Indrit
I pandreqshem.
Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814
|
LUFTA NE KURAN
Sipas Kuranit, lufta është diçka që duhet vënë në zbatim, duke mbajtur rreptësisht parasysh linjat e veçanta të moralit njerëzor dhe që mund të përdoret në ato raste kur ajo është e nevojshme.
Në një varg kuranor tregohet se si mundohen njerëzit pa besim që të nxisin luftrat:
"...Sa herë që ndezin zjarrin e luftës, Zoti ua fik atë. Ata përpiqen të sjellin çrregullim e prishje në tokë..." (Kurani 54)
Në rastin e një konflikti, besimtarët duhet luftojnë nëse lufta është e nevojshme. Nëse kundërshtarët sulmojnë, nuk mbetet asnjë zgjidhje tjetër, ndaj dhe lufta është e detyrueshme:
"Po nëse ata ndalen (nga provokimi), Zoti është Falës, Mëshirues." (Kurani 2:192)
Një pamje e sotme nga Medina, qyteti ku Profeti Muhamed dhe muslimanët u shpërngulën dhe ngritën qeverisjen e tyre.
Një hulumtim i hollësishëm i jetës së Profetit Muhammed (paqja qoftë mbi të) tregon se lufta ishte metoda që përdorte për të mbrojtur muslimanët, territoret dhe të drejtat e tyre.
Zbulesa kuranore ndaj Profetit Muhamed vazhdoi për një periudhë prej 23 vjetësh. Gjatë 13 vjetëve të parë të kësaj periudhe, muslimanët jetonin si pakicë, nën një qeverisje pagane në Mekë dhe ishin të detyruar të ballafaqoheshin me shtypjen. Shumë muslimanë u diskriminuan, u dhunuan, u torturuan, madje u vranë. Shtëpitë dhe pronat u rrënuan e u grabitën. Megjithatë, muslimanët vazhduan t'i jetojnë pa kaluar në dhunë dhe gjithmonë u bënë thirrje paganëve për paqe.
Kur shtypja e paganëve u bë tërësisht e padurueshme, muslimanët u shpërngulën në qytetin e Jethribit, i cili më vonë do të quhej "Medine". Aty ata do të vendosnin qeverisjen e tyre në një mjedis më të lirë dhe më miqësor. Edhe pasi ata vendosën rendin e tyre, kjo nuk i shtyu aspak ata që të rrëmbenin armët kundër paganëve të egër të Mekes. Profeti Muhamed i urdhëroi njerëzit e tij për luftë vetëm pasi mori shpalljen e mëposhtme hyjnore:
"U është dhënë leje të luftojnë atyre, kundër të cilëve është luftuar, sepse atyre u është bërë padrejtësi. Zoti ka forcë t'u vijë në ndihmë atyre. U është dhënë leje të luftojnë atyre që u përzunë nga shtëpitë e veta pa të drejtë, vetëm për arsyen se thanë: "Zoti ynë është Allahu..." (Kurani 22:39:40)
Shkurt, muslimanët janë të lirë të luftojnë kur shtypen dhe dhunohen. Në vargje të tjera nga Kurani, muslimanët paralajmërohen për të mos përdorur provokime të panevojshme:
"Luftoni në rrugë të Zotit kundër atyre që ju luftojnë, por mos i tejkaloni kufijtë! Zoti nuk i do ata që i tejkalojnë kufijtë." (Kurani 2:190)
Pas shpalljes së këtyre vargjeve, ndodhën disa luftra mes muslimanëve dhe paganëve arabë. Për më tepër, Profeti Muhamed krijoi një mjedis shoqëror të sigurtë e paqësor për muslimanët dhe paganët, duke nënshkruar Marrëveshjen e Paqes të Hudejbijes. Sipas kësaj marrëveshjeje, u plotësua pjesa më e madhe e kërkesave të paganëve. Pala që e shkeli marrëveshjen dhe nisi dhunën ishte përsëri ajo e paganëve. Si rezultat i kthimeve të shumta në Islam, ushtria muslimane arriti të krijojë një forcë të madhe kundër arabëve paganë. Megjithatë, Muhamedi e mori Mekën nën kontroll pa gjakderdhje dhe me një shpirt të madh tolerance. Nëse do të kishte dashur, ai do të mund të ishte hakmarrë kundër udhëheqësve paganë të qytetit, por ai nuk bëri asgjë kundër tyre, i fali ata dhe i trajtoi me tolerancën më të madhe. Sipas fjalëve të Xhon Espozitos, një eksperti perëndimor të Islamit, "me mënjanimin e hakmarrjes dhe plaçkitjes së pushtimit, Profeti e zgjidhi çështjen duke siguruar amnistinë dhe duke mos zhveshur shpatën kundër armiqve të tij të dikurshëm
__________________
Duro, duro...
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|