shelgu
-
Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928
|
Ja edhe nje kritike e Trinitrise se shenjte, megjithse eshte fakt qe kete trinitri nuk e kritikojn te krishteret ortodokse por besimtaret e feve te tjera. Une kuptoj qe kur vete te krishteret ndihen mire, nuk ka pse merakosen te tjeret. Zaten te gjitha fete kane te fshehta!
Rezart Beka
Doktrina e trinitetit është një nga mësimet më të rëndësishme të Kishës. Ajo konsiderohet si guri i qoshes i teologjisë së krishterë. Kjo doktrinë synon të zbuloj thelbin e Perëndisë. Ajo priret për të shkuar në brendësi të Hyjnisë dhe të na bëj të njohur shumësinë e personave që gjenden në të. Sipas doktrinës së trinitetit, perëndia është një, por në brendësi të tij ekzistojnë tre persona (hipostaze) hyjnorë. Këto persona hyjnorë janë Ati, Biri dhe Shpirti i shenjtë. Sipas formulimit zyrtarë që i ka bërë kisha doktrinës së trinitetit: Ati është Zot, Biri është Zot, Shpirti i shenjtë është Zot e megjithatë nuk janë tre Zotë por një. Në këtë trinitet... personat hyjnorë janë njësoj të përhershëm e të barabartë: në mënyrë të njëjtë të gjithë janë të pakrijuar e të plotfuqishëm[1]
Pra, doktrina e trinitetit mëson se ekziston një Zot në tre persona, secili prej të cilëve është Hyjni, pa fillim, i plotfuqishëm, as më i madh e as më i vogël se të tjerët. Ky formulim gjithnjë e ka hutuar lexuesin, i krishterë ose jo, i cili i habitur ka pyetur: Si është e mundur që Ati të jetë Zot, Biri të jetë Zot, Shpirti i shenjtë të jetë Zot e ndërkaq të mos kemi tre zotër por një?
Kundërshtisë midis treshit dhe njëshit, e cila është në bazë të fjalës trinitet ( tri + unitet), nuk i është shpëtuar dot. Nismat për ti bishtnuar këtij ad absurdumi kanë pasur gjithnjë bazë filozofike. Teologët e krishterë duke përdorur filozofitë neopagane siç ishin Stoicizmi dhe Neoplatonizmi, apo edhe filozofinë moderne siç është ajo Hegeliane janë përpjekur të qartësojnë mjegullinën që e rrethon këtë doktrinë. Mirëpo, gjuha e vështirë, termat shumë teknikë, ndërlikueshmëria e arsyetimit filozofikë, kanë bërë që masat të deklarohen të përjashtuara nga të kuptuarit e shpjegimit të dhënë. Dëshira për ta shpjeguar trinitetin në mënyrë filozofike ka rezultuar gjithnjë e dështuar.
Shen Pavli në letrat e tij tërheq vëmendjen për një gjë të tillë kur thotë: Tregoni kujdes se mos ndokush ju bën prenë e tij me anë të filozofisë dhe me mashtrime të kota, sipas traditës së njerëzve, sipas elementëve të botës dhe jo sipas Krishtit (Kolosianëve 2: 8).
Në çastin kur ideja e një perëndie unik dhe unipersonal ( shih Deutoronomi 6:4; 2 Samuel 7:22; 1 Mretërve 8 : 60; Psalmet 82 [83]:19; Isaiah 26:13 etj.) u zëvendësua, sipas besimit të krishterë, nga koncepti i një perëndie në tre persona atëherë është e detyrueshme që të shpjegohet në mënyrë të kënaqshme edhe natyra e këtyre personave hyjnorë dhe marrëdhëniet që ekzistojnë ndërmjet tyre. Fakti që në Bibël nuk ekziston asnjë pasazh që në mënyrë eksplicite të flasë për trinitetin dhe për bashkësubstancialitetin e personave hyjnorë që ndodhen në të, si dhe marrëdhëniet ndërmjet tyre, ka bërë që teologët e krishterë ti drejtohen filozofisë njerëzore duke shkaktuar më shumë huti se më parë dhe duke mos zgjidhur asnjë nga problematikat që prekin këtë doktrinë.
Ka një dallim të madh midis asaj që është e paarritshme për mendjen njerëzore, por që kjo e fundit nuk e konsideron të pamundur, dhe asaj që përbën një paradoks me këtë të fundit. Doktrina e Trinitetit i përket pikërisht kategorisë së dytë. Ajo ofron një paradoks i cili nuk mund të pranohet nga logjika e pastër. Ta konsiderosh mister një ide të tillë (1=3) do të thotë ti hapësh rrugën çdo lloj spekulimi tjetër mbi hyjninë që është shfaqur në historinë njerëzore. Ish kryepeshkopi kaldeas në Urmiah (Iran) në një nga librat e njohur të tij e shpreh, në mënyrë koncize, pamundësinë logjike të një doktrine të tillë me këto fjalë: Trinia e krishterë, meqenëse pranon shumë persona brenda Hyjnisë, i njeh secilit prej tyre cilësi të dallueshme vetjake dhe përdor emra familjarë, të ngjashëm me ata të mitologjisë pagane. Kjo trini nuk mund të pranohet si një koncept i drejtë për Hyjninë.
Matematika, si shkencë ekzakte, na mëson se një njësi nuk është as më shumë e as më pak se një; se njëshi nuk është kurrë i barabartë me një plus një plus një... 1 Zot = 1 Zot + 1 Zot + 1 Zot; prandaj: 1 Zot = 3 Zotër.
Fakti është se Papët dhe Konçilet e Përgjithshme e kanë dënuar gjithmonë doktrinën sabeliane që prentedonte se Zoti është një, por Ai e ka shfaqur Vetveten si Atë ose si Bir ose si Shpirt i Shenjtë, duke qenë gjithmonë një dhe po i njëjti person. [...] E vërteta është se nuk ka saktësi matematike, as barazvlefshmëri absolute mes tre personave të TrinisëNë përfundim, më duhet tu kujtoj të krishterëve se nëse ata nuk besojnë në Njëshmërinë absolute të Zotit dhe nuk heqin dorë nga besimi në tre persona hyjnorë, janë, pa dyshim, jobesimtarë në Zotin e vërtetë. E thënë më ashpër, të krishterët janë politeistë, vetëm me përjashtimin se perënditë pagane janë të rreme, ndërsa tre zotërit e Kishave kanë një karakter të shquar, nga të cilët Ati si një tjetër epitet për Krijuesin është Zoti Një dhe i Vetëm, por Biri është vetëm një Profet dhe shërbëtor i Zotit dhe personi i tretë një nga shpirtrat e
Modifikuar nga shelgu datė 29/11/2007 ora 15:25
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|
14 Gusht 2007 23:20
Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Besimi Fetar > Feja krishtere > Pyetje rreth Doktrines Kristiane.
