të pakët poetë të rinj filluan të adoptonin në poezitë e tyre hermetizmin. Kjo është fare e huaj për letërsinë tonë... " (Raporti në Pl. IV, faqe 20).
Cili është kuptimi i kësaj vjershe hermetike dhe simbolike?
Për ta kuptuar këtë duhet qartësuar se ç'kuptim ka simboli "Sahara" dhe simboli "natë".
Vjersha në fjalë nuk është një peisazh i thjeshtë, d.m.th përshkrimi mbi shkretëtirën e Saharës afrikane. Po të qe kështu ajo do të kishte detaje të një shkretëtire, ndërsa këtu përmendet vetëm emri dhe rëra.
Së dyti kuptimi direkt i kësaj shkretëtire me një hapësirë shumë të madhe e ngushton vargu "Saharaja është një copë tokë".
Së treti dhe më e rëndësishmja, është se nuk ka kuptim që njeriu të shkruaj një vjershë për një vend që nuk e njeh, që është jashtë sferës së vëzhgimit të tij. Ky interesim gjeografik, në qoftë se do të supozohej se do të ishte kështu, apo do të pretendohej, është gjithashtu absurd, është pa lidhje.
Së katërti: Po të ishte ky thjesht një peisazh, atëhere në vjershë nuk do të gjente vend mendimi se kjo shkretëtirë ngrihet si një mallkim, i krijuar prej njerëzimit dhe që i duhet njerëzimit. Në vjershë del mendimi se ky njerëzim e thërret kujtimin e shkretëtirës ku urren dhe mallkon. Kjo ka lidhje me atë mallkim që një njeri ia drejton një tjetri, apo një vendi, apo botës duke u shprehur: U shkretofsh! U bëfsh si shkretëtira.
Pa, vjersha po të ishte peisazh do të dilte si pjellë e natyrës dhe jo si pjellë e njerëzimit, e shoqërisë njerëzore.
Simbolikën e vjershën e kuptojmë deri në një farë shkalle po të kemi parasysh pozitën e vet autorit të saj. Çfarë qëndrimi mban ai ndaj realitetit tonë socialist, me ç'sy e sheh ai jetën tonë? Pakënaqësia ndaj këtij realiteti e bën atë të shprehë mendime e ndjenja regesive e nihiliste. Simboli "Saharë" është në adresë të një vendi të caktuar, përveç shkretëtirës së vërtetë të Saharës. Atëhere cili mbetet të jetë ky vend, që në vjershë del pa miq e shokë, pa bijë e bija?
Simboli "Saharë" është sqaruar deri në një farë mase në vargun "Saharaja është copë tokë", si dhe me detajet "Shkëmb... e gurë" dhe "Nata këtu gjen veç gurë për shtrojë". Po kështu edhe në vargun "Saharaja e mban vesh e qesh etj" kur "Ai për keq e mban në gojë" (këtu "ai" mbase është fjala për njerëzimin, apo për ata "miqtë e shokët" që Saharaja s'i ka").
Aludimi më i afërt, pra është për një vend të vogël, një copë tokë që është në konflikt edhe me "miqë e shokët" që s'i ka edhe "me natën" me të cilën nuk shkon mirë. Nga fryma e përgjithëshme e vjershës për autorin "kjo copë tokë", pa miqë e shokë, është shkretëtirë e rrethuar nga armiqësia dhe mallkimi e si një plagë mbi shpinë të rruzullimit ajo i shërben njerëzisë si mallkim që del në momente urrejtje.
Kjo copë tokë nuk shkon mirë as me natën. Po cila është kjo natë? Çfarë simbolizon ajo? Që nata këtu është një simbol kjo duket nga detajet:"Nata nuk shkon mirë me shkretëtirën", "Natës nuk i pëlqen që të ketë veç gurë për shtrojë", "Perçja e saj e zezë s'ka ç'të mbulojë", sepse në shkretëtirë që "Eshtë një copë tokë", "Fjalë e dashuri e njerëz nuk ka"; "S'ka as lotë të qajë", "As këngë të këndojë", "S'di të ëndërrojë", kjo copë tokë etj...
Kështu, pra, kësaj copë toke i mbetka vetëm mallkimi, që e thërret nga skuta kujtimi i dehur.
Ideja e vetmisë, e shkretëtirës, përsëritet gjatë gjithë vjershës dhe mbyll edhe fundin e saj:"Shkretëtirë e shkretë mbetet shkret".
Po le të kthehemi tek simboli "natë" që është në konflikt me simbolin shkretëtirë. Shkretëtira, siç thotë vjersha, ka dy lloj forcash me të cilët nuk shkon mirë: me shokët dhe miqtë që s'i ka dhe me natën. Këtu nata qenka jashtë sferës së shokëve dhe të miqve që "shkretëtira" s'i ka. Domethënë "nata është një forcë brenda sferës së Saharasë" dhe konkretisht mbi të si perçe e zezë, po që s'ka se ç'të mbulojë.
Simboli "natë" është mjaft i pakuptueshëm. Po të jetë "nata" një forcë që e simpatizon autori, ajo duhet të ishte në rrethin e "miqve dhe shokëve" që s'i ka "kjo copë tokë". Atëhere mbetet të jetë një simbol i një force që nuk e do as autori, që për atë është natë. Ç'gjë mund t'i duket natë në realitetin tonë autorit? Në qoftë se simbolet i qëndrojnë këtij interpretimi, në vjershë aludohet (bëhet fjalë në mënyrë alegorike, të tërthotë) për këtë "copë tokë" "të shkretuar", të braktisur, të vetmuar, si simbas autorit jeta qenka shkretëtirë. Aty s'ndërtohet asgjë. Bile "kjo copë tokë ndjeka kënaqësinë (fillon të gëzojë...) kur e përdorkan si mallkim.
Vjersha ka frymë pesimiste, nihiliste, mohon gjithçka që lidhet me aktivitetin e njerëzve, simbolika e bën atë me një alegori, e cila e bën me një përmbajtje reaksionare.
Vjersha ka dhe mjaft vargje pa kuptim, të errët e kontradiktore, që në fakt shprehin çoroditje, pakënaqësi nga realiteti ynë dhe frikë për të mos e thënë direkt mendimin.
Nuk e besoj që vjersha të ketë interpretim jashtë simbolit dhe alegorisë që përdor. Por simbolin ajo e ka vende-vende të pakuptueshëm dhe manovrues.
Librazhd 20.1.77
Eksperti letrar
(firma)

__________________
Quis custodiet ipsos custodes?

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 07/01/2003
Vendbanimi: Durrės
Mesazhe: 2298

Tani, kush ka me shume faj, Diana Culi apo ky mesuesi!!!


Pergjigja nuk do mend, duke pasur parasysh qe Diana Culi eshte politikane.

__________________
Quis custodiet ipsos custodes?

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 09/06/2005
Vendbanimi: Ne autobuz
Mesazhe: 996

Ajo (Diana)  perseri eshte fajtore per pjesen e saj. K.P eshte Koci Petriti, apo jo?





NË VENDIN KU LETËRSIA KA VLERË SHTETNORE, ‘TRADHTIA’ BAHET ME POEZI
Nga JAVA
Nov 9, 2006, 11:05


Email'o
 Print'o







Diana Culi, gruaja qe 'te vret' me recension letrarMigjen Kelmendi
 
Aty ku shkrimtari përjetohet si burrështeti, ku letërsisë i mvishen tipare shtetformese, ku letërsia kuptohet si ushtri, natyrisht se dy vargje munden me qenë të kobshme. Dy vargje munden me u vlersue si - sabotazh dhe tradhti – e me të çu n’vdekje.
Në vendin ku shkrimtari si Kadare përjetohet e adhurohet si Mao e si Enver, tradhtia bahet me poezi. Me vargje. Mjaftojnë vetëm 2 vargje. Por, aty ku u vranë poetët vetëm për disa vargje, aty ku u burgosën shkrimtarët për aludime, si u ba që ma i madhi i shkrimtarëve nuk pësoi?
Pse nuk u vra Kadare, meqenëse na paska qenë, si thotë, disident e antitotalitar, por u pushkatuen Genci  e Vilsoni. Si nuk gjetën asgja anmiqsore në tana ato qinda faqe letërsie të Kadaresë, e vetëm në dy-e-tri vargje të poetëve të ri gjetën kauzë për pushkatim të menjihershëm?
Edhe nëse e keni të zorshme me e gjetë gjegjen asokohe, shikoni sot si e presin dhe e adornojnë Kadarenë – njisoj si Enverin. Sepse, po them, Kadare ka qenë dhe asht Enveri i letërsisë. Në vendin ku letërsia ka rol shtetnor, ku letërsia perceptohet si nji instrument shtetnor, si ushtria, , aty ku Kampi Ushatarak  perpetuohet në Kamp Letrar, Gjyqi Ushtarak nuk asht fikcion, nuk asht imagjinatë. Në këte botën e çmendun të letërsisë shqiptare me Kadarenë si Enver, e me Diana Çulin prokurore, për dy vargje – të pushkatojnë.
 
Aty ku shkrimtari asht Enver, Gjyqet Letrare s’janë fiksione!
 
Shqipnia asht nji tregim që a-thue-se ta ka rrfye naj i çmendun. Kur e punojsha dokumentarin “Të shituem Utopie”, në vitin 1992, më kishin tregue për rastin e shkrimtares Diana Çuli, dhe për mue ishte aq i pabesueshëm, sa nuk mujta pa e fut në përjetimet e mia të Shqipnisë – “Carere Patria - Mungesa e Atdheut” (“Çabej”, Tiranë 1997). Por, tanë kohën sa e kisha shkrue librin, e kisha nji problem: a me i përmend a jo emnat?
Kisha vendos mos me i përmend emnat, por  tregimi ishte shumë i dhimbshëm. Nuk mujta pa e fut në përjetimet e mia të nji tregimi që a-thue-se ta ka kallxue naj i trentë.
Si me besue se nji çikë budallicë, si Diana Çuli, shkruen nji recension për nja dy poetë të ri, njizetvjeçar poashtu, e dikush mandej shkon e i pushkaton ata!!! Si me i besue këtyne tregimeve shqiptare. Kam pas kërkue me e njoftë këte far gruje, me e pa si duket nji njeri që mundet me t’vra me recension literar (sic!). Dukej krejt normale…Ndonji ndjenj faji nuk i shihej në veprime, në ftyrë, n’aparencë. Ajo kishte vazhdue me jetue…kishte krijue familje, emën, jetë publike…
Se nanat e këtyne djemve e kanë thye rrethimin e Bllokut, ku ishte rahatue klika komuniste (shih fq. 18/19), e kishin piskatë deri n’kupë të qiellit tue i lutë ata e tue i përgjërue për me jau falë jetën Gencit e Vilsonit, une nuk e kisha zor me e imagjinue këte tragjedi familiare, edhe pse nuk e kisha dijtë asokohe. E lexova vetëm sot dhe ju ftoj me e lexue. Nuk e ka pas zor as shkrimtarja me e imagjinue se si përthehet e jehon vendimi me vdekje për dy djem të ri në familjet e tyne. Duhesh vetëm pak – njeri – me qenë.
Po ndoshta nji çike budallicë asokohe, si e thotë vetë Diana Çuli, s’ja ka pre mendja se munden do mendime të saj me e shkaktue këte tragjedi. Por, sa vjet ju deshtën kësaj gruje me e pranue fajin. 30 vjet!?
E pata takue shkurt n’Shkodër në vitin 2003. Nuk isha i sigurt a e din kjo grue se asht personazh i librit tem? A e ka diktue veten te fragmenti për vrasjen e dy poetëve apo jo? I pata folë shkurt, sa me ja ndie zanin. Zani dukej normal….pos krejt të kaluemes së saj.
 
Letërsia shqiptare si nji Reality TV: kush mbetet gjallë – ka fitue. Kadare?!
 
Nuk m’hiqej mendsh kjo çmendi e Shqipnisë. Kampi Letrar si Kamp Ushtarak, ku tradhtohet me poezi, por nuk të vrasin me shkronja si në filmat kosovarë, por me plumba përnime. Shqipnia asht utopia e realizueme letrare e Borghesit, ku metoda faction/fiction prodhon jo gjak literar, por gjak përnime. Letërsia shqiptare të bahet si nji Reality TV, ku protagonistat mbyllen për 45 vjet rresht mbrenda nji Kampi Letrar, si mbrenda Kampit Ushatarak, dhe kush mbetet gjallë – ka fitue. E në mesin e këtyne gladiatorëve të letërsisë shqiptare, vdekja nuk asht fiktive, por e njimendtë. Por edhe shpërblimi asht i madh: ai që mbetet gjallë, ka me e u shpërblye tue u adhurue si Enver. (Kadare?)
 
Por, a-thue pse vetëm sot Diana Çuli vendosi me folë? Kjo asht nji histori qe e din krejt Shqipnia. Pse sot? Ndoshta gjegja ma  mirë se a duhet me i hapë dosjet asht bash pranimi i fajit nga ana e Diana Çulit. Kur vendimi për hapjen e dosjeve u muer në Parlamentin shqiptar, shkrimtarja foli vetë, para se me dalë dosja n’dritë. Si mundet kjo grue me vazhdue me qenë njeri publik, me randësi publike, kur ka nji kësi peshe që e randon, morale e njerëzore? Çfarë parlamenti asht ky ku anëtarë të tij janë njerëz që kanë marrë pjesë direkte e indirekt në vrasje njerëzish të pafajshëm?
Hapja e dosjeve nuk duhet kërkue si hakmarrje e goditje. Po si përpjekje e nji shoqnie që pretendon me u ba pjesë e popujve të civilizuem, mos me pasë si reprezentë njerëz të zhlyem me procese e dëshmi që patën si rezultat – pushkatimet.
 
Po e sjell për lexuesit e kësaj dosje, fragmentin nga libri “Carere Patria-Mungesa e Atdheut”,  i cili i dedikohej aktit të shëmtuem të shkrimtares Diana Çuli. Nuk po due me u zgjat, ju ftoj me lexue njashtu si e kam shkrue para dhetë vjetësh. Konstatoj se ka qenë ma mirë mos me jau thanë emnat asokohe. Qe erdhi koha ata vetë me kallxue. Me kallxue tregime që të bahen se po na i rrfen ndonji i çmendun.
 
 
 






Ballia e librit "Carere Patria -Mungesa e Atdheut", e autorit Migjen Kelmendi, botue ne Tirane nga shtepia botuese "Cabej", ne vitin 1997/8Carere Patria –Mungesa e Atdheut
(fragment)
 
 
LEXOVA në gazetë reagimin e një shkrimtareje të njohur të Shqipërisë ndaj disa zbulimeve që bëheshin kohën e fundit, duke rrëmuar nëpër arkivat e shtetit. Mbrojtja e saj ishte plot arrogancë dhe ndjenjë superioriteti përballë atyre “urithave të arkivave”, që po gjurmonin në gjetje e sipër të ndonjë dokumenti apo, pale se çka tjetër, për t’i denoncuar e diskredituar njerëzit e ndershëm, për t’më diskredituar mua, grua dhe nënë fëmijësh, shkrimtare e njohur, intelektuale dhe njeri publik. Sapo s’më bëri për vete. Mendoja, ndonjë gjë e vockël së cilës ndoshta po i jepet rëndësi më e madhe se ç’duhet. Fundja, më dukej jogjentile diçka e tillë ndaj një gruaje, aq më tepër, me famë. Por, kur kuptova përmbajtjen e atyre dokumenteve dhe arsyet për të cilat e sulmonin në shtyp, u skandalizova. Si është e mundur që ajo të ishte aq arrogante dhe madje e qetë. Pa fije brejtjeje ndërgjegje e turpi. Biles, sapo s’kërkonte dëmshpërblim për guximin e paskrupullt të tyre që po prishin qetësinë krijuese e familjare të saj, me dofarë dokrrash. Unë s’kam ditur gjë. Nuk i pushkatova vetë. Pastaj ju e dini se ç’kohë ishte, nuk guxoje të thoshe jo.
Shkrimtarja e njohur, asokohe, diku nga të shtatëdhjetat, tok me dy të tjerë, i kishte bërë ekspertizën poezisë së dy poetëve të rinj, në ç’ekspertizë në vende e vargje të caktuara ata dilnin armiq. Kaq. Asgjë më tepër. Nuk do të vonojë dhe diktatura do t’i pushkatojë të dy poetët e rinj. U vranë. Kaq. Ku e dija unë se ata mund të vriteshin?! Pastaj, ku po e shihni ju lidhjen mes atyre pak fjalëve të mia në ekspertizë me pushkatimin e tyre. Unë s’e kërkova pushkatimin e tyre. Ju e dini se ç’kohë ishte. Është vërtet e dhimbshme por, ajo ngjarje tashmë është e shkuar. Përse u dashka të kujtohet në mos për të diskredituar një grua dhe nënë, një shkrimtare të njohur e një njeri publik të sotëm. Të shkuara, të harruara.
Shkrimtarja e njohur më duket paradigmatike për një dorë të tërë njerëzish sot në Shqipëri, njerëzish me gishtin kallëzues më të madh se gishtat tjerë, të cilët ashtu me ndërgjegje të fjetur, pa fije brejtje ndërgjegjeje e ndjenje faji, thonë e deklarojnë, po ku kemi ditur gjë, aman!
As Edipi, thotë shkrimtari çek Kundera, nuk e ka ditur se fjetë ka me të ëmën. Por kur e mori vesh, ai i nxori sytë vetes dhe ashtu i vetmallkuar u largua nga Teba. Ai nuk mund të jetonte me vërtetësinë e një ngjarjeje të tillë. U largua vetë.
Sa pak duhet për ta kaluar rrugën gjer te njerëzorja. Vetëm disa fjalë dhembjeje (shkrimtarja nuk e ka pasur të vështirë t’i gjente) dhe pendim e kërkim publik faljeje nga familjet e atyre poetëve të pushkatuar pa faj.
 
SËRISH po më paraqitej sindromi i tunelit. Të thuash secili në Shqipëri sot ndryn diçka të errët e të zezë në tunelin e vet. Diçka që di vetëm ai për veten e për të tjerët, ose dinë të tjerët për të dhe e mbajnë të ndryrë. Sfida e përgjithshme sot në Shqipëri më bëhet se është - dalja nga tuneli. “Të persekutuarit” nga tuneli i torturave të kujtesës dhe hakmarrjes. “Të lirët” nga tuneli  i ndërgjegjes së fjetur (“po ku kemi ditur gjë, aman!”). Nuk është turp të pendohesh e të kërkosh falje. Më duket njerëzore, kristiane. Fundja, ka të bëjë edhe me pastërtinë (mentale). Më duket më pastër të pendohesh sesa të fitosh vesin e larjes së duarve si hipohondër, apo të të rritet gishti kallëzues!
 
 
Fragment nga libri “Carere Patria – Mungesa e Atdheut”, botue nga “Çabej”, Tiranë, 1997 (Pjesë të mëdha të këtij libri janë botue s’pari në revistën teorike-letrare “MM” në Prishtinë, në vitin 1996)

 
 


 

__________________
Kolonel Anastas Janullatosi, jashte nga Shqiperia!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 07/01/2003
Vendbanimi: Durrės
Mesazhe: 2298

Nuk e di se kush eshte ky K.P. se as gazeta nuk jipte gje. Ama, me daljen e ketyre fakteve te reja, nuk te duket sikur nuk ka pasur aq shume peshe mendimi i Diana Culit, sa e bene ne fillim? Apo politikane e majte ajo, dhe oburra kush t'ja nxije biografine (sec me kujton kohen e komunizmit, kur te nxinin biografine vetem se kur ke qene ne rini, ke thene qe pse nuk ka patate ne dyqan)!!!!!!!!!

__________________
Quis custodiet ipsos custodes?

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 09/06/2005
Vendbanimi: Ne autobuz
Mesazhe: 996

Admirali,

Me duket se ti duhet te jesh me i sinqert me veten tende. Ku ka te majte te djathte ne Shqiperi. Te gjithe jane qener... http://vertet.blogspot.com/2006/11/...tuar-qente.html

__________________
Kolonel Anastas Janullatosi, jashte nga Shqiperia!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/02/2004
Vendbanimi: U.S.WASHINGTON
Mesazhe: 663

Po ju lexoja shume me vemendje ato qe kishit shkruar,dhe doja te shkruaja dhe une dy rrjeshta ......Persa i perket kesajt Diana Culit...ne Shqiperi si puna Dianes kane ekzistuar shume shqiptare qe kan dashur te duken se po bejne dicka sic e ka shqiptari........keta njerez qe i sherbenin komunizmit e kan pasur ne gjak te beheshin te gjithe si Enveri ,dhe Enveri i gjeti koken ketyre prandaj ngelem ne ne komunizem.

Admiral ju thoni qe nuk ka akuza per Dianen okkk ska akuza per ish sigurimsat ok Saliu nuk eshte komunist figurat e partive qe ekzistojne ne Shqiperi jane po ato,kur Europa thote te rishikoni figurat komuniste ne parti ,te hapen dosjet ke 16 vjet qe skan bere gje te gjithe dalin kunder Enverit,por foton e tije mbajne ne zemer idete e atij nuk i hedhin poshte ....Ce zgjas kot dikur u thonte shqiperia do te jete nje province Turke sot ajo eshte nje province Sovietike komuniste,pale kur me mbajne dhe flamurin amerikan neper zyra ,se nuk e di Amerika se sa e duan keta........

E harrova po shikoja intervisten e Ramizit keto dite tek B.Fevziu tha per keta njerez qe i perkasin inteligjences tone .......Ne kohen tone u bene 165.000 intelektuale,kur i pergjigjet Blendi ju nje pjese te ketyre i pushkatuat ,ai iu pergjigj ne keta njerez i SAKRIFIKUAM sepse keta njerez donin tu lidhnin me AMERIKEN DHE ANGLINE qe mos te binte Shqiperia ne dore te Serbeve dhe Grekeve.....jo se nje pjese e popullit Shqiptar thote emer cfare kan ber ata kan shkruajtur dy rrjesht ,kan dashur te ikin ,kan kenduar,Beatles.....ja po ja u them une KAN DASHUR TA FUSNIN SHQIPERINE NE EUORPE NE ATE KOHE ku politikanet tane bejne sikur duan ta ndihmojne ate popull qe se meriton fjalen popull............

SHqipetaret e kan zgjedhur vet fatin e tyre deri sa i bejne temena qeveriatarve ,mir ne kohen e Enverit se ai te vriste ,po tashti qe ka "Demokraci" nuk ngrihen te thojne te verten ARMIKU I SHQIPERISE ESHTE SHQIPTARI

__________________
"Njė burrė mund t?i japė dinjitet rangut tė tij, por asnjė
rang s?mund t?ia shtojė dinjitetin njė burri ? "

Modifikuar nga AIR-FORCE-ONE datė 22/12/2006 ora 15:06

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 07/01/2003
Vendbanimi: Durrės
Mesazhe: 2298

O Air-Force-One dhe ju te tjeret qe keni diskutuar ketu:

Ku eshte tani ky debat per Diana Culin, aq qe, u shkruan ca fjale neper gazeta per ca dite, u dhane ca deklarata neper kuvend dhe mbaroi, kush nuk u cua ne gjygj apo tu akuzonte publikisht nga prokuroria, u mjaftuan me ca llafe per ca dite. Pastaj qetesi. Çudia me e madhe, 3 dite zgjat, kot nuk e ka thene populli shqiptar (fjale te urta ka me shumice, por per te vene mend nga ato, zor se ven ky popull).

__________________
Quis custodiet ipsos custodes?

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar