Tulipani
< ArtHolic >
Regjistruar: 11/01/2007
Vendbanimi: Secret Garden
Mesazhe: 4717
|
Ja se si kerkon te drejtat nje njeri i thjeshte
Ja kush eshte mundesia e fundit per te degjuar zerin tim nese jam nje minator i thjeshte :
te futem ne greve urie tashme prej 16 ditesh e mos te ma shikoje bojen asnje prej pushtetareve ... te kem punuar gjithe jeten por ne momentin kur kam nevoje e kerkoj dicka e vetmja menyre qe kam eshte te rrezikoj jeten se ndoshta po i behet vone ndonjerit te me degjoje .
tek po lexoja artikullin e sotem ne Artikulli i plote ne Shqip me ngelen ne mendje keto fjale :
Më i pari nga të gjithë në këtë rast duhej të përgjigjej "babai", pushteti. Me përjashtim të disa këshilltarëve të Presidentit Topi askush tjetër nga pushteti nuk u afrua në atë pallatin ku mbahet greva e njerëzve pa qiej. Mund të duket si çudi, por është e vërtetë, në këtë rast ka ndodhur që pushtetarë dhe kontestues kanë, në kahje të ndryshme kuptohet, të njëjtin fat: që të dy palët janë shndërruar në njerëz pa qiej. Grevistët nuk kanë parë qiej të qartë që prej historisë së tyre të shumëvuajtur. Pushtetarët kanë një tjetër histori. Eduard Baladur, politikan i famshëm francez, i cili për këta lloj qiejsh e di se çtë flasë, në një libër të tijin fort të lexuar Eduard Baladyr, Makiaveli në demokraci - tashmë në moshë të shtyrë e mbase me një dozë vrasje ndërgjegjeje shkruan:
" Ushtrimi i pushtetit lë gjurmë. Ai izolon, ndryshon shpirtin, fortifikon ndjenjën e superioritetit: bindjen se mund të qëndrosh mbi rregullat ndaj të cilëve vetëm njerëzit e tjerë duhet të binden. Që prej këtij momenti, këta të fundit, cilësohen vetëm si instrumente të ambicieve të atij që është në krye.
Politikani i verbër bëhet i rrezikshëm. Ai nuk pranon asnjë kritikë. Për të e vërteta nuk është gjë tjetër veçse ajo që i shkon atij për shtat. Pushteti i shkakton marrje mendsh. Ai nis ta humbasë shikiminā¦". Baladyr e kishte provuar vetë se çdonte të thoshte të jetosh në botën e errët të pushtetit, atje ku qiejt janë vetëm siluetat plastike të abazhurëve dhe të kondicionerëve. Ja pra ku të gjithë bashkë, viktima, të pushtetshëm, por edhe lajmëtarë kemi krijuar një botë pa qiej. Një botë ku secili është mbyllur në kubenë e tij të ngurtë ku mezi merr frymë. Nuk ishte kjo ëndrra e shumë prej nesh. Ishim në një botë me qiej të zymtë e tash kemi mbërritur në një botë pa qiej, ndonëse dielli djeg gjithnjë fort e më fort.
__________________
"Sono gli altri le strade, io sono una piazza, non porto in nessun posto, io sono un posto"
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|