Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Po sjell ketu, poezi te shkeputura prej librit: "Imazhet kane ftohte" te poetes Suzana Zisi.
Eshte libri i saj i dyte.
Poezite e librit te saj te pare: "E bardha eshte pak", ju i keni lexuar ketu te sjella prej Indritit.
Ju uroj lexim te kendshem.




JAM PO AJO BEBE…



U linda të martën.
Ora 02.

Përballë teje
dhe një planeti të panjohur.
Unë-satelit-dhimbjesh,
ndiej gërricje dhe therje
të ngarkuara me shekuj,
minuta,
sekonda,
gdhendur prej teje në testamentin gri,
në trupin e lebrosur nga vitet,
bardhë-kuq-verdhë e zi.
Ende s’më ke njohur?
Kam ndërruar pelenat, jo fytyrën.
Prekmë përsëri
si dikur,
kur Muzat m’i lëshove të kafshonin të uritura.
Skicoje përsëri buzëqeshjen,
tashmë mes rrudhave të lehta,
që përpijnë sa mundin
milimetrat - kilometra të lëkurës sime.
Planetin që fle brenda trupit të irnosur, me kafshime.
Ti,
mos luaj në skenën e asgjësë, rolin e të habiturës.
Jam po ajo bebe…
Tashmë, më e mençur me çmendurira,
më e varfër me rini.
Luaj më mirë tragjedinë e radhës
dhe lërmë të vdes në rolin tim të martires,
zgjedhur në akropolin e perëndive te mëshirës,
me të vetëshpallurën verbëri të mosqenies,
mes ëndrrave dhe pamundësisë
që m’i servire ti në pjatën e mungesës.
Po gdhin e mërkurë.
Qeshu!!!
Jam unë ajo e pafajshmja e orës 02.
Ishte e martë si sot, të kujtohet?
Dhe ylberi-shtrati im, ndrinte nën kurorën tënde,
si tani - kjo foshnjë e fantazisë sime
që do vdesë pas disa sekondash.
5…Mos m’i ndaj sytë
4…………....Më puth përsëri
3……………………Bekoje Muzën
2…………………..……………Ma fal ylberin
1………………………………………….Oiiiiiiiiiiiiiiii…

Dje ish e martë
Ora 02

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Të jesh,
Duhet të të prekin,
Që të vërtetojnë hipotezën e rënies dhe ringritjes…

Të qeshësh nëse do mundësh,
Mes rrudhave të thella të pritjes,
Duke rrëzuar jargë të lashta dhimbjesh,
Stuhi, përpëlitjesh.

Të jesh,
Do të thotë të vjellësh rininë nga goja e pleqërisë,
Kujtimeve të trishta të rrëmosh.

T’i këndosh kufomës tënde psalme biblike.

Të jesh,
Do të thotë: Të harrosh.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Si nepërkë e etur për ujë dhe zjarr,
Të jam lidhur e tëra pas trupit, në një përqafim vdekjeprurës…!
Duke lëpirë ethshëm të djeshmen,
Rrëshqas çmendurisht kilometrave epshndjellëse të lëkurës…
Shaloji kuajt e psherëtimave,
Lëshoji të rendin mbi mua…!
Më lër të të djeg me vullkane vibrimesh…!

Ringrihu prej hirit, për të rishkruar legjendën tonë të re,
Në pergamenë përqafimesh …

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Ku ta parkoj të kaluarën?
Zvarritet pas meje e epshëruar,
dhe tund këmborë të rënda.
Varros legjendash, lotin.

Vizatoj errësirash mëngjesin…

Ndërkohë që mesdita po mbërrin,
Mbrëmja,
e mbarsur me Djallin,
Pret të pjellë Zotin…

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Unë
nuk të nderova me timin emër.
Është mbytur në lotin e fjalës,
“poetja jote brilante”, e fëmijërisë sime të vogël.
Unë, thinjat t’i shtova baba,
gabime bëra sa desha.
Me rrudhat e tua shtrirë dashurisë,
qava e qesha…

Ndjemë baba!
Nuk dita të jem “pasqyra jote e madhe”,
shkëputur prej qiellit “sa një gogël”.
Falje, nuk kërkova kur “gënjeshtrat”,
si qilim,
mbi besimin tënd i shtrova.
Kur vuajtjen dhe lodhjen tënde,
gotave të konjakut i harrova.

Sot,
kur netët e mia,
gdhihen mbi fytyrën e bijës sime të njomë,
kujtoj dridhjet e tëndes zemër.
Unë e di mirë baba,
ti, kurrë nuk më ke mohuar,
e asnjëherë turpëruar prej timit emër…

Edhe pse rinisë tënde, pleqëri “çmenduria” ime i dha,
Ndjemë!
Falmë!
Përqafomë…!

Unë të dua baba…

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…

Matem me pëllëmbët e tua.
Vetja,
më duket e vogël.
Rrudhave të kohës vdes.
Dhe zgjohem sërish të pi një kupë shpresë.
Jo!!!
Ti mos u hidh shkëmbinjve të qumësht.
Foshnja është rritur,
Ti - Legjendash tretur.
Nuk ka Perëndi që të të besojë.
Flake pikëllimin shekujve të mbetur.
Ja, një kupë vjeshte do pimë “Argjiro”,
dehur kalldrëmesh si dy pijanece.
Ti – “Zonja e rëndë me tualet myshqesh”- ndrin,
unë – hija jote e vockël memece.

Mos duhet të pi edhe një kupë “Zgjim”?
Apo të dehem me ca kupa “Shpresë”?

Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Nuk e kam lexuar asnjehere kete shkrimtare ..Gabim!!

Lexova keto poezite qe ke sjelle ketu dhe ne shume vargje dhe rreshta e gjej veten time......

Faleminderit qe  i pasuron faqet e  ketij forumi me te tilla ndjenja...

 

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Në dashurinë tënde,
përpëlitem endem,
si vite më parë, në mitrën e ngjizjes.
Netëve të errëta, me imazhe dehem,
për të rendur ditën me puthje çapitjesh.


Unë i heq këpucët
dhe ashtu e zbathur,
puthje të ngrohta me ty marr dhe jap,
që, kur trupin tim në gji ti ta tresësh,
pluhur dashurie të rikthehem prapë.


Sot gjurmët e mia
te ti vizatoj.
Afshi i pjellorisë më gëlon në zemër.
Të rilindem bimë me rrënjët te ti,
të çel lule - femër.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Jam i yti...
Pëshpëritje që kaloi prej gojës,
mushkërisë,
kërthizës,
deri në fundbarkun tim.
Ish zgjim i vdekur shekuj më parë.
I dashurisë - rikthim.
“Jam i yti”,
ulërin dëshira për ta shuar flakën me zjarr.
Etjendezur, përpëlitesha në tëndin përqafim...
“Jam i yti?”
Jo!
Ti, nuk je veç Dielli im...
Rrezelëshuar, harlisur mbi ankthin - mallkim.
“Unë jam i yti...”
Ish ëndërr, makth, lojë e syve blu.
Zbret fundbarkut tim ëmbël.
Dhe, si klithmë lëshohet qiejve të tu.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 13/09/2007
Vendbanimi: Shqiperi
Mesazhe: 23

Në ëndrrat e njëri - tjetrit,
Koha ngrin dhe hapësira ndihet e zënë në faj…
çarçafësh të butë lëkure,
Pleksur përqafimesh…
Shkrirë dëshirash ekstreme,
Zemrat i morën në duar
për t’u qetësuar regëtimat…
Në ëndrrat e njëri-tjetrit,
Në shtretër degësh të blerta, kapluar,
Ajo ia vodhi paqen,
Kraharorit të tij rrënjëzoi.
Ai, rrëmbeu çmendurinë e saj
Dhe…e mbolli në tokën e premtuar – zemër
Qiellit,
Mbi renë e bardhë në ëndërr,
Ku dashuritë krihen në pasqyra yjesh,
E dhimbjet s’kanë emër…

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar