Mbreme kah mesnata e vonshme, duke filozofuar ne librin tim, arrita te ndjej nje qetesi te provokueshme me Zotin. Dakort e binda veten se ka lindur "dyshimi misterioz" qe une e quaj ne idealizmin ireacionalist te filozofise sime, dhe me vone fillova te integrohem ne indet e mia te glorifikuar tashme me nocionin e filozofise se urte... Fillova t i them vetes, sonte ndihem sikur zoti vertet ka vdekur, nuk e di, me duket sikur nuk ekziston, apo qe kur ekzistonte ai nuk me jepte asnje zhurme filozofike, me kete me dha te kuptoj sikur zoti kish vdekur... Dhe me kete une arrita te fitoj statusin e zotit, i thashe heshtjes se vonshme: "Sonte jam zot i vetvetes, dhe ndihem sikur molekulat e ajrit jane ne joekzistence"..
mirupafshim i thashe, dhe fillova te shkruaj librin qe kisha nisur me vite te tera...
