hyperborea
Anetar i regjistruar
Regjistruar: 10/10/2008
Vendbanimi: elba
Mesazhe: 45
|
Natyrisht qe kjo seshte gje tjeter vec nje ngjarje krejtesisht e pazakonte, krejtesisht jashte rrjedhes normale te jetes sime. Nje ngjarje per te cilen sot pas kaq kohe qe ka mbaruar une ende pyes veten perse mu dha pikerisht mua. Perse gjithe ate rrjedhe te cuditshme fati e kishte percaktuar qe me pare qe te ndryshonte jeten time? Tashme gjithcka po kthehet ngadale ne normalitet. Jeta ime po i rikthehet rutines se perditshme te meparshme te cilen e humbi nga kjo ngjarje. Bej te njejtat veprime qe beja para se normaliteti te prishej, shkoj ne po ato vende ku kam me mijera vite qe shkoj ndersa ne mendje mbaj kujtime te hidhura te nje ndjenje te ndaluar dhe pyes heshturazi ne mendjen time perse? Edhe pse pergjigjen e di, edhe pse brenda vetes kam gati pergjigjen per cdo pyetje qe do te lindte si pasoje e nje procesi zinxhir qe do e shkaktonte dhenia e pergjigjes se pyetjes se pare mbetem pa goje kur perpiqem te kujtoj gjithcka qe ndodhi dhe menyren si ndodhi. Sepse pikerisht ne ate moment une kuptoj se sado qe pretendojme qe egzistojme, sado qe ne pretendojme qe jemi njerez te lire, zoter te fateve tona, pertej vullnetit tone ndodhin histori dhe ngjarje krejtesisht te pakontrolluara ne jeten tone te cilat tregojne se sa te paafte jemi ne kontrollin e vete jetes sone. Jane ngjarje qe tregojne se fati qesh e tallet me ne kur shikon se si perpiqemi me te gjitha forcat te planifikojme gjithcka. Fati tregohet cinik me ne teksa shikon se si ne qeniet humane me arsye pergatisim me hipokrizi te ardhmen tone dhe tallet me ne per vete faktin sepse e di qe planet tona asnjehere nuk do te realizohen. Sepse ai per ne ka rezervuar supriza nga me te cuditshmet qe shpesh here jane aspak te kendeshme dhe qe ne menyren me absolute do te jene percaktues te se ardhmes sone, shkaterimtare te planeve tona.
Pata degjuar nje kenge dikur dhe kisha qeshur me vargjet e kenges. Sepse kenga thoshte qe nuk jemi asgje. Jemi vec pluhur ne ere. Jemi pluhur qe era e con ku te doje. Pata qeshur por pas nje ngjarjeje qe la gjurme te pashlyeshme ne jeten time pata frike ta degjoj ate kenge perseri sepse pata frike nga e verteta qe ajo fshihte. Te gjitha nuk kane rendesi. Enderrat tona, shpresat tona, jeta jone, e ardhmja e shkuara sjane vec pluhur qe fati marrezisht i merr dhe i con ku ti teket atij. Ne sjemi gje tjeter vecse grimca rere qe fati duke qeshur i end ku te doje dhe i perhumb ne madhesine dhe madheshtine e botes dhe te vete egzistences. Ne vete me gjithe arsyen dhe vullnetin tone nuk llogaritemi sepse edhe pse bejme plane perfekte per te ardhmen dhe perpiqemi fort ti realizojme ato asnjehere nuk mundemi qe me kete veprim te kontrollojme rrjedhen e jetes sone. I vetmi qe mund ta kotrolloje kete eshte fati. Pikerisht ai per te cilin jam i bindur me teper se kurre pergatiti te fuste ne jeten time nje nga ngjarjet me te cuditshme.
__________________
not all that glitters is gold and not all gold glitter
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|